Δεκέμβριος 2008... Ο τελευταίος μήνας του χρόνου. Ο τελευταίος μήνας της Αθήνας, όπως τη γνωρίσαμε.
Μιλάω μόνο για την Αθήνα, επειδή εδώ βρίσκομαι. Μιλάω για την Αθήνα, επειδή για εδώ μπορώ να έχω γνώμη.
Κλείσαμε πλεόν 2 1/2 μέρες "κοινωνικών" ταραχών ή καλύτερα "αναταραχών". Το "κοινωνικών" βρίσκεται σε εισαγωγικά, επειδή κάπου χάσαμε το νόημα. ΟΛΟΙ ΜΑΣ...
Η μοναδική "κοινωνική" διαμαρτυρία μέχρις ώρας ήταν αυτή της Δευτέρας, όταν οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους. Μέχρι και τη στιγμή, που τα πράγματα ξέφυγαν πάλι από τον έλεγχο..
Άκουσα πολύ ραδιόφωνο, είδα αρκετή τηλεόραση, έκανα πολλές συζητήσεις.. Το συμπέρασμα είναι το ίδιο: Φταίμε όλοι. ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!
Ακόμα και για τους "αναρχικούς", ο Θεός να τους κάνει, έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης. Γνωρίζαμε την ύπαρξή τους, τη γιγάντωσή τους, αλλά κανείς μας δεν ασχολήθηκε ή δε τους κατηγόρησε ποτέ. Δεν αναφέρομαι στους πραγματικούς κι ιδεολόγους αναρχικούς. Αναφέρομαι στους καιροσκόπους εκείνους, η οποίοι θα πρέπει να αναφέρονται ως κοινοί εγκληματίες.
Δεν υπερασπίστηκαν την ιδεολογία τους. Αποδεκτό θα ήταν κι αυτό. Ο "μηδενισμός" κι η "αναρχία" μπορεί ωαμη με εκφράζουν, αλλά σέβομαι όλους όσοι την υποστηρίζουν με στοιχεία. Τα εξάρχεια ποτέ δε με τρόμαξαν. Ούτε σα μέρος, ούτε σαν ιδέα! Οι πραγματικοί "αναρχικοί" έχουν πολλά να πουν, τα οποία δεν είναι πάντοτε λανθασμένα.
Είμαι βέβαιος, πως αν τα επεισόδια των ημερών αυτών περιορίζονταν σε κρατικούς φορείς, κρατικά οικοδομήματα, αστυνομία και τράπεζες πολλοί θα τους κατανοούσαν κι ακόμα περισσότεροι θα τους επικροτούσαν. Θα ήταν ένα δείγμα αγανάκτισης έναντι στο κράτος, τα σκάνδαλα, την πείνα....
Όταν, όμως, καίνε και λεηλατούν το μαγαζάκι της κυρίας Σούλας (τυχαίο το όνομα), η οποία περίμενε τις γιορτές για να ανασάνει λίγο οικονομικά και ξάφνου βρίσκει ένα κατάστημα λεηλατημένο, καμμένο και τα όνειρά της αποκαϊδια, τότε δε μπορώ να καταλάβω... Ποιά ιδεολογία προστάζει να καταστρέψεις το συνάνθρωπό σου?
Ποιά ιδεολογία προστάζει να κάνεις κακό σε κάποιον, ο οποίος ΙΣΩΣ και να ήταν δίπλα σου σε κάποια πορεία, διαμαρτυρώμενος για την επικρατούσα κατάσταση?
Ποιά αρχή σου δίνει δίκαιο, όταν καταστρέφεις τον μεροκαματιάρη? Όταν στέλνεις στην ανεργία υπαλλήλους?
Ποιά εσωτερική φωνή καθαρίζει τη συνείδησή Σου? Τί σε κάνει να καμαρώνεις για την "αντίστασή" Σου, έχοντας κάψει το αυτοκίνητο του Γιώργου, το παπάκι του Μιχάλη, το μαγαζί της κυρίας Σούλας?
Εάν στόχος ήταν οι κρατικοί μηχανισμοί, ίσως και να μη μας ενδιέφερε το ότι πάλι εμείς θα πληρώσουμε (μέσω των φόρων), μιας και θα είχε πληγεί το κράτος. Το μόνο υπεύθυνο για την κατάσταση αυτή. Τώρα, πως να δικαιολογήσουμε τα αίσχη?
Αστυνομία....
Όσοι ερχόμαστε σε επαφή με όργανα της τάξης, ξέρουμε πως υπάρχουν 2 κατηγορίες: ο κακός κι ο καλός μπάτσος.. Αν και "μπάτσος" είναι μόνο εκείνος ο ελεϊνός τύπος, που μας έρχεται στο μυαλό. Ο επαγγελματίας υπάλληλος της Ελληνικής αστυνομίας είναι "Αστυνόμος". Και μη γελιέστε: Υπάρχουν πολλοί καλοί αστυνομικοί. Σαφώς περισσότεροι των μπάτσων..
