Ωραίο πράγμα η τηλεόραση... Ειδικά οι "ειδήσεις"! Σου προσφέρει όλες τις πληροφορίες χωρίς προσωπικό κόπο! Μπορείς να μαθαίνεις, τι γίνεται γύρω σου ενώ τρως, κάνεις μπάνιο, σκουπίζεις.. Βέβαια δεν είναι τόσο αντικειμενική, αλλά ποιός νοιάζεται... Άλλωστε, πλέον, οι ειδήσεις έχουν και ψυχαγωγικό χαρακτήρα: Βλέπεις τον πόνο του άλλου καθισμένος ήρεμος στον καναπέ σου χωρίς να ταράζεσαι, χωρίς να προβληματίζεσαι... Έχεις και τα δικά Σου προβλήματα, βλέπεις.
Καθισμένος κι εγώ στον καναπέ μου προχθές, έβλεπα ειδήσεις. Έτρωγα κίολας! Το παραδέχομαι. Διάφορα ρεπορτάζ, διάφορες συνδέσεις, διάφορα "παράθυρα", διάφορα μπαλκόνια... Διάφορα αδιάφορα.....
Ξάφνου ένα ρεπορτάζ ενδιαφέρον! Ένα ρεπορτάζ, σχετικό με τα τροχαία ατυχήματα, αλλά από μία ιδαίτερη σκοπιά. Ειδική μνεία έγινε στη στατιστική πλευρά του θέματος. Τί ώρα γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα, ποιές ηλικίες εμπλέκονται, ποσοστό θανατηφόρων και μη κλπ.
Ομολογουμένως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία έκανε καλή δουλειά. Τα στοιχεία δόθηκαν στην κυβέρνηση και στα Μ.Μ.Ε. κι αυτά κοινοποιήθηκαν άμεσα. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, ο θάνατος κι ο πόνος πουλάει στις μέρες μας διεθνώς.
Μέχρι εδώ θα μου πείτε όλα καλά... Γιατί με απασχολεί το θέμα αυτό? Θα Σας εξηγήσω αμέσως.
Σε κάποια φάση έγινε αναφορά στο κόστος του κράτους από τα τροχαία. Στο κόστος, που έχει από την κάθε χαμένη ζωή στην άσφαλτο!
Ενημερωθείτε, λοιπόν, πως κοστίζετε 1 εκατομμύρι ευρώ έκαστος!* Δε διευκρινίστηκε αν το ποσό αυτό είναι με ή χωρίς φόρους, με ή χωρίς Φ.Π.Α., με ή χωρίς έκπτωση. Απλά μας ενημέρωσαν, πως κοστίζουμε λίγο παραπάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ... Για την ακρίβεια τόσο κοστίζει κάθε "παραγωγική μονάδα"....
Οπότε οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, πλέον, έχουν μία τιμή. Να ξέρετε, τι χάσατε αν (κούφια η ώρα που το ακούει) πάθουν κάτι.
Κακά τα ψέμματα. Στη σύγχρονη κοινωνία ΚΑΝΕΝΑ κράτος του κόσμου δε θα ενδιαφερθεί για τον πόνο, που προκαλεί η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Όλα κι όλοι είμαστε ένα έσοδο, το οποίο σε καμμία των περιπτώσεων, δεν πρέπει να γίνει έξοδο για το κράτος.
Μέχρι στιγμής πίστευα, πως τα έργα που γίνονται στο οδικό μας δίκτυο (και για να μην είμαστε αυστηροί, γίνονται αρκετα το τελευταίο διάστημα) είχαν ως σκοπό να τελειώσει ο αποδεκατισμός του πληθυσμού, να πάψει ο αφανισμός ενός χωριού κάθε 10ετία και να εξαφανιστεί αυτή η μάστιγα κι αυτός ο πόνος.
Πλανώμουν, όμως, πλάνην οικτράν... Το κράτος προσπαθεί να μην χάνει 1 εκατομμύριο ευρώ "το κεφάλι"! Τα έβαλαν κάτω τα παιδιά, έβγαλαν τα κομπιουτεράκια τους με τις 12ψήφιες οθόνες, έκαναν τις περίεργες αλγοριθμικές τους πράξεις κι αποφάσισαν: "Καλύτερα να φτιάξουμε λίγο τους δρόμους. Πιο φτηνά θα μας πάει!"
Ex nihilo nihil fit...
Από το τίποτα δε βγαίνει τίποτα....
