Καλή Σας μέρα, φίλοι μου.
Τί μου κάνετε??
Αναρωτιέμαι....
Αναρωτιέμαι, για ποιό λόγο συνεχίζουμε να μη θέλουμε να ενημερωθούμε και συνεχίζουμε να είμαστε έρμαια....
Μόλις χθες βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης για τη μη τήρηση της ενδιάμεσης συμφωνίας μεταξύ Ελλαδάς και Σκοπίων.
Ας Σας εξηγήσω λίγο, τί σημαίνει αυτό, πρωτίστως, για να μην πάθω νευρικό κλονισμό....
Όπως όλοι περιμέναμε η απόφαση ήταν εναντίον μας.
Το ξέραμε, πως είχαμε άδικο από τη στιγμή, που ασκήσαμε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο Ν.ΑΤ.Ο...
Αλλά, ορθώς, απαιτήσαμε τη μη ένταξη των Σκοπίων στη Συμμαχία, πράγμα και το οποίο πετύχαμε.
Το Δικαστήριο έκρινε, ότι δεν τηρήσαμε τα όσα είχαμε συμφωνήσει με τα Σκόπια.. Το ότι “δεν ήμασταν κύριοι”, μας είπε...
Συνοπτικά, το δικαστήριο θεωρεί πως έχει τη δικαιοδοσία να επιληφθεί της υπόθεσης, εκτιμά ότι η Ελλάδα προβάλλοντας ενστάσεις στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ παραβίασε τη σχετική υποχρέωση που είχε αναλάβει με την Ενδιάμεση Συμφωνία και, τέλος, απορρίπτει όλα τα άλλα αιτήματα που υπέβαλε η ΠΓΔΜ ευσχήμως παρατηρώντας ότι «θα πρέπει να τεκμαίρεται η καλή πίστη της Ελλάδας», ενώ υπογραμμίζει την αμοιβαία υποχρέωση που έχουν αναλάβει τα δύο μέρη από την Ενδιάμεση Συμφωνία, για την επίλυση του θέματος του ονόματος μέσω της διαδικασίας που τελεί υπό την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ.
Αναλυτικότερα, το δικαστήριο στην απόφασή του σημειώνει πως η συγκεκριμένη διατύπωση (της μη προβολής ενστάσεων) ΔΕΝ συνεπάγεται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να υποστηρίζει τα αιτήματα της προσφεύγουσας για ένταξή της σε διεθνείς οργανισμούς.
Το δικαστήριο σημειώνει, ωστόσο, ότι το ερώτημα που τέθηκε ενώπιόν του ΔΕΝ αφορούσε το αν η απόφαση του ΝΑΤΟ για την ένταξη της ΠΓΔΜ είχε να κάνει με την ένσταση που πρόβαλε η Ελλάδα, αλλά το αν η Ελλάδα με τη συμπεριφορά της δεν ανταποκρίθηκε προς την υποχρέωση (να μην προβάλει ενστάσεις) που προβλέπεται στο άρθρο 11 παρ.1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Το Δικαστήριο κρίνει επίσης ότι «δεν είναι απαραίτητο να αποφασίσει, αν η εναγόμενη χώρα (η Ελλάδα) διατηρεί το δικαίωμα να προβάλλει ενστάσεις σε ενταξιακά αιτήματα της προσφεύγουσας σε διεθνείς οργανισμούς».
Το I.C.J. υπενθυμίζοντας επίσης, ότι η ΠΓΔΜ είχε ζητήσει στην προσφυγή της να εκδοθεί: 1) μια Δήλωση όπου θα σημειώνεται ότι «η εναγόμενη ενήργησε παράνομα» και 2) μια εντολή πως «η εναγόμενη θα πρέπει στο εξής να απέχει από κάθε ενέργεια που παραβιάζει το άρθ.11 παρ.1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας», στην απόφασή του σημειώνει πως «ΔΕΝ θεωρεί απαραίτητο να ζητήσει από την εναγόμενη να απέχει από κάθε μελλοντική ενέργεια που παραβιάζει την υποχρέωσή της (όπως ορίζεται στο άρθρ.11 παρ.1), καθώς, όπως εξήγησε προηγουμένως το Δικαστήριο, «ως γενικός κανόνας, ΔΕΝ υπάρχει λόγος να εικάζεται ότι μια χώρα, η ενέργεια ή η συμπεριφορά της οποίας κρίθηκε από το Δικαστήριο λανθασμένη, θα επαναλάβει την ίδια ενέργεια ή συμπεριφορά στο μέλλον, δεδομένου ότι θα πρέπει να τεκμαίρεται η καλή της πίστη». Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο θεωρεί πως η κρίση του ότι η εναγόμενη παρέβη την υποχρέωσή της, όπως ορίζεται στην Ενδιάμεση Συμφωνία, «αποτελεί την κατάλληλη έκφραση ικανοποίησης».
Η προσφυγή έγινε ως απάντηση στην απόφαση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (Απρίλιος 2008) να μην εντάξει την ΠΓΔΜ στη Συμμαχία. Η ελληνική κυβέρνηση είχε πριν από τη σύνοδο απειλήσει με βέτο, αλλά δεν χρειάστηκε να το ασκήσει.
Ωστόσο, η κυβέρνηση Γκρούεφσκι προσέφυγε στη Χάγη, ζητώντας να καταδικαστεί η Ελλάδα για την παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, που απαγορεύει στην Ελλάδα να εμποδίζει την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς.
Τα Σκόπια ζήτησαν ακόμα το Δικαστήριο να απαγορεύσει προκαταβολικά στην Ελλάδα να ασκήσει βέτο σε μελλοντική ένταξή τους σε διεθνή οργανισμό, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε.
Θετική εξέλιξη για την Ελλάδα είναι επίσης το ότι το Δικαστήριο απαγόρευσε στους Σκοπιανούς τη χρήση εθνικών συμβόλων στη σημαία τους, όπως ο Ήλιος της Βεργίνας.
Νομίζω, πως έγιναν λίγο πιο απλά τα πράγματα....
Εύχομαι να Σας βοήθησα και να μην παίρνετε φόρα κατηγορώντας, δημιουργώντας εχθρούς και βρίζοντας επί δικαίων κι αδίκων.
Επίσης δεν είναι κακό να διαβάσετε:
- http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/12/2011_417334
- http://www.icj-cij.org/docket/files/142/16827.pdf
Σημείωση: Σταματήστε να είστε πρόβατα προς σφαγήν.... Κρίμα είναι
Μετά τιμής,
Δημητριάδης Γιάννης
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011
Καλό μας μήνα!!
Καλό μας μήνα...
Τί κάνουμε??
Ήρθε ο Δεκέμβριος... Δεν έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο ( με εξαίρεση την έγκριση της δόσης απο τους ευρωπαίους φίλους μας ) κι όλα φαίνονται να κυλούν φυσιολογικά....
Όσο φυσιολογικά μπορεί να κυλούν!
Βλέπω, ότι λόγω γενικής απογοήτευσης, όλα είναι ήρεμα, αλλά η απογοήτευση βασιλεύει..
Ευτυχώς κάποια καταστήματα και κάποια σπίτια ξεκίνησαν τις χριστουγεννιάτικες ετοιμασίες!
Στόλισαν βιτρίνες, μπαλκόνια, εισόδους...
Έτσι πρέπει!!
Ό,τι κι αν συμβαίνει, δεν παύει να έρχονται Χριστούγεννα..
Μη τους δώσουμε τη χαρά να είμαστε μίζεροι!
Φέτος πιστεύω, ότι, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να γιορτάσουμε για εμάς!
Πολύ απλά, επειδή τα καταφέρνουμε να χαμογελάμε..
Τί???
Δεν χαμογελάτε τόσο πολύ??
Κακώς...
Μέσα σε όλα τα προβλήματα σκεφτείτε 2 λεπτά....
Χαμογελάστε!
Χαμογελάστε, επειδή, πολύ απλά, ΜΠΟΡΕΙΤΕ!
Έχετε την υγεία και τα δόντια Σας...
Έχετε κάποιους να Σας αγαπούν και να αγαπάτε!
Έχετε κάποιους να χαρίσετε το χαμόγελό Σας και κάποιους να Σας το ανταποδώσουν!
Ό,τι κι αν Σας απασχολεί, σίγουρα είναι λιγότερο σημαντικό από την υγεία και την αγάπη...
Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά είναι επίσης εύκολο να κάνουμε κάποια μικρά βήματα προς το χαμόγελο...
Γρήγορες σκέψεις....
Οδηγίες προς ναυτιλομένους εντός της εβδομάδος!
Μετά τιμής,
Δημητριάδης Γιάννης
Τί κάνουμε??
Ήρθε ο Δεκέμβριος... Δεν έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο ( με εξαίρεση την έγκριση της δόσης απο τους ευρωπαίους φίλους μας ) κι όλα φαίνονται να κυλούν φυσιολογικά....
Όσο φυσιολογικά μπορεί να κυλούν!
Βλέπω, ότι λόγω γενικής απογοήτευσης, όλα είναι ήρεμα, αλλά η απογοήτευση βασιλεύει..
Ευτυχώς κάποια καταστήματα και κάποια σπίτια ξεκίνησαν τις χριστουγεννιάτικες ετοιμασίες!
Στόλισαν βιτρίνες, μπαλκόνια, εισόδους...
Έτσι πρέπει!!
Ό,τι κι αν συμβαίνει, δεν παύει να έρχονται Χριστούγεννα..
Μη τους δώσουμε τη χαρά να είμαστε μίζεροι!
Φέτος πιστεύω, ότι, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να γιορτάσουμε για εμάς!
Πολύ απλά, επειδή τα καταφέρνουμε να χαμογελάμε..
Τί???
Δεν χαμογελάτε τόσο πολύ??
Κακώς...
Μέσα σε όλα τα προβλήματα σκεφτείτε 2 λεπτά....
Χαμογελάστε!
Χαμογελάστε, επειδή, πολύ απλά, ΜΠΟΡΕΙΤΕ!
Έχετε την υγεία και τα δόντια Σας...
Έχετε κάποιους να Σας αγαπούν και να αγαπάτε!
Έχετε κάποιους να χαρίσετε το χαμόγελό Σας και κάποιους να Σας το ανταποδώσουν!
Ό,τι κι αν Σας απασχολεί, σίγουρα είναι λιγότερο σημαντικό από την υγεία και την αγάπη...
Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά είναι επίσης εύκολο να κάνουμε κάποια μικρά βήματα προς το χαμόγελο...
Γρήγορες σκέψεις....
Οδηγίες προς ναυτιλομένους εντός της εβδομάδος!
Μετά τιμής,
Δημητριάδης Γιάννης
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011
Milgram’s experiment
Το πείραμα που ακολουθεί, με τους πιθήκους, είναι ένα από μια σειρά πειραμάτων του καθηγητή Μίλγκραμ.
"Σε ένα κλουβί που έχουμε κλεισμένους 10 πιθήκους, κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες. Όλοι οι πίθηκοι τρέχουν να πιάσουν το τσαμπί. Ένας από τους πιθήκους, ο πιο γρήγορος, φτάνει πρώτος στο τσαμπί. Εκείνη τη στιγμή, καταβρέχουμε με νερό με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, που έχουν μείνει πίσω.
Αυτός που έτρεξε πρώτος και έπιασε το τσαμπί, τρώει τις μπανάνες και το ευχαριστιέται πολύ. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να στεγνώσουν και να ξεπεράσουν το σοκ από το κατάβρεγμα.
Μετά από 1-2 ώρες, η κατάσταση της ομάδας των…πιθήκων επανέρχεται στο φυσιολογικό. Βέβαια, οι 9 που έφαγαν το κατάβρεγμα (και δεν έφαγαν μπανάνες), κοιτούν με κάποια ζήλια τον έναν που και τις μπανάνες έφαγε και το κατάβρεγμα το γλίτωσε.
Επαναλαμβάνουμε την ίδια ενέργεια, δηλαδή κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες στο κλουβί. Τρέχουν όλοι, αλλά ο ίδιος πίθηκος, ο οποίος όπως είπαμε είναι ο γρηγορότερος καταφέρνει και πάλι να φτάσει πρώτος στο τσαμπί.
Εμείς ξανακαταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, ενώ ο πρώτος τρώει επιδεικτικά τις μπανάνες που “κέρδισε δίκαια”, αφού ήταν ο γρηγορότερος. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο 2-3 φορές.
Κάποια φορά, καθώς ξεκινάει ο γρήγορος να πιάσει το τσαμπί που τοποθετήσαμε εκ νέου, τον πιάνουν οι υπόλοιποι εννιά και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Βρίσκεται λοιπόν το τσαμπί στη θέση του για κάποια ώρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή, ο γρήγορος ξαναπροσπαθεί να τρέξει προς το τσαμπί, αλλά οι υπόλοιποι τον ξαναπλακώνουν στο ξύλο, γιατί φοβούνται το κατάβρεγμα.
Μετά από μερικά ξυλοφορτώματα, ο γρήγορος “μαθαίνει το μάθημά του” και δεν ξαναπροσπαθεί. Μπορεί να προσπαθήσει και κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ξύλο από τους υπόλοιπους. Εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον της υπόθεσης.
Βγάζουμε από το κλουβί έναν από τους εννιά πιθήκους, αυτούς που καταβρέχαμε, όχι αυτόν που έφτανε πρώτος στο τσαμπί και βάζουμε έναν καινούριο πίθηκο, αντικαταστάτη.
Ο καινούριος πίθηκος, με το που βλέπει το τσαμπί με τις μπανάνες το οποίο φυσικά δεν ακουμπάει πλέον κανένας από τους “έμπειρους” της ομάδας ορμάει να το πιάσει. Οι υπόλοιποι εννιά, συμπεριλαμβανομένου και του παλιού “γρήγορου”, τον βουτάνε και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Ο παλιός “γρήγορος” μπορεί και να χαίρεται που τρώει και κάποιος άλλος ξύλο. Ο καινούριος δεν ξέρει γιατί τρώει ξύλο, αφού δεν είχε την εμπειρία του καταβρέγματος.
Μαθαίνει όμως πολύ γρήγορα ότι αν ξεκινήσει να πιάσει το τσαμπί, αυτό συνεπάγεται ξύλο από τους υπόλοιπους. Έτσι, ξαναβρισκόμαστε σε κατάσταση “ισορροπίας” μέσα στο κλουβί, δηλαδή υπάρχει ένα τσαμπί μπανάνες το οποίο δεν πάει να πιάσει κανείς. Ξανά-αλλάζουμε έναν από τους παλιούς 8 πιθήκους (όχι τον παλιό “γρήγορο” και όχι τον νέο ξυλοφορτωμένο) με έναν αντικαταστάτη.
Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται η ίδια ιστορία της προηγούμενης παραγράφου, μέχρι να τους αλλάξουμε όλους (τελευταίο βγάζουμε τον παλιό “γρήγορο”, τον πρώτο που έφαγε ξύλο στην αρχή της ιστορίας).
Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε ένα τσαμπί μπανάνες, μέσα σε ένα κλουβί με 10 πιθήκους, από τους οποίους κανείς δεν τρέχει να το πιάσει, και κανείς δεν ξέρει γιατί (δεδομένου ότι κανένας τους δεν ήταν στην αρχική ομάδα που έφαγε το κατάβρεγμα)".