Εκτίθεται ολόκληρο το σώμα για την ύπαρξη κάποιων αποβρασμάτων ανάμεσά τους! Εκτιθέμεθα όλοι μας για την ύπαρξη και διατήρηση των "μπάτσων". Εσείς, εγώ, η κυβέρνηση.. Όλοι μας... Εμείς επειδή βρίσκονται ανάμεσά μας κι η κυβερνήσεις, επειδή τους εκπαιδεύουν και τους οπλίζουν...
Ο μικρός Αλέξανδρος, ίσως, να μη φταίει τόσο... Του καταλογίζω το αλόγιστο της ηλικίας του. Αλλά είναι ανησυχητικό, το ότι ένα παιδί 15-16 χρονών βρίζει και προκαλεί το "Νόμο". Τί αιτία μπορεί να έχει για να το κάνει αυτό? Τί εικόνες? Τί λογική? Ίσως, απλά, να ήθελε να ακολουθήσει τη "μόδα".. Ειδικά στην περιοχή εκείνη, η "μόδα" είναι συγκεκριμένη.
Αντιθέτως ο ειδικός φρουρός δεν έχει ελάφρυντικά... Για ποιό λόγο ασχολήθηκε με ένα παιδί 15-16 χρονών? Για ποιό λόγο τράβηξε όπλο? Για ποιό λόγο εκτέλεσε κάποιον εν ψυχρώ?? ΕΝ ΨΥΧΡΩ!
Ίσως να φταίει, το ότι τον είχαν αφήσει στα Εξάρχεια για πάνω από δέκα χρόνια. Είχε δεχτεί πολλές επιθέσεις (λεκτικές ή μη), είχε δει πολλά πράγματα... Κανονικά με τέτοια εμπειρία θα έπρεπε να μπορεί να ξεχωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Ίσως, πάλι, να ήταν η κακιά του στιγμή. Όλοι μας έχουμε τέτοιες στη "δουλειά" μας. Μόνο που το να είσαι αστυνόμος δεν είναι "δουλειά" και στον κλάδο αυτό τα λάθη σκοτώνουν...
Κι οι δύο, θύμα και θύτης, έπεσαν θύματα του Συστήματος... Ούτε η λάθος ώρα έφταιγε, ούτε ο λάθος τόπος.. Το Σύστημα τους οδήγησε εκεί... Τον καθένα από διαφορετικές στράτες, αλλά με τον ίδιο τερματικό σταθμό.
Θύματα είναι κι όλοι οι ανεγκέφαλοι των ημερών αυτών.. Θύματα! Χαμένα κορμιά με όλη την σημασία της λέξης. Χωρίς σκοπό, όραμα, ιδανικά...
Πραγματικά θύματα είναι κι όλοι οι μαθητές... Όλοι όσοι διαδήλωσαν για πλάκα κι όλοι όσοι διαδήλωσαν έχοντας κατανοήσει το λόγο. Οι πρώτοι, επειδή τείνουν να γίνουν "σκατομηχανές", οι δεύτεροι, επειδή προσγειώθηκαν απότομα στην πραγματικότητα...
Η οικογένεια του μικρού Αλέξανδρου θα μείνει πάντα με το γιατί.. Γιατί ο γιος τους να φύγει τόσο άχαρα. Θα πρέπει, όμως, να αναρωτηθούν και το λόγο για τον οποίο ο νεαρός τους, έφτασε στο σημείο να βρίζει και να προκαλεί την Αστυνομία...
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα χτίσουμε την πόλη από την αρχή. Ελπίζω να γίνει καλύτερη από ότι ήταν... Περιέργως η κατάσταση αυτή μας έφερε λίγο πιο κοντά.. Όλοι λυπηθήκαμε για την κυρία Σούλα. Όλοι λυπηθήκαμε για τον μικρό Αλέξανδρο. Όλοι λυπηθήκαμε για την κατάντια μας...
Καλό ταξίδι Αλέξανδρε και μην ανησυχείς: Εκεί που πας δεν υπάρχουμε όλοι ΕΜΕΙΣ....
Μετά τιμής
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
Κραχ, Κρουχ κι άλλες αηδίες...
Σας εγκατέλειψα εδώ και κάποιες ημέρες, επειδή το πρόγραμμά μου είναι λίγο πιο γεμάτο από νταλίκα, που κυκλοφορεί στην εθνική το Σάββατο, παρά τις απαγορεύσεις...
Είπα να βρω λίγο χρόνο να λύσω κάποιες απορίες σχετικά με το κραχ, τις πτωχεύσεις και τους λόγους για τους οποίους οι φίλοι μας στην άλλη πλευρά της θάλλασας αντιμετωπίζουν τόσο μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία θα μεταφερθεί και σε εμάς.
Θα Σας εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ και μάλιστα χρησιμοποιώντας παραδείγματα, ώστε να καταλάβετε. Μη Σας κουράσω με έννοιες κλπ, τις οποίες τόσο καιρό κουραστήκατε να ακούτε.
Ας πάρουμε το παράδειγμα μίας εταιρείας, που δεν είναι μαζί μας πια... Ας πούμε την Lehman Brothers. Όπως γνωρίζετε, κατέρρευσε και συμπαρέσυρε δεκάδες άλλες εταιρείες και νοικοκυριά.