Σοφοί οι αρχαίοι Έλληνες, σοφοί κι οι αρχαίοι Ρωμαίοι.... Για κάθε δράση υπάρχει και μία αντίδραση, έλεγαν. Αναφερόμενοι όχι μόνο στη Φυσική, αλλά και στους νόμους, που διέπουν την καθημερινή μας ζωή.
Οι νεοέλληνες, από την άλλη, έχουμε βαλθεί να τους δικαιώσουμε! Ειδικά στους τομείς, οι οποίοι μας εξυπηρετούν!
Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω, για ποιό λόγο, πρέπει να ακολουθούμε κάποιους νόμους στη ζωή μας, οι οποίοι πλέον θεωρούνται αξιώματα και μπορούμε να τους εφαρμόσουμε πριν επιβεβαιωθούν..
Για ποιό λόγο έπρεπε, λοιπόν, να συμβεί η τραγωδία στα Τέμπη πριν κάποια χρόνια (= δράση), για να ανακαλύψουμε πως πρέπει να βελτιώσουμε το οδικό μας δίκτυο (= αντίδραση). Για ποιό λόγο πρέπει να ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένεις, ώστε να σωθούν οι υπόλοιπες. Κι όλα αυτά εν έτει 2008...
Πλέον όλα εξηγούνται με τα μαθηματικά, φίλοι μου. Κάντε έναν απλό πολλαπλασιασμό... Πόσες ζωές χάνμονται ετησίως στην άσφαλτο επί 1 εκατομμύριο ευρώ. Αν αυτό το κάνετε σε βάθος 10ετίας, έχετε ένα σεβαστό νούμερο... Εάν δούμε και τα χρήματα, που δαπανούνται για την κατασκευή των νέων οδικών δικτύων, θα έχουμε έναν κερδοφόρο ισολογισμό για το κράτος. Τα "έσοδα" θα είναι κατά πολύ υψηλότερα των εξόδων. Μιλάμε για απλά ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ...
Το "κράτος δικαίου" δε φροντίζει για τον πόνο μας. Φροντίζει για τις εισπράξεις του.. Εάν δεν ήταν έτσι, δε θα υπήρχε λόγος να υπολογιστεί το κόστος κάθε χαμένης ζωής!
Μία ερώτηση έχω μόνο προς τους κυρίους της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης : Εάν κάποιος από τους αδικοχαμένους στην άσφαλτο εξελισσόταν σε έναν νέο Picasso, Βενιζέλο, Motzart, Pele κλπ, η αξία του πως υπολογίζεται? Για το κράτος, πάντα... Επειδή για τους οικείους του η "αξία" του θα είναι πάντα ανεκτίμητη κι ανώτερη όλων των θησαυρών του γνωστού κι άγνωστου κόσμου...
Μετά τιμής...
* Εφημερίδα "Το Βήμα", 24.02.2002, αριθμός Φύλλου: 13500, Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
Δημοτική ανευθυνότητα ή δημοτική αναισθησία??
Ημέρα Τρίτη, 16.09.2008...
Μετά από ένα επαγγελματικό ραντεβού, ο δρόμος μου με έφερε στις 15:00 στην οδό Φιλελλήνων στο κέντρο της Αθήνας. Η όδος Φιλελλήνων, για όσους δεν ξέρουν, είναι ο δρόμος μπροστά από την πλατεία του Συντάγματος, ο οποίος καταλήγει στους Στήλους του Ολυμπίου Διός.
Όπως καταλαβαίνετε μία τέτοια μέρα, με τα καταστήματα ανοιχτά, τα σχολεία σε λειτουργία κι όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους, οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι κι η θερμοκρασία σε απελπιστικά επίπεδα.
Φυσικά η οδός Φιλελλήνων δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Σχεδόν ακίνητα τα αυτοκίνητα, οι οδηγοί σε απελπισία και ξαφνικά βλέπω κάτι, το οποίο με έκανε να βγω από τα ρούχα μου (κάτι βολικό, θα πείτε, αφού με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι μου το μόνο αρμόζον ένδυμα ήταν το μαγιώ..).
Στην αριστερή λωρίδα υπήρχε ένα όχημα του δήμου Αθηναίων, το οποίο καθαρίζει το οδόστρωμα!!!!!