Μια άλλη εκδοχή του πειράματος
Έχουμε λοιπόν 10 νέους πιθήκους στο κλουβί και ένα τσαμπί μπανάνες άθικτο. Στη “συλλογική” μνήμη των οποίων είναι εγγεγραμμένο ότι το “κοινωνικά πρέπον” είναι να μην ακουμπάμε το τσαμπί γιατί το απαγορεύει ο νόμος. Όποιος προσπαθεί να το πλησιάσει, τις τρώει.
Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι αυτός που πάει να πιάσει τις μπανάνες εξ ενστίκτου, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τιμωρείται έτσι σκληρά αλλά και οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουν γιατί του τις βρέχουν, αφού κανένας τους δεν έχει βιώσει τις δύσκολες μέρες στο κλουβί με τα κυνηγητά και τα καταβρέγματα.
Η ζωή κυλάει ήρεμα στο κλουβί, με τις μπανάνες κρεμασμένες σε μια γωνιά που κανένας πίθηκος δεν τολμάει να τις ακουμπήσει. Οι μπανάνες έχουν γίνει πλέον “ιερές μπανάνες”. Δεν αποτελούν για την ομάδα προϊόν τροφής αλλά ταμπού.
Ας δούμε τώρα τι θα συμβεί στην ομάδα αν εφαρμόσουμε ένα είδος μνημονίου, σαν και αυτό που έχουμε εδώ με την τρόικα. Αν δηλαδή αρχίσουμε να περικόπτουμε την τροφή στους πιθήκους, με άλλα λόγια να πέσει πείνα στη ομάδα και το τσαμπί με τις μπανάνες θα αρχίζει να χάνει την άγια λάμψη του και να φαίνεται πάλι σαν λύση τροφής στην ομάδα.
Όσο θα κλείνουμε την στρόφιγγα του “μνημονίου” τόσο το μάτι των πιθήκων θα γυαλίζει περισσότερο… ώσπου κάποιο βράδυ, κάποιος πεινασμένος και εξαθλιωμένος πίθηκος θα την κάνει. Θα την πέσει στο τσαμπί.
Κακός χαμός, σίγουρα κάποιοι θα τον πάρουν είδηση αμέσως, μάλλον αυτοί που δεν κοιμόντουσαν αλλά σχεδίαζαν με ποιο τρόπο θα την πέσουν εκείνοι στις μπανάνες. Ο μάγκας να τρέχει μπροστά με το τσαμπί και 2-3 να τον καταδιώκουν. Ο κλέφτης όμως έχει βάλει ήδη την μισή μπανάνα στο στόμα.
Και φαΐ και τσαμπί και τρεχαλητό δεν γίνεται, τον προλαβαίνουν οι υπόλοιποι και αρχίζει η πάλη. Ενώ ο δόλιος παραβάτης περιμένει να τον σαπίσουν στο ξύλο, να τον διαμελίσουν ανοίγει τα μάτια και βλέπει τους καταδιώκτες του να έχουν πάρει το τσαμπί και να τρώνε ήσυχοι ήσυχοι τις μπανάνες μαζί με κάποιους που βρέθηκαν κοντά και ξύπνησαν από την φασαρία.
Απ´ αυτή την μέρα και μετά ο “ιερός κανόνας” έχει χαθεί. Χρειάζεται το πείραμα να ξαναστηθεί από την αρχή……χρειάζεται μάνικα!
Κάθε ομοιότητα με φυσικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική…
Μετά τιμής
Δημητριάδης Γιάννης
(news247.gr)
"Σε ένα κλουβί που έχουμε κλεισμένους 10 πιθήκους, κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες. Όλοι οι πίθηκοι τρέχουν να πιάσουν το τσαμπί. Ένας από τους πιθήκους, ο πιο γρήγορος, φτάνει πρώτος στο τσαμπί. Εκείνη τη στιγμή, καταβρέχουμε με νερό με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, που έχουν μείνει πίσω.
Αυτός που έτρεξε πρώτος και έπιασε το τσαμπί, τρώει τις μπανάνες και το ευχαριστιέται πολύ. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να στεγνώσουν και να ξεπεράσουν το σοκ από το κατάβρεγμα.
Μετά από 1-2 ώρες, η κατάσταση της ομάδας των…πιθήκων επανέρχεται στο φυσιολογικό. Βέβαια, οι 9 που έφαγαν το κατάβρεγμα (και δεν έφαγαν μπανάνες), κοιτούν με κάποια ζήλια τον έναν που και τις μπανάνες έφαγε και το κατάβρεγμα το γλίτωσε.
Επαναλαμβάνουμε την ίδια ενέργεια, δηλαδή κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες στο κλουβί. Τρέχουν όλοι, αλλά ο ίδιος πίθηκος, ο οποίος όπως είπαμε είναι ο γρηγορότερος καταφέρνει και πάλι να φτάσει πρώτος στο τσαμπί.
Εμείς ξανακαταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, ενώ ο πρώτος τρώει επιδεικτικά τις μπανάνες που “κέρδισε δίκαια”, αφού ήταν ο γρηγορότερος. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο 2-3 φορές.
Κάποια φορά, καθώς ξεκινάει ο γρήγορος να πιάσει το τσαμπί που τοποθετήσαμε εκ νέου, τον πιάνουν οι υπόλοιποι εννιά και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Βρίσκεται λοιπόν το τσαμπί στη θέση του για κάποια ώρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή, ο γρήγορος ξαναπροσπαθεί να τρέξει προς το τσαμπί, αλλά οι υπόλοιποι τον ξαναπλακώνουν στο ξύλο, γιατί φοβούνται το κατάβρεγμα.
Μετά από μερικά ξυλοφορτώματα, ο γρήγορος “μαθαίνει το μάθημά του” και δεν ξαναπροσπαθεί. Μπορεί να προσπαθήσει και κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ξύλο από τους υπόλοιπους. Εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον της υπόθεσης.
Βγάζουμε από το κλουβί έναν από τους εννιά πιθήκους, αυτούς που καταβρέχαμε, όχι αυτόν που έφτανε πρώτος στο τσαμπί και βάζουμε έναν καινούριο πίθηκο, αντικαταστάτη.
Ο καινούριος πίθηκος, με το που βλέπει το τσαμπί με τις μπανάνες το οποίο φυσικά δεν ακουμπάει πλέον κανένας από τους “έμπειρους” της ομάδας ορμάει να το πιάσει. Οι υπόλοιποι εννιά, συμπεριλαμβανομένου και του παλιού “γρήγορου”, τον βουτάνε και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Ο παλιός “γρήγορος” μπορεί και να χαίρεται που τρώει και κάποιος άλλος ξύλο. Ο καινούριος δεν ξέρει γιατί τρώει ξύλο, αφού δεν είχε την εμπειρία του καταβρέγματος.
Μαθαίνει όμως πολύ γρήγορα ότι αν ξεκινήσει να πιάσει το τσαμπί, αυτό συνεπάγεται ξύλο από τους υπόλοιπους. Έτσι, ξαναβρισκόμαστε σε κατάσταση “ισορροπίας” μέσα στο κλουβί, δηλαδή υπάρχει ένα τσαμπί μπανάνες το οποίο δεν πάει να πιάσει κανείς. Ξανά-αλλάζουμε έναν από τους παλιούς 8 πιθήκους (όχι τον παλιό “γρήγορο” και όχι τον νέο ξυλοφορτωμένο) με έναν αντικαταστάτη.
Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται η ίδια ιστορία της προηγούμενης παραγράφου, μέχρι να τους αλλάξουμε όλους (τελευταίο βγάζουμε τον παλιό “γρήγορο”, τον πρώτο που έφαγε ξύλο στην αρχή της ιστορίας).
Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε ένα τσαμπί μπανάνες, μέσα σε ένα κλουβί με 10 πιθήκους, από τους οποίους κανείς δεν τρέχει να το πιάσει, και κανείς δεν ξέρει γιατί (δεδομένου ότι κανένας τους δεν ήταν στην αρχική ομάδα που έφαγε το κατάβρεγμα)".
Μια άλλη εκδοχή του πειράματος
Έχουμε λοιπόν 10 νέους πιθήκους στο κλουβί και ένα τσαμπί μπανάνες άθικτο. Στη “συλλογική” μνήμη των οποίων είναι εγγεγραμμένο ότι το “κοινωνικά πρέπον” είναι να μην ακουμπάμε το τσαμπί γιατί το απαγορεύει ο νόμος. Όποιος προσπαθεί να το πλησιάσει, τις τρώει.
Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι αυτός που πάει να πιάσει τις μπανάνες εξ ενστίκτου, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τιμωρείται έτσι σκληρά αλλά και οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουν γιατί του τις βρέχουν, αφού κανένας τους δεν έχει βιώσει τις δύσκολες μέρες στο κλουβί με τα κυνηγητά και τα καταβρέγματα.
Η ζωή κυλάει ήρεμα στο κλουβί, με τις μπανάνες κρεμασμένες σε μια γωνιά που κανένας πίθηκος δεν τολμάει να τις ακουμπήσει. Οι μπανάνες έχουν γίνει πλέον “ιερές μπανάνες”. Δεν αποτελούν για την ομάδα προϊόν τροφής αλλά ταμπού.
Ας δούμε τώρα τι θα συμβεί στην ομάδα αν εφαρμόσουμε ένα είδος μνημονίου, σαν και αυτό που έχουμε εδώ με την τρόικα. Αν δηλαδή αρχίσουμε να περικόπτουμε την τροφή στους πιθήκους, με άλλα λόγια να πέσει πείνα στη ομάδα και το τσαμπί με τις μπανάνες θα αρχίζει να χάνει την άγια λάμψη του και να φαίνεται πάλι σαν λύση τροφής στην ομάδα.
Όσο θα κλείνουμε την στρόφιγγα του “μνημονίου” τόσο το μάτι των πιθήκων θα γυαλίζει περισσότερο… ώσπου κάποιο βράδυ, κάποιος πεινασμένος και εξαθλιωμένος πίθηκος θα την κάνει. Θα την πέσει στο τσαμπί.
Κακός χαμός, σίγουρα κάποιοι θα τον πάρουν είδηση αμέσως, μάλλον αυτοί που δεν κοιμόντουσαν αλλά σχεδίαζαν με ποιο τρόπο θα την πέσουν εκείνοι στις μπανάνες. Ο μάγκας να τρέχει μπροστά με το τσαμπί και 2-3 να τον καταδιώκουν. Ο κλέφτης όμως έχει βάλει ήδη την μισή μπανάνα στο στόμα.
Και φαΐ και τσαμπί και τρεχαλητό δεν γίνεται, τον προλαβαίνουν οι υπόλοιποι και αρχίζει η πάλη. Ενώ ο δόλιος παραβάτης περιμένει να τον σαπίσουν στο ξύλο, να τον διαμελίσουν ανοίγει τα μάτια και βλέπει τους καταδιώκτες του να έχουν πάρει το τσαμπί και να τρώνε ήσυχοι ήσυχοι τις μπανάνες μαζί με κάποιους που βρέθηκαν κοντά και ξύπνησαν από την φασαρία.
Απ´ αυτή την μέρα και μετά ο “ιερός κανόνας” έχει χαθεί. Χρειάζεται το πείραμα να ξαναστηθεί από την αρχή……χρειάζεται μάνικα!
Κάθε ομοιότητα με φυσικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική…
Μετά τιμής
Δημητριάδης Γιάννης
(news247.gr)
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Φ Ι Λ Ο Τ Ι Μ Ο
Γειά Σας, αξιότιμοι φίλοι μου.
Τί κάνετε?? Εύχομαι να γελάτε, όπως γελάω κι εγώ αυτή τη στιγμή...
Οι πολιτικές εξελίξεις (καλά... εξελίξεις δεν είναι, αφού η στασιμότητα κυριαρχεί) είναι απίστευτα αστείες!
Αν και τώρα, που το σκέφτομαι, τέτοια παράσιτα μόνο στα λιμνάζοντα ύδατα συναντάς...
Όλοι νοιάζονται για τη θέση τους, τελικά!
Όλοι...
Σύντομες σκέψεις:
- Αυτό το ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ ο Κάρολος Παπούλιας, τί κάνει? Γιατί δεν υποβάλει την παραίτησή του να τελειώνει αυτό το ανέκδοτο? Τον πείραξε το "προδότης".. Δικαιολογημένα, πιστεύω, πλέον! ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ είναι η σωστή λέξη...
- Τόσο ανίκανοι είναι όλοι, που δε μπορούν να καταλήξουν σε κάποιο όνομα?? Ανίκανοι αυτοί, που αποφασίζουν, ανίκανοι κι όσοι προτείνονται!! Εμφανές...
- Τόση αγάπη κι έρωτα έχουν όλοι με τη θέση και το αξίωμά τους?? Κατά τα άλλα κανείς, δε θέλει να διατηρεί το αξίωμά του κι όλοι θέλουν το καλό της Ελλάδας...
- Πότε θα καταλάβουμε, ότι όλοι τους εξυπηρετούν τα συμφέροντα τρίτων και αποβλέπουν σε προσωπικά οφέλη??
4 προβληματισμούς ακόμα και πάω για ύπνο:
1. Θα δίνατε στον Γιωργάκη, στον Αντωνάκη ή στον Κωστάκη ΕΣΤΩ και τα κλειδιά του αυτοκινήτου Σας, για να το παρκάρουν στο απέναντι πεζοδρόμιο?? Όμως, τους δώσατε ψήφους εμπιστοσύνης..
2. Ένας άνθρωπος με "κάκαλα" (όπως λέμε στα ποντιακά) δεν υπάρχει να πει: "Αυτός θα γίνει πρωθυπουτγός! Σε όποιον δεν αρεσει να παραιτηθέι" ?
3. Για ποιό λόγο βγαίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί και συνεδριάζουν κατά μόνας μετά από κάθε πρόταση ονόματος υποψηφίου πρωθυπουργού?? Ποιόν πρέπει να ρωτήσουν??
4. Είναι τόσο δύσκολο οι δημοσιογράφοι να φύγουν και να σταματήσουν να καλύπτουν αυτή την φαρσο-κωμωδία?? Χωρίς κοινό, δε θα είχε κάποιον να χαιρετίσει χαμογελαστός ο Γιωργάκης βγαίνοντας από το Προεδρικό Μέγαρο! Τα βαφτίσια θα τα μάθουμε, έτσι κι αλλιώς όταν γίνουν! 5 λεπτά πριν, 5 λεπτά μετά μικρή σημασία...
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος, που Σας καλώ να κάνουμε, είναι το εξής:
ΔΙΑΠΛΟΚΗ Ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ??
Όχι " Ευρώ ή Δραχμή "...
Δυστυχώς.....
Καληνύχτα, Ελλάδα....
Μετά τιμής,
Δημητριάδης Γιάννης
Τί κάνετε?? Εύχομαι να γελάτε, όπως γελάω κι εγώ αυτή τη στιγμή...
Οι πολιτικές εξελίξεις (καλά... εξελίξεις δεν είναι, αφού η στασιμότητα κυριαρχεί) είναι απίστευτα αστείες!
Αν και τώρα, που το σκέφτομαι, τέτοια παράσιτα μόνο στα λιμνάζοντα ύδατα συναντάς...