Πως έφτασε, όμως, σε αυτή την κατάσταση ένας τέτοιος οικονομικός κολοσσός?? Ας ξεκινήσουμε ένα παράδειγμα και θα καταλάβετε!
Η L.B. είχε σα μία από τις κύριες ασχολίες της τις επενδύσεις. Σκέφτηκαν, λοιπόν, να επενδύσουν σε δάνεια!! Χρησιμοποιώντας το underwritting, βάλθηκαν να θησαυρίσουν..
Τί είναι το underwritting θα με ρωτήσετε, και με το δίκιο Σας! Εξηγούμαι:
Έστω πως παίρνετε ένα δάνειο από μία τράπεζα. Ας πούμε ένα στεγαστικό... Οφείλετε να το αποπληρώσετε και μαζί με το κεφάλαιο, θα έχετε και κάποιους τόκους. Μέχρι εδώ σαφές...
Τί έκανε η L.B.? Πήγαινε στην τράπεζα κι αγόραζε το δάνειό Σας. Έδινε το κεφάλαιο και κάποιους τόκους (αφού το αποπλήρωνε σχεδόν άμεσα) και μετά Εσείς χρωστούσατε σε εκείνους. Δεδομένου του ότι θα καθυστερούσατε σίγουρα την αποπληρωμή του δανείου (εννοώντας, πως δε θα το αποπληρώνατε την ίδια μέρα, που το πήρατε), η L.B. υπολόγιζε στους τόκους του δανείου Σας, που πλέον εισέπραττε η ίδια.
Μακροπρόθεσμα πρόκειται για μία ιδιαίτερα κερδοφόρα σκέψη κι επιχείρηση!! Κάπου εδώ ξεκινάει το μπλέξιμο...
Οι Lloyd's του Λονδίνου, που δημιούργησαν το underwritting, είχαν εκφράσει ευθύς εξ' αρχής το βαθμό επικινδυνότητας.
Σίγουρα ένα μέρος του κινδύνου άπτεται στη μεγάλη καθυστέρηση ή και στην καθόλου αποπληρωμή του δανείου. Στην πρώτη περίπτωση εισπράτεις ες αεί τόκους, οπότε κάτι βγάζεις.. Στη δεύτερη περίπτωση κατασχέτεις την ακίνητη περιουσία του δανειολήπτη κι είσαι οικονομικά ορθός.
Η επικινδυνότητα βρίσκεται στο ότι εάν η αποπληρωμή καθυστερήσει αρκετά, χάνεις για πολύ καιρό το κεφάλαιο, που δαπάνησες για την αγορά του δανείου. Εάν, δε, έχεις κάνει το ίδιο πράγμα για εκατομμύρια δανειολήπτες (όπως έκανε η L.B.), τότε χάνεις ένα μεγάλο κεφάλαιο για αρκετό διάστημα...
Πολλοί από τους δανειολήπτες, είχαν υποθηκεύσει τα σπίτια τους, ώστε να εκδοθεί το δάνειο . Τα σπίτια των περισσοτέρων, όμως, ανήκαν στην Lehman Brothers, η οποία είχε αγοράσει και τα δάνεια.. Οπότε τί να κατασχέσει??? Κάτι ήδη δικό της?!?!
Αυτόν τον κίνδυνο ούτε οι Lloyd's δε μπόρεσαν να τον προβλέψουν...
Έδωσε η L.B. ένα σωρό χρήματα για να αγοράσει τα δάνεια, αλλά αυτά τα χρήματα δε της δόθηκαν ποτέ από τους δανειολήπτες! Άλλοι καθυστερούσαν, άλλοι δεν είχαν.. Στο μεταξύ, όμως, το κεφάλαιο είχε φύγει από τη Lehman και τα έξοδα έτρεχαν, χωρίς να μπορεί η επένδυση του underwritting να αποδώσει...
Κάπου εκεί ήρθε το τέλος....
Ο κυριότερος λόγος είναι αυτός... Από εκεί και πέρα υπάρχουν και τα υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη των μεγάλων εταιρειών με τους τεράστιους και προκλητικούς μισθούς τους.
Διαχειριζόντουσαν τα κεφάλαια και τις τύχες των επιχειρήσεων, αμοίβονταν αδρά και η οικονομική κρίση των εργοδοτών τους μεγάλωνε και βύθιζε οικονομικά οικοδομήματα σε βάθη απρόσιτα ακόμα και για τον πιο ευφάνταστο ανθρώπινο νου....
Φτάσαμε, λοιπόν στο σήμερα! Την κρίση δε θα την καταλάβει ο συνταξιούχος κι ο μισθωτός (όσο έχει δουλειά ακόμα...). Την κρίση την καταλαβαίνουν οι εταιρείες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες...
Εκεί όπου η ρευστότητα έχει μείζουσα σημασία. Εκεί όπου η ρευστότητα δεν υπάρχει.. Κι ακόμα είμαστε στην αρχή.
Ας σκεφτόμαστε θετικά. Όλα είναι μια επανάληψη! Και παλαιότερα υπήρξε κρίση. Αντιμετωπίστηκε...
Μετά τιμής
Είπα να βρω λίγο χρόνο να λύσω κάποιες απορίες σχετικά με το κραχ, τις πτωχεύσεις και τους λόγους για τους οποίους οι φίλοι μας στην άλλη πλευρά της θάλλασας αντιμετωπίζουν τόσο μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία θα μεταφερθεί και σε εμάς.