Η ταχύτητα του μικρού αυτού φορτηγου είναι 2 km/h... Βρισκόμενο στην αριστερή εκ των τριών λωρίδων ενός ΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΟΥ δρόμου είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Δεν αντιλέγω.. Η καθαριότητα ενός δήμου, κι ιδιαίτερα αυτού της πρωτευούσης, είναι σημαντικότατη υπόθεση. Εξ ίσου σημαντική, μην πω σημαντικότερη, είναι όμως κι η υγεία των πολιτών του. Ψυχική και σωματική...
Όσο σημαντική είναι βέβαια κι η κυκλοφοριακή "εικόνα" του προαναφερθέντος δήμου. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Η καθαριότητα, η κυκλοφορία οχημάτων και πεζών, οι ανθρώπινες συνθήκες... Όλα πρέπει να φροντίζονται από τη δημοτική αρχή στον ίδιο βαθμό.
Φυσικά η επιλογή της συγκεκριμένης ώρας για εργασίες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ καθαρισμού μπορεί, και πρέπει, να θεωρηθεί βλακώδης! Ένα φορτηγό, κινούμενο με 2 km/h, "σαρώνει" καθημερινά την Αθήνα σε ώρες αιχμής, διογκώνοντας το ΗΔΗ κορεσμένο κυκλοφοριακό της Πρωτεύουσας.
Εδώ και καιρό έχω πάψει να πιστεύω, πως οι "άρχοντες" του τόπου μας ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για το καλό μας. Επίσης έχω απογοητευτεί με τις ενέργειες και τις επιλογές τους σε διάφορα θέματα. Πλεόν έχω μειώσει δραματικά τις απαιτήσεις μου απέναντι τους. Δε σας κρύβω, πως παλαιότερα θεωρούσα, ότι για να κατεχεις ένα δημόσιο αξίωμα, πρέπει να διαθέτεις λίγο περισσότερο μυαλό, λίγη περισσότερη διορατικότητα, λίγο περισσότερο συναίσθημα και καλύτερη αντίληψη της κοινωνικής ευθύνης από τους υπόλοιπους, απλούς, πολίτες.
Τί πιο αυτονόητο από το να γίνονται οι εργασίες καθαριότητος (ειδικά με χρήση τέτοιων μηχανημάτων) τις βραδινές ώρες. Τί πιο αυτονόητο.....
Θα μου πείτε, βέβαια, πως αυτό μας βολέυει εδώ στην Ελλάδα... Όχι εμας, τους πολίτες, αλλά το δήμο. Τον οδηγό του οχήματος, τον προϊστάμενό του, τον αντιδήμαρχο, το δήμαρχο... ΌΛΟΥΣ! Κάνοντας τις εργασίες αυτές μέρα-μεσημέρι (κυριολεκτικά), τελειώνουν τη δουλειά τους το απόγευμα και πάνε στις οικογένειές τους ήσυχοι και με καθαρή συνείδηση.
Μήπως κάποιος να τους ενημερώσει, πως ο δήμος δεν είναι μία δημόσια επιχείρηση?! Είναι ένας 24ωρος οργανισμός! Ζωντανός οργανισμός... Οι δημότες δε τους εξέλεξαν για να δημιουργούν (περισσότερα) προβλήματα, αλλά για να αντιμετωπίζουν το σύνολό τους.
Δεν αντιλέγω.. Κι ο οδηγός του δήμου άνθρωπος είναι, όπως κι οι προϊστάμενοί του. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ιδιαίτερη κι ευαίσθητη εργασία.
Ας μη δούλευαν πρωινές ώρες οι άνθρωποι αυτοί. Ας είχαν τα πρωινά ελεύθερα κι η βάρδιά τους να ήταν νυχτερινή.
Μη μου πείτε, πως τα πράγμτα αυτά δεν είναι εύκολα κλπ.. Όλα θέμα επιλογής είναι. Πολλοί από εμάς δουλεύουμε. Αν μας πει ο εργοδότης μας, πως η βάρδια μας είναι νυχτερινή, τότε έχουμε την επιλογή να μείνουμε ή να φύγουμε. Αν έχουμε ανάγκη τη δουλειά μας θα μείνουμε! Ειδικά αν ξέρουμε, πως ΜΟΝΟ έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά μας ορθότερα κι ευκολότερα. Για να μην αναφέρω το αίσθημα ευθύνης, που θα ήθελα, να διακατέχει τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μην πάρετε το παράδειγμά μου για το δήμο Αθηναίων ως το μοναδικό. Στην οδό Θεοφιλοπούλου, στα σύνορα Δάφνης με την Αθήνα, το απορριματοφόρο κάνει τη "βόλτα" του στις 16:00. Στη Γλυφάδα τις 19:00.... Φανταστείτε.....