Όλοι νοιάζονται για τη θέση τους, τελικά!
Όλοι...
Σύντομες σκέψεις:
- Αυτό το ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ ο Κάρολος Παπούλιας, τί κάνει? Γιατί δεν υποβάλει την παραίτησή του να τελειώνει αυτό το ανέκδοτο? Τον πείραξε το "προδότης".. Δικαιολογημένα, πιστεύω, πλέον! ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ είναι η σωστή λέξη...
- Τόσο ανίκανοι είναι όλοι, που δε μπορούν να καταλήξουν σε κάποιο όνομα?? Ανίκανοι αυτοί, που αποφασίζουν, ανίκανοι κι όσοι προτείνονται!! Εμφανές...
- Τόση αγάπη κι έρωτα έχουν όλοι με τη θέση και το αξίωμά τους?? Κατά τα άλλα κανείς, δε θέλει να διατηρεί το αξίωμά του κι όλοι θέλουν το καλό της Ελλάδας...
- Πότε θα καταλάβουμε, ότι όλοι τους εξυπηρετούν τα συμφέροντα τρίτων και αποβλέπουν σε προσωπικά οφέλη??
4 προβληματισμούς ακόμα και πάω για ύπνο:
1. Θα δίνατε στον Γιωργάκη, στον Αντωνάκη ή στον Κωστάκη ΕΣΤΩ και τα κλειδιά του αυτοκινήτου Σας, για να το παρκάρουν στο απέναντι πεζοδρόμιο?? Όμως, τους δώσατε ψήφους εμπιστοσύνης..
2. Ένας άνθρωπος με "κάκαλα" (όπως λέμε στα ποντιακά) δεν υπάρχει να πει: "Αυτός θα γίνει πρωθυπουτγός! Σε όποιον δεν αρεσει να παραιτηθέι" ?
3. Για ποιό λόγο βγαίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί και συνεδριάζουν κατά μόνας μετά από κάθε πρόταση ονόματος υποψηφίου πρωθυπουργού?? Ποιόν πρέπει να ρωτήσουν??
4. Είναι τόσο δύσκολο οι δημοσιογράφοι να φύγουν και να σταματήσουν να καλύπτουν αυτή την φαρσο-κωμωδία?? Χωρίς κοινό, δε θα είχε κάποιον να χαιρετίσει χαμογελαστός ο Γιωργάκης βγαίνοντας από το Προεδρικό Μέγαρο! Τα βαφτίσια θα τα μάθουμε, έτσι κι αλλιώς όταν γίνουν! 5 λεπτά πριν, 5 λεπτά μετά μικρή σημασία...
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος, που Σας καλώ να κάνουμε, είναι το εξής:
ΔΙΑΠΛΟΚΗ Ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ??
Όχι " Ευρώ ή Δραχμή "...
Δυστυχώς.....
Καληνύχτα, Ελλάδα....
Μετά τιμής,
Δημητριάδης Γιάννης
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
Δημοψήφισμα κι άλλες αηδίες...
Καλή Σας μέρα!!!
Τί μου κάνετε?? Εγώ είμαι μια χαρά, το αυτό επιθυμώ και δια Εσάς!!
Ζούμε την απόλυτη παράνοια κι αυτό μου ταιριάζει απόλυτα, οπότε είμαι τρισευτυχισμένος.
Για αρχή 3 θέματα προς σκέψη σχετικά με το δημοψήφισμα:
1. Αντιπολίτευση: Σχεδόν 2 χρόνια τώρα ζητούν από τον Γ.Α.Π. να ακούσει τον λαό, που φωνάζει την αντίθεσή του στα δυσβάσταχτα μέτρα, που εφαρμόζει!
Του ζητούν να δείξει πυγμή, να τρίξει τα δόντια, να κατακτήσει το Βερολίνο και να ασκήσει κατοχή στο Παρίσι!
Του λένε, πως δεν είναι ανάγκη να υπακούει με το κεφάλι σκυμμένο στις ορέξεις των σαρκοβόρων της Ευρωζώνης!
Αποφασίζει ο Γ.Α.Π. να ακούσει το λαό ( και μάλιστα δια ψήφου κι ουχί δια βοής ) και πλέον δε θέλουν να ακούσει τη λαϊκή απαίτηση!!!
2. ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Σχεδόν 2 χρόνια όλοι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν ακούσει τα εξ' αμάξης, δεν έχουν μούτρα να βγουν από το σπίτι τους, έχουν φασκελωθεί, έχουν γιαουρτωθεί, έχουν λιντσαριστεί κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Τώρα τους λέει ο Γ.Α.Π., πως θα τους απαλλάξει από το βάρος μίας απόφασης και θα μεταφέρει το βάρος αυτό στο λαό, ώστε να μη μπορούν να κατηγορηθούν και...
... Εκείνοι αρνούνται! Θέλουν να πάρουν αυτοί την απόφαση! Θέλουν να συνεχίσουν να ζουν κλειδωμένοι σπίτι τους και να εμφανίζονται στα λεξικά δίπλα στον όρο "Προδότης"!
3. Λαός ( εμείς, όχι το κόμμα ): Σχεδόν 2 χρόνια ζητούμε να μας ακούσει ο Γ.Α.Π.!
Να δει το δράμα και τους αγώνες μας!
Να έχουμε άμεση Δημοκρατία!
Να πάρουμε τη σημαντική αυτή απόφαση εμείς κι όχι κάποιοι "Προδότες"!
Τώρα συνεχίζουμε να λοιδορούμε τον Γ.Α.Π., επειδή δεν έχει το θάρρος της απόφασης...
Τον λέμε δοσίλογο, επειδή δεν κάνει ό,τι καλύτερο για την Ελλάδα...
Είμαστε για γέλια!
Ο Κλεισθένης ( πατέρας της Δημοκρατίας ) το 508 π.Χ., που έφερε το πολίτευμα αυτό στους Αθηναίους δεν είχε υπολογίσει σωστά την κατάσταση μακροπρόθεσμα! 2519 χρόνια μετά του αποδείξαμε, πως η εκκλησία του Δήμου είναι ανίκανη...
Όσον αφορά το ερώτημα του δημοψηφίσματος: ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Euro..
Δεν κατάλαβα? Τί Σας πείραξε?
Είναι η ερώτηση στη σωστή της βάση.
Οι Ευρωπαίοι μας έκαναν μία πρόταση ( που λογικό είναι να τους εξυπηρετεί ποικιλοτρόπως ), εμείς είμαστε σε δεινή θέση ( ακόμα και προ Γ.Α.Π. ) κι εμείς φερόμαστε ωσάν άλλος Harry Poter: Με ένα μαγικό ραβδί στο χέρι προσπαθούμε, πουλώντας τσαμπουκά και πνεύμα, να πιάσουμε κορόϊδα τους δανειστές μας!
Δεν πιστεύω κάποιος να λέει, πως δεν χρωστάμε..
Τώρα το γιατί μας έκαναν να χρωστάμε, είναι άλλο θέμα! Η ουσία είναι, πως πιαστήκαμε αδιάβαστοι και όφείλουμε σε όποιον ομιλεί την αγγλοσαξωνικήν...
Ίσως περισσότερο από όλα να μας ενοχλεί το ότι εμείς, οι ΠΟΝΗΡΟΤΕΡΟΙ παγκοσμίως, είμαστε, εν τέλει, ΒΛΑΚΕΣ! Το ότι, δηλαδή, καταρρίφθηκε μίας κι έξω η δημιουργη8είσα αυτή εθνική ψευδαίσθηση ανωτερότητος...
Πολύ σωστή η ερώτηση του δημοψηφίσματος, επαναλαμβάνω!
Ένα όμορφο παράδειγμα:
Έστω, πως ζούμε σε ένα σπίτι με ενοίκιο.
Έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι καμμιά 2ετία.
Στη διετία αυτή ο ιδιοκτήτης δε μας έχει γίνει στενός κορσές. Κάνει υπομονή κι απλά μας θυμίζει, πως δεν είμαστε συνεπείς.
Κάποια στιγμή έρχεται και μας λέει ευθέως, πως έχει πρόβλημα με το ότι του οφείλουμε τόσα ενοίκια και θέλει να βρεθεί μία λύση.
Εμείς του απολογούμαστε και του λέμε, πως είμαστε άνεργοι αυτή την περίοδο και τα πράγματα είναι δύσκολα.
Εκείνος το σκέφτεται και μας προτείνει το εξής: "Θα σου δανείσω εγώ κάποια χρήματα", μας λέει, "ώστε να γίνεις άνθρωπος, να βάλεις ένα όμορφο ρούχο, να πληρώσεις και το Internet ή τη Χρυσή Ευκαιρία. Να πάς σε κάποια συνέντευξη, να βρεις μία δουλίτσα, να πληρώνεις τα τρέχοντα ενοίκια, να πληρώνεις και τα οφειλόμενα."
Εμείς, πονηροί ώντες, δε δεχόμαστε! Εντάξει να δουλέψουμε ( αλλά όχι και πάρα πολύ ), αλλά τα οφειλόμενα για ποιό λόγο να του τα δώσουμε?? Και για ποιό λόγο να μη ζητήσουμε να μας μειώσει και το νοίκι?? Είναι και δύσκολη περίοδος...
Γυρίζει, έτσι, ο ιδιοκτήτης και μας λέει: "Ακολουθείς τα όσα σου είπα ή φεύγεις από το σπίτι μου!" Το ΠΡΟΦΑΝΕΣ.....
Εκτός κι αν Εσείς στη θέση του ιδιοκτήτη θα λέγατε στον ενοικιαστή Σας: "Αποφάσισε εσύ αν θα μου δώσεις τα οφειλόμενα κι ενημέρωσέ με. Εγώ δεν έχω πρόβλημα"
Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ μας λένε κι οι εταίροι μας: Δέχεστε την πρότασή μας ή δρόμο! Έξωση!
Τί έπρεπε να πουν? Το ΠΡΟΦΑΝΕΣ!
Ένα είναι το συμπέρασμα από όσα συζητήθηκαν στις Κάννες κι αυτό ήρθε από στόματος Nicolas Sarkozy: ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ...
Εμείς συνεχίζουμε να θεωρούμε ευατόν βασιλικότερον του βασιλέως και θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε!
Εάν θέλουμε να παίζουμε, πλέον, θα παίζουμε μόνοι μας και στη δικό μας μπαλκόνι κι όχι στην παιδική χαρά με τα άλλα παιδάκια! Δε θέλουν να μας κάνουν παρέα, επειδή δεν είμαστε σωστοί... Κι οι μαμάδες τους, δε τους αφήνουν να έρχονται σε επαφή μαζί μας, επειδή είμαστε κακή επιρροή...
Α!
Ακόμα ένα σημαντικό βγήκε από τις δηλώσεις του Nicolas Sarkozy.
Είπε ο συμπαθέστατος κύριος, πως σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία τα μέτρα ( όμοια με τα δικά μας ) αποδίδουν! Επειδή υπάρχει σύμπνοια, πρόσθεσε...
Τί χαζοί... Αλλά ξέχασα! Εμείς είμαστε παιδιά ενός ανώτερου Θεού! Τί "ανώτερου Θεού" λέω!! Εμέις είμαστε οι ΘΕΟΙ!!!
Κάτι τελευταίο:
Είχε πλάκα η τελευταία δημοσκόπηση στη Γερμανία: Ένας στους δύο Γερμανούς θεωρούν λανθασμένες τις κινήσεις τις "σκύλας" Angela Merkel στο θέμα της Ευρωζώνης και δηλώνουν, πως δε θα την ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές.
Δεν επιθυμούν, λέει, να παίζουν με τα κακά παιδιά, τους Έλληνες, στην ίδια παιδική χαρά..
Τί ηλίθιοι κι αυτοί... Αδιανόητο το ότι δε θέλουν να πληρώνουν την πλασματική ( ακόμα και τώρα ) ζωή των Ελλήνων...
Ευτυχώς φέτος δε θα δω διαφημίσεις σχετικές με "Εορτοδάνεια"! Κάτι είναι κι αυτό...
Υ.Γ. Προς υπευθύνους: Δεν υπάρχει ούτε ένα άγαλμα του Κλεισθένη στην Αθήνα! Ξέρω... Δεν έκανε καλό Marketing, αλλά μία προτομούλα?? Κάτι, ρε παιδί μου.... Ο πατέρας της Δημοκρατίας είναι, που τόσο διαφημίζουμε εμείς... Democracy: All rights reseved by Klisthenis. 508 b.c. - 2012 a.d.
Μετά τιμής,
Τί μου κάνετε?? Εγώ είμαι μια χαρά, το αυτό επιθυμώ και δια Εσάς!!
Ζούμε την απόλυτη παράνοια κι αυτό μου ταιριάζει απόλυτα, οπότε είμαι τρισευτυχισμένος.
Για αρχή 3 θέματα προς σκέψη σχετικά με το δημοψήφισμα:
1. Αντιπολίτευση: Σχεδόν 2 χρόνια τώρα ζητούν από τον Γ.Α.Π. να ακούσει τον λαό, που φωνάζει την αντίθεσή του στα δυσβάσταχτα μέτρα, που εφαρμόζει!
Του ζητούν να δείξει πυγμή, να τρίξει τα δόντια, να κατακτήσει το Βερολίνο και να ασκήσει κατοχή στο Παρίσι!
Του λένε, πως δεν είναι ανάγκη να υπακούει με το κεφάλι σκυμμένο στις ορέξεις των σαρκοβόρων της Ευρωζώνης!
Αποφασίζει ο Γ.Α.Π. να ακούσει το λαό ( και μάλιστα δια ψήφου κι ουχί δια βοής ) και πλέον δε θέλουν να ακούσει τη λαϊκή απαίτηση!!!
2. ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Σχεδόν 2 χρόνια όλοι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν ακούσει τα εξ' αμάξης, δεν έχουν μούτρα να βγουν από το σπίτι τους, έχουν φασκελωθεί, έχουν γιαουρτωθεί, έχουν λιντσαριστεί κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Τώρα τους λέει ο Γ.Α.Π., πως θα τους απαλλάξει από το βάρος μίας απόφασης και θα μεταφέρει το βάρος αυτό στο λαό, ώστε να μη μπορούν να κατηγορηθούν και...
... Εκείνοι αρνούνται! Θέλουν να πάρουν αυτοί την απόφαση! Θέλουν να συνεχίσουν να ζουν κλειδωμένοι σπίτι τους και να εμφανίζονται στα λεξικά δίπλα στον όρο "Προδότης"!
3. Λαός ( εμείς, όχι το κόμμα ): Σχεδόν 2 χρόνια ζητούμε να μας ακούσει ο Γ.Α.Π.!
Να δει το δράμα και τους αγώνες μας!
Να έχουμε άμεση Δημοκρατία!
Να πάρουμε τη σημαντική αυτή απόφαση εμείς κι όχι κάποιοι "Προδότες"!
Τώρα συνεχίζουμε να λοιδορούμε τον Γ.Α.Π., επειδή δεν έχει το θάρρος της απόφασης...
Τον λέμε δοσίλογο, επειδή δεν κάνει ό,τι καλύτερο για την Ελλάδα...
Είμαστε για γέλια!