Θα Σας εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ και μάλιστα χρησιμοποιώντας παραδείγματα, ώστε να καταλάβετε. Μη Σας κουράσω με έννοιες κλπ, τις οποίες τόσο καιρό κουραστήκατε να ακούτε.
Ας πάρουμε το παράδειγμα μίας εταιρείας, που δεν είναι μαζί μας πια... Ας πούμε την Lehman Brothers. Όπως γνωρίζετε, κατέρρευσε και συμπαρέσυρε δεκάδες άλλες εταιρείες και νοικοκυριά.
Πως έφτασε, όμως, σε αυτή την κατάσταση ένας τέτοιος οικονομικός κολοσσός?? Ας ξεκινήσουμε ένα παράδειγμα και θα καταλάβετε!
Η L.B. είχε σα μία από τις κύριες ασχολίες της τις επενδύσεις. Σκέφτηκαν, λοιπόν, να επενδύσουν σε δάνεια!! Χρησιμοποιώντας το underwritting, βάλθηκαν να θησαυρίσουν..
Τί είναι το underwritting θα με ρωτήσετε, και με το δίκιο Σας! Εξηγούμαι:
Έστω πως παίρνετε ένα δάνειο από μία τράπεζα. Ας πούμε ένα στεγαστικό... Οφείλετε να το αποπληρώσετε και μαζί με το κεφάλαιο, θα έχετε και κάποιους τόκους. Μέχρι εδώ σαφές...
Τί έκανε η L.B.? Πήγαινε στην τράπεζα κι αγόραζε το δάνειό Σας. Έδινε το κεφάλαιο και κάποιους τόκους (αφού το αποπλήρωνε σχεδόν άμεσα) και μετά Εσείς χρωστούσατε σε εκείνους. Δεδομένου του ότι θα καθυστερούσατε σίγουρα την αποπληρωμή του δανείου (εννοώντας, πως δε θα το αποπληρώνατε την ίδια μέρα, που το πήρατε), η L.B. υπολόγιζε στους τόκους του δανείου Σας, που πλέον εισέπραττε η ίδια.
Μακροπρόθεσμα πρόκειται για μία ιδιαίτερα κερδοφόρα σκέψη κι επιχείρηση!! Κάπου εδώ ξεκινάει το μπλέξιμο...
Οι Lloyd's του Λονδίνου, που δημιούργησαν το underwritting, είχαν εκφράσει ευθύς εξ' αρχής το βαθμό επικινδυνότητας.
Σίγουρα ένα μέρος του κινδύνου άπτεται στη μεγάλη καθυστέρηση ή και στην καθόλου αποπληρωμή του δανείου. Στην πρώτη περίπτωση εισπράτεις ες αεί τόκους, οπότε κάτι βγάζεις.. Στη δεύτερη περίπτωση κατασχέτεις την ακίνητη περιουσία του δανειολήπτη κι είσαι οικονομικά ορθός.
Η επικινδυνότητα βρίσκεται στο ότι εάν η αποπληρωμή καθυστερήσει αρκετά, χάνεις για πολύ καιρό το κεφάλαιο, που δαπάνησες για την αγορά του δανείου. Εάν, δε, έχεις κάνει το ίδιο πράγμα για εκατομμύρια δανειολήπτες (όπως έκανε η L.B.), τότε χάνεις ένα μεγάλο κεφάλαιο για αρκετό διάστημα...
Πολλοί από τους δανειολήπτες, είχαν υποθηκεύσει τα σπίτια τους, ώστε να εκδοθεί το δάνειο . Τα σπίτια των περισσοτέρων, όμως, ανήκαν στην Lehman Brothers, η οποία είχε αγοράσει και τα δάνεια.. Οπότε τί να κατασχέσει??? Κάτι ήδη δικό της?!?!
Αυτόν τον κίνδυνο ούτε οι Lloyd's δε μπόρεσαν να τον προβλέψουν...
Έδωσε η L.B. ένα σωρό χρήματα για να αγοράσει τα δάνεια, αλλά αυτά τα χρήματα δε της δόθηκαν ποτέ από τους δανειολήπτες! Άλλοι καθυστερούσαν, άλλοι δεν είχαν.. Στο μεταξύ, όμως, το κεφάλαιο είχε φύγει από τη Lehman και τα έξοδα έτρεχαν, χωρίς να μπορεί η επένδυση του underwritting να αποδώσει...
Κάπου εκεί ήρθε το τέλος....
Ο κυριότερος λόγος είναι αυτός... Από εκεί και πέρα υπάρχουν και τα υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη των μεγάλων εταιρειών με τους τεράστιους και προκλητικούς μισθούς τους.
Διαχειριζόντουσαν τα κεφάλαια και τις τύχες των επιχειρήσεων, αμοίβονταν αδρά και η οικονομική κρίση των εργοδοτών τους μεγάλωνε και βύθιζε οικονομικά οικοδομήματα σε βάθη απρόσιτα ακόμα και για τον πιο ευφάνταστο ανθρώπινο νου....
