Ο 3ος Κόσμος Αντεπιτίθεται...

Τι κάνετε, φίλοι μου…

Λόγω των ραγδαίων εξελίξεων, έτρεχα να προλάβω το μνημόνιο.. Συγχωρήστε με!

3ος Κόσμος…

Χώρες του 3ου Κόσμου…

Σίγουρα το έχουμε ακούσει τόσες φορές αυτό.

Αναρωτηθήκαμε ποτέ σε ποιό Σύμπαν βρίσκεται ο κόσμος αυτός??

Να Σας βοηθήσω λίγο!

Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου «δημιουργήθηκαν» 3 κόσμοι..

- ο 1ος κόσμος, στον οποίο συμμετείχαν οι Η.Π.Α. κι οι σύμμαχοί τους,
- ο 2ος κόσμος, στον οποίο βρίσκονταν η Ε.Σ.Σ.Δ. κι οι σύμμαχοί της κι
- ο 3ος κόσμος, ο οποίος απαρτιζόταν από τα ανεξάρτητα κράτη, τα οποία (υποτίθεται) δε θα αποκόμιζαν κανένα όφελος από τη νίκη των συμμάχων.

Χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδονησία, η Μπούρμα, η Σρι-Λάνκα κι η Ινδία βρίσκονται στα σύνορα του 3ου κόσμου.

Ο κόσμος αυτός βρισκόταν σε διαμετρικά αντίθετα πορεία από αυτή του «αναπτυσσόμενου» και του «πολιτισμένου Δυτικού κόσμου»….

Σύμφωνα με μία άλλη προσέγγιση, αυτή του Κινέζου Mao Zedong, οι 3 κόσμοι καταρτίζονται ως εξής:

- ο 1ος κόσμος είναι οι Η.Π.Α. κι η Ε.Σ.Σ.Δ.
- ο 2ος κόσμος είναι οι σύμμαχοί τους κι
- ο 3ος κόσμος είναι όλα τα υπόλοιπα κράτη.

Κι οι 2 θεωρίες δεν απέχουν ιδιαίτερα, από ότι βλέπετε…

Υπάρχει κι η θεωρία του 4ου κόσμου, ο οποίος περιλαμβάνει τους υπό εξαφάνιση και τους νομαδικούς λαούς, αλλά ας το αφήσουμε αυτό για την ώρα.

Αν θέλετε να έχετε πιο σφαιρική εικόνα, Σας πληροφορώ και για την θεωρία των 7 κόσμων:

- 1ος κόσμος: Αμιγώς δημοκρατικά κράτη
- 2ος κόσμος: Κομμουνιστικά και μετά-κομμουνιστικά κράτη
- 3ος κόσμος: Νέο-Βιομηχανοποιημένα κράτη
- 4ος κόσμος: Λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες
- 5ος κόσμος: Ισλαμικά κράτη
- 6ος κόσμος: Κράτη στα όρια άλλων (π.χ. Παλαιστίνη)
- 7ος κόσμος: Μικροκράτη

Εμείς, λοιπόν, ο ανεπτυγμένος δυτικός κόσμος, επί σειρά ετών αναπτυσσόμασταν εις βάρος των κρατών αυτών.

Εκμεταλλευόμασταν τους πόρους τους και λειτουργούσαμε αποικιοκρατικά.

Αυτό, δυστυχώς, δεν έχει παύσει να ισχύει ακόμα και σήμερα.

Έχει αλλάξει, όμως, εμφανώς η θέση των κρατών του 3ου κόσμου…

Πλέον χώρες όπως η Ινδία και το Πακιστάν έχουν αποκτήσει τεράστια διπλωματική δύναμη!

Κατέχουν θέση ρυθμιστή σε πολλά θέματα της παγκόσμιας διπλωματίας.

Με τις επικρατούσες, στις χώρες αυτές, συνθήκες (χαμηλά ημερομίσθια, απουσία εργατικού δικαίου), αναπτύσσουν σημαντικότατες εμπορικές συμφωνίες κι έχουν στεγάσει τα εργοστάσια αρκετών πολυεθνικών εταιρειών.

Η Δύση δεν παύει να τις εκμεταλλεύεται οικονομικά, αλλά πλέον ο 3ος κόσμος έχει αποκτήσει τεράστια διπλωματική κι οικονομική δύναμη.

Δύναμη, η οποία πλέον δεν συμβιβάζεται εύκολα με τις νόρμες του 1ου και του 2ου κόσμου.

Οι σκλάβοι ξύπνησαν σε παγκόσμιο επίπεδο, κύριοι…

Σκλάβους εννοώ τα κράτη αυτά…

Δυστυχώς οι σκλάβοι-υπήκοοί τους παραμένουν ακόμα ναρκωμένοι. Ίσως όχι για πολύ, όμως.

Τρέμε πολιτισμένε δυτικέ κόσμε!! Ο 3ος κόσμος αντεπιτίθεται κι έχει εκδικητικές διαθέσεις….

Μετά τιμής…

Πάντων χρημάτων μέτρον

Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου , στον φίλο του Ατίλιο Νάβιο , ο οποίος...τον διαδέχεται στην διακυβέρνηση της Αχαίας και τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες.

Οι πάπυροι βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρυγχος , εξ ου και το όνομα του τίτλου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ. ....


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ

. κερδίσαμε αγαπημένε Ατίλιε τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρουμε.

Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης . Από τον Περσικό κόλπο , ως την Μαυριτανία και από την γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία , αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη.

Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς , πως μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση θα έπρεπε πρώτος να ήταν ετούτος :

Καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας ξένους λαούς αναλαμβάνουμε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες.

Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε την συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για την δόξα της Ρώμης , πέθανε νέος , γιατί αλλιώς θα ήτανε οι Έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου.

Αλίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μεμονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες , σε θεσμούς που αντέχουν στην ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων.

Έχουμε την σοφία να μην θέλουμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας.

. Αλλά δεν φτάνει να τους χαρίζουμε την ειρήνη και τάξη, γιατί αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι, δεν αποτελούν την ουσία της ευδαιμονίας των ανθρώπων.

. θα έπρεπε και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνουμε μόνο στις δυτικές επαρχίες , γιατί εκεί που βρίσκεσαι εσύ , οι Έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλύτερα από μας.

Ας επαναλάβουμε και εμείς την δυσάρεστη ομολογία του Οράτιου Φλάκκου :

Graecia capta , ferum victorem cepti , et artes intulit agresti Latio.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

. Μάθε φίλτατέ μου Ατίλιε , πως όσοι θέλουν να είναι κοσμοκράτορες, πρέπει να έχουν νοοτροπία πατρικίων και όχι νοοτροπία ιππέων.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ

. Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο , αυθαίρετο και ατίθασο , αλλά και αληθινά ελεύθερο , ορθώνεται το «εγώ» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί , όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν , με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει , αλλά είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι , χάρις σε αυτό το «εγώ» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.
Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα.
Το ίδιο «εγώ» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων.
Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες.
Και εμείς τους συναντήσαμε , καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς και γι αυτό η κρίση μας γι αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη.
Αλλά και πώς να μην είναι ; Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του , που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια.
Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών , έχει τόση λίγη πίστη στον νόμο.
Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι Έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι».
Πείθονται μονό στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής , η όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν , τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο.
Α! πόσο την χαίρεται ο Έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους , τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη!
Ο Έλληνας έχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο , μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική ;
Πες τους : «Σας υπόσχομαι αλλαγή» Πες τους : «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί.
Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία τους , το αψίκορο πάθος του.
Τι φαεινές συλλήψεις θα βρεις μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής! Εμείς δειλά-δειλά και μόνο με το χέρι του πραίτορα τολμήσαμε , διολισθαίνοντας μέσα στους αιώνες να ξεφύγουμε από τους άκαμπτους κλοιούς της Δωδεκαδέλτου μας , και πάλι διατηρώντας όλους τους τύπους , όλα τα εξωτερικά περιβλήματα.
Τούτη η υποκρισία των μορφών , όταν η ουσία αλλάζει , δείχνει πόση είναι η ταπεινοφροσύνη μας μπρος σε κάθε τι που είναι θεσμός και έθος και παράδοση, πόσο το παρελθόν και η συνέχειά του βαραίνουν στην πορεία μας και πόσο δίκαια αντέχουμε αιώνες εκεί που οι Έλληνες εκάμφθησαν σε δεκαετηρίδες.
. Μέσα στους πιο πολλούς Έλληνες , άμα σκάψεις λίγο , θα βρεις ένα ισχνό υπερόπτη Κοριολανό , έναν άσημο εκδικητικό Αλκιβιάδη , ένα εγώ μεγαλύτερο από την πατρίδα.
Όχι βέβαια σε όλους , αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα πια ελληνικές πόλεις. Αλλά όποιος διοικεί , σαν κι εσένα , έναν λαό, πρέπει να γνωρίζει τις άρχουσες ροπές , που δεν φτάνουν βέβαια ως την φανερή ακρότητα του ωραίου Αθηναίου η του δικού μας Γάιου Μάρκου , αλλά τείνουν προς τα εκεί.
Οι πολλοί , από χίλιους δυο λόγους, γιατί είναι πιο μικροί και πιο αδύνατοι, σταματούν μεσοδρομίς. Μα και μ' αυτούς , το κακό γίνεται.
. Οι Έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος , θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία η στο δικαστήριο.
Ο Έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος , δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του , δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί. Και
εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων , πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων , πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε αυτό και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση , το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στην γενικότητά του.
Έτσι είναι πολλοί στις πόλεις που τώρα πρόκειται να διοικήσεις .
Έτσι διαφορετικοί , αν όχι από μας , όμως από τους πατέρες μας , που θεμελίωσαν το μεγαλείο της παλιάς , της αληθινής μας δημοκρατίας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ

. Όσο περνούν οι αιώνες , τόσο εμείς και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές , ως που μια μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στην μόνωση των μικρών μας εαυτών. Νομίζω ότι οι Έλληνες επάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις είναι πρωτοπόροι σε αυτόν τον θανάσιμο κατήφορο.
Δεν σου έκανε κιόλας εντύπωση καλέ μου Νάβιε , η αδιαφορία του Έλληνα για τον συμπολίτη του; Όχι πως δεν θα του δανείσει μια χύτρα να μαγειρέψει , όχι πως αν τύχει μια αρρώστια δεν θα τον γιατροπορέψει , όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις δουλειές του γείτονα , για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη του και την υπεροχή του , βοηθά ο Έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον.
Βοηθά και τον ξένο πρόθυμα , με την ιδέα μάλιστα , που χάρις στους μεγάλους στωικούς , πάντα τον κατέχει , μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να δίνει στον ασθενέστερο , στον αβοήθητο. Είναι κι αυτό ένας τρόπος υπεροχής.
Λέγοντας πως ο Έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του , κάτι άλλο θέλω να πω, αλλά μου πέφτει δύσκολο να σου το εξηγήσω. Θα αρχίσω με παραδείγματα, που αν προσέξεις , ανάλογα θα δεις και εσύ ο ίδιος πολλά με τα μάτια σου.Ακόμη υπάρχουν ποιητές πολλοί και τεχνίτες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους καθώς είναι χρέος σου και πες μου αν άκουσες κανέναν από αυτούς ποτέ να επαινεί τον ομότεχνό του. Δεν χάνει τον καιρό του σε επαίνους ο Έλληνας. Δεν χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όμως τον ψόγο και γι αυτόν πάντα βρίσκει καιρό. Για την κατανόηση , την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από την συμπάθεια γι αυτό που κατανοείς , δεν θέλει τίποτε να θυσιάσει. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον έπαινο.
Όχι πως δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος , αλλά δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Θαυμάζει ότι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά !
Όταν ένας πολίτης άξιος , δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του , λέει ο Έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιότερος του , τι πειράζει αν και αυτός δεν αναγνωρίζεται; Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον Έλληνα την δυνατότητα να είναι δίκαιος.
.Μόνον όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζί , βλέπεις την συναδέλφωση και την αλληλεγγύη.
Στον κάθε Έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων, και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ

.Νάβιε , ο Κάτων από καιρό έχει πεθάνει και πέθανε μαζί του και η παλιά μας δημοκρατία. Τώρα βαδίζουμε κι εμείς τον δρόμο των Ελλήνων ως που και οι δικοί μας εγωισμοί κάθε μέρα ωμότεροι και βιαιότεροι να σκεπάσουν με την πλημμυρίδα τους την Σύγκλητο και την αγορά και ολόκληρη την αθάνατη πόλη.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΚΤΟ

Εδώ και δυο εβδομάδες σου έγραφα για το φυγόκεντρο εγωισμό των Ελλήνων. Δεν θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο.
Κινημένος από την ίδια εγωπάθεια , την ρίζα αυτή του κάθε ελληνικού κακού (ας βοηθήσουν οι θεοί να μην γίνει και των δικών μας δεινών η μολυσμένη πηγή) , ο Έλληνας σε συχωράει στον συμπολίτη του καμία προκοπή. Όποιον τον ξεπεράσει , ο Έλληνας τον φθονεί με πάθος και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από εκεί που ανέβηκε θα το κάνει.
Μα το πιο σπουδαίο , για να καταλάβεις τον Έλληνα , είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού , αλλά η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου , ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου την σάρκα σχεδόν ανέπαφη , να περιφέρει την ατίμωση και την γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες.
Γιατί και την συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι Έλληνες , οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου.
Το να επινοήσεις ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσεις , αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει.
Η τέχνη είναι να συκοφαντείς χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη την συκοφαντία, μονό να την αφήνεις να την συνάγουν οι άλλοι από τα συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει.
Η τέχνη είναι να βρίσκεις τον διφορούμενο λόγο , που άμα σε ρωτήσουν Γιατί τον είπες , να μπορείς να πεις πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήσει με την κακή του σημασία.
.. Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο Έλληνας τον Έλληνα , ο ηγέτης τον ηγέτη , ο φιλόσοφος τον φιλόσοφο , ο ποιητής τον ποιητή αλλά και ο ανάξιος τον άξιο , ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό.
.. και ξένος , θα δοκιμάσεις την αιχμή τούτου του όπλου κι εσύ όπως την δοκίμασα κι εγώ.
Θα απορήσεις σε τι κοινωνική περιωπή βάζουν οι Έλληνες τους δεξιοτέχνες της συκοφαντίας , πως τους φοβούνται οι πολλοί και αγαθοί , και πως τους υπολήπτονται οι χρησμοθήρες και πως γλυκομίλητα τους χαιρετούν όταν τους συναντούν στις στοές και στην αγορά.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΒΔΟΜΟ

.Το ανυπότακτο σε κάθε πειθαρχία , η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος , η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας σπρώχνουν σχεδόν τον Έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτο ανάμεσα στους άλλους.
Αδιαφορώντας για όλους και για όλα , παραβλέποντας ότι γίνηκε πριν και ότι γίνεται γύρω του , αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος τον δρόμο το σωστό.
Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του Έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες.
Παρά να υποβάλει τη σκέψη του στην βάσανο μιας ομαδικής συζήτησης , προτιμάει να ριψοκινδυνεύει με μόνες τις προσωπικές του δυνάμεις.
Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών μερίδων τους με τους δήθεν φίλους των και θα δεις ότι οι περισσότερες είναι προσχήματα. Ο ηγέτης λέει την γνώμη του , βελτιώνει την διατύπωσή της με τις πολλές επαναλήψεις , χωρίς ούτε να περιμένει , ούτε να θέλει καμία αντιγνωμία. Και οι φίλοι του το ξέρουν καλά αυτό και συχνάζουν σε αυτές τις συσκέψεις η για να μάθουν τα νέα της ημέρας η για να βρουν ευκαιρία να κολακέψουν τον ηγέτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του σκέψεις , Γιατί πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του , η το χειρότερο Γιατί η χρησιμοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή του , θα περιόριζε την κυριότητά του επάνω στο έργο , θα το έκανε περισσότερο τέλειο , αλλά λιγότερο δικό του , και εκείνο που προέχει για τον Έλληνα δεν είναι το πρώτο , αλλά το δεύτερο.
Έτσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του και σε δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσεις στους Έλληνες δημόσιους άνδρες , που κατά τα άλλα είναι και πιο υψηλόφρονες και πιο αδέκαστοι και σχεδόν πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς μας. Οι παλιοί όμως ρωμαίοι , αυτοί κατείχαν την αρετή της μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίασε πάντα από την ελληνική πολιτική ζωή και γι' αυτό τότε κατορθώσανε , αν και σε τόσα καθυστερημένοι , να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα χέρια των Ελλήνων. Γιατί βλέπεις , τούτη η μοιραία για την τύχη των Ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο δεινό : Όπου βασιλεύει , τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα στενά όρια της ατομικότητας, σύντομα και βιαστικά, για να συντελεστούν όλα , πριν το πρόσωπο εκλείψει. Η πολιτική όμως που θεμελιώνει τις μεγάλες πολιτείες Δε σηκώνει ούτε βιασύνη , ούτε συντομία. Σχεδιάζεται σε έκταση αιώνων. Δεν προσδένεται σε άτομα, αλλά σε ομάδες προσώπων , σε διαδοχικές γενιές.
Στην εκτύλιξή της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν την πρώτη θέση , διαρκέστερες υποστάσεις , λαοί , οικογένειες ,πολιτικές μερίδες , η κοινωνικές τάξεις. Τα εδραία πολιτικά έργα μέσα στην ιστορία είναι υπέρ προσωπικά . Και δυστυχώς , οι Έλληνες μονό σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζήλο. Γι αυτό η δεν φτάνουν ως την τελείωση ενός άξιου πολιτικού έργου , η όταν φτάσουν , φέρνει μέσα του το έργο του το ίδιο το σπέρμα της φθοράς.
Και αυτό είναι δίκαιο. Γιατί σκοπός των Ελλήνων είναι η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατόμου , όχι η μόνιμη απρόσωπη ευόδωση του ιδίου του έργου. Έπρεπε εξαιρετικά ευνοϊκές περιστάσεις να συντρέξουν με την μεγαλοφυΐα του Αλέξανδρου του Μακεδόνα για να αποκτήσουν για λίγα χρόνια οι Έλληνες μια κυρίαρχη πολιτική θέση στην οικουμένη. Αλλά και εκεί το έργο , στηριγμένο σε ένα πρόσωπο , όχι σε μιαν κοινότητα ανθρώπων , ούτε σε μία πολύχρονη παράδοση , μόλις εξαφανίστηκε ο δημιουργός του , διαλύθηκε μέσα σε χέρια των ιδίων εκείνων ανθρώπων που όταν ο Αλέξανδρος ζούσε , στάθηκαν οι απαραίτητοι συντελεστές του. Αλλά το έργο , βλέπεις , δεν ήταν δικό τους. Δεν τους είχε κάνει ο αυταρχικός ηγέτης κοινωνούς στην τιμή του έργου , αλλά θήτες του γιγάντιου εγωισμού του.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΓΔΟΟ

Ποτέ , μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλάδα. Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα απ' όσο φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα από έξω. Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της , Γιατί οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλον σε μιαν αδιάκοπη πεισματική και το πιο συχνά , μάταιη σύγκρουση. Εάν λείπει κάτι των Ελλήνων πολιτικών, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης , ούτε η αγωνιστική διάθεση. Στο χαρακτήρα , στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια. Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη το συναγωνιστή τους και γι αυτό δεν υποτάσσονται ποτέ στην υπεροχή του. Δεν έχουν την υπομονή μέσα στον κύκλο των ισοτίμων , να περιμένουν με την τάξη του κλήρου η της ηλικίας την σειρά τους. Έτσι διασπαθίζοντας την δύναμη του και τις αρετές του κατάντησε ο λαός με την υψηλότερη και πλουσιότερη στην θεωρία πολιτική σκέψη, να μείνει τόσο πίσω από μας στις πρακτικές πολιτικές του επιδόσεις.
. τα δεινά , όσα υποφέρανε ως τα σήμερα οι Έλληνες , μα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο μέλλον , μια έχουν κύρια και πρώτη πηγή, την φιλοπρωτία , την νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των εγωισμού.
Μου γράφεις πως αυτό συμβαίνει και αλλού και προ παντός σε μας. Η διαφορά καλέ μου φίλε , έγκειται στο μέτρο και στην ένταση της φιλοπρωτίας . Βέβαια και εμείς σήμερα δεν υστερούμε . Αλλά την εποχή που θεμελιώνονταν το μεγαλείο της Ρώμης δεν είχαν υπερβεί οι δικοί μας το πρεπούμενο μέτρο. Υποτάσσονταν στον κοινό νόμο και στους γενικούς σκοπούς της πολιτείας , ενώ οι Έλληνες το ξεπέρασαν πριν προφτάσουν να στεριώσουν την δύναμή τους στην οικουμένη. Όσο όμως αυστηρότερος και αν θέλω να είμαι , καθώς είναι χρέος μου, για μας τους ρωμαίους , δεν ξέρω αν μεταξύ των ρωμαίων , και σήμερα ακόμα , υπάρχουν τόσο φανατικοί και αδίστακτοι στο κυνήγημα των τιμών , όσοι υπήρξανε μεταξύ των Ελλήνων στους ενδοξότερους τους αιώνες.
Μήπως υπερβάλω καλέ μου φίλε ; Μήπως βλέπω το θαυμαστό γένος των Ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακίας ; μα είναι χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω Αριστοφάνη , Δημοσθένη , Ευριπίδη , Θεόφραστο , Επίκουρο , Ζήνωνα , Χρύσιππο και όλο και βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι μόνος στον τρόπο που τους κρίνω. Όχι φίλε μου , Δε βλέπω πως είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα η και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους , αλλά να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από την δική τους θέση , όποια κι αν είναι. Την αρχαία «ύβριν» των την κατεβάσανε στο χαμηλότερο επίπεδο. Κάποτε με τούτη την ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν ότι επαναφέρουν το πολίτευμά τους στην ορθή του βάση. Μάταια ξεχώρισε ο μεγάλος Σταγειρίτης την «δημοκρατία» (Σ.Μ. οχλοκρατία) από την «πολιτεία» (Σ.Μ. ορθή δημοκρατία). Η θέλησή τους για ισότητα , άμα την αναλύσεις , θα δεις ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης , αλλά από τον φθόνο της υπέρτερης αξίας. «Μια που εγώ , λέει ο Έλληνας, δεν είμαι άξιος να ανέβω ψηλότερα από σένα , τότε τουλάχιστον και εσύ να μην ανεβείς από μένα ψηλότερα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα».
Συμβιβάζεται με την ισότητα ο Έλληνας , Γιατί τι άλλο είναι παρά συμβιβασμός να πιστεύεις ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση και να δέχεσαι μία ίση με των άλλων ! Μέσα του λοιπόν δεν αδικεί τόσο ο Έλληνας , όσο πλανάται. Γεννήθηκε με την ψευδαίσθηση της υπεροχής .
Και ύστερα θα συναντήσεις και μεταξύ των Ελλήνων την άλλη ψευδαίσθηση που τους κάνει να υπερτιμούνε την μία αρετή που έχουν και να υποτιμούν τις άλλες που τους λείπουν.
Είδα δειλούς που φαντάζονταν πως μπορούν να ξεπεράσουν όλους μονάχα με την εξυπνάδα τους και ανδρείους που πίστευαν πως φτάνει για να ξεπεράσουν όλους η ανδρεία τους. Είδα έξυπνους που φαντάζονταν ότι δεν χρειάζεται να γίνουν πρώτοι , ούτε η επιστήμη , ούτε η αρετή.
Είδα κάτι σοφούς που θέλαν να σταθούν επάνω από τους έξυπνους και από τους ανδρείους με μόνη την επιστήμη και την σοφία. Πόσο αλήθεια άμαθοι της ζωής μπορεί να είναι αυτοί οι αφεντάδες της γνώσης! Τι κακό μας έκανε αυτός ο Πλάτωνας ! Πόσους δολοπλόκους πήρε στο λαιμό του που νομίσανε πως είναι «άνδρες βασιλικοί» !
Μα είδα τέλος , αγαπητέ μου Νάβιε , και κάτι ενάρετους , που δεν το χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην πολιτεία , αφού ήταν πρώτοι στην αρετή. Και βέβαια δεν στασίαζαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοί , αλλά αποσύρονταν σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των , αφήνοντας τον δήμο στα χέρια των δημαγωγών και των συκοφαντών , η δηλητηριάζανε την ίδια τους την αρετή και τους ωραίους της λόγους με την πίκρα της αποτυχίας των , σαν οι ηγεσίες των πολιτειών να μην ήταν μοιραία υποταγμένες στις ιδιοτροπίες της τύχης και του χρόνου και σε λογής άλλους συνδυασμούς δυνάμεων που συνεχώς τις απομακρύνουν από την ιδεατή τους μορφή και τις παραδίνουν στα χέρια των ανάξιων η των μέτριων.
Τέτοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων.
Όσο για τους οπαδούς των ηγετών αυτών , έχουν και αυτοί την ιδιοτυπία τους στον μακάριο εκείνο τόπο. Είναι οπαδοί, πραγματικοί οπαδοί , μόνο όσοι έχασαν οριστικά την ελπίδα να γίνουν και αυτοί ηγέτες. Έτσι θα παρατηρήσεις ότι πιστοί οπαδοί είναι μόνο οι γεροντότεροι από τον ηγέτη τους. Ελάχιστοι είναι οι οπαδοί από πίστη ιδεολογική η από πίστη στον ηγέτη. Οι πολλοί είναι πειθαναγκασμένοι από τα πράγματα , Γιατί ατύχησαν , Γιατί βαρέθηκαν η λιγοψύχησαν. Γι αυτό είναι και όλοι προσωρινοί , άπιστοι , ενεδρεύοντες οπαδοί , ώσπου να περάσει η κακιά ώρα. Μα και αυτοί που μένουν και όσο μένουν οπαδοί , προσπαθούν συνεχώς να αναποδογυρίσουν την τάξη της ηγεσίας και να διευθύνουν αυτοί από το παρασκήνιο τον ηγέτη.
Γι αυτό και βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες που προσφέρονται ευκολότερα στην παρασκηνιακή ηγεσία των οπαδών τους.
Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει σημασία να ξέρεις ποιος είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας αλλά ποιοι εκ του αφανούς τον διευθύνουν. Βλέπεις είναι μερικοί άνθρωποι που δεν είναι προικισμένοι με τα χαρίσματα με τα οποία αποκτάς τα φαινόμενα της ηγεσίας αλλά μονό με εκείνα που χρειάζονται για την ουσία της , για την άσκηση της εξουσίας . Είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι τέτοιοι να περιοριστούν στον ρόλο του υποβολέα και να αφήσουν τους άλλους που κατέχουν τα φαινόμενα να χαριεντίζονται επάνω στην σκηνή.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΑΤΟ

.Και ύστερα ,μήπως δεν βλέπω και την άλλη όψη του πράγματος ; Ας παραπονιόμαστε για την ελληνική εγωπάθεια εμείς που διαρκώς επάνω της σκοντάφτουμε , Γιατί έχουμε να κάνουμε με την ελληνική πόλη και τους πολιτικούς της.
Έχει και την εξαίσια πλευρά της η υπερτροφία αυτή της προσωπικότητας , που στις κακές της όψεις την ονομάζουμε εγωπάθεια.
Έχει την πλευρά την δημιουργική , στην φιλοσοφία , στην ποίηση , στις τέχνες , στις επιστήμες , ακόμη και στο εμπόριο και στον πόλεμο. Από αυτήν αναβλύζει όλη η δόξα των Ελλήνων , η μόνη δόξα στην ιστορία που μπορεί να σταθεί πλάι στην δική μας.
Φοβάμαι μονάχα , Γιατί , και ας μην το βλέπεις εσύ , κατά βάθος με γοητεύουν και εμένα οι Έλληνες , που είναι και θα είναι πάντα οι δάσκαλοί μου. Φοβάμαι πως φτάσαμε στον καιρό , που η φωτεινή πλευρά της προσωπικότητάς των πηγαίνει όλο μικραίνοντας και αντίθετα η σκοτεινή όλο και αυξάνει , και δεν ξέρω , δεν μπορώ να ξέρω αν ετούτος ο κατήφορος μπορεί ποτέ πια να σταματήσει.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΚΑΤΟ

. Δεν σου κρύβω πως με πείραξε ο λόγος σου , πως δείχνομαι τάχα κακός και άδικος με τους Έλληνες.
Ας αρχίσω λοιπόν σήμερα το γράμμα μου με έναν έπαινο γι αυτούς, για να ξεπλύνω έτσι κάπως την μομφή σου.
Ο εγωισμός δεν κάνει τους Έλληνες μόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες στον πόλεμο. Έχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στην μνήμη τους γίνονται σαν νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέεις την διάλυση της στρατιωτικής δύναμης , που έχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες , με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των Ελλήνων .
Μα δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο Έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής , αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς Γιατί η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική , σαν των περισσοτέρων λαών , αλλά ατομική , γι αυτό δεν φοβάται , και εκεί που βρίσκεται μόνος του , να ριψοκινδυνεύσει, στην ξενιτιά , στο παράτολμο ταξίδι , στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτέ και θεμελίωσε για αιώνες αποικίες , έξω από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα στα χιόνια της Σκυθίας . Και στον καιρό μας ακόμη , Έλληνες δεν είναι εκείνοι που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν στην χώρα των Ινδών και στις έμπειρες χώρες πιο κάτω από την γη των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα παράτολμα ο Έλληνας;
Επειδή είναι γενναίος ο Έλληνας , είναι και παίκτης. Παίζει την περιουσία του , την ζωή του και κάποτε την τιμή του.
Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος , για να δρα μόνος , για να μάχεται μόνος και γι αυτό δεν φοβάται την μοναξιά.
Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια υπέροχα οργανωμένη αγέλη.
Σκεπτόμαστε μαζί , δρούμε μαζί , μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή , τα λάφυρα , την δόξα.
Οι Έλληνες Δε δέχονται , όσο αφήνεται η φύση τους ελεύθερη , να μοιραστούν τίποτε με κανέναν.
Το εθνικό τους τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά , Γιατί θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δεν δέχονται (Σ.Μ. αναφέρεται στην Ιλιάδα).
Και μια που πήρα τον δρόμο των επαίνων , άκουσε και αυτόν , που δεν είναι και ο μικρότερος.
Οι αυστηρές κρίσεις που τώρα βδομάδες σου γράφω , θαρρείς πως είναι μόνο δικές μου; Τις πιο πολλές τις διδάχτηκα από έναν Έλληνα , από τον Επίκτητο.
Νέος τον άκουσα να εξηγεί το μέγα δράμα του γένους του. Ήσυχα , καθαρά , με την ακριβολογία και την χάρη που σφράγιζε τον λόγο του , μας ετοίμαζε για έναν κόσμο που είχε πια περάσει, για μίαν Ατλαντίδα που είχε κατακαλύψει ο Ωκεανός.
Κάποτε κάνοντας την απολογία της πατρίδας του , μας έλεγε : «Δεν είναι τόσο δίκαια τα ανθρώπινα, ώστε μόνο αμαρτήματα να είναι οι αιτίες των τιμωριών. Η Τύχη , η τυφλή θεά , η τελευταία στην οποία θα πάψω να πιστεύω , πρόδωσε συχνά τους Έλληνες στον δρόμο τους. Αλλά και αυτοί , πρόσθετε , την συντρέξανε με τον δικό τους τρόπο».
Μην νομίσεις όμως πως μόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του «γνώθι σαυτόν» . Σε κάθε κόχη , απάγκια της αγοράς κάθε πόλης , σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογημένης ελληνικής γης , θα βρεις και έναν Έλληνα , αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχτεί και ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να μην αρχίσεις να κακολογείς τίποτε το ελληνικό, Γιατί τότε ξυπνάει μέσα του μια άλλη αρετή , η περηφάνια.
Ναι , ναι , σε βλέπω να γελάς , Ατίλιε Νάβιε , αυτούς τους ταπεινούς κόλακες που σέρνονται στους προθαλάμους μας, γελάς που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσεις στο έργο σου αν αγνοήσεις αυτήν την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και την φιλοτιμία των Ελλήνων. Μην πλανάσαι ! `Εχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες , ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε !
Η πολυσύνθετη ψυχή τους χωράει λογής αντιφάσεις και έρχονται ώρες που για πολλούς είναι δίκαιος ο ειρωνικός λόγος του Ιουβενάλιου "Graeculus esuriens, in coelum jusseris , ibit" (τον λιμασμένο γραικύλο , κι αν στον ουρανό τον προστάξεις να πάει , θα πάει) . Άλλοι όμως είναι τούτοι οι γραικύλοι και άλλοι οι Έλληνες.
Και το πιο περίεργο , οι ίδιοι τούτοι σε άλλες ώρες είναι γραικύλοι (graeculus) και σε άλλες Έλληνες (graeci) . Δεν πρέπει ποτέ να δώσεις την εντύπωση στον Έλληνα ότι του αφαίρεσες την ελευθερία του. `Άφησε τον , όσο μπορείς , να ταράζεται, να θορυβεί , και να ικανοποιεί την πολιτική του μανία , μέσα στην σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχεις την τέχνη να επεμβαίνεις μόνο την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλεις τους Έλληνες να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι διαφωνούντες μεταξύ των Ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν , είτε θεληματικά, είτε , συνηθέστερα , άθελά τους.
Υποβοηθώντας το τυφλό παιγνίδι των φατριών από το παρασκήνιο , χωρίς να προσβάλλεις την περηφάνιά τους , μπορεί να οδηγήσεις τις ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολότερα παρά με τις σοφότερες διαταγές που θα εξέδιδες, αν ήσουνα ανθύπατος στην Ισπανία η στην Ιλλυρία.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Όμως αν θέλεις στην Ελλάδα πραγματικά να επιβάλεις μία απόφασή σου, όσο σωστή και αν είναι , κοίταξε να μην φανεί η πρόθεσή σου. Πρέπει να θυσιάσεις την τιμή μίας απόφασης για να την επιβάλεις μεταξύ των Ελλήνων. Κάλεσε ιδιαιτέρως έναν-έναν τους αρχηγούς των μερίδων , δώσε στον καθένα την ευκαιρία μίας επίπλαστης πρωτοβουλίας.
Φυσικά , αν δυστροπούν , να τους τρομάξεις , αλλά και αυτό υπό εχεμύθεια , χωρίς να αναγκάσεις την φιλοτιμία τους να πάρει τα όπλα. Δώσε τους κάποια περιθώρια έντιμης υποχώρησης και όταν ακόμη στην πραγματικότητα διατάσεις , μην τους πεις ότι διατάσεις. Πες τους ότι δεν διατάσεις , αλλά ότι αν δεν γίνει τούτο κι εκείνο, τότε οι ρωμαϊκές λεγεώνες θα αναγκαστούν να μετασταθμεύσουν για λόγους ασφαλείας σε άλλη επαρχία και τότε μπορεί τίποτε Γέτες η Κέλτες η Δακοί να στείλουν τα στίφη τους να δηώσουν την χώρα και ας αναμετρήσουν οι ίδιοι τις συνέπειες και ας αποφασίσουν.
. Όλα αυτά δεν σου τα λέω για να σε κάνω να περιφρονείς τους Έλληνες. Απεναντίας σου τα λέω για να τους καταλάβεις και να τους προσέξεις. Ακόμη και σήμερα διατηρούν τα ίχνη μερικών αρετών που μοιάζουν με την χόβολη μίας μεγάλης πυράς.
Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου , θα τους δεις να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς , να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα , με μια ευκινησία στην σκέψη και μια γοργότητα στις αντιδράσεις που εμείς εδώ ποτέ δεν φτάσαμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις βλέποντας πως είναι πια ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

Πρόσεξε αυτούς τους παλικαράδες της πολιτικής , που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι γελοίο να έχεις το ύφος του δυνατού και του τρανού , όταν από καιρό έχεις πάψει να είσαι.
Καθώς τρέφονται από την οπτασία των περασμένων τους μεγαλείων και δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις σημερινές τους διαστάσεις, πολύ θα σε ταλαιπωρήσουν με την αξίωσή τους να μην επεμβαίνεις στα πράγματα της πόλης τους.

Εδώ τελειώνουν οι Οξυρρύγχειοι πάπυροι (σε μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου).


Πηγή: www.tro-ma-ktiko.blogspot.com
( http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_3831.html )

Διαβάστε το, Έλληνες...

Κάτι που πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες. Όποιος επιθυμεί ας το ψάξει να δει αν αληθεύει. Σύμφωνα με τις δικές μας πηγές, ότι θα διαβάσετε αληθεύει.

Έχουμε ακούσει από πολλούς να λένε ότι με τον Ανδρέα φάγαμε ψωμί, ότι έδωσε και έφαγε ο λαός κτλ. είναι όμως έτσι; για να δούμε.

Κατ' αρχήν για να ξέρουμε τι λέμε πρέπει να ασχοληθούμε με το γενεαλογικό του δένδρο: Ζιγκμουντ Μινέικο, ΠολωνοΕβραίος μηχανικός που κατασκευάζει οπλικά συστήματα και τα δίνει στους Τούρκους για να πολεμήσουν τους Έλληνες που ζητάνε απελευθέρωση...

Ο Ζίγκμουντ κάνει μια κόρη, την Σοφία. Η Σοφία Παντρεύεται τον Γεώργιο Παπανδρέου εξ Αχαΐας και κάνουν τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Ανδρέας το 1941 φεύγει Αμερική για σπουδές και νυμφεύεται το 1951 την ΑμερικανοΕβραία Margaret Chant. Πατέρας της Margaret Chant ήταν ο Douglas Chant ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος Ιεχωβάδων Αμερικής. Ο Ανδρέας και η Margaret έκαναν μεταξύ άλλων τον Γιώργο Παπανδρέου σημερινό εκλεγμένο από τον λαό πρωθυπουργό.

Ο Ανδρέας λοιπόν με απόδειξη το παρακάτω έγγραφο χρηματοδοτήθηκε από την τράπεζα των Rockefeller, Chase Manhattan Bank με 100.000.000 Δολάρια το 1974 για την κατασκευή του ΠΑΣΟΚ.

Η Κοινή λογική λέει ότι όταν ένας τραπεζίτης δίνει ένα δολάριο αποσκοπεί σε κέρδος 1000 δολαρίων, έτσι λοιπόν ο Ανδρέας βγήκε πρωθυπουργός, έβαλε λουκέτο στις μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα (izola, pitsos, elinda, κτλ κτλ) μέσο των διπλασιασμών μισθών και εισφορών χωρίς να ελαφρύνει όμως φορολογικά τις εταιρείες για να υπάρξει ισορροπία. Αυτό είχε σαν λογικό αποτέλεσμα η Ελλάδα πλέον να μην παράγει οπότε και να μην εξάγει τίποτα κλείνοντας την κάνουλα των κρατικών εσόδων (η οποία έκτοτε δεν ξανάνοιξε ποτέ). Εκτός αυτών, αύξησε κατά 1000% τους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι δεν παράγουν έσοδα για το κράτος όπως οι βιομηχανίες που είχε κλείσει, αύξησε κατ επέκταση την γραφειοκρατία καταστώντας απίθανο να κάνει κάποιος δουλειές στην Ελλάδα.

Αποτέλεσμα λόγω μη εσόδων και πολλών εξόδων να πάει σε ΔΑΝΕΙΣΜΟ. Επόμενο λοιπόν ήταν να δανειστεί από Τράπεζες "οικείες" για να ξεπληρώσει και την υποχρέωση... Η Ελλάδα μετά το 1981 για πρώτη φορά φτάνει στο σημείο να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει.

Το χρέος από 8 ΔΙΣ που παρέλαβε από τον άλλον εθνοπατέρα Καραμανλή εκτοξεύεται στα 100+ ΔΙΣ. Αυτό έθεσε την Ελλάδα δέσμια των Τραπεζών (δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το σε ποιους ανήκουν, όποιος διαθέτει έστω και 5 δράμια μυαλό ξέρει).

Ο Μηχανισμός "ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ" δεν σημαίνει τίποτε άλλο από πρόσκαιρη και εικονική ευμάρεια αλλά σε βάθος χρόνου μάζεμα αυτών των "δωρισμένων" χρημάτων με τον μηχανισμό που λέγεται "ΦΟΡΟΣ" για να ξεπληρωθούν τα δάνεια.

Επειδή όμως οι τόκοι των δανείων είναι όπως είναι φυσικό τεράστιοι και η Ελλάδα πια δεν έχει υγιή έσοδα για να ξεπληρώσει τα δάνεια, η μόνη "λύση" πληρωμής προηγούμενων δανείων είναι επαναΔανεισμός, το ΧΡΕΟΣ μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο με λογική συνέπεια το όλο και αυξανόμενο χρέος να μην ξεπληρώνεται ποτέ, αυτό μας παρασέρνει αναπόφευκτα στην συνεχή αύξηση των φόρων.

Έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε εξωτερικό χρέος 320 ΔΙΣ προ ΔΝΤ, και 320 ΔΙΣ + 120ΔΙΣ + τόκους μετά ΔΝΤ (αν υπάρξει μετά...)
ο όρος "ΦΟΡΟΣ" στην οικονομολογία δεν σημαίνει τίποτε άλλο από αφαίμαξη ρευστού από την αγορά με ότι αυτό το ντόμινο συνεπάγεται. Επίσης ο όρος "ΦΟΡΟΣ" σημαίνει μεγάλα λειτουργικά έξοδα με ότι αυτό το ντόμινο συνεπάγεται (ακρίβεια κτλ).

Εν ολίγοις ο Ανδρέας ως άριστος ψυχολόγος των μαζών δίνει όχι υγιή αλλά δανεικά χρήματα στον λαό, γίνεται ήρωας (δηλαδή ψήφους για μια ζωή), ο λαός αρχίζει να συνηθίζει στα πολλά έξοδα (υπερκαταναλωτική μανία) μετά από ένα χρονικό διάστημα τα χρήματα αυτά μέσω των φόρων επιστρέφονται στην βάση από όπου ξεκίνησαν με την διαφορά ότι έχει μείνει ως κληρονομιά όλης αυτής της ιστορίας το ΧΡΕΟΣ(=το μέσον χειραγώγησης ενούς κράτους από τον δανειστή της).

Ως χώρα δηλαδή, κάναμε έναν κύκλο και φτάσαμε πάλι από εκεί που είχαμε ξεκινήσει με την διαφορά ότι τώρα είμαστε δέσμιοι.

Ελπίζω να κατανοήσαμε ότι όταν ο Ανδρέας μοίραζε χρήματα στον λαό δεν μοίραζε υγιή χρήματα από εξωτερικά κρατικά έσοδα, αλλά από εξωτερικό δανεισμό για να ξεπληρώσει υποχρεώσεις και συμφωνίες που είχε κάνει, βάζοντας στον θαμπωμένο λαό μια θηλιά που ονομαζόταν ΧΡΕΟΣ.

Δείτε το παρακάτω έγγραφο με το οποίο πιστοποιείται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 υπέγραψε σύμφωνο με τις ΗΠΑ και τον Rockefeller και τις λεπτομέρειες τη συμφωνίας.

Τι λέει το κείμενο:

1. Απομάκρυνση από τις επιλεγμένες θέσεις θα αποφασίζονται μόνο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. από την Πλευρά του Ανδρέα Παπανδρέου επιτρέπονται μόνο φραστικές παρεκκλίσεις.

2. Προς ικανοποίηση των Ριζοσπαστών (αριστερών) ψηφοφόρων θα επιτραπεί η αναθεώρηση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ

3. Ελαχιστοποίηση της δύναμης του κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδος. Η μείωση αυτή δεν θα πρέπει να υπερβεί το όριο που συμφωνήθηκε με τους συναδέλφους της KGB.

4. Επιτρέπονται φραστικές "συγκρούσεις" με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, όχι όμως ανοικτός πόλεμος.

5. Ο σύνδεσμος μεταξύ ΗΠΑ και Ελληνικής κυβέρνησης θα αναλάβει να καθησυχάζει τους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ.

6. (Έχει διαγραφεί με μαρκαδόρο)

7. Αν και όταν το επιθυμεί η ομάδα(?) τα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται εναποθηκευμένα στην Ελλάδα θα αντικατασταθούν ή ανταλλαχθούν με νέα.

8. Όταν η CIA και DIA χρειάζονται όπλα για συγκαλυμμένες επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό, η κυβέρνηση του Παπανδρέου θα προβαίνει σε πωλήσεις και μεταφορές όπλων με τις τιμές που θα ισχύουν τότε. Θα ειδοποιείται σχετικά από την υπηρεσία Διοικητικής Μέριμνας (των ενόπλων δυνάμεων) των ΗΠΑ

9. Η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα ανακινήσει το θέμα Κύπρου με αντίδωρο την μη ύπαρξη προβλημάτων με την Τουρκία.