Ο Κλεισθένης ( πατέρας της Δημοκρατίας ) το 508 π.Χ., που έφερε το πολίτευμα αυτό στους Αθηναίους δεν είχε υπολογίσει σωστά την κατάσταση μακροπρόθεσμα! 2519 χρόνια μετά του αποδείξαμε, πως η εκκλησία του Δήμου είναι ανίκανη...
Όσον αφορά το ερώτημα του δημοψηφίσματος: ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Euro..
Δεν κατάλαβα? Τί Σας πείραξε?
Είναι η ερώτηση στη σωστή της βάση.
Οι Ευρωπαίοι μας έκαναν μία πρόταση ( που λογικό είναι να τους εξυπηρετεί ποικιλοτρόπως ), εμείς είμαστε σε δεινή θέση ( ακόμα και προ Γ.Α.Π. ) κι εμείς φερόμαστε ωσάν άλλος Harry Poter: Με ένα μαγικό ραβδί στο χέρι προσπαθούμε, πουλώντας τσαμπουκά και πνεύμα, να πιάσουμε κορόϊδα τους δανειστές μας!
Δεν πιστεύω κάποιος να λέει, πως δεν χρωστάμε..
Τώρα το γιατί μας έκαναν να χρωστάμε, είναι άλλο θέμα! Η ουσία είναι, πως πιαστήκαμε αδιάβαστοι και όφείλουμε σε όποιον ομιλεί την αγγλοσαξωνικήν...
Ίσως περισσότερο από όλα να μας ενοχλεί το ότι εμείς, οι ΠΟΝΗΡΟΤΕΡΟΙ παγκοσμίως, είμαστε, εν τέλει, ΒΛΑΚΕΣ! Το ότι, δηλαδή, καταρρίφθηκε μίας κι έξω η δημιουργη8είσα αυτή εθνική ψευδαίσθηση ανωτερότητος...
Πολύ σωστή η ερώτηση του δημοψηφίσματος, επαναλαμβάνω!
Ένα όμορφο παράδειγμα:
Έστω, πως ζούμε σε ένα σπίτι με ενοίκιο.
Έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι καμμιά 2ετία.
Στη διετία αυτή ο ιδιοκτήτης δε μας έχει γίνει στενός κορσές. Κάνει υπομονή κι απλά μας θυμίζει, πως δεν είμαστε συνεπείς.
Κάποια στιγμή έρχεται και μας λέει ευθέως, πως έχει πρόβλημα με το ότι του οφείλουμε τόσα ενοίκια και θέλει να βρεθεί μία λύση.
Εμείς του απολογούμαστε και του λέμε, πως είμαστε άνεργοι αυτή την περίοδο και τα πράγματα είναι δύσκολα.
Εκείνος το σκέφτεται και μας προτείνει το εξής: "Θα σου δανείσω εγώ κάποια χρήματα", μας λέει, "ώστε να γίνεις άνθρωπος, να βάλεις ένα όμορφο ρούχο, να πληρώσεις και το Internet ή τη Χρυσή Ευκαιρία. Να πάς σε κάποια συνέντευξη, να βρεις μία δουλίτσα, να πληρώνεις τα τρέχοντα ενοίκια, να πληρώνεις και τα οφειλόμενα."
Εμείς, πονηροί ώντες, δε δεχόμαστε! Εντάξει να δουλέψουμε ( αλλά όχι και πάρα πολύ ), αλλά τα οφειλόμενα για ποιό λόγο να του τα δώσουμε?? Και για ποιό λόγο να μη ζητήσουμε να μας μειώσει και το νοίκι?? Είναι και δύσκολη περίοδος...
Γυρίζει, έτσι, ο ιδιοκτήτης και μας λέει: "Ακολουθείς τα όσα σου είπα ή φεύγεις από το σπίτι μου!" Το ΠΡΟΦΑΝΕΣ.....
Εκτός κι αν Εσείς στη θέση του ιδιοκτήτη θα λέγατε στον ενοικιαστή Σας: "Αποφάσισε εσύ αν θα μου δώσεις τα οφειλόμενα κι ενημέρωσέ με. Εγώ δεν έχω πρόβλημα"
Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ μας λένε κι οι εταίροι μας: Δέχεστε την πρότασή μας ή δρόμο! Έξωση!
Τί έπρεπε να πουν? Το ΠΡΟΦΑΝΕΣ!
Ένα είναι το συμπέρασμα από όσα συζητήθηκαν στις Κάννες κι αυτό ήρθε από στόματος Nicolas Sarkozy: ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ...
Εμείς συνεχίζουμε να θεωρούμε ευατόν βασιλικότερον του βασιλέως και θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε!
Εάν θέλουμε να παίζουμε, πλέον, θα παίζουμε μόνοι μας και στη δικό μας μπαλκόνι κι όχι στην παιδική χαρά με τα άλλα παιδάκια! Δε θέλουν να μας κάνουν παρέα, επειδή δεν είμαστε σωστοί... Κι οι μαμάδες τους, δε τους αφήνουν να έρχονται σε επαφή μαζί μας, επειδή είμαστε κακή επιρροή...
Α!
Ακόμα ένα σημαντικό βγήκε από τις δηλώσεις του Nicolas Sarkozy.
Είπε ο συμπαθέστατος κύριος, πως σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία τα μέτρα ( όμοια με τα δικά μας ) αποδίδουν! Επειδή υπάρχει σύμπνοια, πρόσθεσε...
Τί χαζοί... Αλλά ξέχασα! Εμείς είμαστε παιδιά ενός ανώτερου Θεού! Τί "ανώτερου Θεού" λέω!! Εμέις είμαστε οι ΘΕΟΙ!!!
Κάτι τελευταίο:
Είχε πλάκα η τελευταία δημοσκόπηση στη Γερμανία: Ένας στους δύο Γερμανούς θεωρούν λανθασμένες τις κινήσεις τις "σκύλας" Angela Merkel στο θέμα της Ευρωζώνης και δηλώνουν, πως δε θα την ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές.
Δεν επιθυμούν, λέει, να παίζουν με τα κακά παιδιά, τους Έλληνες, στην ίδια παιδική χαρά..
Τί ηλίθιοι κι αυτοί... Αδιανόητο το ότι δε θέλουν να πληρώνουν την πλασματική ( ακόμα και τώρα ) ζωή των Ελλήνων...
Ευτυχώς φέτος δε θα δω διαφημίσεις σχετικές με "Εορτοδάνεια"! Κάτι είναι κι αυτό...
Υ.Γ. Προς υπευθύνους: Δεν υπάρχει ούτε ένα άγαλμα του Κλεισθένη στην Αθήνα! Ξέρω... Δεν έκανε καλό Marketing, αλλά μία προτομούλα?? Κάτι, ρε παιδί μου.... Ο πατέρας της Δημοκρατίας είναι, που τόσο διαφημίζουμε εμείς... Democracy: All rights reseved by Klisthenis. 508 b.c. - 2012 a.d.
Μετά τιμής,
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
DESPERTAMOS....
Γειά Σας, φίλοι μου!
Αγωνιστές ή όχι...
Πολύ όμορφα στο Σύνταγμα χθες! Κόσμος υπήρχε, παλμός υπήρχε, κοινή γραμμή υπήρχε!!
Επίσης υπήρχαν "επαναστατικά" σκουπίδια από "επαναστατικά" σαντουϊτς, "επανασταστικές" μπύρες, "επαναστατικά" μπουκάλια νερό...
Ο επαναστάτης, προφανώς, δε μπορεί να πετάξει τα σκουπίδια του στους κάδους! Ο "αγώνας" τον έχει συνεπάρει κι έτσι τα εγκαταλείπει στους δρόμους γύρω της Βουλής. Ούτε καν μέσα σε αυτή, που θα ήταν και λογικότερο...
Επίσης, αντίθετα με την ύπαρξη απορριμάτων, υπήρχε μηδενική συμμετοχή ελληνικών σημαιών! Εντάξει, "αδέρφια" μας οι Ισπανοί, αλλά δεν είναι λογικό να υπάρχουν περισσότερες ισπανικές σημαίες από ότι ελληνικές... Λίγο με στεναχώρησε αυτό.
Με χαροποίησε απίστευτα, όμως, το ότι είδα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων στην διαμαρτυρία! Ελάχιστοι μετανάστες... Μη με πείτε "ρατσιστή" πάλι! Απλά σε όποια πορεία πάω και βλέπω μετανάστες για το χαβαλέ, με ενοχλεί...
Χθες (και σήμερα το πρωί) η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων ήταν Έλληνες.
Φυσικά, δεν είδα μία κεντρική οργάνωση, αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό!
Εάν το κίνημα οδηγηθεί κάπου, οι "μπροστάρηδες" θα γεννηθούν από τον κόσμο μέσω και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Το μόνο σίγουρο είναι, πως πρέπει να βρεθούν 10 - 20 άτομα να πρωτοστατήσουν! Να δώσουν μία δυναμική και μία πορεία..
Θα μου άρεσε να έβλεπα π.χ. τους Locomondo σήμερα να παίζουν σε μία γωνία! Έτσι, ρε παιδί μου... Για την Ελλάδα! Να μείνει ακόμα περισσότερος κόσμος...
Άσχετο: Μέχρι και συνθήματα εναντίον του Γ. Νταλάρα άκουσα... Ο Τζιμάκος θα κάνει τρελές χαρές, που δικαιώθηκε!
Διαπίστωση: Είναι πολύ όμορφη η Αθήνα μας, παιδιά... Όταν είναι ανθρώπινη, είναι πολύ ωραία...
Συνεχίζω...
Χάρηκα, που είδα πρόσωπα χαμογελαστά, καθαρά και με σπίθα στο μάτι! Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με όραμα.. Με όνειρο... Μόνο μέσα από το όραμα οδηγείσαι κάπου!
Διαπίστωση 2: Πολύ οργανωμένοι οι κύριοι της Δ.Ε.Η.. Πρέπει να είχαν κι ISO από την κυρία Παπαρήγα.. Αλλά δε τους είχα δει εκείνους παλαιότερα! Ήταν βολεμένοι και, λόγω φόρτου εργασίας, δε μπορούσαν να συμμετέχουν στις πορείες των Ιδ. Υπαλλήλων και των απλών πολιτών, πιθανώς..
Χθες κατάλαβα για ακόμα μία φορά, πως η λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ δε γράφεται με €, αλλά με Ε... Όσο δύσκολα κι αν περνάμε είχαμε όλοι έναν παλμό και μία χαρά! Άλλοι, επειδή κάτι κάναμε επιτέλους, άλλοι επειδή ξυπνήσαμε κάπως, άλλοι επειδή είχε πλάκα το όλο σκηνικό....
Διαπίστωση 3: Τα κανάλια πού ήταν, ρε παιδιά?? Τέτοια συγκέντρωση και τα κανάλια ένα πεταχτό κτύπημα στα δελτία... Ζωντανή σύνδεση ούτε σαν σκέψη... Μα, τί λέω.? Δεν είχε αίμα!! Οι αιμοσταγείς φίλοι μας, που σε μεγάλο αριθμό φωτογραφίζονται από το αλήτες - ρουφιάνοι - δημοσιογράφοι, δεν είχαν κάτι να δείξουν! Περισσότερο μας έδειχναν Ισπανία...
Πάντως η μεγαλύτερη μου διαπίστωση έμεινε για το τέλος...
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: Πόσο τράγικα φάνηκε χθες, πως κράτος και παρακράτος είναι ΕΝΑ, μόνο όποιος ήταν εκεί χθες μπόρεσε να το καταλάβει! Το (παρα)κράτος δεν ήθελε να προκαλέσει χθες, επειδή η κατάσταση θα ξέφευγε εντελώς. Έτσι δεν άνοιξε ούτε ρουθούνι! Και προκλητικά φάνηκε, πως δε θα γινόταν τίποτα!
Φάνηκε από το πρώτο λεπτό... Οι δυνάμεις καταστολής ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ για το μέγεθος της κινητοποίησης. Ακριβώς, επειδή οι "γνωστοί - άγνωστοι" (χαχαχαχαχα) δε θα προκαλούσαν επεισόδια, τα οποία θα έσπρωχναν και τον κόσμο σε ακρότητες..
Αισθάνθηκα σα να παρακολουθώ ένα φιλικό μεταξύ Αστυνομίας και διαδηλωτών! Χαμόγελα κι από τις δύο "ομάδες", φιλοφρονήσεις.... Αλλά, μην γελιέστε: Με την πρώτη ευκαιρία ο φιλικός αυτός αγώνας θα γίνει παιχνίδι σωτηρίας στην κατηγορία...
Μπράβο, φίλοι μου! Ας συνεχίσουμε έτσι!
Όπως Σας έχω πει εδώ κι ένα χρόνο ο αγώνας δε θέλει αίμα! Θέλει διάρκεια! Παραλυτικές διαμαρτυρίες.... Εάν παραλύσει η πρωτεύουσα κι οι μεγάλες πόλεις, θα παραλύσει η κυβέρνηση..
Πάμε.... Όλοι μαζί και με χαμόγελο!!!
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στους κατοίκους της Μυτιλήνης! 150.000 κόσμος στο νησί, 150 "αγανακτισμένοι"..
Υ.Γ. 2: Συγχαρητήρια και στους κατοίκους του Αγρινίου! 100.000 κάτοικοι, 40 "αγανακτισμένοι"...
Μετά τιμής..
Αγωνιστές ή όχι...
Πολύ όμορφα στο Σύνταγμα χθες! Κόσμος υπήρχε, παλμός υπήρχε, κοινή γραμμή υπήρχε!!
Επίσης υπήρχαν "επαναστατικά" σκουπίδια από "επαναστατικά" σαντουϊτς, "επανασταστικές" μπύρες, "επαναστατικά" μπουκάλια νερό...
Ο επαναστάτης, προφανώς, δε μπορεί να πετάξει τα σκουπίδια του στους κάδους! Ο "αγώνας" τον έχει συνεπάρει κι έτσι τα εγκαταλείπει στους δρόμους γύρω της Βουλής. Ούτε καν μέσα σε αυτή, που θα ήταν και λογικότερο...
Επίσης, αντίθετα με την ύπαρξη απορριμάτων, υπήρχε μηδενική συμμετοχή ελληνικών σημαιών! Εντάξει, "αδέρφια" μας οι Ισπανοί, αλλά δεν είναι λογικό να υπάρχουν περισσότερες ισπανικές σημαίες από ότι ελληνικές... Λίγο με στεναχώρησε αυτό.
Με χαροποίησε απίστευτα, όμως, το ότι είδα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων στην διαμαρτυρία! Ελάχιστοι μετανάστες... Μη με πείτε "ρατσιστή" πάλι! Απλά σε όποια πορεία πάω και βλέπω μετανάστες για το χαβαλέ, με ενοχλεί...
Χθες (και σήμερα το πρωί) η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων ήταν Έλληνες.
Φυσικά, δεν είδα μία κεντρική οργάνωση, αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό!
Εάν το κίνημα οδηγηθεί κάπου, οι "μπροστάρηδες" θα γεννηθούν από τον κόσμο μέσω και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Το μόνο σίγουρο είναι, πως πρέπει να βρεθούν 10 - 20 άτομα να πρωτοστατήσουν! Να δώσουν μία δυναμική και μία πορεία..