Φτάσαμε, λοιπόν στο σήμερα! Την κρίση δε θα την καταλάβει ο συνταξιούχος κι ο μισθωτός (όσο έχει δουλειά ακόμα...). Την κρίση την καταλαβαίνουν οι εταιρείες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες...
Εκεί όπου η ρευστότητα έχει μείζουσα σημασία. Εκεί όπου η ρευστότητα δεν υπάρχει.. Κι ακόμα είμαστε στην αρχή.
Ας σκεφτόμαστε θετικά. Όλα είναι μια επανάληψη! Και παλαιότερα υπήρξε κρίση. Αντιμετωπίστηκε...
Μετά τιμής
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
"Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών"
Σαν πρώην μέλος της οικογένειας της Πολεμικής μας Αεροπορίας και σαν πολίτης, πλέον, ματώνει η καρδία μου κάθε φορά που ακούω για ατυχήματα στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού κι ιδιαίτερα για όσα έχουν να κάνουν με τους πιλότους μας...
Δυστυχώς το ελικόπτερο ΑΗ-64Α βρέθηκε κι οι δύο κυβερνήτες του δεν είναι πλέον αγνοούμενοι. "Πέταξαν" σαν άλλοι Ίκαροι....
Σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο από το www.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=954959&lngDtrID=244):
"Διήμερο στρατιωτικό πένθος κηρύσσεται στις Ένοπλες Δυνάμεις, με απόφαση του υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευ.Μεϊμαράκη, για τον τραγικό θάνατο των δύο χειριστών του ελικοπτέρου Apache, που έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος.
Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε στις οικογένειες των θυμάτων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας: «Το τραγικό ατύχημα που στέρησε την ζωή των δυο αξιωματικών του Στρατού Ξηράς, οι οποίοι έπεσαν στο βωμό της συνεισφοράς στην πατρίδα, μας θλίβει βαθύτατα όλους. Εκφράζω τη βαθιά μου οδύνη, όπως και όλου του ελληνικού λαού, στις οικογένειες των αδικοχαμένων στρατιωτικών».
Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού πένθος, οι σημαίες θα κυματίζουν μεσίστιες στις στρατιωτικές μονάδες, υπηρεσίες και καταστήματα.
Ο υπουργός εξέφρασε τα ειλικρινή συλλυπητήριά του και τη βαθύτατη θλίψη του προς τις οικογένειες των άτυχων χειριστών για την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων.
Tη βαθιά λύπη της κυβέρνησης για τους δύο αξιωματικούς εξέφρασε και κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευ.Αντώναρος. «Εκφράζουμε τη συμπαράστασή και τα συλλυπητήρια προς τους οικείους των άτυχων αξιωματικών μας» είπε.
Τα αίτια του δυστυχήματος διερευνώνται απο Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων.
Τα πτώματα των δύο άτυχων χειριστών βρέθηκαν το πρωί της Πέμπτης απανθρακωμένα και δεμένα με τις ζώνες ασφαλείας στις θέσεις τους. Το στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου Apache κατέπεσε στην περιοχή της Κύμης στην Εύβοια, την Τετάρτη.
Νεκροί είναιο ταγματάρχης Δημήτρης Σκούρας, 36 ετών, και ο λοχαγός Αθανάσιος Κακαμπάκος 33 ετών.
Τα συντρίμμια του στρατιωτικού ελικοπτέρου εντοπίσθηκαν σε χαράδρα 300 μέτρων στην περιοχή του Μοναστηριού του Σωτήρος, ωστόσο η προσέγγιση από τους διασώστες ήταν δύσκολη λόγω των συνεχών εκρήξεων που σημειώνονταν εώς νωρίς το πρωί της Πέμπτης.
Το Apache συμμετείχε σε νυχτερινή άσκηση και ήταν οπλισμένο και γεμμάτο καύσιμα, καθώς μόλις είχε σηκωθεί από τη βάση της Τανάγρας.
Το ελικόπτερο κατέπεσε κοντά σε κατοικημένη περιοχή. Στην επιχείρηση εντοπισμού των δύο χειριστών συμμετείχαν στρατιώτες, αστυνομικές και πυροσβεστικές δυνάμεις, καθώς και δύο ελικόπτερα τύπου super puma.
Το ελικόπτερο τύπου Apache της Αεροπορίας Στρατού με διμελές πλήρωμα συνετρίβη στις 8:15 το βράδυ της Τετάρτης βορειοδυτικά της Κύμης στην Εύβοια, για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους, ενώ συμμετείχε σε άσκηση μαζί με ένα ακόμη ελικόπτερο του ίδιου τύπου.
Τα δύο ελικόπτερα AH 64-A είχαν απογειωθεί στις 19:30 με καλές καιρικές συνθήκες σε προγραμματισμένη εκπαιδευτική δραστηριότητα. Τα ελικόπτερα είχαν μετασταθμεύσει από το Στεφανοβίκειο στην Τανάγρα προκειμένου να εκτελέσουν επιχείρηση αξιολόγησης πυροβολαρχίας Hawk."
Αιωνία τους η μνήμη... Η καταραμένη λίστα των πεσόντων πιλότων μας εν καιρώ ειρήνης μεγαλώνει......
"Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών." Προς τιμήν όλων όσων μας επιτρέπουν να κοιμόμαστε ήρεμοι..................
Δυστυχώς το ελικόπτερο ΑΗ-64Α βρέθηκε κι οι δύο κυβερνήτες του δεν είναι πλέον αγνοούμενοι. "Πέταξαν" σαν άλλοι Ίκαροι....
Σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο από το www.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=954959&lngDtrID=244):
"Διήμερο στρατιωτικό πένθος κηρύσσεται στις Ένοπλες Δυνάμεις, με απόφαση του υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευ.Μεϊμαράκη, για τον τραγικό θάνατο των δύο χειριστών του ελικοπτέρου Apache, που έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος.
Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε στις οικογένειες των θυμάτων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας: «Το τραγικό ατύχημα που στέρησε την ζωή των δυο αξιωματικών του Στρατού Ξηράς, οι οποίοι έπεσαν στο βωμό της συνεισφοράς στην πατρίδα, μας θλίβει βαθύτατα όλους. Εκφράζω τη βαθιά μου οδύνη, όπως και όλου του ελληνικού λαού, στις οικογένειες των αδικοχαμένων στρατιωτικών».
Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού πένθος, οι σημαίες θα κυματίζουν μεσίστιες στις στρατιωτικές μονάδες, υπηρεσίες και καταστήματα.
Ο υπουργός εξέφρασε τα ειλικρινή συλλυπητήριά του και τη βαθύτατη θλίψη του προς τις οικογένειες των άτυχων χειριστών για την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων.
Tη βαθιά λύπη της κυβέρνησης για τους δύο αξιωματικούς εξέφρασε και κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευ.Αντώναρος. «Εκφράζουμε τη συμπαράστασή και τα συλλυπητήρια προς τους οικείους των άτυχων αξιωματικών μας» είπε.
Τα αίτια του δυστυχήματος διερευνώνται απο Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων.
Τα πτώματα των δύο άτυχων χειριστών βρέθηκαν το πρωί της Πέμπτης απανθρακωμένα και δεμένα με τις ζώνες ασφαλείας στις θέσεις τους. Το στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου Apache κατέπεσε στην περιοχή της Κύμης στην Εύβοια, την Τετάρτη.
Νεκροί είναιο ταγματάρχης Δημήτρης Σκούρας, 36 ετών, και ο λοχαγός Αθανάσιος Κακαμπάκος 33 ετών.
Τα συντρίμμια του στρατιωτικού ελικοπτέρου εντοπίσθηκαν σε χαράδρα 300 μέτρων στην περιοχή του Μοναστηριού του Σωτήρος, ωστόσο η προσέγγιση από τους διασώστες ήταν δύσκολη λόγω των συνεχών εκρήξεων που σημειώνονταν εώς νωρίς το πρωί της Πέμπτης.
Το Apache συμμετείχε σε νυχτερινή άσκηση και ήταν οπλισμένο και γεμμάτο καύσιμα, καθώς μόλις είχε σηκωθεί από τη βάση της Τανάγρας.
Το ελικόπτερο κατέπεσε κοντά σε κατοικημένη περιοχή. Στην επιχείρηση εντοπισμού των δύο χειριστών συμμετείχαν στρατιώτες, αστυνομικές και πυροσβεστικές δυνάμεις, καθώς και δύο ελικόπτερα τύπου super puma.
Το ελικόπτερο τύπου Apache της Αεροπορίας Στρατού με διμελές πλήρωμα συνετρίβη στις 8:15 το βράδυ της Τετάρτης βορειοδυτικά της Κύμης στην Εύβοια, για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους, ενώ συμμετείχε σε άσκηση μαζί με ένα ακόμη ελικόπτερο του ίδιου τύπου.
Τα δύο ελικόπτερα AH 64-A είχαν απογειωθεί στις 19:30 με καλές καιρικές συνθήκες σε προγραμματισμένη εκπαιδευτική δραστηριότητα. Τα ελικόπτερα είχαν μετασταθμεύσει από το Στεφανοβίκειο στην Τανάγρα προκειμένου να εκτελέσουν επιχείρηση αξιολόγησης πυροβολαρχίας Hawk."
Αιωνία τους η μνήμη... Η καταραμένη λίστα των πεσόντων πιλότων μας εν καιρώ ειρήνης μεγαλώνει......
"Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών." Προς τιμήν όλων όσων μας επιτρέπουν να κοιμόμαστε ήρεμοι..................
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ
Μιας κι ηρεμίσαμε λίγο από τους σεισμούς, δαγκώνω και τη γλώσσα μου ταυτόχρονα, είπα να δημοσιεύσω κάτι ενδιαφέρον.
http://www.gein.noa.gr/services/monthly-list.html
Δείτε προσεκτικά την παραπάνω σελίδα. Είναι ο ιστότοπος του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου. Σε αυτή καταγράφονται οι σεισμοί της περιόδου από 01 Σεπτεμβρίου έως και 05 Νοεμβρίου 2008.
