Υπερήφανος ως Έλλην

Ωραίο πράγμα η τηλεόραση... Ειδικά οι "ειδήσεις"! Σου προσφέρει όλες τις πληροφορίες χωρίς προσωπικό κόπο! Μπορείς να μαθαίνεις, τι γίνεται γύρω σου ενώ τρως, κάνεις μπάνιο, σκουπίζεις.. Βέβαια δεν είναι τόσο αντικειμενική, αλλά ποιός νοιάζεται... Άλλωστε, πλέον, οι ειδήσεις έχουν και ψυχαγωγικό χαρακτήρα: Βλέπεις τον πόνο του άλλου καθισμένος ήρεμος στον καναπέ σου χωρίς να ταράζεσαι, χωρίς να προβληματίζεσαι... Έχεις και τα δικά Σου προβλήματα, βλέπεις.

Καθισμένος κι εγώ στον καναπέ μου προχθές, έβλεπα ειδήσεις. Έτρωγα κίολας! Το παραδέχομαι. Διάφορα ρεπορτάζ, διάφορες συνδέσεις, διάφορα "παράθυρα", διάφορα μπαλκόνια... Διάφορα αδιάφορα.....

Ξάφνου ένα ρεπορτάζ ενδιαφέρον! Ένα ρεπορτάζ, σχετικό με τα τροχαία ατυχήματα, αλλά από μία ιδαίτερη σκοπιά. Ειδική μνεία έγινε στη στατιστική πλευρά του θέματος. Τί ώρα γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα, ποιές ηλικίες εμπλέκονται, ποσοστό θανατηφόρων και μη κλπ.

Ομολογουμένως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία έκανε καλή δουλειά. Τα στοιχεία δόθηκαν στην κυβέρνηση και στα Μ.Μ.Ε. κι αυτά κοινοποιήθηκαν άμεσα. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, ο θάνατος κι ο πόνος πουλάει στις μέρες μας διεθνώς.

Μέχρι εδώ θα μου πείτε όλα καλά... Γιατί με απασχολεί το θέμα αυτό? Θα Σας εξηγήσω αμέσως.

Σε κάποια φάση έγινε αναφορά στο κόστος του κράτους από τα τροχαία. Στο κόστος, που έχει από την κάθε χαμένη ζωή στην άσφαλτο!

Ενημερωθείτε, λοιπόν, πως κοστίζετε 1 εκατομμύρι ευρώ έκαστος!* Δε διευκρινίστηκε αν το ποσό αυτό είναι με ή χωρίς φόρους, με ή χωρίς Φ.Π.Α., με ή χωρίς έκπτωση. Απλά μας ενημέρωσαν, πως κοστίζουμε λίγο παραπάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ... Για την ακρίβεια τόσο κοστίζει κάθε "παραγωγική μονάδα"....

Οπότε οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, πλέον, έχουν μία τιμή. Να ξέρετε, τι χάσατε αν (κούφια η ώρα που το ακούει) πάθουν κάτι.

Κακά τα ψέμματα. Στη σύγχρονη κοινωνία ΚΑΝΕΝΑ κράτος του κόσμου δε θα ενδιαφερθεί για τον πόνο, που προκαλεί η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Όλα κι όλοι είμαστε ένα έσοδο, το οποίο σε καμμία των περιπτώσεων, δεν πρέπει να γίνει έξοδο για το κράτος.

Μέχρι στιγμής πίστευα, πως τα έργα που γίνονται στο οδικό μας δίκτυο (και για να μην είμαστε αυστηροί, γίνονται αρκετα το τελευταίο διάστημα) είχαν ως σκοπό να τελειώσει ο αποδεκατισμός του πληθυσμού, να πάψει ο αφανισμός ενός χωριού κάθε 10ετία και να εξαφανιστεί αυτή η μάστιγα κι αυτός ο πόνος.

Πλανώμουν, όμως, πλάνην οικτράν... Το κράτος προσπαθεί να μην χάνει 1 εκατομμύριο ευρώ "το κεφάλι"! Τα έβαλαν κάτω τα παιδιά, έβγαλαν τα κομπιουτεράκια τους με τις 12ψήφιες οθόνες, έκαναν τις περίεργες αλγοριθμικές τους πράξεις κι αποφάσισαν: "Καλύτερα να φτιάξουμε λίγο τους δρόμους. Πιο φτηνά θα μας πάει!"

Ex nihilo nihil fit...

Από το τίποτα δε βγαίνει τίποτα....

Σοφοί οι αρχαίοι Έλληνες, σοφοί κι οι αρχαίοι Ρωμαίοι.... Για κάθε δράση υπάρχει και μία αντίδραση, έλεγαν. Αναφερόμενοι όχι μόνο στη Φυσική, αλλά και στους νόμους, που διέπουν την καθημερινή μας ζωή.

Οι νεοέλληνες, από την άλλη, έχουμε βαλθεί να τους δικαιώσουμε! Ειδικά στους τομείς, οι οποίοι μας εξυπηρετούν!

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω, για ποιό λόγο, πρέπει να ακολουθούμε κάποιους νόμους στη ζωή μας, οι οποίοι πλέον θεωρούνται αξιώματα και μπορούμε να τους εφαρμόσουμε πριν επιβεβαιωθούν..

Για ποιό λόγο έπρεπε, λοιπόν, να συμβεί η τραγωδία στα Τέμπη πριν κάποια χρόνια (= δράση), για να ανακαλύψουμε πως πρέπει να βελτιώσουμε το οδικό μας δίκτυο (= αντίδραση). Για ποιό λόγο πρέπει να ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένεις, ώστε να σωθούν οι υπόλοιπες. Κι όλα αυτά εν έτει 2008...

Πλέον όλα εξηγούνται με τα μαθηματικά, φίλοι μου. Κάντε έναν απλό πολλαπλασιασμό... Πόσες ζωές χάνμονται ετησίως στην άσφαλτο επί 1 εκατομμύριο ευρώ. Αν αυτό το κάνετε σε βάθος 10ετίας, έχετε ένα σεβαστό νούμερο... Εάν δούμε και τα χρήματα, που δαπανούνται για την κατασκευή των νέων οδικών δικτύων, θα έχουμε έναν κερδοφόρο ισολογισμό για το κράτος. Τα "έσοδα" θα είναι κατά πολύ υψηλότερα των εξόδων. Μιλάμε για απλά ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ...

Το "κράτος δικαίου" δε φροντίζει για τον πόνο μας. Φροντίζει για τις εισπράξεις του.. Εάν δεν ήταν έτσι, δε θα υπήρχε λόγος να υπολογιστεί το κόστος κάθε χαμένης ζωής!

Μία ερώτηση έχω μόνο προς τους κυρίους της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης : Εάν κάποιος από τους αδικοχαμένους στην άσφαλτο εξελισσόταν σε έναν νέο Picasso, Βενιζέλο, Motzart, Pele κλπ, η αξία του πως υπολογίζεται? Για το κράτος, πάντα... Επειδή για τους οικείους του η "αξία" του θα είναι πάντα ανεκτίμητη κι ανώτερη όλων των θησαυρών του γνωστού κι άγνωστου κόσμου...

Μετά τιμής...

* Εφημερίδα "Το Βήμα", 24.02.2002, αριθμός Φύλλου: 13500, Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