Θα μου άρεσε να έβλεπα π.χ. τους Locomondo σήμερα να παίζουν σε μία γωνία! Έτσι, ρε παιδί μου... Για την Ελλάδα! Να μείνει ακόμα περισσότερος κόσμος...
Άσχετο: Μέχρι και συνθήματα εναντίον του Γ. Νταλάρα άκουσα... Ο Τζιμάκος θα κάνει τρελές χαρές, που δικαιώθηκε!
Διαπίστωση: Είναι πολύ όμορφη η Αθήνα μας, παιδιά... Όταν είναι ανθρώπινη, είναι πολύ ωραία...
Συνεχίζω...
Χάρηκα, που είδα πρόσωπα χαμογελαστά, καθαρά και με σπίθα στο μάτι! Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με όραμα.. Με όνειρο... Μόνο μέσα από το όραμα οδηγείσαι κάπου!
Διαπίστωση 2: Πολύ οργανωμένοι οι κύριοι της Δ.Ε.Η.. Πρέπει να είχαν κι ISO από την κυρία Παπαρήγα.. Αλλά δε τους είχα δει εκείνους παλαιότερα! Ήταν βολεμένοι και, λόγω φόρτου εργασίας, δε μπορούσαν να συμμετέχουν στις πορείες των Ιδ. Υπαλλήλων και των απλών πολιτών, πιθανώς..
Χθες κατάλαβα για ακόμα μία φορά, πως η λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ δε γράφεται με €, αλλά με Ε... Όσο δύσκολα κι αν περνάμε είχαμε όλοι έναν παλμό και μία χαρά! Άλλοι, επειδή κάτι κάναμε επιτέλους, άλλοι επειδή ξυπνήσαμε κάπως, άλλοι επειδή είχε πλάκα το όλο σκηνικό....
Διαπίστωση 3: Τα κανάλια πού ήταν, ρε παιδιά?? Τέτοια συγκέντρωση και τα κανάλια ένα πεταχτό κτύπημα στα δελτία... Ζωντανή σύνδεση ούτε σαν σκέψη... Μα, τί λέω.? Δεν είχε αίμα!! Οι αιμοσταγείς φίλοι μας, που σε μεγάλο αριθμό φωτογραφίζονται από το αλήτες - ρουφιάνοι - δημοσιογράφοι, δεν είχαν κάτι να δείξουν! Περισσότερο μας έδειχναν Ισπανία...
Πάντως η μεγαλύτερη μου διαπίστωση έμεινε για το τέλος...
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: Πόσο τράγικα φάνηκε χθες, πως κράτος και παρακράτος είναι ΕΝΑ, μόνο όποιος ήταν εκεί χθες μπόρεσε να το καταλάβει! Το (παρα)κράτος δεν ήθελε να προκαλέσει χθες, επειδή η κατάσταση θα ξέφευγε εντελώς. Έτσι δεν άνοιξε ούτε ρουθούνι! Και προκλητικά φάνηκε, πως δε θα γινόταν τίποτα!
Φάνηκε από το πρώτο λεπτό... Οι δυνάμεις καταστολής ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ για το μέγεθος της κινητοποίησης. Ακριβώς, επειδή οι "γνωστοί - άγνωστοι" (χαχαχαχαχα) δε θα προκαλούσαν επεισόδια, τα οποία θα έσπρωχναν και τον κόσμο σε ακρότητες..
Αισθάνθηκα σα να παρακολουθώ ένα φιλικό μεταξύ Αστυνομίας και διαδηλωτών! Χαμόγελα κι από τις δύο "ομάδες", φιλοφρονήσεις.... Αλλά, μην γελιέστε: Με την πρώτη ευκαιρία ο φιλικός αυτός αγώνας θα γίνει παιχνίδι σωτηρίας στην κατηγορία...
Μπράβο, φίλοι μου! Ας συνεχίσουμε έτσι!
Όπως Σας έχω πει εδώ κι ένα χρόνο ο αγώνας δε θέλει αίμα! Θέλει διάρκεια! Παραλυτικές διαμαρτυρίες.... Εάν παραλύσει η πρωτεύουσα κι οι μεγάλες πόλεις, θα παραλύσει η κυβέρνηση..
Πάμε.... Όλοι μαζί και με χαμόγελο!!!
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στους κατοίκους της Μυτιλήνης! 150.000 κόσμος στο νησί, 150 "αγανακτισμένοι"..
Υ.Γ. 2: Συγχαρητήρια και στους κατοίκους του Αγρινίου! 100.000 κάτοικοι, 40 "αγανακτισμένοι"...
Μετά τιμής..
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Το κράτος του Houdini και του Copperfield
Τι κάνουμε, φίλοι μου?? Είμαστε καλά??? Χαίρομαι ιδιαιτέρως….
Δε νομίζω να έχει χαλάσει καθόλου η ζαχαρένια Σας?? Δεν πιστεύω να Σας έχει χαλάσει καθόλου η διάθεση από την τρέχουσα κατάσταση και τα επικείμενα νέα μέτρα.. Όχι?? Έτσι μπράβο!!
Θα ανατρέξω στα επίσημα στοιχεία του κράτους και με αφορμή της απογραφής θα ψάξω να βρω τα στοιχεία δημοτολογίου των μεγάλων Houdini και Copperfield.
Δε γίνεται!! Σίγουρα θα είναι έλληνες υπήκοοι.. Αν όχι, τότε θα τους έχουμε κάνει επίτιμους δημότες Αθηνών.
Είμαι σίγουρος, Σας λέω!! Έχω βάσιμες υποψίες κι ακλόνητες αποδείξεις!
Σε ένα κράτος, που έχει εξαφανίσει την εθνική του ταυτότητα, οι δύο αυτοί «μάγοι» πρέπει να έχουν βοηθήσει! Πρέπει να έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο ελληνικό «θαύμα»!!
Να δούμε λίγο, τα μαγικά τους κόλπα? Ας τα δούμε…
- Εξαφανίστηκε η αρχαία ελληνική γραμματεία κι η διδασκαλία της!
- Εξαφανίστηκε το ολοκαύτωμα της Σμύρνης κι η Μικρασιατική Καταστροφή! Πιθανότατα, μαζί με αυτή, εξαφανίστηκε κι ο κρεμασμένος από τον ιστό της σημαίας προπάππους μου στο λιμάνι της…
- Εξαφανίστηκαν οι λίρες, που πετούσαν οι άγγλοι σύμμαχοί μας στους δεξιούς και τους αριστερούς κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π.. Μαζί εξαφανίστηκε κι η αναφορά του γεγονότος, όπως επίσης κι ο λόγος για τον οποίο έκαναν κάτι τέτοιο…
- Εξαφανίστηκαν οι αριστεροί!
- Εξαφανίστηκε η ελληνική ύπαιθρος!
- Εξαφανίστηκαν τα χωριά!
- Εξαφανίστηκαν τα σύνορά μας!
- Εξαφανίστηκαν οι αναφορές του Kissinger το 1974 για την Ελλάδα και τους Έλληνες ( “The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East.” )
- Εξαφανίστηκαν οι συζητήσεις του Popov στο Red Bar του ξενοδοχείου Mεγάλη Βρετάνια το 1945…
- Εξαφανίστηκε το ηθικό δίδαγμα από την φυλάκιση του Γεώργιου Κολοκοτρώνη…
- Εξαφανίστηκε το ηθικό δίδαγμα από το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου πριν καλά – καλά να φύγει ο κατακτητής από την Ελλάδα.
- Εξαφανίστηκε η θρησκεία..
- Εξαφανίστηκε η πολιτική..
- Εξαφανίστηκε το υπαρκτό ( βάσει της απλής αναλογικής ) ενδεχόμενο μέχρι το 2014 το χρέος να έχει φτάσει τα 500 Δις Euro…
- Εξαφανίστηκε η Κύπρος..
- Εξαφανίστηκε η ταυτότητά μας…
- Εξαφανίστηκε η γλώσσα μας…
Δε μπορεί…. Εκείνοι οι μεγάλοι μάγοι μας βοήθησαν! Δεν εξηγείται αλλιώς…
Εύχομαι, μόνο, να μην έχουν εξαφανιστεί οι ΈΛΛΗΝΕΣ!
Εύχομαι να μπορέσω σύντομα να μιλάω για ελληνικό ΕΘΝΟΣ κι όχι για ελληνικό κράτος…
Ίσως οι 2 αυτοί μεγάλοι μάγιστροι να κατάφεραν τόσα πολλά…. Αλλά, τι στο καλό! 11 εκατομμύρια έλληνες τίποτα δε μπορούμε να κάνουμε?
Όταν με ρωτάτε, τι προτείνω για το μέλλον, δεν έχω κάποια λύση να Σας δώσω..
Σίγουρα, όμως, πρέπει να σηκώσουμε φωνή κι ανάστημα για τη σημερινή κατάσταση! Το αύριο θα ξημερώσει καλύτερο, αρκεί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Αρκεί να αποφασίσουμε εμείς για το μέλλον μας! Όσο κι αν ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάσταση, πλέον, πιστεύω ότι καταλάβαμε τα λάθη…
Τα λάθη ΜΑΣ!
Σίγουρα θα τα επαναλάβουμε, αλλά είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και ακολούθως να αναλάβουμε δράση
ΑΡΚΕΤΑ
Μεγάλη ευκαιρία σήμερα στις πανελλαδικές συγκεντρώσεις…
Μεγάλη ευκαιρία και για εμάς και για το ( παρα ) κράτος…
« Ελάτε, να δώσουμε τον αγώνα μαζί κι ας αποτύχουμε! »
Ο κομμουνισμός κατέρρευσε…. Ο καπιταλισμός πνέει παγκοσμίως τα λοίσθια…
Το πρόβλημα δεν είναι ελληνική υπόθεση. Μία σπίθα αρκεί για να αλλάξει το σκηνικό σε παγκόσμιο επίπεδο.
Λέτε εμείς, που δώσαμε τα φώτα στον παγκόσμιο πολιτισμό ( ανάθεμα μας ), να μπορέσουμε να δώσουμε αυτή τη σπίθα για ένα διαφορετικό αύριο??
Είδωμεν….
Μετά τιμής…
Δε νομίζω να έχει χαλάσει καθόλου η ζαχαρένια Σας?? Δεν πιστεύω να Σας έχει χαλάσει καθόλου η διάθεση από την τρέχουσα κατάσταση και τα επικείμενα νέα μέτρα.. Όχι?? Έτσι μπράβο!!
Θα ανατρέξω στα επίσημα στοιχεία του κράτους και με αφορμή της απογραφής θα ψάξω να βρω τα στοιχεία δημοτολογίου των μεγάλων Houdini και Copperfield.
Δε γίνεται!! Σίγουρα θα είναι έλληνες υπήκοοι.. Αν όχι, τότε θα τους έχουμε κάνει επίτιμους δημότες Αθηνών.
Είμαι σίγουρος, Σας λέω!! Έχω βάσιμες υποψίες κι ακλόνητες αποδείξεις!
Σε ένα κράτος, που έχει εξαφανίσει την εθνική του ταυτότητα, οι δύο αυτοί «μάγοι» πρέπει να έχουν βοηθήσει! Πρέπει να έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο ελληνικό «θαύμα»!!
Να δούμε λίγο, τα μαγικά τους κόλπα? Ας τα δούμε…
- Εξαφανίστηκε η αρχαία ελληνική γραμματεία κι η διδασκαλία της!
- Εξαφανίστηκε το ολοκαύτωμα της Σμύρνης κι η Μικρασιατική Καταστροφή! Πιθανότατα, μαζί με αυτή, εξαφανίστηκε κι ο κρεμασμένος από τον ιστό της σημαίας προπάππους μου στο λιμάνι της…
- Εξαφανίστηκαν οι λίρες, που πετούσαν οι άγγλοι σύμμαχοί μας στους δεξιούς και τους αριστερούς κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π.. Μαζί εξαφανίστηκε κι η αναφορά του γεγονότος, όπως επίσης κι ο λόγος για τον οποίο έκαναν κάτι τέτοιο…
- Εξαφανίστηκαν οι αριστεροί!
- Εξαφανίστηκε η ελληνική ύπαιθρος!
- Εξαφανίστηκαν τα χωριά!
- Εξαφανίστηκαν τα σύνορά μας!
- Εξαφανίστηκαν οι αναφορές του Kissinger το 1974 για την Ελλάδα και τους Έλληνες ( “The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East.” )
- Εξαφανίστηκαν οι συζητήσεις του Popov στο Red Bar του ξενοδοχείου Mεγάλη Βρετάνια το 1945…
- Εξαφανίστηκε το ηθικό δίδαγμα από την φυλάκιση του Γεώργιου Κολοκοτρώνη…
- Εξαφανίστηκε το ηθικό δίδαγμα από το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου πριν καλά – καλά να φύγει ο κατακτητής από την Ελλάδα.
- Εξαφανίστηκε η θρησκεία..
- Εξαφανίστηκε η πολιτική..
- Εξαφανίστηκε το υπαρκτό ( βάσει της απλής αναλογικής ) ενδεχόμενο μέχρι το 2014 το χρέος να έχει φτάσει τα 500 Δις Euro…
- Εξαφανίστηκε η Κύπρος..
- Εξαφανίστηκε η ταυτότητά μας…
- Εξαφανίστηκε η γλώσσα μας…
Δε μπορεί…. Εκείνοι οι μεγάλοι μάγοι μας βοήθησαν! Δεν εξηγείται αλλιώς…
Εύχομαι, μόνο, να μην έχουν εξαφανιστεί οι ΈΛΛΗΝΕΣ!
Εύχομαι να μπορέσω σύντομα να μιλάω για ελληνικό ΕΘΝΟΣ κι όχι για ελληνικό κράτος…
Ίσως οι 2 αυτοί μεγάλοι μάγιστροι να κατάφεραν τόσα πολλά…. Αλλά, τι στο καλό! 11 εκατομμύρια έλληνες τίποτα δε μπορούμε να κάνουμε?
Όταν με ρωτάτε, τι προτείνω για το μέλλον, δεν έχω κάποια λύση να Σας δώσω..
Σίγουρα, όμως, πρέπει να σηκώσουμε φωνή κι ανάστημα για τη σημερινή κατάσταση! Το αύριο θα ξημερώσει καλύτερο, αρκεί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Αρκεί να αποφασίσουμε εμείς για το μέλλον μας! Όσο κι αν ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάσταση, πλέον, πιστεύω ότι καταλάβαμε τα λάθη…
Τα λάθη ΜΑΣ!
Σίγουρα θα τα επαναλάβουμε, αλλά είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και ακολούθως να αναλάβουμε δράση
ΑΡΚΕΤΑ
Μεγάλη ευκαιρία σήμερα στις πανελλαδικές συγκεντρώσεις…
Μεγάλη ευκαιρία και για εμάς και για το ( παρα ) κράτος…
« Ελάτε, να δώσουμε τον αγώνα μαζί κι ας αποτύχουμε! »
Ο κομμουνισμός κατέρρευσε…. Ο καπιταλισμός πνέει παγκοσμίως τα λοίσθια…
Το πρόβλημα δεν είναι ελληνική υπόθεση. Μία σπίθα αρκεί για να αλλάξει το σκηνικό σε παγκόσμιο επίπεδο.