Τρομάζει το πλήθος τους... Ούτε να τους μετρήσω προσπάθησα και, για να Σας πω την αλήθεια, ούτεθέλω να μάθω το πλήθος τους. Κάποιες παρατηρήσεις γίνονται, όμως. Ακόμα κι αν δεν είσαι ειδικός!
Το μέγεθος των σεισμών κυμαίνεται από το 1,2 της κλίμακας Ρίχτερ μέχρι το 4,6 της ίδιας κλίμακας, που σημειώθηκε στις 15 Οκτωβρίου κι ώρα 19:29 GMT. Το εστιακό βάθος ποικίλει από τα 2 μέχρι τα 169 χιλιόμετρα.
Η γεωγραφική κατανομή των σεισμών αγγίζει σχεδόν ολόκληρη την επικράτεια (όσον αφορά το επίκεντρο) κι αρκετοί έγιναν αισθητοί και στην Αττική..
Σεισμογενής περιοχή η χώρα μας. Αυτό το ξέραμε. Σίγουρα, όμως, δεν ξέρουμε πόσοι σεισμοί γίνονται κάθε μέρα... Μικροί στην πλειοψηφία τους (όσο "μικρός" μπορεί να χαρακτηριστεί ένας σεισμός), αλλά δεν παύει ο αριθμός τους να σοκάρει.
Δε το λέω με την έννοια της τρομοκρατίας. Άλλωστε, προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με το σεισμό. Τον δέχομαι ήρεμα, σχεδόν μοιρολατρικά... Σε κάθε "κούνημά¨του συνειδητοποιώ τη δύναμη της φύσης και το "τέρας" που κρύβεται μέσα της!
Αυτό που μου προκάλεσε περισσότερη εντύπωση είναι, πως ο Εγκέλαδος δεν απεργεί ποτέ! Δεν υπάρχει μέρα χωρις σεισμική δραστηριότητα. Πραγματικά φανταστικό!!
Κλείνω με μία ευχή... Μακάρι να μην ξαναζήσουμε ΠΟΤΕ τις στιγμές του 1999. Μακάρι ο Εγκέλαδος να "ξυπνάει" μόνο για να μας εμφανίσει τις δυνάμεις της φύσης κι όχι για να μας προκαλέσει κακό...
Σημείωση: Ο Εγκέλαδος στην Ελληνική Μυθολογία φέρεται ως αρχηγός των Γιγάντων των καλουμένων Τιτάνων γιος του Ταρτάρου και της Γης που έπαιξε όμως πρωτεύοντα ρόλο στη Γιγαντομαχία στην οποία και φονεύθηκε.
Ετυμολογικά ο Εγκέλαδος μάλλον αποτελεί σύντμηση (έγκειμαι + λας), που σημαίνει ο εγκατεστημένος στα πετρώματα, στο στερεό φλοιό της Γης.
Μετά τιμής
http://www.gein.noa.gr/services/monthly-list.html
Δείτε προσεκτικά την παραπάνω σελίδα. Είναι ο ιστότοπος του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου. Σε αυτή καταγράφονται οι σεισμοί της περιόδου από 01 Σεπτεμβρίου έως και 05 Νοεμβρίου 2008.
Τρομάζει το πλήθος τους... Ούτε να τους μετρήσω προσπάθησα και, για να Σας πω την αλήθεια, ούτεθέλω να μάθω το πλήθος τους. Κάποιες παρατηρήσεις γίνονται, όμως. Ακόμα κι αν δεν είσαι ειδικός!
Το μέγεθος των σεισμών κυμαίνεται από το 1,2 της κλίμακας Ρίχτερ μέχρι το 4,6 της ίδιας κλίμακας, που σημειώθηκε στις 15 Οκτωβρίου κι ώρα 19:29 GMT. Το εστιακό βάθος ποικίλει από τα 2 μέχρι τα 169 χιλιόμετρα.
Η γεωγραφική κατανομή των σεισμών αγγίζει σχεδόν ολόκληρη την επικράτεια (όσον αφορά το επίκεντρο) κι αρκετοί έγιναν αισθητοί και στην Αττική..
Σεισμογενής περιοχή η χώρα μας. Αυτό το ξέραμε. Σίγουρα, όμως, δεν ξέρουμε πόσοι σεισμοί γίνονται κάθε μέρα... Μικροί στην πλειοψηφία τους (όσο "μικρός" μπορεί να χαρακτηριστεί ένας σεισμός), αλλά δεν παύει ο αριθμός τους να σοκάρει.
Δε το λέω με την έννοια της τρομοκρατίας. Άλλωστε, προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με το σεισμό. Τον δέχομαι ήρεμα, σχεδόν μοιρολατρικά... Σε κάθε "κούνημά¨του συνειδητοποιώ τη δύναμη της φύσης και το "τέρας" που κρύβεται μέσα της!
Αυτό που μου προκάλεσε περισσότερη εντύπωση είναι, πως ο Εγκέλαδος δεν απεργεί ποτέ! Δεν υπάρχει μέρα χωρις σεισμική δραστηριότητα. Πραγματικά φανταστικό!!
Κλείνω με μία ευχή... Μακάρι να μην ξαναζήσουμε ΠΟΤΕ τις στιγμές του 1999. Μακάρι ο Εγκέλαδος να "ξυπνάει" μόνο για να μας εμφανίσει τις δυνάμεις της φύσης κι όχι για να μας προκαλέσει κακό...