Υ.Γ. Θα ήθελα πάρα πολύ να έγραφα το "δήμο" με "Δ", αλλά δε μπόρεσα. Βλέπετε με παραπέμπει στο Δήμο της Αθήνας εκείνα τα παλιά χρόνια... Τότε που υπήρχαν Δημότες σαν τον Περικλή..
Μετά τιμής,
Μετά από ένα επαγγελματικό ραντεβού, ο δρόμος μου με έφερε στις 15:00 στην οδό Φιλελλήνων στο κέντρο της Αθήνας. Η όδος Φιλελλήνων, για όσους δεν ξέρουν, είναι ο δρόμος μπροστά από την πλατεία του Συντάγματος, ο οποίος καταλήγει στους Στήλους του Ολυμπίου Διός.
Όπως καταλαβαίνετε μία τέτοια μέρα, με τα καταστήματα ανοιχτά, τα σχολεία σε λειτουργία κι όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους, οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι κι η θερμοκρασία σε απελπιστικά επίπεδα.
Φυσικά η οδός Φιλελλήνων δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Σχεδόν ακίνητα τα αυτοκίνητα, οι οδηγοί σε απελπισία και ξαφνικά βλέπω κάτι, το οποίο με έκανε να βγω από τα ρούχα μου (κάτι βολικό, θα πείτε, αφού με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι μου το μόνο αρμόζον ένδυμα ήταν το μαγιώ..).
Στην αριστερή λωρίδα υπήρχε ένα όχημα του δήμου Αθηναίων, το οποίο καθαρίζει το οδόστρωμα!!!!!
Η ταχύτητα του μικρού αυτού φορτηγου είναι 2 km/h... Βρισκόμενο στην αριστερή εκ των τριών λωρίδων ενός ΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΟΥ δρόμου είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Δεν αντιλέγω.. Η καθαριότητα ενός δήμου, κι ιδιαίτερα αυτού της πρωτευούσης, είναι σημαντικότατη υπόθεση. Εξ ίσου σημαντική, μην πω σημαντικότερη, είναι όμως κι η υγεία των πολιτών του. Ψυχική και σωματική...
Όσο σημαντική είναι βέβαια κι η κυκλοφοριακή "εικόνα" του προαναφερθέντος δήμου. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Η καθαριότητα, η κυκλοφορία οχημάτων και πεζών, οι ανθρώπινες συνθήκες... Όλα πρέπει να φροντίζονται από τη δημοτική αρχή στον ίδιο βαθμό.
Φυσικά η επιλογή της συγκεκριμένης ώρας για εργασίες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ καθαρισμού μπορεί, και πρέπει, να θεωρηθεί βλακώδης! Ένα φορτηγό, κινούμενο με 2 km/h, "σαρώνει" καθημερινά την Αθήνα σε ώρες αιχμής, διογκώνοντας το ΗΔΗ κορεσμένο κυκλοφοριακό της Πρωτεύουσας.
Εδώ και καιρό έχω πάψει να πιστεύω, πως οι "άρχοντες" του τόπου μας ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για το καλό μας. Επίσης έχω απογοητευτεί με τις ενέργειες και τις επιλογές τους σε διάφορα θέματα. Πλεόν έχω μειώσει δραματικά τις απαιτήσεις μου απέναντι τους. Δε σας κρύβω, πως παλαιότερα θεωρούσα, ότι για να κατεχεις ένα δημόσιο αξίωμα, πρέπει να διαθέτεις λίγο περισσότερο μυαλό, λίγη περισσότερη διορατικότητα, λίγο περισσότερο συναίσθημα και καλύτερη αντίληψη της κοινωνικής ευθύνης από τους υπόλοιπους, απλούς, πολίτες.
Τί πιο αυτονόητο από το να γίνονται οι εργασίες καθαριότητος (ειδικά με χρήση τέτοιων μηχανημάτων) τις βραδινές ώρες. Τί πιο αυτονόητο.....
Θα μου πείτε, βέβαια, πως αυτό μας βολέυει εδώ στην Ελλάδα... Όχι εμας, τους πολίτες, αλλά το δήμο. Τον οδηγό του οχήματος, τον προϊστάμενό του, τον αντιδήμαρχο, το δήμαρχο... ΌΛΟΥΣ! Κάνοντας τις εργασίες αυτές μέρα-μεσημέρι (κυριολεκτικά), τελειώνουν τη δουλειά τους το απόγευμα και πάνε στις οικογένειές τους ήσυχοι και με καθαρή συνείδηση.