Λέτε εμείς, που δώσαμε τα φώτα στον παγκόσμιο πολιτισμό ( ανάθεμα μας ), να μπορέσουμε να δώσουμε αυτή τη σπίθα για ένα διαφορετικό αύριο??
Είδωμεν….
Μετά τιμής…
Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Δευτέρα 11 Απριλίου 2011
Κι έπειτα ο Μαρξ έπλασε τα Στρουμφ!
Θα φανταζόσασταν ποτέ τον Μπαμπαστρούμφ ως Καρλ Μαρξ και το Στρουμφοχωριό ως πρότυπο κομμουνιστικής κολεκτίβας;
Νομίζετε ότι παρακολουθείτε σκηνή από τα «Στρουμφάκια»; Λάθος! είναι ο... Κάρολος Μαρξ, που έρχεται σε ιδεολογική αντιπαράθεση - κάπως ετεροχρονισμένα, είναι η αλήθεια - με τον Λέοντα Τρότσκι!
Ο πόλεμος είναι σκληρός και έχει ξεκινήσει στο Διαδίκτυο χρόνια πριν. Πλήθος ιστοσελίδων μάς καλούν να ξεχάσουμε την εικόνα που έχουμε για τα μικρά γαλάζια ανθρωπάκια, με τα χαριτωμένα παιδικά τραγούδια και τις φράσεις του τύπου «θα σε στρουμφίσω, ώσπου να πεις στρουμφ».
Ποιο Βέλγιο, ποιος Πεγιό... «Το καρτούν στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε από την ρωσική κυβέρνηση, για να εμφυσήσει κομμουνιστικά ιδανικά και να δηλητηριάσει τα νεώτερα μέλη των δυτικών κοινωνιών», διαβάζουμε σε μία από τις πιο «φανατισμένες» ιστοσελίδες, με τον τίτλο «Ο Μπαμπαστρούμφ είναι κομμουνιστής». Στην ίδια σελίδα, μαθαίνουμε ότι η λέξη Smurf (το «διεθνές» όνομα των Στρουμφ) στην πραγματικότητα είναι τα αρχικά της φράσης Socialist Men Under Red Father (Σοσιαλιστές Υπό τον Κόκκινο Πατέρα)!
Δεν λείπουν, όμως, και πιο... ψύχραιμες αντιμετωπίσεις του θέματος. Ιστοσελίδες που αναλύουν με ολόκληρα κατεβατά κειμένων τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις των Στρουμφ, αναγνωρίζουν στον Βέλγο δημιουργό τους, Πεγιό, ότι κατάφερε, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς του παραμυθιού, να συστήσει τα παιδιά σε μείζονα πολιτικά ζητήματα, σε μια περίοδο που ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο «φόρτε» του (το πρώτο άλμπουμ των Στρουμφ έκανε την εμφάνισή του το 1958).
Το Στρουμφοχωριό, λοιπόν, είναι το ιδανικό μοντέλο μιας σοσιαλιστικής κοινότητας. Είναι αύταρκες, και η γη δεν ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά, αλλά σε ολόκληρη την κολεκτίβα των Στρουμφ - αν μπορεί καν να χρησιμοποιηθεί η λέξη «ανήκει». Βέβαια, πρόκειται για μια ουτοπική κοινότητα, καθώς δεν θα δείτε ποτέ στρατό ή αστυνομία στο Στρουμφοχωριό.
Ο ηγέτης των Στρουμφ, ίσος μεταξύ ίσων αλλά με αυξημένες αρμοδιότητες λόγω της ηλικίας και της σοφίας του, είναι μία χαριτωμένη εκδοχή του Καρόλου Μαρξ. Ο Μπαμπαστρούμφ, με το λευκό του μούσι και την - μοναδική - κόκκινη στολή, είναι ο «πατερούλης» του Στρουμφοχωριού, και ο λόγος του είναι - τουλάχιστον - Ευαγγέλιο.
Δεν λείπει όμως και ο... Τρότσκι της κοινότητας. Ο Σπιρτούλης είναι ο μοναδικός στο χωριό που πλησιάζει σε σοφία τον Μπαμπαστρούμφ. Όπως ο διοπτροφόρος Τρότσκι εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση, έτσι και ο Σπιρτούλης, που επίσης φοράει γυαλιά, συχνά έρχεται σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους υπερασπιζόμενος τις ιδέες του, και εξοστρακίζεται από την κολεκτίβα (με τη χαρακτηριστική κλωτσιά που τον στέλνει έξω από χωριό, να... σπάει τα μούτρα του στο δάσος).
Στις περισσότερες ανά τον κόσμο εκδοχές του κόμικ και της σειράς, όλα τα ονόματα στο χωριό περιλαμβάνουν τη λέξη «στρουμφ». Π.χ., ο Σπιρτούλης είναι ο Εγκέφαλος Στρουμφ, ο Γκρινιάρης είναι ο Γκρινιάρης Στρουμφ, κ.λπ., γεγονός που θυμίζει τη χρήση της λέξης «σύντροφος» στη Σοβιετική Ένωση. Και δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τις πανομοιότυπες λευκές στολές, που θυμίζουν τις αντίστοιχες «στολές εργασίας» του Μάο στην Κίνα.
Και, φυσικά, τα Στρουμφάκια, ως γνήσιοι, «αγνοί» μαρξιστές, είναι άθεα. Σε κανένα από τα 256 επεισόδια της σειράς δεν έχει εμφανιστεί στρουμφο-ιερέας...
Ένα ποπ εμπορικό φαινόμενο
Ο... Τρότσκι με το σφυρί, αναζητεί το δρεπάνι
Τα Στρουμφάκια έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση το 1958, ως «φιλοξενούμενοι» στο άλμπουμ «Ο Μαγικός Αυλός», μια ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιόχαν και τον Πίγουι, δύο δημοφιλείς χαρακτήρες του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό (Πιερ Κουλιφόρ, 1928-1992).
Η ανταπόκριση ήταν τέτοια, που ο Πεγιό τούς χάρισε τη δική τους σειρά από άλμπουμ, ενώ ο «Μαγικός Αυλός» έγινε ταινία το 1965. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και οι τρεις πρώτες πλαστικές φιγούρες (το «κανονικό» Στρουμφ, το χρυσό Στρουμφ και ο Κατάδικος-Στρουμφ). Το 1966 άλλες τρεις, και το 1969 άλλες πέντε. Από τότε, νέες φιγούρες κυκλοφορούν κάθε χρόνο, με εξαίρεση το 1988 και το 1991 (για όσους αναρωτιούνται, η Στρουμφίτα κυκλοφόρησε το 1971). Μετά τον θάνατο του Πεγιό, ο γιος του, Τιερί, συνεχίζει να δημιουργεί νέες φιγούρες κάθε χρόνο.
Βέβαια, η τηλεόραση ήταν εκείνη που ανέδειξε τα Στρουμφ σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία της ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του '80. Το 1981 οι Χάνα και Μπαρμπέρα (δημιουργοί των Τομ και Τζέρι και αργότερα των Φλίντστοουνς) σε συνεργασία με τον Πεγιό μετέφεραν τις περιπέτειες των Στρουμφ στην οθόνη για λογαριασμό του δικτύο NBC. Τα 256 επεισόδια της σειράς μεταδίδονται αυτήν τη στιγμή σε περισσότερες από 30 χώρες. Και αν νομίζετε ότι μαζί με τα 80's χάθηκε και η δημοτικότητα των Στρουμφ, κάνετε λάθος. Μόνο στο διάστημα 1995-1998 πουλήθηκαν 10 εκατομμύρια cd με στρουμφοτραγούδια σε όλο τον κόσμο...
Και ο Δρακουμέλ;
Όλα τα κακά του καπιταλισμού είναι συγκεντρωμένα στον μάγο Δρακουμέλ. Είναι άπληστος, αδίστακτος, και ενδιαφέρεται μόνο για την εξαφάνιση των Στρουμφ και τη συσσώρευση πλούτου.
Δύο είναι οι λόγοι, για τους οποίους ο Δρακουμέλ καταδιώκει τα Στρουμφάκια. Ο πρώτος είναι για να τα καταβροχθίσει, και ο δεύτερος για να τα μετατρέψει σε χρυσάφι. Οι πιο «ακραίες» ιστοσελίδες θέλουν τον Δρακουμέλ να έχει εβραϊκή φυσιογνωμία, έτσι ώστε «τα παιδιά της Βορείου Αμερικής να θεωρήσουν τους Εβραίους σατανικά καπιταλιστικά τέρατα»!
Για τη γάτα του Δρακουμέλ, την Ψιψίνα, οι απόψεις διίστανται. Αλλού παρομοιάζεται με τους Αμερικανούς πολιτικούς που οι Σοβιετικοί θεωρούν όργανα των Εβραίων, και αλλού την συναντάμε ως εκπρόσωπο του προλεταριάτου, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού κράτους, που είναι το σπίτι του Δρακουμέλ. Αντικείμενο καταπίεσης και εκμετάλλευσης, του οποίου οι κόποι δεν αναγνωρίζονται.
Πηγή: Εφημερίδα "Τα Νέα", Γιάννης Μητσάκος
Νομίζετε ότι παρακολουθείτε σκηνή από τα «Στρουμφάκια»; Λάθος! είναι ο... Κάρολος Μαρξ, που έρχεται σε ιδεολογική αντιπαράθεση - κάπως ετεροχρονισμένα, είναι η αλήθεια - με τον Λέοντα Τρότσκι!
Ο πόλεμος είναι σκληρός και έχει ξεκινήσει στο Διαδίκτυο χρόνια πριν. Πλήθος ιστοσελίδων μάς καλούν να ξεχάσουμε την εικόνα που έχουμε για τα μικρά γαλάζια ανθρωπάκια, με τα χαριτωμένα παιδικά τραγούδια και τις φράσεις του τύπου «θα σε στρουμφίσω, ώσπου να πεις στρουμφ».
Ποιο Βέλγιο, ποιος Πεγιό... «Το καρτούν στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε από την ρωσική κυβέρνηση, για να εμφυσήσει κομμουνιστικά ιδανικά και να δηλητηριάσει τα νεώτερα μέλη των δυτικών κοινωνιών», διαβάζουμε σε μία από τις πιο «φανατισμένες» ιστοσελίδες, με τον τίτλο «Ο Μπαμπαστρούμφ είναι κομμουνιστής». Στην ίδια σελίδα, μαθαίνουμε ότι η λέξη Smurf (το «διεθνές» όνομα των Στρουμφ) στην πραγματικότητα είναι τα αρχικά της φράσης Socialist Men Under Red Father (Σοσιαλιστές Υπό τον Κόκκινο Πατέρα)!
Δεν λείπουν, όμως, και πιο... ψύχραιμες αντιμετωπίσεις του θέματος. Ιστοσελίδες που αναλύουν με ολόκληρα κατεβατά κειμένων τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις των Στρουμφ, αναγνωρίζουν στον Βέλγο δημιουργό τους, Πεγιό, ότι κατάφερε, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς του παραμυθιού, να συστήσει τα παιδιά σε μείζονα πολιτικά ζητήματα, σε μια περίοδο που ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο «φόρτε» του (το πρώτο άλμπουμ των Στρουμφ έκανε την εμφάνισή του το 1958).
Το Στρουμφοχωριό, λοιπόν, είναι το ιδανικό μοντέλο μιας σοσιαλιστικής κοινότητας. Είναι αύταρκες, και η γη δεν ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά, αλλά σε ολόκληρη την κολεκτίβα των Στρουμφ - αν μπορεί καν να χρησιμοποιηθεί η λέξη «ανήκει». Βέβαια, πρόκειται για μια ουτοπική κοινότητα, καθώς δεν θα δείτε ποτέ στρατό ή αστυνομία στο Στρουμφοχωριό.
Ο ηγέτης των Στρουμφ, ίσος μεταξύ ίσων αλλά με αυξημένες αρμοδιότητες λόγω της ηλικίας και της σοφίας του, είναι μία χαριτωμένη εκδοχή του Καρόλου Μαρξ. Ο Μπαμπαστρούμφ, με το λευκό του μούσι και την - μοναδική - κόκκινη στολή, είναι ο «πατερούλης» του Στρουμφοχωριού, και ο λόγος του είναι - τουλάχιστον - Ευαγγέλιο.
Δεν λείπει όμως και ο... Τρότσκι της κοινότητας. Ο Σπιρτούλης είναι ο μοναδικός στο χωριό που πλησιάζει σε σοφία τον Μπαμπαστρούμφ. Όπως ο διοπτροφόρος Τρότσκι εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση, έτσι και ο Σπιρτούλης, που επίσης φοράει γυαλιά, συχνά έρχεται σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους υπερασπιζόμενος τις ιδέες του, και εξοστρακίζεται από την κολεκτίβα (με τη χαρακτηριστική κλωτσιά που τον στέλνει έξω από χωριό, να... σπάει τα μούτρα του στο δάσος).
Στις περισσότερες ανά τον κόσμο εκδοχές του κόμικ και της σειράς, όλα τα ονόματα στο χωριό περιλαμβάνουν τη λέξη «στρουμφ». Π.χ., ο Σπιρτούλης είναι ο Εγκέφαλος Στρουμφ, ο Γκρινιάρης είναι ο Γκρινιάρης Στρουμφ, κ.λπ., γεγονός που θυμίζει τη χρήση της λέξης «σύντροφος» στη Σοβιετική Ένωση. Και δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τις πανομοιότυπες λευκές στολές, που θυμίζουν τις αντίστοιχες «στολές εργασίας» του Μάο στην Κίνα.
Και, φυσικά, τα Στρουμφάκια, ως γνήσιοι, «αγνοί» μαρξιστές, είναι άθεα. Σε κανένα από τα 256 επεισόδια της σειράς δεν έχει εμφανιστεί στρουμφο-ιερέας...
Ένα ποπ εμπορικό φαινόμενο
Ο... Τρότσκι με το σφυρί, αναζητεί το δρεπάνι
Τα Στρουμφάκια έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση το 1958, ως «φιλοξενούμενοι» στο άλμπουμ «Ο Μαγικός Αυλός», μια ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιόχαν και τον Πίγουι, δύο δημοφιλείς χαρακτήρες του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό (Πιερ Κουλιφόρ, 1928-1992).
Η ανταπόκριση ήταν τέτοια, που ο Πεγιό τούς χάρισε τη δική τους σειρά από άλμπουμ, ενώ ο «Μαγικός Αυλός» έγινε ταινία το 1965. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και οι τρεις πρώτες πλαστικές φιγούρες (το «κανονικό» Στρουμφ, το χρυσό Στρουμφ και ο Κατάδικος-Στρουμφ). Το 1966 άλλες τρεις, και το 1969 άλλες πέντε. Από τότε, νέες φιγούρες κυκλοφορούν κάθε χρόνο, με εξαίρεση το 1988 και το 1991 (για όσους αναρωτιούνται, η Στρουμφίτα κυκλοφόρησε το 1971). Μετά τον θάνατο του Πεγιό, ο γιος του, Τιερί, συνεχίζει να δημιουργεί νέες φιγούρες κάθε χρόνο.
Βέβαια, η τηλεόραση ήταν εκείνη που ανέδειξε τα Στρουμφ σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία της ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του '80. Το 1981 οι Χάνα και Μπαρμπέρα (δημιουργοί των Τομ και Τζέρι και αργότερα των Φλίντστοουνς) σε συνεργασία με τον Πεγιό μετέφεραν τις περιπέτειες των Στρουμφ στην οθόνη για λογαριασμό του δικτύο NBC. Τα 256 επεισόδια της σειράς μεταδίδονται αυτήν τη στιγμή σε περισσότερες από 30 χώρες. Και αν νομίζετε ότι μαζί με τα 80's χάθηκε και η δημοτικότητα των Στρουμφ, κάνετε λάθος. Μόνο στο διάστημα 1995-1998 πουλήθηκαν 10 εκατομμύρια cd με στρουμφοτραγούδια σε όλο τον κόσμο...
Και ο Δρακουμέλ;
Όλα τα κακά του καπιταλισμού είναι συγκεντρωμένα στον μάγο Δρακουμέλ. Είναι άπληστος, αδίστακτος, και ενδιαφέρεται μόνο για την εξαφάνιση των Στρουμφ και τη συσσώρευση πλούτου.
Δύο είναι οι λόγοι, για τους οποίους ο Δρακουμέλ καταδιώκει τα Στρουμφάκια. Ο πρώτος είναι για να τα καταβροχθίσει, και ο δεύτερος για να τα μετατρέψει σε χρυσάφι. Οι πιο «ακραίες» ιστοσελίδες θέλουν τον Δρακουμέλ να έχει εβραϊκή φυσιογνωμία, έτσι ώστε «τα παιδιά της Βορείου Αμερικής να θεωρήσουν τους Εβραίους σατανικά καπιταλιστικά τέρατα»!
Για τη γάτα του Δρακουμέλ, την Ψιψίνα, οι απόψεις διίστανται. Αλλού παρομοιάζεται με τους Αμερικανούς πολιτικούς που οι Σοβιετικοί θεωρούν όργανα των Εβραίων, και αλλού την συναντάμε ως εκπρόσωπο του προλεταριάτου, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού κράτους, που είναι το σπίτι του Δρακουμέλ. Αντικείμενο καταπίεσης και εκμετάλλευσης, του οποίου οι κόποι δεν αναγνωρίζονται.
Πηγή: Εφημερίδα "Τα Νέα", Γιάννης Μητσάκος
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
الرفيق حظ سعيد
Δευτέρα βράδυ στην Αθήνα…
Υγρό βράδυ… Μέσα από τα πυκνά σύννεφα, ίσα που φαινόταν το φεγγάρι…
Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ώρα 22:30… Ελάχιστοι άνθρωποι… Ούτε 20 δε βρήκα σε ολόκληρη τη διαδρομή.
Από τους 20, ο ένας έκανε για 5.000.000* !! Τουλάχιστον…
Πλησίασε διστακτικά.. Τον κοίταξα διστακτικά…
“ Do You Speak English?? ” με ρώτησε με αρκετά καθαρή φωνή.
“ Yes ”, του είπα..
Αυτό πρέπει να ήταν ένα από τα πιο σημαντικά «ναι», που έχω πει…
Μετά από αυτή μου την κατάφαση ο ρακένδυτος, αλλά αξιοπρεπέστατος άγνωστος άρχισε να μου μιλάει.. Μόνος του!! Χωρίς να περιμένει, απαραίτητα, απάντηση.
Ήταν ένας Παλαιστίνιος.
Ήρθε από την Τουρκία… 22 άνθρωποι σε μία βάρκα! Πήγε για λίγο στη Μυτιλήνη.
« Είναι καλοί οι άνθρωποι στην Μυτιλήνη!! Μου έδιναν φαγητό, νερό… Εκείνοι μου είπαν να έρθω στην Αθήνα για το χειμώνα. Το καλοκαίρι με περιμένουν εκεί για δουλειά, αλλά το χειμώνα δεν υπάρχει κάτι να κάνω… »
Αυτή, δεν ήταν η πρώτη του πρόταση, όμως…
« Συγγνώμη… Ξέρεις, που μπορώ να βρω Παλαιστίνιους?? »…
Αυτή ήταν η πρώτη του ερώτηση… Πόσο συγκλονιστικό…
« Πήγα στην Ομόνοια, πήγα στο Σύνταγμα.. Τίποτα… Μόνο από το Ισραήλ, τα Βαλκάνια και την Αφρική βρήκα ανθρώπους… Στην Ομόνοια δεν θα πάω ξανά! Εκεί μόνο κακοί άνθρωποι και ναρκομανείς είναι… »
« Πολλή βροχή σήμερα… Μούσκεψα ολόκληρος… Ευτυχώς τώρα στέγνωσαν λίγο τα ρούχα μου… Τόσες μέρες περπατώ μήπως βρω κάποιον συμπατριώτη μου… Τίποτα… Γυρίζω με αυτή τη σακούλα με τα ρούχα κι ό,τι φαγητό βρίσκω και ψάχνω… Ψάχνω… »
Είχα σαστίσει… Τί να πεις… Τί να κάνεις… Αξιοπρεπέστατος…
Το μόνο, που έψαχνε ήταν κάποιος να μιλήσει… Με έναν χάρτη της Αθήνας στο χέρι, έψαχνε τη δική του Γη της Επαγγελίας…
« Υπάρχουν μέρες, που πίνω μόνο νερό με ζάχαρη », μου είπε κι έβγαλε από την τσέπη του ένα σακουλάκι ζάχαρη από αυτά που μας δίνουν στις καφετέριες….
Συγκλονισμένος συνέχισα να ακούω….
« Και φαντάσου!! Η μητέρα μου, μου είπε να έρθω εδώ.. Εκείνη ζει στην Παλαιστίνη σε μία σκηνή μαζί με τις 2 μου αδερφές… « Πήγαινε να ζήσεις καλύτερα, μου είπε… » Και δυστυχώς έχει κλείσει το κινητό μου, δεν έχω φορτιστή και πως να επικοινωνήσω μαζί της πλέον… »
Η τελευταία πρόταση συνδυάστηκε με την εικόνα ενός παλιού κινητού στα χέρια του φίλου μου…
Αφού τα είπε, έκανε να φύγει…
10 ευρώ είχα όλα κι όλα… Του τα έδωσα…
Δεν το περίμενε.. Δεν το ήθελε..
“ Don’t give up, my friend…. Be strong! ”
Μόνο αυτό μπόρεσα να του πω…
Ειλικρινά, αν κι έδωσα όλα όσα είχα μαζί μου αισθάνθηκα, πως δε βοήθησα αρκετά.
Αν και στην πραγματικότητα, του έδωσα 2 σημαντικά πράγματα:
- Το φαγητό της επόμενης ημέρας και
- Κάποιον να μιλήσει…
Πόσο ανάγκη είχε κάποιον, να τον ακούσει… Πόσο ανάγκη είχε κάποιον συμπατριώτη του…
Είναι απίστευτα δύσκολο να κατανοήσει οποιοσδήποτε από εμάς, πως για αυτόν τον άνθρωπο ήταν πιο σημαντική η ανθρώπινη επαφή από το φαγητό, τη στέγη…
Η ειλικρίνεια, το ήθος κι η αξιοπρέπειά του δεν χάθηκαν ούτε στη θάλασσα, ούτε στο δρόμο, ούτε στην ερημιά της Αθήνας.. Ήταν εκεί! Ευδιάκριτα…
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δε θα χαθεί… Να είστε σίγουροι!
Δε θα χαθεί κι αυτό μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω… Να συνεχίσω να είμαι ελαφρώς χαμογελαστός, αν και βουρκωμένος!
Μετανάστες…
Προβλήματα…
Είμαι σίγουρος, πως ο συγκεκριμένος θα έδινε τα πάντα για να μάθει, τι είναι το Δ.Ν.Τ.... Για να πίνει καφέ με 4 ευρώ και να διαμαρτύρεται για την τιμή του… Για να δουλεύει 10 ώρες σε μία επιχείρηση…
Θα έδινε τα πάντα για να έχει τα δικά μας « προβλήματα »… Θα έδινε τα πάντα… Θα αποχωριζόταν ακόμα και την πλαστική σακούλα με τα υπάρχοντά του!!!
Μετανάστες υπάρχουν πολλοί. Αλλά κάποιοι είναι διαφορετικοί… Όλοι έχουν τη δική τους ιστορία, αλλά κάποιοι είναι αλλιώς…
Μετανάστες είμαστε εμείς, τελικά…
Μετανάστες σε μία καθημερινότητα γεμάτη από προβλήματα, φοβίες, άγχη, facebook, youtube… Όλα τόσο ψεύτικα… Τόσο « φτιαχτά» …
Η ουσία ήταν εκεί.. Σε αυτά τα 5 λεπτά με τον φίλο μου… Τον Παλαιστίνιο φίλο μου.
Τον αξιοπρεπή άνθρωπο, που ήθελε κάποιον να μιλήσει…
Όπως λέει κι ο τίτλος: « Καλή τύχη, φίλε μου… »
Μετά τιμής…
Υ.Γ.: Πραγματικά, πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο λίγος για να γράψω ένα θέμα…
* στα 5.000.000 υπολογίζονται οι Παλαιστίνιοι
Υγρό βράδυ… Μέσα από τα πυκνά σύννεφα, ίσα που φαινόταν το φεγγάρι…
Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ώρα 22:30… Ελάχιστοι άνθρωποι… Ούτε 20 δε βρήκα σε ολόκληρη τη διαδρομή.
Από τους 20, ο ένας έκανε για 5.000.000* !! Τουλάχιστον…
Πλησίασε διστακτικά.. Τον κοίταξα διστακτικά…
“ Do You Speak English?? ” με ρώτησε με αρκετά καθαρή φωνή.
“ Yes ”, του είπα..
Αυτό πρέπει να ήταν ένα από τα πιο σημαντικά «ναι», που έχω πει…
Μετά από αυτή μου την κατάφαση ο ρακένδυτος, αλλά αξιοπρεπέστατος άγνωστος άρχισε να μου μιλάει.. Μόνος του!! Χωρίς να περιμένει, απαραίτητα, απάντηση.
Ήταν ένας Παλαιστίνιος.
Ήρθε από την Τουρκία… 22 άνθρωποι σε μία βάρκα! Πήγε για λίγο στη Μυτιλήνη.
« Είναι καλοί οι άνθρωποι στην Μυτιλήνη!! Μου έδιναν φαγητό, νερό… Εκείνοι μου είπαν να έρθω στην Αθήνα για το χειμώνα. Το καλοκαίρι με περιμένουν εκεί για δουλειά, αλλά το χειμώνα δεν υπάρχει κάτι να κάνω… »
Αυτή, δεν ήταν η πρώτη του πρόταση, όμως…
« Συγγνώμη… Ξέρεις, που μπορώ να βρω Παλαιστίνιους?? »…
Αυτή ήταν η πρώτη του ερώτηση… Πόσο συγκλονιστικό…
« Πήγα στην Ομόνοια, πήγα στο Σύνταγμα.. Τίποτα… Μόνο από το Ισραήλ, τα Βαλκάνια και την Αφρική βρήκα ανθρώπους… Στην Ομόνοια δεν θα πάω ξανά! Εκεί μόνο κακοί άνθρωποι και ναρκομανείς είναι… »
« Πολλή βροχή σήμερα… Μούσκεψα ολόκληρος… Ευτυχώς τώρα στέγνωσαν λίγο τα ρούχα μου… Τόσες μέρες περπατώ μήπως βρω κάποιον συμπατριώτη μου… Τίποτα… Γυρίζω με αυτή τη σακούλα με τα ρούχα κι ό,τι φαγητό βρίσκω και ψάχνω… Ψάχνω… »
Είχα σαστίσει… Τί να πεις… Τί να κάνεις… Αξιοπρεπέστατος…
Το μόνο, που έψαχνε ήταν κάποιος να μιλήσει… Με έναν χάρτη της Αθήνας στο χέρι, έψαχνε τη δική του Γη της Επαγγελίας…
« Υπάρχουν μέρες, που πίνω μόνο νερό με ζάχαρη », μου είπε κι έβγαλε από την τσέπη του ένα σακουλάκι ζάχαρη από αυτά που μας δίνουν στις καφετέριες….
Συγκλονισμένος συνέχισα να ακούω….
« Και φαντάσου!! Η μητέρα μου, μου είπε να έρθω εδώ.. Εκείνη ζει στην Παλαιστίνη σε μία σκηνή μαζί με τις 2 μου αδερφές… « Πήγαινε να ζήσεις καλύτερα, μου είπε… » Και δυστυχώς έχει κλείσει το κινητό μου, δεν έχω φορτιστή και πως να επικοινωνήσω μαζί της πλέον… »
Η τελευταία πρόταση συνδυάστηκε με την εικόνα ενός παλιού κινητού στα χέρια του φίλου μου…
Αφού τα είπε, έκανε να φύγει…
10 ευρώ είχα όλα κι όλα… Του τα έδωσα…
Δεν το περίμενε.. Δεν το ήθελε..
“ Don’t give up, my friend…. Be strong! ”
Μόνο αυτό μπόρεσα να του πω…
Ειλικρινά, αν κι έδωσα όλα όσα είχα μαζί μου αισθάνθηκα, πως δε βοήθησα αρκετά.
Αν και στην πραγματικότητα, του έδωσα 2 σημαντικά πράγματα:
- Το φαγητό της επόμενης ημέρας και
- Κάποιον να μιλήσει…
Πόσο ανάγκη είχε κάποιον, να τον ακούσει… Πόσο ανάγκη είχε κάποιον συμπατριώτη του…
Είναι απίστευτα δύσκολο να κατανοήσει οποιοσδήποτε από εμάς, πως για αυτόν τον άνθρωπο ήταν πιο σημαντική η ανθρώπινη επαφή από το φαγητό, τη στέγη…
Η ειλικρίνεια, το ήθος κι η αξιοπρέπειά του δεν χάθηκαν ούτε στη θάλασσα, ούτε στο δρόμο, ούτε στην ερημιά της Αθήνας.. Ήταν εκεί! Ευδιάκριτα…
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δε θα χαθεί… Να είστε σίγουροι!
Δε θα χαθεί κι αυτό μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω… Να συνεχίσω να είμαι ελαφρώς χαμογελαστός, αν και βουρκωμένος!
Μετανάστες…
Προβλήματα…
Είμαι σίγουρος, πως ο συγκεκριμένος θα έδινε τα πάντα για να μάθει, τι είναι το Δ.Ν.Τ.... Για να πίνει καφέ με 4 ευρώ και να διαμαρτύρεται για την τιμή του… Για να δουλεύει 10 ώρες σε μία επιχείρηση…
Θα έδινε τα πάντα για να έχει τα δικά μας « προβλήματα »… Θα έδινε τα πάντα… Θα αποχωριζόταν ακόμα και την πλαστική σακούλα με τα υπάρχοντά του!!!
Μετανάστες υπάρχουν πολλοί. Αλλά κάποιοι είναι διαφορετικοί… Όλοι έχουν τη δική τους ιστορία, αλλά κάποιοι είναι αλλιώς…
Μετανάστες είμαστε εμείς, τελικά…
Μετανάστες σε μία καθημερινότητα γεμάτη από προβλήματα, φοβίες, άγχη, facebook, youtube… Όλα τόσο ψεύτικα… Τόσο « φτιαχτά» …
Η ουσία ήταν εκεί.. Σε αυτά τα 5 λεπτά με τον φίλο μου… Τον Παλαιστίνιο φίλο μου.