10. Η ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία (το υπόλοιπο σβησμένο με μαρκαδόρο)

11. Το οικονομικό θέμα θα ρυθμιστεί από τον Brian Crosier. Οι εταιρείες που υποστηρίζουν το κίνημα Παπανδρέου στην Ελλάδα, θα καταθέσουν 100.000.000 δολάρια για την δημιουργία του νέου κόμματος. (έχουν διαγράψει 3 λέξεις) ARAMKO (επίσης διαγραφή 2 λέξεων με μαρκαδόρο) της Wall Street είναι (διαγραφή 1 λέξης). Οι τράπεζες: Chase Manhattan Bank (διαγραφή 4 λέξεων)

Υπογραφή
Ανδρέας Γ. Παπανδρέου
Andreas Papandreou

Το έγγραφο αυτό υπέγραψε τον Αύγουστο του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου, και εφόσον απεδέχθη τις "οδηγίες", προεβλέπετο καταβολή από την Τσέϊς Μανχάταν Μπανκ ( των Ροκφέλερ ) ποσού 100.000.000 δολαρίων για την ίδρυση νέου κόμματος!

Οι Αμερικανοί χρηματοδότες του... "σοσιαλιστικού" κινήματος στην Ελλάδα, καθόριζαν σαφώς στον αρχηγό του, τι κινήσεις μπορούσε να κάνει, τι στάση θα τηρούσε επί συγκεκριμένων θεμάτων, και τι περιθώριο ελιγμών διέθετε. Από τους "κανόνες" που υπέγραφε ο Ανδρέας, επιτρέπονταν μόνον "φραστικές παρεκκλίσεις".

Υ.Γ. Παρατηρήστε ότι στο έγγραφο αναφέρεται πολλές φορές η έκφραση "η κυβέρνηση του Παπανδρέου", επίσης ότι το έγγραφο είναι του 1974 , δηλαδή 7 χρόνια πριν γίνει ο Παπανδρέου πρωθυπουργός.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τους το είπε κάποιο Μέντιουμ ότι σίγουρα θα γίνει κυβέρνηση ο Παπανδρέου προβλέποντας το "7 χρόνια μετά" ή συμβαίνει κάτι άλλο...

πηγή εγγράφου:
"Απόρρητο 7271/NSA/1158-AR/29"

Πηγή: www.tro-ma-ktiko.blogspot.com

Μετά τιμής...

Ταξιδιάρα ψυχή...

Τί να πει κάποιος για τον άνθρωπο αυτό??

Δε με ενδιαφέρει, πραγματικά, ποιός στα αλήθεια είναι…

Δε με ενδιαφέρει, ούτε κατ’ ελάχιστον, τί ακριβώς σκέφτεται…

Ίσως κι εκείνον να μην τον ενδιαφέρει, ποιος στα αλήθεια είμαι…

Ίσως κι εκείνον να μην τον απασχολεί, τι ακριβώς αισθάνομαι…

Πάντως να είστε σίγουροι, πως τίποτα δε θα ήταν το ίδιο αν δεν υπήρχε ο Γιάννης Αγγελάκας…

Κι Εσύ, Γιάννη, να είσαι σίγουρος, πως τίποτα δε θα ήταν το ίδιο αν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί σαν εμένα…

Αν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί, που ακούν τα τραγούδια Σου.

Αν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί, που προσπαθούν ακόμα και μετά από την χιλιοστή ανάγνωση να καταλάβουν, τι ακριβώς θέλεις να πεις… Τί ακριβώς θέλεις να καταλάβουμε…

Τι ακριβώς θέλεις να σκεφτούμε…

Δε με απασχολεί, Γιάννη, αν τα λόγια Σου τα άκουγα μέσα από τις « Τρύπες », μέσα από τις άλλες Σου συνεργασίες… Δε θα με απασχολούσε ακόμα κι αν τα άκουγα μέσα από μία μικρή τρύπα στον τοίχο…

Τα λόγια Σου, Γιάννη, μου έχουν κάνει παρέα πολλές φορές! Έχουν βγει από το στόμα μου ακόμα περισσότερες, ακόμα κι ασυναίσθητα..

Πόσες φορές δεν έχω συλλάβει τον εαυτό μου να τραγουδάει κάτι... Καθόλου τυχαία, αρκετές από αυτές είχα τα τραγούδια Σου στα χείλη!

Αντισυμβατικός…

Πρώτα ήταν οι « Τρύπες »… 1983 το σωτήριον έτος. Εγώ, 3 χρονών μόλις, δεν το έζησα αυτό!

Από το 1983 μέχρι το 1999 το συγκρότημα αυτό έγραψε τη δική του ιστορία, αποτελώντας ένα τεράστιο κεφάλαιο της νέας ελληνικής μουσικής σκηνής.

Σε όλα τα σπίτια, σίγουρα, έχει ακουστεί κάποιο κομμάτι τους! Ευτυχώς, προς το τέλος της πορείας, είχα την τύχη να Σας ακούσω…

Να Σας ακούσω, όχι να Σας κατανοήσω. Κι ειδικά Εσένα, Γιάννη. Για να είμαι ειλικρινής ακόμα προσπαθώ!

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω, τι ακριβώς λες… Κάθε φορά, που θα ακούσω ένα τραγούδι Σου, πάντα κάποιο νέο νόημα βρίσκω.

Ο γεννημένος το 1954 στην Θεσσαλονίκη, Γιάννης Αγγελάκας, αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι στα προσωπικά του μουσικά όνειρα.

Αποχωρεί από το πιο πετυχημένο, ίσως, ελληνικό συγκρότημα…

Το 2004 ξεκινά η συνεργασία του με τον τσελίστα Νίκο Βελιώτη και τους « Επισκέπτες ».

Από το 2004 ξεκινά και για όλους εμάς μία νέα μουσική περιπλάνηση! Ήχος επαναστατικός, άκουσμα ιδιόμορφο, στίχος « κλασσικός »…

Α, ρε Γιάννη….

Πού θα πάει. Κάποια στιγμή θα αναγνωριστείς και στη γενικότερη συνείδηση… Θα σε « ονομάσουν » έναν από τους μεγαλύτερους έλληνες σύγχρονους ποιητές!

« Ποιός τους χέζει τους τίτλους σε αυτή την βρώμικη κοινωνία », θα μου πεις…

Άλλωστε, ίσως κι αυτή η « κοινωνική καταξίωση » να είναι η μεγαλύτερη κατάρα για Σένα!

Πάντως, μην ανησυχείς!

Η μεγαλύτερη αναγνώριση έχει έρθει!

Βρίσκεται μπροστά Σου κάθε φορά, που ανεβαίνεις στην σκηνή… Κάθε φορά, που ο κόσμος δε Σε αφήνει να τραγουδήσεις! Ακόμα και κάθε φορά, που Σου ζητάμε τραγούδια από τις « Τρύπες »…

Δεν ξέρω, ρε Γιάννη, τί άλλο να πω...

Ένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό, οπότε θα Σου θυμήσω:

- Δεν απορώ ούτε καταλαβαίνω
πώς συνεχίζω να υπάρχω μ'όλα αυτά
θέλω να βγω από'δω μέσα κι όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά.

- Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης
Δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
Καθηλωμένοι στην σκιά μιας ανάγκης
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

- Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

- Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
μια σπίθα τόση δα να με ζεσταίνει,
να ζω μια ολόκληρη ζωή
κάθε στιγμή.

- Έσταζε το φεγγάρι τη θλίψη του στα χείλη μου
Βούλιαζα σ’ ένα πικρό απόκοσμο πυθμένα
Έβλεπα τη φωτιά που ερχόταν κατά πάνω μου
Και δρόσιζα τη σκέψη μου με σένα...

- Μυρίζεις θάνατο μα εγώ σε γυροφέρνω
Δεν έχω δύναμη μακριά να κρατηθώ
Βάζω στην άκρη το μυαλό μου νικημένο
Μέσα στις στάχτες σου διψάω να βρεθώ

- Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου
σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου
να γίνω αέρας και να ’ρθω να κλαίω στην αυλή σου
σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.

- Έχω ένα φόβο που τον έχουνε όλοι
Και μια φωτιά που την ταΐζω με λάθη
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
Μ΄ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

- Κρίμα να μην είσαι εδώ
Τέτοιες μέρες αν με βρουν
Κρίμα να μην είσαι εδώ
Να γελάς και να σ’ ακούν
Μα αυτό που με ξεκάνει
και μου σταματάει το νου
Είναι που δεν είσαι
Που δεν είσαι καν αλλού

- Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
Και μου σκορπάει τη σκέψη

- Κάποτε εγώ κι εσύ θα βγούμε δεν μπορεί
κάτω στη θάλασσα
θα διαλυθούμε μαζί όπως ορμάει η βροχή
μέσα στη θάλασσα
Δεν θα ’μαι εγώ το σφυρί δεν θα ’σαι εσύ η πληγή
θα ’μαστε η θάλασσα
Δεν θα ’μαι εγώ η πληγή δεν θα ’σαι εσύ το σφυρί
θα ’μαστε θάλασσα.

- Δεν ειν' αργά δεν ειν' αργά ποτέ
Φτάνει να θέλεις να επιμένεις να πιστεύεις
Για νέες ήττες για νέες συντριβές
Για όσα ποθείς μονάχα αξίζει να παλεύεις

- Μη γκρινιάζεις που δε σου ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

- Στην αγάπης το πηγάδι
Όποιος ρίχνεται βαθιά
Αν μπορέσει να βγει πάλι
Δεν τον καίει πια η φωτιά

- Γελούσες κι έσβηναν
τα σύννεφα κι οι λύπες μου.
Σ' ένα ανοιξιάτικο λιβάδι
ήμασταν μόνοι.
Ξάπλωνα κι είχα το κεφάλι μου στα πόδια σου.
Κι άκουγα το χορτάρι να μεγαλώνει.

- Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

- Χάρτινο τσίρκο μόλις σε βρίσκω
Κλαίω σαν άντρας σαν παιδάκι γελώ
Μέσα σου θέλω μια μέρα να σβήσω
Σαν τον τρελό στο πανηγύρι των τρελών

- Μια κόλαση με πρόσωπα βαμμένα
άγγελοι χλωμοί στυγνοί μισθοφόροι
μαθαίνεις να ζεις χωρίς εμένα
μα δεν αντέχεις το κρυφό σου ζόρι.

- Ω! δεσποινίς μου ουτοπία,
δεν έχει εδώ άλλες καρδιές να κάψεις.
Φύγε για άλλο αστερισμό,
κι αν σου βρεθεί κάτι καλό,
να μας φωνάξεις.

- Δεν με βλέπουν και νομίζουν πως κοιμάμαι
πως ξεχάστηκα στην λάσπη στο βυθό
μα εδώ κάτω τα όνειρα μου τραγουδάνε
και το ξέρω πως δεν είμαι μοναχός.


Γειά Σου, Γιάννη, παλικάρι….

Μετά τιμής….

Καλώς τα δεχτήκατε...

Τι κάνουμε?? Πώς είμαστε??

Σήμερα Σας έχω πολύ όμορφο θεματάκι…

Θυμάστε, τί δούλεμα μου έχετε ρίξει κάθε φορά, που αναφερόμουν στους εξωγήινους??

Θυμάστε, που είχα γίνει ο γραφικός της παρέας??

Ε….. Ίσως, χρειαστεί να αναθεωρήσετε!

Φρέσκο νέο!

Ένας οργανισμός ( Ο. Η. Ε., νομίζω λέγεται ), όχι και τόσο σοβαρός, αποφάσισε να ανοίξει μία νέα " έδρα "…

Η κυρία Μαζλά Οτμάν ( Mazlan Othman ), 58 ετών, διορίστηκε ως διευθύντρια του νεοσυσταθέντος " Γραφείου των Ηνωµένων Εθνών για τις Εξωγήινες Υποθέσεις ".

Γελάτε ακόμα?? Όχι?!?!? Μα, γιατί…

Η μαλαισιανή επιστήμων θα αναλάβει πολύ σύντομα τα καθήκοντα της κι είναι η πλέον αρμόδια για τη θέση αυτή.

Την αναγκαιότητα του " Γραφείου " αυτού την είχε δηλώσει προσφάτως ακόμα κι η N. A. S. A. .

Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, το διαστηµικό αστεροσκοπείο Κepler ανακάλυψε περισσότερους από 700 πλανήτες στους οποίους ίσως υπάρχει εξωγήινη ζωή, συµπεριλαµβανοµένων περίπου 140 στο ίδιο µμέγεθος µε τη Γη!!

Εκπρόσωποι της Ν. Α. S. A. είχαν δηλώσει, επίσης, πως: " Η συνεχής αναζήτηση για εξωγήινη επικοινωνία στηρίζει την ελπίδα ότι κάποια στιγµή ο άνθρωπος θα λάβει σήµατα από εξωγήινους. Και όταν θα λάβουµε τέτοια σήµατα θα πρέπει να έχουµε µια συντονισµένη απάντηση, λαµβάνοντας υπόψη όλες τις παραµέτρους του θέµατος. Ο Ο. Η. Ε. είναι ένας έτοιµος µηχανισµός " .

Στην ίδια δήλωση της National Aeronautics and Space Administration αναφέρεται, ότι το πιο πιθανό είναι να υπάρχει κάποιο είδος ζωής ( μικρόβια, βακτήρια ) κι όχι κάποιο νοήμον είδος…

Τώρα, για πιο λόγο έκαναν ολόκληρη έδρα στον Ο. Η. Ε., για να επικοινωνήσουν με μικρόβια…. Δικό Σας το συμπέρασμα…

Επίσης, το πώς είναι δυνατόν τα μικρόβια να έχουν αναπτύξει δίκτυο τηλεπικοινωνιών, είναι άλλο θέμα!! Αφού στην έκθεσή της υποστηρίζει, ωστόσο, πως οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή µε εξωγήινα όντα είναι πιο πιθανό να γίνει µε ραδιοσήµατα ή µε σήµατα φωτός από κάποιον µακρινό πλανήτη….

Ευτυχώς τα γήινα μικρόβια δεν έχουν κινητά τηλέφωνα…

Θέατρο του παραλόγου…

Σημαίνουσα θέση για την έγκριτη αστροφυσικό. Στις νέες αρµοδιότητές της, η πλέον σηµαντική, είναι κυρίως να προστατεύσει τους εξωγήινους από την ανθρωπότητα παρά το αντίθετο. " Η Οτµάν είναι η καταλληλότερη για αυτήν τη θέση " δήλωσε στους " Sunday Τimes " ο καθηγητής Ρίτσαρντ Κρόουθερ από τη Βρετανική Διαστηµική Εταιρεία.

Σα να μη φτάνουν όλα αυτά, έρχονται κι αποκαλύψεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες…

Πριν κάποιες μέρες παρουσιάστηκαν στην Ουάσιγκτον επτά πρώην Αμερικανοί στρατιωτικοί της Πολεμικής Αεροπορίας, για να συζητήσουν το θέμα των UFO, που πιστεύεται ότι παρακολουθούν, εδώ και δεκαετίες, τις πυρηνικές εγκαταστάσεις όπλων.