Μήπως κάποιος να τους ενημερώσει, πως ο δήμος δεν είναι μία δημόσια επιχείρηση?! Είναι ένας 24ωρος οργανισμός! Ζωντανός οργανισμός... Οι δημότες δε τους εξέλεξαν για να δημιουργούν (περισσότερα) προβλήματα, αλλά για να αντιμετωπίζουν το σύνολό τους.
Δεν αντιλέγω.. Κι ο οδηγός του δήμου άνθρωπος είναι, όπως κι οι προϊστάμενοί του. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ιδιαίτερη κι ευαίσθητη εργασία.
Ας μη δούλευαν πρωινές ώρες οι άνθρωποι αυτοί. Ας είχαν τα πρωινά ελεύθερα κι η βάρδιά τους να ήταν νυχτερινή.
Μη μου πείτε, πως τα πράγμτα αυτά δεν είναι εύκολα κλπ.. Όλα θέμα επιλογής είναι. Πολλοί από εμάς δουλεύουμε. Αν μας πει ο εργοδότης μας, πως η βάρδια μας είναι νυχτερινή, τότε έχουμε την επιλογή να μείνουμε ή να φύγουμε. Αν έχουμε ανάγκη τη δουλειά μας θα μείνουμε! Ειδικά αν ξέρουμε, πως ΜΟΝΟ έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά μας ορθότερα κι ευκολότερα. Για να μην αναφέρω το αίσθημα ευθύνης, που θα ήθελα, να διακατέχει τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μην πάρετε το παράδειγμά μου για το δήμο Αθηναίων ως το μοναδικό. Στην οδό Θεοφιλοπούλου, στα σύνορα Δάφνης με την Αθήνα, το απορριματοφόρο κάνει τη "βόλτα" του στις 16:00. Στη Γλυφάδα τις 19:00.... Φανταστείτε.....
Υ.Γ. Θα ήθελα πάρα πολύ να έγραφα το "δήμο" με "Δ", αλλά δε μπόρεσα. Βλέπετε με παραπέμπει στο Δήμο της Αθήνας εκείνα τα παλιά χρόνια... Τότε που υπήρχαν Δημότες σαν τον Περικλή..
Μετά τιμής,
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Καθημερινότητα
Γειά σας...
Θα ήθελα λίγο να Σας ενημερώσω σχετικά με το ιστολόγιο αυτό...
Μιας κι είμαστε στην ψηφιακή εποχή εδώ κι αρκετό καιρό, αποφάσισα να εγκαταλείψω το "μπλοκάκι μου" και να γράφω, πλέον, στο "blogaki μου".
Στις σελίδες αυτές δε θα βρείτε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τις σκέψεις μου, οι οπόιες θα τίθενται προς συζήτηση κι (εύχομαι) προβληματισμό...
Το ιστολόγιο αυτό είναι φτιαγμένο τόσο για εμένα, όσο και για Εσάς... Άλλωστε, τί πιο δημιουργικό, από το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου και να τις συζητάς, ώστε να βελτιώσεις την εικόνα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ σου...
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο Σας, καθώς και για τον κίνδυνο τενοντίτιδας, ο οποίος ακολουθεί τη διαρκή ενασχόλησή μας με τον "ηλεκτρονικό", νέο, κόσμο....
Δημητριάδης Γιάννης
Θα ήθελα λίγο να Σας ενημερώσω σχετικά με το ιστολόγιο αυτό...
Μιας κι είμαστε στην ψηφιακή εποχή εδώ κι αρκετό καιρό, αποφάσισα να εγκαταλείψω το "μπλοκάκι μου" και να γράφω, πλέον, στο "blogaki μου".
Στις σελίδες αυτές δε θα βρείτε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τις σκέψεις μου, οι οπόιες θα τίθενται προς συζήτηση κι (εύχομαι) προβληματισμό...
Το ιστολόγιο αυτό είναι φτιαγμένο τόσο για εμένα, όσο και για Εσάς... Άλλωστε, τί πιο δημιουργικό, από το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου και να τις συζητάς, ώστε να βελτιώσεις την εικόνα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ σου...
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο Σας, καθώς και για τον κίνδυνο τενοντίτιδας, ο οποίος ακολουθεί τη διαρκή ενασχόλησή μας με τον "ηλεκτρονικό", νέο, κόσμο....
Δημητριάδης Γιάννης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)