Τον αξιοπρεπή άνθρωπο, που ήθελε κάποιον να μιλήσει…
Όπως λέει κι ο τίτλος: « Καλή τύχη, φίλε μου… »
Μετά τιμής…
Υ.Γ.: Πραγματικά, πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο λίγος για να γράψω ένα θέμα…
* στα 5.000.000 υπολογίζονται οι Παλαιστίνιοι
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
E.F.R. + DAN's Oxygen Provider @ Diving Store, Athens
Όταν το καλοκαίρι του 2010 αποφάσισα να κάνω μαθήματα καταδύσεων, σίγουρα δεν περίμενα όλες τις εξελίξεις, που έχουν ακολουθήσει…
Για την εμπειρία αυτή καθώς και για την ευτυχία του να βρίσκεσαι σε ένα Καταδυτικό Κέντρο ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ θα Σας μιλήσω σύντομα!
Σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο.
Πόσες φορές δε Σας έχει τύχει να μείνετε άφωνοι από κάτι, που ενώ το έχετε κάνει ή δει αρκετές φορές, ξαφνικά βλέπετε την ίδια κατάσταση από άλλη οπτική γωνία κι αλλάζουν τα πάντα??
Αυτό μου συνέβη χθες!!
Έβλεπα στην τηλεόραση χθες το βράδυ στον ΣΚΑΪ μία σειρά, η οποία ασχολείται με πραγματικά περιστατικά των Επειγόντων Περιστατικών.
Παρακολουθούσα με σχετικό ενδιαφέρον, μέχρις ότου συνέλλαβα τον εαυτό μου να μπορεί να καταλάβει τις αντιδράσεις των γιατρών ( μέχρι ενός σημείου, βέβαια )!
Παλαιότερα την ίδια σειρά την παρακολουθούσα με ενδιαφέρον, επειδή απλά μου άρεσε.
Χθες, όμως, δεν ήταν το ίδιο…
Την έβλεπα με τόσο άγχος…
Παρακολουθούσα την εξέλιξη κάθε περιστατικού κι ήξερα για ποιό λόγο συμβαίνουν κάποια πράγματα!
Είχα καθηλωθεί…
Ειδικά μία περίπτωση μιας οικογένειας με είχε συνεπάρει!
Μπαμπάς, μαμά και κόρη πήγαν στα Επείγοντα Περιστατικά με 3 διαφορετικά συμπτώματα…
Ο μπαμπάς είχε έντονους στηθαγχικούς πόνους, η μαμά παντελή ψυχολογική σύγχυση και μετά από λίγο η κόρη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε βαθύ κώμα.
Παρακολουθούσα με απίστευτο ενδιαφέρον το άγχος του γιατρού να καταλάβει την αιτία των προβλημάτων, ώστε να αντιμετωπίσει τα περιστατικά..
Έψαχνα κι εγώ μέσα στο μυαλό μου να βρω το λόγο!!
Η αιτία ήταν το αναμμένο αυτοκίνητο στο γκαράζ της οικογένειας!
Ένα αυτοκίνητο παράγει κατά τη λειτουργία του μονοξείδιο του άνθρακα.
Το μονοξείδιο του άνθρακα είναι ένα άχρωμο, άοσμο, άγευστο και πολύ τοξικό αέριο. Εισπνεόμενο αντικαθιστά το οξυγόνο στους πνεύμονες μας κι οδηγεί σε δηλητηρίαση. Βλάπτει, δηλαδή, όσα αγγεία χρησιμοποιούν οξυγόνο, εμποδίζοντας τη μεταφορά του οξυγόνου στα κύτταρα, όπως και τη χρησιμοποίησή του από τα κύτταρα.
Τα πιο συνηθισμένα ατυχήματα αφορούν ανθρακωρύχους, οδηγούς οχημάτων που κοιμούνται μέσα σε αυτά με αναμμένη μηχανή, επισκευές οχημάτων που γίνονται μέσα σε κλειστά γκαράζ, συσκευές οικιακής θέρμανσης όπως μαγκάλι, τζάκι η σόμπα σε χώρους που δεν αερίζονται επαρκώς, πυρκαγιές, αλλά και απόπειρες αυτοκτονίας.
Ενδείξεις εισπνοής αζώτου είναι: η ακανόνιστη αναπνοή, ο ακανόνιστος σφυγμός, οι στηθαγχικοί πόνοι, η σύγχυση σκέψης, διάφορες νευρολογικές διαταραχές, το έντονο κόκκινο χρώμα του δέρματος, το κώμα και, φυσικά, ο θάνατος…
Σε σοβαρές περιπτώσεις ( κώμα ) η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η μεταφορά του ασθενή σε υπερβαρικό θάλαμο, ώστε το θύμα να αναρρώσει με χρήση υπερβαρικού οξυγόνου.
Το Υπερβαρικό Οξυγόνο ενεργεί με διαφορετικούς τρόπους σ’ αυτή την περίπτωση:
1. Το επιπλέον οξυγόνο βοηθά στην απομάκρυνση του άνθρακα από τα κύτταρα και το αίμα, ώστε να το αποβάλλει ο ασθενής με την εκπνοή ή να καταστραφεί μέσα στο σώμα.
2. Το επιπλέον οξυγόνο φτάνει στα κύτταρα για να επανορθώσει τη βλάβη η οποία προκλήθηκε από τον άνθρακα.
3. Η επιπλέον πίεση μειώνει το οίδημα στους κατεστραμμένους ιστούς.
Ο κύριος στόχος της Υπερβαρικής Οξυγονοθεραπείας στη δηλητηρίαση από άνθρακα είναι να εμποδίσει τις μακροχρόνιες επιδράσεις του άνθρακα, όπως είναι τα προβλήματα μνήμης και οι δυσκολίες στην ισορροπία και στο συντονισμό κινήσεων. Μπορεί επίσης να βοηθήσει τον ασθενή να επανέλθει συντομότερα απ’ ότι με θεραπεία με ατμοσφαιρικό οξυγόνο.
Υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορεί ακόμη και να σώσει ζωές σε μερικές περιπτώσεις.
Κι όμως….
Όλα αυτά τα κατάλαβα κι είχαν νόημα, πλέον!!
Μετά από τα σεμινάρια Πρώτων Βοηθειών ( Emergency First Response ) και Παροχέα Οξυγόνου ( DAN’s Oxygen Provider ) μπορούσα να καταλάβω και την ασθένεια και τη θεραπεία..
Ήταν όλα τόσο μα τόσο λογικά!!
Απίστευτο...
Σίγουρα, όταν έκανα τα «σχολεία» αυτά ήξερα τη χρησιμότητά τους. Ήξερα, πως θα μπορούσα να βοηθήσω αποτελεσματικότερα κάποιον σε περίπτωση ανάγκης.
Δεν ήξερα, όμως, πως όσα έμαθα θα ήταν τόσο πραγματικά..
Ακόμα και το κλασσικό “ Στάσου – Σκέψου – Ενέργησε “, στο οποίο επέμεναν οι εκπαιδευτές μου και τα βιβλία, χρησιμοποιείται στο ακέραιο σε πραγματικές συνθήκες.
Χθες το βράδυ εντυπωσιάστηκα…
Όχι μόνο με τις γνώσεις και τις δυνατότητες, που σου δίνει κάποιο «σχολείο» τέτοιου είδους, αλλά με το πώς αλλάζει η οπτική γωνία των πραγμάτων με την πάροδο του χρόνου και τη συλλογή γνώσεων κι εμπειριών…
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα την παρακολούθηση τέτοιων σεμιναρίων.
Για Εσάς, την οικογένειά Σας, τον κοινωνικό Σας περίγυρο, τον κάθε έναν από εμάς…
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς το Diving Store, τον Δημήτρη Κοντογιάννη ( εκπαιδευτής E.F.R. ) και τον Σπύρο Ξένο ( εκπαιδευτή DAN’s Oxygen Provider ) για όσα έχουν κάνει για μένα.
Μετά τιμής…
Για την εμπειρία αυτή καθώς και για την ευτυχία του να βρίσκεσαι σε ένα Καταδυτικό Κέντρο ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ θα Σας μιλήσω σύντομα!
Σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο.
Πόσες φορές δε Σας έχει τύχει να μείνετε άφωνοι από κάτι, που ενώ το έχετε κάνει ή δει αρκετές φορές, ξαφνικά βλέπετε την ίδια κατάσταση από άλλη οπτική γωνία κι αλλάζουν τα πάντα??
Αυτό μου συνέβη χθες!!
Έβλεπα στην τηλεόραση χθες το βράδυ στον ΣΚΑΪ μία σειρά, η οποία ασχολείται με πραγματικά περιστατικά των Επειγόντων Περιστατικών.
Παρακολουθούσα με σχετικό ενδιαφέρον, μέχρις ότου συνέλλαβα τον εαυτό μου να μπορεί να καταλάβει τις αντιδράσεις των γιατρών ( μέχρι ενός σημείου, βέβαια )!
Παλαιότερα την ίδια σειρά την παρακολουθούσα με ενδιαφέρον, επειδή απλά μου άρεσε.
Χθες, όμως, δεν ήταν το ίδιο…
Την έβλεπα με τόσο άγχος…
Παρακολουθούσα την εξέλιξη κάθε περιστατικού κι ήξερα για ποιό λόγο συμβαίνουν κάποια πράγματα!
Είχα καθηλωθεί…
Ειδικά μία περίπτωση μιας οικογένειας με είχε συνεπάρει!
Μπαμπάς, μαμά και κόρη πήγαν στα Επείγοντα Περιστατικά με 3 διαφορετικά συμπτώματα…
Ο μπαμπάς είχε έντονους στηθαγχικούς πόνους, η μαμά παντελή ψυχολογική σύγχυση και μετά από λίγο η κόρη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε βαθύ κώμα.
Παρακολουθούσα με απίστευτο ενδιαφέρον το άγχος του γιατρού να καταλάβει την αιτία των προβλημάτων, ώστε να αντιμετωπίσει τα περιστατικά..
Έψαχνα κι εγώ μέσα στο μυαλό μου να βρω το λόγο!!
Η αιτία ήταν το αναμμένο αυτοκίνητο στο γκαράζ της οικογένειας!
Ένα αυτοκίνητο παράγει κατά τη λειτουργία του μονοξείδιο του άνθρακα.
Το μονοξείδιο του άνθρακα είναι ένα άχρωμο, άοσμο, άγευστο και πολύ τοξικό αέριο. Εισπνεόμενο αντικαθιστά το οξυγόνο στους πνεύμονες μας κι οδηγεί σε δηλητηρίαση. Βλάπτει, δηλαδή, όσα αγγεία χρησιμοποιούν οξυγόνο, εμποδίζοντας τη μεταφορά του οξυγόνου στα κύτταρα, όπως και τη χρησιμοποίησή του από τα κύτταρα.
Τα πιο συνηθισμένα ατυχήματα αφορούν ανθρακωρύχους, οδηγούς οχημάτων που κοιμούνται μέσα σε αυτά με αναμμένη μηχανή, επισκευές οχημάτων που γίνονται μέσα σε κλειστά γκαράζ, συσκευές οικιακής θέρμανσης όπως μαγκάλι, τζάκι η σόμπα σε χώρους που δεν αερίζονται επαρκώς, πυρκαγιές, αλλά και απόπειρες αυτοκτονίας.
Ενδείξεις εισπνοής αζώτου είναι: η ακανόνιστη αναπνοή, ο ακανόνιστος σφυγμός, οι στηθαγχικοί πόνοι, η σύγχυση σκέψης, διάφορες νευρολογικές διαταραχές, το έντονο κόκκινο χρώμα του δέρματος, το κώμα και, φυσικά, ο θάνατος…
Σε σοβαρές περιπτώσεις ( κώμα ) η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η μεταφορά του ασθενή σε υπερβαρικό θάλαμο, ώστε το θύμα να αναρρώσει με χρήση υπερβαρικού οξυγόνου.
Το Υπερβαρικό Οξυγόνο ενεργεί με διαφορετικούς τρόπους σ’ αυτή την περίπτωση:
1. Το επιπλέον οξυγόνο βοηθά στην απομάκρυνση του άνθρακα από τα κύτταρα και το αίμα, ώστε να το αποβάλλει ο ασθενής με την εκπνοή ή να καταστραφεί μέσα στο σώμα.
2. Το επιπλέον οξυγόνο φτάνει στα κύτταρα για να επανορθώσει τη βλάβη η οποία προκλήθηκε από τον άνθρακα.
3. Η επιπλέον πίεση μειώνει το οίδημα στους κατεστραμμένους ιστούς.
Ο κύριος στόχος της Υπερβαρικής Οξυγονοθεραπείας στη δηλητηρίαση από άνθρακα είναι να εμποδίσει τις μακροχρόνιες επιδράσεις του άνθρακα, όπως είναι τα προβλήματα μνήμης και οι δυσκολίες στην ισορροπία και στο συντονισμό κινήσεων. Μπορεί επίσης να βοηθήσει τον ασθενή να επανέλθει συντομότερα απ’ ότι με θεραπεία με ατμοσφαιρικό οξυγόνο.
Υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορεί ακόμη και να σώσει ζωές σε μερικές περιπτώσεις.
Κι όμως….
Όλα αυτά τα κατάλαβα κι είχαν νόημα, πλέον!!
Μετά από τα σεμινάρια Πρώτων Βοηθειών ( Emergency First Response ) και Παροχέα Οξυγόνου ( DAN’s Oxygen Provider ) μπορούσα να καταλάβω και την ασθένεια και τη θεραπεία..
Ήταν όλα τόσο μα τόσο λογικά!!
Απίστευτο...
Σίγουρα, όταν έκανα τα «σχολεία» αυτά ήξερα τη χρησιμότητά τους. Ήξερα, πως θα μπορούσα να βοηθήσω αποτελεσματικότερα κάποιον σε περίπτωση ανάγκης.
Δεν ήξερα, όμως, πως όσα έμαθα θα ήταν τόσο πραγματικά..
Ακόμα και το κλασσικό “ Στάσου – Σκέψου – Ενέργησε “, στο οποίο επέμεναν οι εκπαιδευτές μου και τα βιβλία, χρησιμοποιείται στο ακέραιο σε πραγματικές συνθήκες.
Χθες το βράδυ εντυπωσιάστηκα…
Όχι μόνο με τις γνώσεις και τις δυνατότητες, που σου δίνει κάποιο «σχολείο» τέτοιου είδους, αλλά με το πώς αλλάζει η οπτική γωνία των πραγμάτων με την πάροδο του χρόνου και τη συλλογή γνώσεων κι εμπειριών…
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα την παρακολούθηση τέτοιων σεμιναρίων.
Για Εσάς, την οικογένειά Σας, τον κοινωνικό Σας περίγυρο, τον κάθε έναν από εμάς…
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς το Diving Store, τον Δημήτρη Κοντογιάννη ( εκπαιδευτής E.F.R. ) και τον Σπύρο Ξένο ( εκπαιδευτή DAN’s Oxygen Provider ) για όσα έχουν κάνει για μένα.
Μετά τιμής…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)