Σε συνέντευξη Τύπου στο National Press Club, οι επτά πρώην αξιωματικοί, έχουν προσωπικά συντάξει εκθέσεις, για ΑΤΙΑ, που πλανώνται πάνω από τις πυρηνικές εγκαταστάσεις όπλων στη δεκαετία του 1960, '70 και '80.

Τρία από τα πρώην στελέχη της Air Force είδαν με τα μάτια τους τα UFO να βρίσκονται πάνω από την αεροπορική βάση του Malmstrom, στη Μοντάνα το 1967, απενεργοποιώντας, προσωρινά, ορισμένους από τους πυρηνικούς πυραύλους.

Μεγάλο μέρος των αποκαλύψεών τους, έχουν εμφανιστεί σε βιβλία, περιοδικά και ιστοσελίδες και, όπως τονίζουν, " ήρθε ο καιρός να αναγνωρίσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, το συγκεκριμένο γεγονός ".

" Πιστεύω ότι αυτός ο πλανήτης δέχεται επισκέψεις από όντα ενός άλλου κόσμου, οι οποίοι για οποιοδήποτε λόγο έχουν συμφέρον στους πυρηνικούς εξοπλισμούς, που άρχισαν στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ", ανέφερε ένας από τους αξιωματικούς.

" Στέλνουμε ένα μήνυμα τόσο Ουάσιγκτον, όσο και τη Μόσχα ότι παίζουμε με τη φωτιά- η κατοχή και η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων δυνητικά απειλεί την ανθρώπινη φυλή και την ακεραιότητα του πλανητικού περιβάλλοντος ", πρόσθεσε και κατέληξε, λέγοντας: " Όλα αυτά δεν είναι στη φαντασία μας. Είναι πραγματικότητα ".

Πηγές ( Για να μη νομίζετε, πως τα λέει μόνο ο Λιακόπουλος ) :

- http://www.telegraph.co.uk/science/space/8025832/UN-to-appoint-space-ambassador-to-greet-alien-visitors.html

- http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=44017&catid=7

- http://www.geekosystem.com/un-alien-ambassador-mazlan-othman/

- http://elliniki-stratigiki.blogspot.com/2010/09/national-press-club.html

- http://www.disclosureproject.org/


Μετά τιμής,

Εκεί, που το όνειρο έγινε πραγματικότητα..

Εάν το καλόσκεφτούμε, ζούμε για τα όνειρά μας...

Ή μήπως ζούμε από αυτά???

Μεγάλο θέμα. Μεγάλη συζήτηση...

Παρακάτω Σας δίνω τροφή για όνειρα!

Στη φωτογραφία βλέπετε το μικρότερο κράτος του κόσμου!

Λιποθυμήσατε? Κι όμως...

Αυτή η πλατφόρμα είναι ένα κρατίδιο! Ένα κρατίδιο που δημιουργήθηκε από την τρέλα και το όνειρο ενός ανθρώπου...

Το κρατίδιο ονομάζεται « Πριγκηπάτο της Sealand» κι ο άνθρωπος Roy Bates.

Η ιστορία είναι τόσο υπέροχη όσο κι απίστευτη.

Ο εν λόγω κύριος είχε στην κατοχή του έναν πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ήταν, δηλαδή, ο Στάθης Ψάλτης της Αγγλίας!

Με την ψήφιση ενός νόμου περί απαγόρευσης αυτών των σταθμών, ο συμπαθής Βρετανός, αποφάσισε να επαναστατήσει!

Από το 1967 ο σταθμός Radio Essex εκπέμπει από αυτή την πρώην πολεμική πλατφόρμα του βασιλικού στρατού.

Είχε εγκατασταθεί εκεί, ώστε να μη μπορούν να του κατασχέσουν τον εξοπλισμό οι διωκτικές αρχές!

Το 1968 συνέβη το απίθανο! Τα αγγλικά δικαστήρια αποφάσισαν ότι η πλατφόρμα ( ονομαζόμενη « Roughs Tower » ) βρίσκεται σε διεθνή χωρικά ύδατα, οπότε δε μπορεί να θεωρηθεί πλέον ιδιοκτησία της χώρας.

Ο φίλος μας άρπαξε την ευκαιρία! Κέρδισε την αναγνώριση κάποιων κρατών ( μιας και δεν ενοχλούσε κανέναν ) κι αναγνωρίστηκε διεθνώς!!

Τραγελαφικά γεγονότα υπάρχουν πολλά!

Το κρατίδιο έχει νόμισμα, γραμματόσημα, σύνταγμα, αθλητές… Όλα αναγνωρισμένα και νόμιμα…

Η οικογένεια Bates ήταν οι πρώτοι και μοναδικοί πολίτες! Φανταστείτε το: Κράτος με 3 πολίτες μόνο…

Η έκταση του κρατιδίου… 550 τετραγωνικά μέτρα!

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ( 2010 ), υπήκοοι = 5…

Η αγγλική κυβέρνηση δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια.

Έκανε προσπάθειες κατάληψης του κράτους – πλατφόρμας… Ακόμα κι ένοπλες επιχειρήσεις.. Άκαρπες!!

Εξήντλησε τα διπλωματικά της όπλα. Έκανε χρήση μέχρι και του δικαιώματος αύξησης των υδάτινων συνόρων από τα 3 στα 12 ναυτικά μίλια. Με τον τρόπο αυτό η Sealand, βρέθηκε εντός των αγγλικών συνόρων!

Ο πονηρός Βρετανός, όμως, έπραξε το ίδιο… Κι ενώ η αγγλική κυβέρνηση κέρδισε 1 πλατφόρμα, ο Bates με την αύξηση των υδάτινων συνόρων του στα 12 ναυτικά μίλια ( είχε κι εκείνος το ίδιο δικαίωμα ), γιγάντωνε το κρατίδιο του, μιας κι έπαιρνε τεράστια έκταση της νοτιοδυτικής Αγγλίας! Έφτανε σχεδόν στο Ipswich…

Μετά την εξέλιξη αυτή, η Βρετάνη αποφάσισε τη διατήρηση των συνόρων στα 3 ναυτικά μίλια!

Η Sealand έχει εφημερίδα, εθνικό ύμνο, διαβατήρια, site (http://www.sealandgov.org/ )…

Διάφοροι έχουν λάβει τίτλους τιμής για την προσφορά τους στο κρατίδιο αυτό.. Ο George Stroumboulopoulos ( παντού υπάρχει ένας Έλληνας ) κι Jeremy Clarkson ( ο γνωστός παρουσιαστής της εκπομπής Top Gear ) είναι 2 από αυτούς!

Φυσικά η χώρα έχει και ραδιοφωνικό σταθμό! Τον Essex Radio….

Πλέον δεν είναι πειρατικός, αφού η Sealand τον θεωρεί νόμιμο. Κι αφού είναι νόμιμος σε ένα κράτος είναι και στο άλλο, μιας κι έχει εμβέλεια έως εκεί…

Πόσο απίστευτο….

Ο άνθρωπος αυτός, απλά, κυνήγησε το όνειρό του.

Και τα κατάφερε…. Με όποιο το κόστος!

Τα κατάφερε και μάλιστα σε βαθμό, που ούτε ο ίδιος φαντάστηκε ποτέ!

Και λέω « φαντάστηκε », επειδή σίγουρα ο Roy Bates ό,τι « ονειρευόταν », το πετύχαινε.

Φωτεινό παράδειγμα, φίλοι μου….

Μετά τιμής,

Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους, γιατί τους εχθρούς μου τους ξέρω

Παρουσίαση ρητών και γνωμικών προς σκέψη…

Όχι ακριβώς ευχάριστο διάλειμμα, αλλά διάλειμμα…

Ξεκινάμε:

- Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους, γιατί τους εχθρούς μου τους ξέρω. ( Β. Ουγκώ )

- Καλύτερα να μην ισχύει το «ουδείς αναντικατάστατος». Στην περίπτωση, που ισχύει, δε θα πάρετε προαγωγή ποτέ, αφού δε θα υπάρχει κάποιος ικανός για τη θέση Σας! ( Μέρφυ )

- Το πόσο διαρκεί 1 δευτερόλεπτο είναι σχετικό κι εξαρτάται από τη μεριά της πόρτας της τουαλέτας, στην οποία βρίσκεστε! ( Μέρφυ )

- Πρέπει να σιωπήσεις η πρέπει να πεις και καλύτερο από τη σιωπή. ( Πυθαγόρας )

- Δε θυμόμαστε μέρες… Θυμόμαστε στιγμές! ( CESAR PAVESE )

- Δαπανηρή ιδέα ο βίος. Ναυλώνεις έναν κόσμο για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας. ( Kική Δημουλά )Θ

- Η τύχη σου χτυπάει την πόρτα μία φορά. Δυστυχώς, η ατυχία έχει περισσότερη υπομονή! ( Στέφανος Π. )

- Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος! ( Ηράκλειτος )


Αυτά για αρχή σήμερα!

Θα Σας γράφω διάφορα όσο συχνότερα μπορώ κι όσα θυμάμαι ή διαβάζω…

Στόχος μου δεν είναι να τα αποστηθίσετε… Στόχος μου είναι να τα σκεφτείτε.

Μετά τιμής,

Khmer Rouge

Καμπότζη….

1975 έως 1979… Σκοτεινά χρόνια….

Μόλις είχαν αναλάβει τη εξουσία οι Ερυθροί Χμερ. Μία «παράταξη» διοικούμενη από την κομμουνιστική παράταξη της Καμπότζης.

Μία «παράταξη», της οποίας τα μέλη δεν ήταν καν γνωστά στο ευρύ κοινό! Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης, έγινε γνωστός ο ηγέτης ( Pol Pot ) και τα κυριότερα μέλη της ( Nuon Chea, Ieng Sary, Son Sen και Khieu Samphan ).

Μία «παράταξη», η οποία ήθελε να εφαρμόσει στον λαό της Καμπότζης το σύστημα της κοινωνικής μηχανικής. Βασισμένη στην γεωργική αναμόρφωση και την ολοκληρωτική αυτάρκεια, η πολιτική γραμμή αυτή οδήγησε σε μία μαύρη σελίδα του ανθρωπίνου γένους…

Από τις πρώτες κιόλας ώρες της εξουσίας τους οι Ερυθροί Χμερ, έδειξαν στους πολίτες, πως κάτι είχε αλλάξει ριζικά! Οι πόλεις ερήμωσαν… Οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων μεταφέρθηκαν αναγκαστικά στην ύπαιθρο, όπου αναμίχτηκαν με τους αγρότες κι εξαναγκάστηκαν σε γεωργικές εργασίες.

Οι μεγαλουπόλεις θεωρήθηκαν «Δούρειος Ίππος» του καπιταλισμού και το «κίνημα» αποφάσισε, πως πρέπει να εξαφανιστούν. Μαζί με αυτές θα εξαφανιζόταν κι όποιος συνέχιζε να μένει σε αυτές! Όλες οι «ασθένειες» της Δύσης, έπρεπε να εξαλειφθούν!

Η παράνοια δεν είχε τέλος….

Οι μορφωμένοι άνθρωποι ήταν ο πρώτος στόχος! Όποιος, επίσης, είχε σχέση με το ελεύθερο εμπόριο ή με κράτη του εξωτερικού, αποτελούσε απειλή. Μετέφεραν τις ασθένειες του καπιταλισμού...

Ακόμα κι οι γονείς θεωρήθηκαν επικίνδυνοι. Τα παιδιά διαχωρίστηκαν από τις οικογένειές τους, ώστε να μη μολυνθούν κι αυτά από τον καταναλωτισμό, που υποτίθεται ότι κυρίευε τους γονείς τους!

Μέχρι κι οι τυφλοί εκδιώχθηκαν! Ήταν κατώτεροι, βλέπετε…

Η χαρά του λαού για την απελευθέρωση από τον γαλλικό ζυγό είχε μετατραπεί σε έναν απίστευτο εφιάλτη… Οι «σωτήρες» τους, έγιναν δήμιοι!

Αφού διέκοψαν κάθε δεσμό με το εξωτερικό, έκλεισαν σχολεία, νοσοκομεία και εργοστάσια. Στη συνέχεια κατέστρεψαν το τραπεζικό σύστημα, το χρήμα… Έκριναν παράνομες όλες τις θρησκείες και δήμευσαν όλες τις εκτάσεις.

Ο εφιάλτης δεν σταματά εδώ!

Σχεδόν άμεσα εκτελέστηκε ολόκληρη η αφρόκρεμα της κοινωνίας! Μορφωμένοι, πλούσιοι, άνθρωποι με όραμα κι επιρροή! Αποτελούσαν απειλή…

«Το να μείνετε ζωντανοί, δεν είναι ωφέλιμο. Το να σας σκοτώσουμε δεν είναι απώλεια»….

Οι Ερυθροί Χμερ ήλπιζαν σε μία «αγροτοποίηση» του πληθυσμού… Ήθελαν να παράγονται 3 τόνοι ρυζιού ανά εκτάριο, ενώ μέχρι τότε η παραγωγή ήταν μόλις 1 τόνος!

Η εργασία στα χωράφια, για να επιτευχθεί ο στόχος, διαρκούσε περισσότερες από 12 ώρες ημερησίως χωρίς διακοπή. Όσοι είχαν μεταφερθεί από τις πόλεις δεν άντεξαν πολύ….

Το σκεπτικό της διεθνούς απομόνωσης και της αυτάρκειας είχε φτάσει στο μέγιστο βαθμό. Ούτε φάρμακα δεν επιτρεπόταν να έρθουν στη χώρα! Χιλιάδες πέθαναν από αρρώστιες, οι οποίες ήταν τόσο απλό να θεραπευτούν…

Τα παιδιά, χωρισμένα από τους γονείς τους κι υπό τη σκέπη των κομμουνιστών, εξελίχθηκαν σε πειθήνια όργανά τους με πλήρη ελευθερία εκτελέσεων!

Τα μέλη των οικογενειών απαγορευόταν να μιλούν μεταξύ τους. Σε περίπτωση, που τους συλλάμβαναν να κάνουν κάτι τέτοιο, τους εκτελούσαν! Αν και συχνά τα μέλη της οικογένειας είχαν εξ’ αρχής διαχωριστεί και σταλεί σε διαφορετικές περιοχές…

Η «αγροτική μεταρρύθμιση» ίσως και να πετύχαινε… Η πλήρης άγνοια, όμως, των κατοίκων των πόλεων σε θέματα καλλιέργειας, μείωνε την παραγωγή τραγικά… Φυσικά για τον λόγο αυτό κι εκτελέστηκαν ως «σαμποτέρ»!

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτελούσαν συνεχώς πολίτες. Οι περισσότεροι εκτελέστηκαν στο γνωστό ως S-21. Περίπου 17.000 έχουν βρεθεί στους ομαδικούς του τάφους… Οι περισσότεροι «εκτελέστηκαν» με ένα χτύπημα αξίνας στο κεφάλι! Έτσι γινόταν οικονομία στις σφαίρες….

