Τί κάνουμε???
Ελπίζω να είστε καλά και να μην έχετε χάσει το χαμόγελό Σας!!
Δουλειά, δουλειά, δουλειά...
Δεν έχω παράπονο! Έτσι, όπως μας έχουν καταντήσει, εάν έχεις δουλειά ( κι αν πληρώνεσαι ) δε πρέπει να μιλάς!!
Έχω παράπονο από εμάς, όμως...
Πολύ καιρό έχω να δω κάποια διαμαρτυρία.
Βλέπω, πως έχουμε αποδεχτεί μοιρολατρικά την κατάσταση ( ή, καλύτερα, την κατάντια μας ) κι, απλά, φυτοζωούμε...
Καμμία φωνή διαμαρτυρίας, καμμία αντίδραση, καμμία πρόταση, κανένα χαμόγελο...
Περιμένουμε όλοι κάτι, αν και δεν ξέρουμε τι...
Δεδομένου ότι η κατάσταση δείχνει να οδεύει προς το χειρότερο, δε μπορώ να δικαιολογήσω τη στάση μας.
Μοναδική μου ελπίδα να “ κοπεί ” ο 13ος κι ο 14ος μισθός.
Ίσως, τότε, να βγούμε όλοι στους δρόμους πιο επαναστατικά και πιο αποφασισμένοι από ποτέ.
Μία αύξηση της τάξης του 1 % στην ανεργία, επίσης, μπορεί να είναι καταλυτική...
Με 1 % ακόμα, οι άνεργοι ( επισήμως, τουλάχιστον ) θα ανέλθουν στις 200.000 ! Φαντάζομαι 200.000 ανέργους έξω από τη Βουλή...
200.000 κόσμος ( αν, φυσικά, συμμετέχουν ) συν τους υπολοίπους, θα είναι σημαντικότατο γεγονός!
Αν, πάλι, λείψει έστω κι ένας, τότε..... Άξιοι της μοίρας μας..
Είχα πει, πως δε θα μιλήσω μέχρι τις εκλογές! Αλλά, επειδή φοβάμαι, πως θα είμαι απίστευτα καυστικός τις ημέρες εκείνες, είπα να μοιραστώ 2 – 3 σκέψεις μου...
Μετά τιμής,
Δημητριάδης Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου