Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Η λεπτή, άχρωμη, γραμμή...

Μετά από καιρό, είπα να σας ενοχλήσω ξανά...

Εύχομαι να είστε όλοι δυνατοί κι επίμονοι!

Αφορμή για το σημερινό μου προβληματισμό, ήταν η πρωινή ενασχόλησή μου με τις ενημερωτικές εκπομπές.

Όλα κυλούσαν ομαλά, αντιμετώπιζα απαθής κάθε λογής είδηση (όχι και τόσο καλή επί των πλείστων) και προσπαθούσα να οργανώσω τις σκέψεις μου για ακόμα ένα μαραθώνιο.

Μέχρι, που διαβάστηκε μήνυμα ενός τηλεθεατή, σχετικά με τη μεταφορά κάποιων μεταναστών σε έναν χώρο "υποδοχής".

Επειδή πίσω από κάποιες λέξεις κρύβεται η ουσία, παρατήρησα το λεκτικό και την περιγραφή: "Μετέφεραν κάποιους λαθρομετανάστες σε έναν χώρο, απέναντι από το σχολείο του παιδιού μου", είπε ο φίλος μας.

Ουφ.... Κατραπακιά....

Ας το πάρουμε από την αρχή.

Μισώ τη λέξη "λαθρομετανάστης". Είναι δεν είναι politically correct (που λέμε και στο χωριό μου), δε τη θεωρώ ethically correct.

"Άνθρωποι" είναι. Αυτή έιναι η μέγιστη ιδιότητά τους κι ο βασικός χαρακτηρισμός τους.

"Μετανάστες" είναι.. "Κατατρεγμένοι" είναι.. "Τρομαγμένοι" είναι...

"Λαθραία" έφυγαν από τις χώρες τους, σίγουρα! Τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς.

"Λαθραία" έφυγαν από κράτη, που μαστίζονται εδώ και χρόνια.

Από κράτη, που το αίμα είναι καθημερινότητα κι ο τρόμος τρόπος ζωής.

Είτε είναι Αφγανοί κι είχαν εγκλωβιστεί ανάμεσα σε Ταλιμπάν, Αμερικάνους και τοπικούς άρχοντες...

Είτε είναι Σύριοι κι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν εμφύλιο, κάτι Ρώσσους, κάτι συμμάχους κι ένα Ισλαμικό Χαλιφάτο...

Είτε είναι Ιρακινοί, που έχουν να αντιμετωπίσουν τους πάντες...

Εγκλωβισμένοι εδώ και χρόνια... Εγκλωβισμένοι στα δικά μας όνειρα και στο δικό τους εφιάλτη!

Δε θα αναλύσουμε τις ευθύνες της Δύσης (δε θα πω του "πολιτισμένου δυτικού κόσμου", επειδή αυτό το κλισέ μου προκαλεί αηδία) για όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή εδώ και δεκαετίες σε αυτό το κείμενο, αλλά η κύρια αιτία του εφιάλτη των αρχαίων αυτών λαών είναι τα δικά μας όνειρα.

Άραγε, πώς να περιγράψουμε όσα ζουν??

Όσα τους ωθούν να διασχίσουν βουνά, ερήμους, θάλασσες? Να κάνουν όλη αυτή την πορεία δίνοντας τα πάντα κι έχοντας αποφασίσει να διαβούν τη Μεσόγειο, ακόμα κι εάν αυτό τους κοστίσει τη ζωή?

ΜΟΝΟ αυτό θα έπρεπε να αποτελει απόδειξη... ΜΟΝΟ αυτό θα έπρεπε να τους καθιστά "ανθρώπους"...

Ένα απλό παράδειγμα... Στη Φαλούζα (Syria, You know) πριν 3 χρόνια κατοικούσαν 3.000.000 άνθρωποι. Τώρα υπάρχουν 300.000 λιμοκτονούντες. Εάν λείπουν, περίπου, 2.700.000 ψυχές, βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει!

Ναι, φίλε μου!

Τους μετέφεραν ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το σχολείο του παιδιού σου!

Και?

Και?

Τί φοβήθηκες?

Θα ασπαστεί το τέκνο σου το Ισλάμ? Τη Σαρία?

Θα του αρέσει η ιδέα να κυκλοφορεί ρακένδυτο, ξυπόλυτο, πεινασμένο και τρομαγμένο?

Θα του χαλάσουν την αισθητική? Την εικόνα, που έχει για τον κόσμο των smartphones?

Ο κίνδυνος είναι άλλος.

Ο κίνδυνος είναι να μη βρεις ΕΣΥ τις λέξεις να του περιγράψεις, τί συμβαίνει.

Γιατί και πώς οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ αυτοί βρίσκονται εκεί.

Ο κίνδυνος είσαι ΕΣΥ.

Ο κίνδυνος είμαστε ΕΜΕΙΣ.

Ο κίνδυνος είναι να πάψουμε να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Απόγονος 100% "λαθρομεταναστών" (οι μισοί Πόντιοι, οι υπόλοιποι Σμυρνιοί), έχω την πολυτέλεια να κρίνω. Έστω κι από αφηγήσεις παλαιοτέρων.

Ίσως, να βρίσκεται η λαθρομεταναύστευση στο DNA μου, δεν ξέρω.

Η λεπτή γραμμή, που μας χωρίζει από την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ δεν έχει χρώμα. Δεν έχει θρησκεία. Δεν έχει γλώσσα.

Οι φρικαλεότητες του ISIS λόγου χάριν μας προκαλούν αηδία. Ας φροντίσουμε να μη συνεχίσουμε το έργο τους, αποκτηνώνοντας όσους γλύτωσαν από εκεί.

Ας μην αποκτηνωθούμε.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς, επείδή σε μία "πολιτισμένη" Ευρώπη που κλείνει τα σύνορα, εσείς έχετε μία ανοικτή αγκαλιά!

Έχουμε υποδεχτεί αναλογικά τους περισσότερους κατατρεγμένους, αλλά το αντιμετωπίζουμε τόσο καλά. Τόσο ανθρώπινα...

Τραγική ειρωνία: κανείς τους δε θέλει ΚΑΝ να μείνει εδώ...

Μετά τιμής,

ΓΑΔ