Υπολογίζεται, πως περίπου 2.200.000 άνθρωποι πέθαναν την περίοδο αυτή! 2.200.000 άμαχοι σε έναν πληθυσμό των 7.1 εκατομμυρίων…

Από τα 2.200.000 οι μισοί πέθαναν από πείνα και κακουχίες κι οι υπόλοιποι εκτελέστηκαν.

Η θηριωδία είναι τόσο δύσκολο να περιγραφεί… Μέχρι και τα ανήλικα παιδιά των εκτελεσθέντων έβρισκαν άσχημο τέλος. Τα εκτελούσαν δένοντας τα σε δέντρα, ούτως ώστε «να μη μπορούν να πάρουν εκδίκηση μεγαλώνοντας για τον θάνατο των προδοτών – γονέων τους».

Η λογική ήταν άγνωστη λέξη…

Στις 7 Ιανουαρίου 1979 ο μαρτυρικός λαός χαμογέλασε… Όσο περίεργο κι αν είναι χαμογέλασε, επειδή το Βιετνάμ κατέλαβε την Καμπότζη και εκδίωξε το καθεστώς!

Πόσο τραγικό…. Να πανηγυρίζεις, επειδή κατέκτησαν ξένες δυνάμεις τη χώρα σου!

Το πιο τραγικό, όμως, έρχεται τώρα!

Οι δίκες των μελών των Ερυθρών Χμερ γίνονται στις μέρες μας. Ο Kaing Guek Eav, διοικητής ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, που έστειλε στο θάνατο 16.000 αθώους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, δικάστηκε το 2009.

Μετά από τη δήλωση μετανοίας του, ζήτησε την αθώωση του για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και της γενοκτονίας, που τον βάραιναν!

Δήλωσε, ακόμα, πως γενοκτονία δεν υφίσταται, αφού ο ίδιος κι άλλοι κατηγορούμενοι είναι ζωντανοί και κατάγονται από την Καμπότζη!

Περιέργως πως, το δικαστήριο ασπάστηκε την άποψή του αυτή…

Καταδικάστηκε, μόνο, για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η ποινή του ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων! 30 χρόνια κάθειρξη… Δηλαδή λιγότερο από 1 μέρα φυλάκισης για τον κάθε άμαχο, που είχε δώσει εντολή να θανατωθεί!!

Ποιά δύναμη, άραγε ωθεί τους ανθρώπους σε πράξεις τέτοιες?

Ίσως η ίδια η «δύναμη» να είναι η δύναμη αυτή!

Τελικά, μάλλον, προτιμώ να μείνω «αδύναμος»…

Πρέπει να είναι τρομακτικά δύσκολο το να μπορέσεις να συγκρατηθείς, όταν έχεις κάποια δικαιώματα πάνω στον άλλο. Πόσοι και πόσοι δε μεταλλάχτηκαν σε κτήνη με την πρώτη ευκαιρία, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα? Όταν τους δόθηκε η δύναμη?

Μην το πάτε μακρυά….

«Κυριαρχικά» δικαιώματα και «δύναμη» έχουμε όλοι μας. Άλλοι σε περισσότερους, άλλοι σε λιγότερους…

Δεν πρέπει, όμως, ποτέ να γινόμαστε απάνθρωποι, κακοί….

Μετά τιμής…

Λίγο τακτ, ρε παιδιά... ( Και λίγο ταλκ... )

Χρόνια το λέω στους φίλους μου….

Μη μου μιλάτε για ολοκληρώματα και προόδους! Δώστε μου μαθηματικά περιπτέρου και θα πάρω άριστα!!!

« Η απάντηση στην κατακραυγή των πολιτών " πώς φάγατε τα λεφτά; ", είναι " σας διορίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στο Δημόσιο. Τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος " »

Τάδε έφη Θεόδωρος Πάγκαλος.

Ακολουθούν εύλογα ερωτήματα:

1. Γιατί πέσαμε να τον φάμε τον άνθρωπο, σύντροφοί μου?? Είπε κάτι ψευδές??

Αφήστε το πρώτο κομμάτι. Είναι λίγο υπερβολικό ( αν και θα Σας εκμυστηρευτώ κάτι παρακάτω ). Μετά την τελεία έρχεται το «ζουμί»: « Τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος ». Δε νομίζω, πως σε αυτό έχει πολύ άδικο ο ,εκλεγμένος από Εσάς, βουλευτής…

Αν μας ενοχλεί η πραγματικότητα κι η παραδοχή, πως όλοι θέλαμε να φάμε και κάποιοι τα κατάφεραν, τότε…

Η πρόθεση μετράει, σύντροφοι! Η πρόθεση να φάμε με την πρώτη ευκαιρία!

Η πρόθεση να διοριστούμε στο Δημόσιο με την πρώτη ευκαιρία!

2. Εάν βάλουμε κάτω τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων ( τουλάχιστον 600.000 ) θα δούμε, πως 1 στους 5 ενταγμένους στο εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, υπηρετεί το ελληνικό δημόσιο.

1 στους 5 σημαίνει, πως αρκετοί από εμάς έχουν δημόσιο υπάλληλο ανάμεσα στα άμεσα συγγενικά τους πρόσωπα. Οπότε, ( θεωρητικά σκεπτόμενος ) όντως μας διόρισαν στο Δημόσιο….

Για την ακρίβεια, μας εξαγόρασαν μέσω του δημοσίου… Δίκαιη ανταλλαγή: « Εσύ θα είσαι δημόσιος υπάλληλος κι εγώ, με τη βοήθειά Σου, δημόσιο πρόσωπο » !

3. Σας παρακαλώ, μιας και προσωπικά δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος κι εφ’ όσον δεν διαθέτω συγγενή διορισμένο, όπως μου αποδοθούν τα χρήματα, που λέτε.

Κάνουμε μια πρόχειρη και πολύ μεγαλόκαρδη πράξή:

- 14 χρόνια κι 8 μήνες δημόσιος υπάλληλος ( από την πρώτη θητεία Σημίτη, μην πάμε πιο πίσω ).

- Μισθός € 600 ( τσάμπα θα δούλευα ).

- 14 ( χρόνια ) x 14 ( μισθοί το χρόνο ) x 8 ( ακόμα μήνες ) x € 600 = € 940.800. Σας παρακαλώ να μου τα δώσετε σε 6 δίμηνες ισόποσες επιταγές.

4. Σας πέρασε από το μυαλό, πόσο σε υπόληψη μας έχουν? Να έχουν γίνει όλα αυτά και να γίνεται μία τέτοια δήλωση!

Δεν εξετάζουμε την φιλαλήθεια της δήλωσης, αλλά το ύφος.

Καμμία ανησυχία για το περί δικαίου αίσθημα.

Φωνάζετε για τα κλεμμένα κι εκείνοι Σας λένε, με τρόπο Ποντιοπιλατικό, κάτι τέτοιο!

Πραγματικό ή όχι, καλύτερα, να μην το εξετάσουμε.

Επικεντρωθείτε στο ύφος.

Σας έχω πει άπειρες φορές, πως πρέπει να αποδεχτούμε την τεράστια ευθύνη μας. Πως πρέπει να κατηγορήσουμε πρώτα εμάς προσωπικά.

Σας το είπα με κάποιο σχετικό τακτ, όμως. Κι ας μην έχω καμμία υποχρέωση ή τύψη… Ειδικά απέναντί Σας.

Οι υπεύθυνοι, απλά, σε λίγο θα Σας βάλουν να τους πείτε κι ευχαριστώ! Η δήλωση ( ενδόμυχα ) αυτό λέει.

« Αφού θέλατε να κλέψετε, να μην κλέψουμε κι εμείς? Ο καθένας όπως κι όσο μπορεί! Ε… Πάλι καλά, που επιλέξαμε να Σας αφήσουμε να κλέψετε κι Εσείς λίγο! »

Ειλικρινή μεταμέλεια το λένε στη νομική. Είναι αυτό, που λείπει από τους εκλεγμένους μας / Σας…

Κι, εντάξει… Την ειλικρίνεια θα δυσκολευόμασταν να τη δεχτούμε από εκείνους. Αλλά μεταμέλεια ( απλή, χωρίς δάκρυα ), θα έπρεπε να δείξουν. Τουλάχιστον αυτή την περίοδο.

Άντ’ αυτού, μας γνωρίζουν τόσο καλά, που κάνουν δηλώσεις τέτοιου τύπου…

Σημείωση: Κύριε Πάγκαλε, κόβω κι αποδείξεις….

Σημείωση 2: « Τimeo Danaos et dona ferentes ». « Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας », δηλαδή. Αυτό αναφέρεται από τον Βιργίλιο στη Αινειάδα… Μας λέει, πως ήταν δήλωση του Λαοκόωντα προς τους Τρώες, αντικρίζοντας τον Δούρειο Ίππο.

« Φοβού τους πολιτικούς και διορισμούς φέροντας », σύντροφοι!!!

Όλα εδώ πληρώνονται….

Μετά τιμής,

Μπεεεεεε

Ενώ οδηγούσα σήμερα, άκουγα ραδιόφωνο κι άκουσα για μία πορεία του Π.Α.Μ.Ε….

Μπράβο, ρε σύντροφοι!!

Είχα καιρό να ακούσω για πορεία ευρέους μεγέθους! Είχα αρχίσει να ανησυχώ.

Νόμιζα, πως αποφασίσατε να κάνετε διακοπές έπ’ αόριστον.

Δεν έχει ενδιαφέρον?? Του Έλληνα ο τράχηλος Δ.Ν.Τ. δεν υπομένει.

Φωνάζατε – φωνάζατε και???

Αύγουστος και Σεπτέμβριος νεκροί κινητοποιήσεων μήνες! Πήγατε διακοπές κι εγκαταλείψατε τας επάλξεις!

Είπαμε: Το Δ.Ν.Τ., Δ.Ν.Τ…. Η φτώχεια, φτώχεια… Η οικονομική εξαθλίωση, οικονομική εξαθλίωση… Αλλά κι οι διακοπές, διακοπές!!!

Πώς να περάσουμε έτσι το μήνυμα, σύντροφοι??

Πώς να καταλάβουν, πως κάτι δεν πάει καλά??

Όταν οι καφετέριες είναι γεμάτες… Όταν με κάθε ευκαιρία μεταμορφωνόμαστε σε εκδρομείς… Όταν πάμε τις διακοπές μας… Όταν κατά την περίοδο των διακοπών, κάνουν διακοπές κι οι κινητοποιήσεις…

Πιθανότατα τους 2 μήνες των καλοκαιρινών διακοπών, κάνει διακοπές κι η κρίση!

Εκεί καταλήγουμε….

Επειδή η αμέσως επόμενη εικασία δε μας συμφέρει καθόλου.

Τους 2 ολόκληρους αυτούς μήνες δεν πήγε διακοπές οι κρίση. Σίγουρα δε λείψατε ούτε Εσείς 2 μήνες διακοπές.

Οι «εργατοπατέρες», όμως, έλειψαν! Οι κύριοι αυτοί με τις παχυλές αποδοχές ( πάνω από € 200.000 ετησίως – βλέπε Πολυζωγόπουλο, πρώην προέδρου Γ.Σ.Ε.Ε., ή πάνω από € 150.000 ετησίως – βλέπε Παναγόπουλο, νυν πρόεδρο Γ.Σ.Ε.Ε. για παραδείγματα ) σίγουρα είχαν όλη την άνεση να λείπουν 2 μήνες! Και παραπάνω, για να λέμε την αλήθεια.

Όχι!! Όχι!! Να είστε σίγουροι, πως δεν ξεκουράστηκαν! Να είστε βέβαιοι, πως οργάνωναν τον αγώνα..

Πρόβατα… Πρόβατα επί σφαγήν…

Πόσο αγωνιστικό είναι, την περίοδο των διακοπών, να λείπετε από τους δρόμους, κύριοι και κυρίες μου??

Από τις ξαπλώστρες κάποιου νησιού ή από τα παγκάκια του χωριού Σας δε νομίζω, πως περνάνε πολλά μηνύματα στην κυβέρνηση.

Τώρα, που είπα «χωριού».. Δεν έχει πλάκα, που μας πήραν από την ελληνική ύπαιθρο και τώρα μας ωθούν πάλι πίσω?? Δεν έχει πλάκα, που μας λεν, ότι δεν παράγουμε?? Εν Αθήναις, τι να παράγεις??

Επανέρχομαι.

Μην επαναστατήσετε… Απλές παρατηρήσεις Σας κάνω.

Μη μου πείτε, πως Σας προσβάλλω… Ότι Εσείς κάνατε ολιγοήμερες διακοπές… Το σύνολο των διακοπών όλων των συντρόφων έφτασε το δίμηνο. Λάθος??

Κατά τη διάρκεια του διμήνου αυτού, αναπαυθήκατε. Μιας κι είναι «μέρες μάχης Μαραθώνα», είπατε να πάρετε μία ανάσα πριν τον αγώνα….

Γυρίσατε Εσείς, γύρισαν κι οι «εργατοπατέρες», γύρισαν κι η φτώχεια, η εξαπάτηση, η κρίση…

Σα μοναδικοί και πρωτοπόροι, που είμαστε, εκτός του να πηγαίνουμε εμείς διακοπές, στέλνουμε και τις καταστάσεις!

Το δίμηνο Αύγουστος – Σεπτέμβρης τα προβλήματα αδείονται!!

Βέβαια… Μία πορεία τον Αύγουστο δεν βολεύει… Πού να αφήνεις την παραλία… Άλλωστε δε δουλεύεις… Ποιό το νόημα???

Γυρίσαμε, λοιπόν!

Άντε… Καλή βοσκή στο κουτόχορτο! Οι «βοσκοί» μας, σίγουρα, κάνουν καλή δουλειά…

Μετά τιμής,

ΨυΧοφόρος

Πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές.

Ευτυχώς, λόγω της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, αλλά και της γενικότερης απαξίωσης των πολιτικών από τον λαό, ακόμα δεν έχουμε δει τα γνωστά σόου σε τηλεοράσεις και παράθυρα.

Οι υποψήφιοι είναι πλέον γνωστοί.

Εύχομαι να πάτε να ψηφίσετε αυτή την φορά. Να ψηφίσετε, όμως, με πλήρη γνώση της πράξης Σας...

Να ψηφίσετε ουχί βάσει χρωματικής στήριξης του υποψηφίου, αλλά βάσει γνώμης. Βάσει της δικής Σας γνώμης.

Στο κάτω - κάτω της γραφής, η επιλογή Σας στις δημοτικές εκλογές δεν είναι αδιάφορη! Σας επηρρεάζει άμεσα... Για την πόλη που ζείτε πρόκειται...

Μελετήστε, όσο γίνεται, τους υποψηφίους και καταλήξτε. Καταλήξτε συνειδητά.

Αν, πάλι, δε συμφωνεί κάποιος υποψήφιος με τις δικές Σας αντιλήψεις, τότε.... Τότε να πάτε και να ψηφίσετε ΑΚΥΡΟ. Μην επιλέξετε τη αποχή και το λευκό!

Η αποχή δείχνει αδιαφορία ( κάτι που μεταφράζεται κατά το βουλείν ) και το λευκό δείχνει συγκατάβαση...

Η ψήφος Σας αυτή την φορά πρέπει να δείξει την αλλαγή ιδιοσυγκρασίας, η οποία εμφανίστηκε μετά την ολοκληρωτική κατάρρευση των πολιτικών μας.

Πρέπει να είναι μία κατάθεση ΨΥΧΗΣ. Τόσα χρόνια η αδιαφορία μας προς τις κάλπες μας οδηγούσε στο σήμερα...

Σας αρέσει το σήμερα? Εάν όχι, φροντίστε να διαμορφώσετε το αύριο καλύτερα...

Οι δημοτικές εκλογές είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Είναι καιρός να δείξουμε με στοιχεία, πως ξυπνήσαμε...

Ήρθε η στιγμή να μεταμορφωθούμε σε ψυχοφόρους! να "φέρουμε", δηλαδή, την ψυχή μας κι όχι μόνο την ψήφο μας....

Η ιστορία και τα πρόσωπά της..

15 Οκτωβρίου 1992.... Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία μόλις ξεκινά.

Όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλους του εμφυλίους, η αγριότητα ήταν τεράστια. Συνήθως τα πιο απεχθή περιστατικά συμβαίνουν σε αυτού του είδους τους πολέμους...

1995.... Το τέλος του εμφυλίου έρχεται και μαζί κι η οριστική διάπσαση της μέχρι τότε ηνωμένης Γιουγκολαβίας...

Λίγο πριν το τέλος του πολέμου συνέβη ένα από τα χειρότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η σφαγή στη Srebrenica.

Το τί ακριβώς έγινε είναι ακόμα ομιχλώδες. Ο αριθμός των θυμάτων είναι αόριστος...

Υπολογίζεται, πως 8.373 Βόσνιοι ( άνδρες κι αγόρια )εκτελέστηκαν από τους Σέρβους ( η παραστρατιωτική ομάδα "Σκορπιοί" είχε αναλάβει την επιχείρηση ).

Η ευρύτερη περιοχή της πόλης Srebrenica ήταν μείζωνος σημασίας για τους Σέρβους. Ήταν απαραίτητη για τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητος του νέου σερβικού κράτους.

Στη λογική αυτή, όποια περιοχή κατελάμβαναν τα σέρβικα στρατεύματα, "καθαριζόταν" από οποιοδήποτε μουσουλμανικό - βοσνιακό στοιχείο...

Οικογένειες χωρίζονταν, άμαχοι εκτελούνταν! Ακόμα κι απλοί Σέρβοι αγρότες συμμετείχαν στις επιχειρήσεις αυτές... "Βοηθούσαν" με όποιο τρόπο μπορούσαν στον πόλεμο αυτό.

Από την 6η Ιουλίου του 1995 τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καλά για την πόλη. Οι Σέρβοι είχαν αρχίσει την προέλασή τους. Οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, που είχαν απομείνει στην περιοχή, δεν προσπάθησαν ΚΑΝ να προστατεύσουν τους Βόσνιους. Οι Ολλανδοί της ΒορειοΑτλαντικής Συμμαχίας ήταν απλοί θεατές, αν κι είχαν εντολή υπεράσπισης της πολής, των κατοίκων και της σταθερότητας της περιοχής...

Στις 12 Ιουλίου ξεκινούν οι βαρβαρότητες... Οι πρώτες εκτελέσεις είναι γεγονός κι η πόλη έχει παραδοθεί πλήρως... Έχει παραδοθεί στις φλόγες και στους Σέρβους.

Στις 22 του ίδιου μήνα όλα είχαν τελειώσει....

Εκτός των περίπου 8.000 Βοσνίων, υπολογίζεται πως ακόμα άλλοι 25.000 - 30.000 άνθρωποι έπεσαν θύματα αυτής της τρομερής εθνικής εκκαθάρισης.

Η σφαγή της Srebrenica θεωρείται το χειρότερο έγκλημα στην μεταπολεμική εποχή. Η διάρκεια κι η σκληρότητα των μαζικών εκτελέσεων ήταν ανατριχιαστική...

Κι ενώ αυτά είναι τα γεγονότα ( ή τουλάχιτον αυτά φαίνεται, πως είναι ), η συνέχεια της ιστορίας είναι συγκλονιστική.

Κάθε χρόνο στην πόλη τηρείται μια ημέρα μνήμης για το περιστατικό αυτό. Συγκλονιστικές μορφές κι αφόρητος πόνος πρωταγωνιστούν.

Σε μία γωνιά, όμως, της γειτονικής Σερβίας το σκηνικό είναι εντελώς διφορετικό!

Οι Σέρβοι ευχαριστούν τον τότε πρόεδρό τους, Slobodan Milosevic, για τη συγκεκριμένη επιχείρηση!

Θεωρούν σημαντική την προσφορά του στη "θετική" για τους Σέρβους έκβαση του πολέμου. Επίσης, θεωρούν, πως η σφαγή της Srebrenica ήταν επιβεβλημένη και βοήθησε στην εξέλιξη του πολέμου!!

Την ίδια μέρα, με μικρή χιλιομετρική διαφορά, ένα τέτοιο γεγονός έχει 2 τόσο αντίθετες ερμηνείες!

Προϊόν σύγχυσης? Δε νομίζω....

Ανέκαθεν η ιστορία είχε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2 πρόσωπα!

Η σφαγή της Srebrenica για τους μεν, είναι ο θρίαμβος της Srebrenica για τους δε!

Προσοχή: Η σφαγή είναι αποδεκτό γεγονός κι απο τους Σέρβους...

Σημείωση 1: Θεωρείται κι έχει σχεδόν αποδειχτεί, πως στις σφαγές της Srebrenica συμμετείχαν, δυστυχώς, κι Ελληνικές "ειρηνευτικές" δυνάμεις....

Σημείωση 2: Σε αυτή την τρελή κοινωνία, που ζούμε όλα γίνονται. Πλέον το έγκλημα αυτό δεν θεωρείται "γενοκτονία". Το γεγονός, ότι οι Σέρβοι αρκέστηκαν στα αρσενικά μέλη της κοινωνίας, καθιστά τον όρο αβάσιμο ( σύμφωνα με στρατηγούς, δικαστήρια κι ειδικούς ), αφού οι Βόσνιες επέζησαν! Δεν εξοντώθηκε το γένος...

Σημείωση 3: Για να ονομαστεί ένα έγκλημα ως "γενοκτονία" δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός θυμάτων. Κι ένας άνθρωπος είναι αρκετός...

Σημείωση 4: Η ιστορία πάντα γραφόταν από το νικητή και, συνήθως, όπως εκείνος ήθελε.. Η μοναδική εξαίρεση είναι κι αυτή ελληνική! Ο πελλοπονησιακός πόλεμος δεν εξιστορήθηκε από τους Σπαρτιάτες, αλλά από τους ηττημένους Αθηναίους, μιας κι οι Σπαρτη δε φημιζόταν για την καλλιτεχνική της φύση...

Ο Μικρός Πρίγκιπας

Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να ‘ρθω
να μην σ’ έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να ‘ρθω
στο μικρό σου τ’ αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κοσμό να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Ναυάγιο "ORIA"

Το Νορβηγικών συμφερόντων ατμόπλοιο «ΟΡΙΑ» 2127 τόνων, ναυπηγήθηκε το 1920 από την Osbourne,Graham & CO Ltd και ταξίδεψε για τα συμφέροντα της Fearnley & Eger του Όσλο με αριθμό ναυπηγείου 222.

Το πλοίο χρησιμοποιήθηκε κατά τις επιχειρήσεις των Γερμανών για την κατάληψη της Νορβηγιας, μεταφέροντας στρατεύματα. Τον Ιούνιο του 1941, ευρισκόμενο στην Καζαμπλάνκα, μετονομάζεται σε “Saint Julienne” από την Γαλλική κυβέρνηση του Vichy και παραμένει σε αυτό το καθεστώς έως την 25η Νοέμβριου 1942 όποτε επανέρχεται σε Γερμανικό έλεγχο παίρνει ξανά την αρχική του ονομασία «ΟΡΙΑ» και φεύγει από την Μασσαλία με προορισμό την Ιταλία.

Η κρίσιμη περίοδος των γεγονότων του Σεπτεμβρίου 1943 με την Ιταλική παράδοση και τα αντίποινα των Γερμανών είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους, έτσι και το «ΟΡΙΑ» «συμμετέχοντας» στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών, βρίσκεται στις 7 Φεβρουάριου 1944 στην Ρόδο, έχοντας στα αμπάρια του 4,233 Ιταλούς αιχμάλωτους από την φρουρά της Λερού και της Ρόδου.

Στο «ΟΡΙΑ» επίσης επιβαίνουν 30 Γερμανοί στρατιώτες ως φρουρά και 60 το χρησιμοποιούν για μεταφορικό μέσο, επίσης επάνω στο πλοίο είναι 5 άτομα πλήρωμα, ένας Έλληνας μηχανικός και ο Νορβηγός καπετάνιος Bjarne Rasmussen.

Στις 12 Φεβρουάριου 1944 και περί ώρα 18.30 το «ΟΡΙΑ» πλέει κοντά στο Σούνιο, όπου πνέουν άνεμοι δυτικοί εντάσεως 10 μποφόρ. Ανατρέχοντας στα Γερμανικά ημερολόγια των συνοδών πλοίων αναφέρεται ότι παρ’ολες τις έλλειψης στους ναυτικούς χάρτες της εποχής είχε επισημανθεί στον πλοίαρχο του «ΟΡΙΑ» η πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει μέσα στην νύχτα και την θαλασσοταραχή για να αποφύγει ύφαλους και βραχονησίδες της περιοχής, παρόλα αυτά στις 18.45 μια κόκκινη φωτοβολίδα και η φωνή στον ασύρματο «προσαράξαμε»,σήμανε την αρχή μιας απίστευτης τραγωδίας.

Το «ΟΡΙΑ» χτυπημένο με την δεξιά πλευρά στα Βραχιά πλημμυρίζει και αναποδογυρίζει σε ελάχιστα λεπτά με την πλώρη του να εξέχει έξω από το νερό.


4.184 Ιταλοί,και 15 Γερμανοί πνιγονται, 49 Ιταλοί βγαίνουν στα Βραχιά τραυματισμενοι, μαζι με τον Έλληνα μηχανικό τον καπετάνιο τα 5 άτομα του πληρώματος καθώς και τους υπόλοιπους Γερμανούς.

Για πολλές ημέρες μετά ανασύρονται πτώματα τα οποία μεταφέρονται και θάβονται στα Λεγραινά στην παράλια του Χάρακα. Από τις έρευνες μας κατορθώσαμε να μάθουμε ότι οι νεκροί μεταφέρθηκαν στην πατρίδα τους όπως έγινε με τους περισσότερους Ιταλούς νεκρούς στρατιώτες μετά τον πόλεμο. Έτσι το ναυάγιο αυτό έμεινε ξεχασμένο στο χρονο, έως ότου η τύχη έφερε την ανακάλυψη του από τους δύτες και τα μυστικά του ξανά στην επιφάνεια.

Ο επίλογος της τραγωδίας γράφεται με την κοπή του ναυάγιου αμέσως μετά τον πόλεμο προφανώς για να χρησιμοποιηθούν τα υλικά του σε άλλες χρήσεις. Το «ΟΡΙΑ» είναι σήμερα μια άμορφη μάζα από συντρίμμια, σιδερά, βαρέλια, προσωπικά είδη και ανθρώπινα μέλη των τραγικών ναυαγών, αποτέλεσμα της ανατροπής του πλοίου μετά την πρόσκρουση, συνθέτοντας μια εικόνα βουβής τραγωδίας. Παρ’ όλο ότι οι συγκεκριμένοι δύτες ήταν εξαιρετικά έμπειροι σε τέτοιου είδους ναυάγια από προηγούμενες αποστολές της ομάδας τους, η ανακάλυψη τόσων υπολειμμάτων ανθρώπινης παρουσίας στον βυθό τους δημιούργησε μια έντονα συγκινησιακή φόρτιση και μια μεγάλη επιθυμία να βρεθεί η ταυτότητα του πλοίου κάτι που έγινε μετά από ένα ολόκληρο χρόνο ερευνών στα Γερμανικά, Ιταλικά και Νορβηγικά ιστορικά αρχεία.

Είναι γεγονός ότι αμέσως μετά την τραγωδία διατάχθηκε ΕΧΕ από την Γερμανική διοίκηση Αιγαίου, η οποία πιστεύουμε έγινε περισσότερο για λόγους τακτικής παρά για λόγους ουσίας και εντάχθηκε στη γενικότερη γραμμή συγκάλυψης του γεγονότος, κάτι που είχε γίνει εφικτό έως την ημέρα που το ναυάγιο ανακαλύφθηκε ξανά.

Ο βυθός είναι γεμάτος από προσωπικά είδη των Ιταλών στρατιωτων, όπως καραβάνες, παγούρια, ζώνες, άρβυλα και με τραγικότερο αποκορύφωμα τα χαραγμένα μηνύματα πάνω στις καραβάνες προς τις οικογένειες τους, με τα ονόματα τους βουβούς μάρτυρες της τραγωδίας.

Ο βυθός στην περιοχή είναι σπαρμένος με βλήματα των 37 χιλιοστών του Γερμανικού ναυτικου, πυρομαχικα για το ημιαυτόματο αντιαεροπορικό C/30 ένα από τα ισχυρότερα όπλα του πόλεμου αυτού που ήταν τοποθετημένο πάνω στο «ΟΡΙΑ».

Ακόμα στο βυθό υπάρχουν σωροί από κάλυκες των 88 χιλιοστών, του γνωστού τρομερού όπλου όλων των χρήσεων, το οποίο επίσης έφερε στην πλώρη του το «ΟΡΙΑ» για την προστασία του. Τα βλήματα που βρέθηκαν ήταν χρησιμοποιημένα και πιθανότατα είχαν χρησιμοποιηθεί το προηγούμενο βράδυ καθώς η νηοπομπή είχε δεχθεί επίθεση από Αγγλικά πλοία ανοικτά της Κω. Οι κάλυκες ως γνωστόν χρησιμοποιούντο ξανά μετά από αναγόμωση γι’ αυτο και τα φυλούσαν μετά από κάθε βολή.

Καθώς το «ΟΡΙΑ» είναι ο υγρός τάφος τόσων ανθρώπων, έγιναν προσπάθειες από την πλευρά της ομάδας των δυτών, και σε συνεννόηση με την Ιταλική πρεσβεία έτσι ώστε τα προσωπικά είδη των Ιταλών που φέρουν ονόματα να ανελκύσουν και να παραδοθούν στις οικογένειες τους, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα αποτέλεσμα.



(Πηγή: Αριστοτέλης Ζερβούδης)

Σημασιολογικό...

Αυτό είναι το πρώτο τραγούδι, που ήχησε στα αυτιά μου στις 05 Ιουνίου 2010, όταν κι έγινα 30 χρονών..

Τόσο νοσταλγικό... Τόσο όμορφο.... Τόσο σημαντικό...

Το τραγούδι είναι το "The Letter".

Το άκουσα στις 00:00....

Σας δίνω 2 βιντεάκια και τους στίχους!

Εγώ άκουσα την εκτέλεση των Box Tops.

Box Tops:

http://www.youtube.com/watch?v=4aYbN8gjb94


Joe Cocker

http://www.youtube.com/watch?v=Xraj86LNgYc

Στίχοι:

The Letter
(written by Wayne Carson Thompson)

Gimme a ticket for an aeroplane,
Ain't got time to take a fast train.
Lonely days are gone, I'm a-goin' home,
'Cause my baby just a-wrote me a letter.

I don't care how much money I gotta spend,
Got to get back to my baby again
Lonely days are gone, I'm a-goin' home,
'Cause my baby just a-wrote me a letter.

Well, she wrote me a letter
Said she couldn't live without me no mo'.
Listen mister can't you see I got to get back
To my baby once a-mo'--anyway...

Gimme a ticket for an aeroplane,
Ain't got time to take a fast train.
Lonely days are gone, I'm a-goin' home,
'Cause my baby just a-wrote me a letter.

Well, she wrote me a letter
Said she couldn't live without me no mo'.
Listen mister can't you see I got to get back
To my baby once a-mo'--anyway...

Gimme a ticket for an aeroplane,
Ain't got time to take a fast train.
Lonely days are gone, I'm a-goin' home,
'Cause my baby just a-wrote me a letter.
Because my baby just a-wrote me a letter.


Χρόνια μας καλά.....

Σημασιολογικό...

Λεξικό Εννοιών

Συνεχίζω, επειδή μου άρεσε η ετυμολογική ανάλυση...

Για τέλος, είπα, να Σας δώσω 3-4 έννοιες χρήσιμες στη σημερινή εποχή..

Να τις χρησιμοποιείτε και να αισθάνεστε καλύτερα!!

1. Άσυλο Άγνοιας

Στα λατινικά Asylum ignorantiae , γνωστό κι ως "το ιερό της άγνοιας".

Έκφραση, που χρησιμοποιείται για να αθωώσει κάποιον, ο οποίος εξέφρασε κάποια γνώμη σχετικά με ένα θέμα, στο οποίο είχε σχετική άγνοια.

Σύμφωνα με τη φιλοσοφία, δε μπορείς να κατηγορήσεις ευθέως κάποιον για μία ανακριβή ή λανθασμένη άποψη ενός θέματος από τη στιγμή, που δε γνώριζε επακριβώς το θέμα αυτό.

Δημοκρατικότατη έκφραση, αφού επιτρέπει την έκφραση γνώμης ακόμα και με ελλιπή γνώση των δεδομένων.

2. Καλλιεργούμενη άγνοια

Στα λατινικά Ignorantia Affectata, ειπωμένη από τον Aquinas.

Τη χρησιμοποιούμε, συνήθως, για να χαρακτηρίσουμε τη μέθοδο απόκρυψης της πλήρους εικόνας, η οποία χρησιμοποιείται από ανθρώπους ή καθεστώτα...

Μέσα στην άγνοια αυτή, δεν καταφέρνουμε να έχουμε την απόλυτη εικόνα της πραγματικότητας με αποτέλεσμα να κατευθυνόμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Σπανίως χρησιμοποιείται και για να εκφράσει την εσκεμμένη "εθελοτυφλία" κάποιου, ώστε να δικαιολογεί πράξεις και καταστάσεις, εισερχόμενος με τη μέθοδο αυτή στο Άσυλο της Άγνοιας

3. Το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου

Έννοια της Ποινικής Δικονομίας.

Το τεκμήριο αθωότητας καθιερώθηκε για πρώτη φορά μετά τη Γαλλική Επανάσταση στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789 στο άρθρο 9. Σήμερα κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Το τεκμήριο αυτό σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και η Πολιτεία μέσω των οργάνων της οφείλει να αποδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου, όχι ο κατηγορούμενος την αθωότητά του. Απόρροια του τεκμηρίου αθωότητας είναι η αρχή της επιείκειας προς τον κατηγορούμενο. Η αρχή αυτή επιβάλλει το δικαστήριο εν αμφιβολία να αποφανθεί υπέρ του κατηγορουμένου (in dubio pro reo).

(πηγή: wikipedia)

Όλοι μας θεωρούμαστε αθώοι, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Μέχρι την "εκδίκαση" μίας υπόθεσης, επιτρέπεται να ονομαζόμαστε "φερόμενοι ως δράστες" της πράξης, αλλά ουχί "ένοχοι"

4. Αθώωση λόγω αμφιβολιών

Έννοια της Ποινικής Δικονομίας.

Το τεκμήριο αθωότητας σε περίπτωση της ύπαρξης παραμικρής υποψίας αμφιβολιών ως προς την ορθότητα ή την πλήρη κατανόηση των γεγονότων.

Στην περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο δεν είναι βέβαιο για την ορθότητα γεγονότων, των καταστάσεων ή των προθέσεων του κατηγορουμένου, προτιμάται η αθώωσή του παρά μιά κακοδικία.

5. Κακοδικία ή αδικοκρισία

Έννοια της Ποινικής Δικονομίας.

Η δικαστική απόφαση που δε συμφωνεί με τους νόμους ή το δίκαιο

Μετά τιμής

Κανίβαλοι

Γειά Σας πάλι, φίλοι μου...

Βλέποντας τα νέα μέτρα, συνειδητοποίησα κάτι απλό...

Τα γκουβέρνα μας προσπαθούν τη μετάλλαξή μας! Πασχίζουν για τη διατήρηση στο ακέραιο της θεωρίας του Δαρβίνου..

Η εξέλιξη των ειδών, κύριοι, είναι ευρέως αποδεκτή! Δε θα την απομυθοποιήσουμε τώρα.

Η εξέλιξη ενός είδους προέρχεται από την προσπάθεια του είδους αυτού να επιβιώσει σε συνθήκες αλλαγής διάφορων δεδομένων. Δεδομένων, όπως το περιβάλλον, οι διαφοροποιήσεις της τροφικής αλυσίδας κλπ..

Έρχεται, λοιπόν η εξέλιξη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) του Έλληνα ή Ελληνάρα!

Θα εξελιχθούμε σε ένα νέο είδος "κανίβαλου"! Μη το γελάτε καθόλου...

Εξηγώ:

κανίβαλος , ο: 1. μέλος πρωτόγονης φυλής που τρώει ανθρώπινο κρέας· ανθρωποφάγος. 2. (μτφ.) α. χαρακτηρισμός ανθρώπου που, για να επικρατήσει στην κοινωνία, δε διστάζει να εξοντώσει ή να εκμηδενίσει τους συνανθρώπους του. β. (συνήθ. πληθ., μειωτ.) χαρακτηρισμός ομάδας πολύ άτακτων παιδιών ή νεαρών: Ήρθαν οι κανίβαλοι και τα γκρέμισαν όλα. Πηδούν και φωνάζουν σαν κανίβαλοι. [λόγ. < ισπαν. canibal -ος από γλ. Ινδιάνων της Καραϊβικής (`γενναίος΄)]

Δε Σας φαίνεται τόσο αστείο πιά, έτσι???

Ας το δούμε, λίγο, μαζί.

1. μέλος πρωτόγονης φυλής που τρώει ανθρώπινο κρέας· ανθρωποφάγος.

Αναμφισβήτητα, μέλη πρωτόγονης φυλής είμαστε! Είτε κυριολεκτικά, αφού θεωρούμαστε από τις πρώτες "φυλές" του γαλάζιου πλανήτη, είτε μεταφορικά, αφού είμαστε πρωτόγονοι! Αγροίκοι...

Ανθρώπινο κρέας δεν τρώμε, όχι όλοι τουλάχιστον, αλλά εδώ πάμε στην πρώτη μεταφορική σημασία της λέξης!

2. (μτφ.) α. χαρακτηρισμός ανθρώπου που, για να επικρατήσει στην κοινωνία, δε διστάζει να εξοντώσει ή να εκμηδενίσει τους συνανθρώπους του.

Φοβερό, έτσι?? Για σκεφτείτε λίγο...

Κάπως έτσι δε θα καταντήσουμε? Για λόγους επιβίωσης... Με τις νέες συνθήκες αναγκαστικά θα πρέπει να εξοντώσουμε ή να εκμηδενίσουμε τους συνανθρώπους μας, ώστε να ζήσουμε!

Να έχουμε δουλειά, να έχουμε λεφτά, να έχουμε φαγητό....

Το χειρότερο?? Δε θα αισθανόμαστε ιδιαίτερες τύψεις!

Τίθεται θέμα προσωπικής επιβίωσης κι αυτό, πολλές φορές, αρκεί για να δικαιολογήσει τα πάντα...

Με αυτό το σκεπτικό θα παραμυθιάσουμε για ακόμα μία φορά τον εαυτό μας, θα κάνουμε τα παραπάνω και θα κοιμόμαστε ήσυχοι..

Διαίρει και βασίλευε! Με αυτόν τον τρόπο θα ασχολούμαστε με την εξόντωση των "ανταγωνιστών" μας κι ουχί με την εξόντωση των καταστάσεων...

Των καταστάσεων αυτών, που μας οδήγησαν στον "κανιβαλισμό"!

β. (συνήθ. πληθ., μειωτ.) χαρακτηρισμός ομάδας πολύ άτακτων παιδιών ή νεαρών: Ήρθαν οι κανίβαλοι και τα γκρέμισαν όλα. Πηδούν και φωνάζουν σαν κανίβαλοι.

Ορίστε! Σας έκανα και κομπλιμάν...

Σας χαρακτηρίζω παιδιά ή νεαρούς... Εγώ είμαι ακόμα νεαρός... Παιδί δε νομίζω...

Πάντως, ότι τα γκρεμίσαμε όλα ισχύει!

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο "κανιβαλισμός" με την ουσιαστική του έννοια είναι πράξη ποινικά κολάσιμη κι απεχθής (επί προσωπικού το "απεχθής").

ΠΡΟΣΟΧΗ 2: Ο "νεοκανιβαλισμός" είναι πράξη αποδεκτή, επιβεβλημένη, απλή, επιβραβεύσιμη κι απεχθής (επί προσωπικού το "απεχθής").

Πιστεύω ότι η ουσιαστική έννοια της λέξης είναι απεχθής και σε Εσάς. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε και το "νεοκανιβαλισμό" απεχθή.. Αν όχι ποινικά, ας τον κάνουμε ηθικά κολάσιμο...

Σημείωση: Θα μπορούσα να μας χαρακτηρίσω "όρνεα"..΄

Είναι, όμως, πολύ "βιβλικό"...

Άσε, που τα συγκεκριμένα ζώα ανήκουν στα πτηνά! Κι εκτός του να τρώνε νεκρές σάρκες και να τις αναζητούν απεγνωσμένα, πετάνε κιόλας.

Μακάρι να "πετούσαμε" κι εμείς... Να "πετούσαμε", όπως όταν ήμαστε 10....

Επί προσωπικού:

Κώστα, να χαίρεσαι την κόρη Σου.. Κι όπως είπαμε: άφηνε τη να "πετάει".. Μαζί της πετάμε κι εμείς...

Μετά τιμής...

Ευχάριστο Διάλειμμα

Πάμε και σε κάτι άσχετο, για να κλείσουμε!!

Κατηγορία: Αθλητικά!

Υποκατηγορία: Ολυμπιακός!

Σωτήριον Έτος 2010....

Όπως είχε προβλέψει ο Νοστράδαμος, σύμφωνα με τον ΜΕΓΑΛΟ Δημοσθένη Λιακόπουλο, κάτι σημαντικό θα γινόταν φέτος.

Συνέβη! Ο Ολυμπιακός εξέπεσε από τον Όλυμπο και προσγειώθηκε άτσαλα στον κόσμο των κοινών θνητών..

Ο πάταγος πολύς... Ο θρήνος μεγάλος... Η δυσαρέσκεια τεραστία...

Βλέπετε, εμείς οι Ολυμπιακοί είχαμε κάνει συμβόλαιο με τους τίτλους. Λέγοντας τίτλους εννοούμε τα πρωταθλήματα! Όχι "τίτλους τέλους".

Ψάχνουν όλοι να βρουν, τί έφταιξε! Ο πρόεδρος, οι παίκτες, οι προπονητές, το γρασίδι...

Ο πρόεδρος... Ο ΜΕΓΑΛΟΣ Σωκράτης! Ο "θείος" όλων των Ολυμπιακών! Ξαφνικά φορέσαμε το μανδύα του Φαρισσαίου κι ως αναμάρτητοι λιθοβολούμε! Για εμένα ο Κόκκαλης έχει το ακαταλόγιστο των ευθυνών και θεωρείται ευεργέτης. Όχι για τους τίτλους μετά τα "πέτρινα χρόνια", αλλά και μόνο επειδή έφερε παίκτες σα τον Giovanni. Παίκτες, που θα εξιστορώ στα παιδιά μου.

Οι Ολυμπιακοί αναποφάσιστοι... Μία θέλαμε πρωτάθλημα, μία πορεία στην Ευρώπη... Κάποιοι θέλαμε και τα 2! Ομάδα δε θελήσαμε ποτέ!

Τώρα??? Τώρα γενικό black-out. Περαστικά μας και καλή χώνεψη!

Ίσως μαζί με την αναδιοργάνωση κι αναγέννηση της Ελλάδας ήρθε η ώρα και του Ολυμπιακού..

Υπομονή, παίδες! Ο Ολυμπιακος δε χάνεται.. Θα βγει δυνατότερος!

Δε Σας το λέω από άποψη ιδέας. Μη ζούμε με αυταπάτες...

Ο Ολυμπιακός είναι "μαγαζί-γωνία"! Κάποιος τυχοδιώκτης θα βρεθεί να δαπανήσει τεράστια χρηματικά ποσά! Δε θα είναι η πρώτη φορά...

Πόσοι και πόσοι "Ολυμπιακοί" δεν έχουν βρεθεί... Κοσκωτάς, Σαλλιαρέλης, Κόκκαλης! Όλοι, έβαλαν από την τσέπη τους για την ομάδα της καρδιάς τους.

Γελάτε?!?! Χαίρομαι! "Ευχάριστο Διάλειμμα" Σας υποσχέθηκα!

Η πραγματικότητα, παρ' όλα αυτά, δεν αλλάζει!

Είναι τέλος εποχής! Ο Ο.Σ.Φ.Π. έχασε το πρωτάθλημα κι αυτό είναι είδηση! Αυτό είναι κι η επιβράβευση του Κόκκαλη! Να αποτελεί είδηση η απώλεια ενός και μόνο Πρωταθλήματος!

Είναι αρχή εποχής! Πλεόν ζητάμε ομάδα!

Γράφοντας από το Πασσαλιμάνι, βλέποντας τα Goody's και φέρνοντας στο μυαλό μου όσα βράδια έχω κατέβει εδώ κι έχω ανέβει στα δέντρα, με τα καπνογόνα από κάτω, αισθάνομαι την υποχρέωση να πω κάτι:

Σε ευχαριστώ, "θείε"! Σε ευχαριστώ, που σχημάτιζες αρκετά συχνά το χαμόγελο στα χείλη μου! Κάθε χρόνο, σχεδόν....

Σημείωση: Giovanni, Giovanni για πάντα στο Λιμάνι. Ευτυχισμένος και μόνο που σε είδα!