Σημείωση: Ο Εγκέλαδος στην Ελληνική Μυθολογία φέρεται ως αρχηγός των Γιγάντων των καλουμένων Τιτάνων γιος του Ταρτάρου και της Γης που έπαιξε όμως πρωτεύοντα ρόλο στη Γιγαντομαχία στην οποία και φονεύθηκε.
Ετυμολογικά ο Εγκέλαδος μάλλον αποτελεί σύντμηση (έγκειμαι + λας), που σημαίνει ο εγκατεστημένος στα πετρώματα, στο στερεό φλοιό της Γης.
Μετά τιμής
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
Α Η Δ Ι Α
Τελικά πρέπει να μη βλέπω τις πρωινές εκπομπές πριν ξεκινήσω για το γραφείο...
Σήμερα ξεκίνησα τη μέρα μου με απίστευτα νεύρα κι αιτία ήταν μία λαοφιλέστατη φυσιογνωμία: αυτή του κ. Γιώργου Αυτιά.
Ένας κύριος, λοιπόν, μας εξιστόρησε το γιατί ένας τροχονόμος του επέβαλε πρόστιμο 350 Ευρώ, επειδή ο γιός του δεν καθόταν στο πίσω κάθισμα.. Όπως ΟΦΕΙΛΕ, δηλαδή!!!
Φτάσαμε, όπως όλα δείχνουν, να διαμαρτυρόμαστε ακόμα κι όταν ο κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο. Φτάσαμε να κατηγορούμε το Σύστημα ακόμα κι όταν επεμβαίνει για την ακεραιότητά μας. Ειδικά σε περιπτώσεις, που εμείς είμαστε ανίκανοι να το πράξουμε...
Προσπαθεί, δηλαδή, η αστυνομία να σώσει το παιδί Σου από κάποιο ατύχημα κι Εσένα τον ίδιο από το ψυχολογικό βάρος ενός τραυματισμού του (στην καλυτέρα των περιπτώσεων) κι Εσύ, αντί να πεις κι "ευχαριστώ" βγαίνεις στα κανάλια....
Κι άντε.... Εσύ βγήκες... Είναι δυνατόν ο παρουσιαστής του καναλιού, που Σε φιλοξενεί να προλογίζει το θέμα λέγοντας: "Δε του φτάνουν του κοσμάκη τα προβλήματά του, του βάζουν κι άλλα οικονομικά χρέη πάνω από το κεφάλι του"?!?!?!? Δηλαδή να καταργήσουμε τα, νομίμως επιβαλλόμενα, πρόστιμα, επειδή έχουμε γενικότερο οικονομικό πρόβλημα.
Πολύ σοφή λογική! Επιτρέψτε μου να μη την ασπαστώ, όμως. Εάν δεν έχω ο ίδιος την κοινή λογική να προφυλάξω τη σωματική και ψυχική ακεραιότητά μου καθώς και των οικείων μου (για να μην πω του γενικότερου συνόλου), τότε κάποιος πρέπει να το κάνει! Κι από τη στιγμή που δεν έχω καταλάβει με το καλό (Κ.Ο.Κ., γενικότερη ενημέρωση...) ας το καταλάβω με το κακό (ποινή οικονομικής ή οιασδήποτε άλλης φύσεως).
Φυσικά κι ο κύριος, που έκανε την καταγγελία, έχει ένα ελαφρυντικό. Δεν φταίει εκείνος, που δεν υπάρχει ΠΑΙΔΕΙΑ στη χώρα μας! Δεν φταίει εκείνος, επειδή το σύστημα μας έχει μάθει να αδιαφορούμε! Φταίει, όμως, στο μέγιστο βαθμό, επειδή έχει οικογένεια και δεν ενδιαφέρεται για εκείνη, βασιζόμενος στην απλή λογική!
Θα μπορούσα να του δώσω ένα ακόμα ελαφρυντικό. Εκείνο, που ο Freud είχε ονομάσει "Asylum Ignorantia". Το "άσυλο" της άγνοιας, δηλαδή.. Είμαστε στον 21ο αιώνα! Άγνοια σε θέματα τέτοιος μορφής δεν υφίσταται,όμως!
Δε θέλω να γίνω πιο αυστηρός. Όλοι μας έχουμε πολλές έννοιες τον τελευταίο καιρό, αλλά κάποια πράγματα δεν είναι δυνατόν να δικαιολογηθούν.
Μη βιαστείτε να με πείτε νομοταγή ή υπόδειγμα. Όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε από πρώτο χέρι, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Όπως έχω ξαναπεί, όλοι μας έχουμε παρανομήσει. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Δεν έχουμε βγει να το διατυμπανίσουμε στα Μ.Μ.Ε., όμως και να κατηγορούμε θεούς και δαίμονες, επειδή συλληφθήκαμε εκτός των ορίων του νόμου...
Δεν έχουμε βγει να υπερηφανευτούμε, επειδή παρανομώντας θέσαμε σε κίνδυνο τη ζωή κάποιου άλλου και δη της οικογένειάς μας! Κι ακριβώς, επειδή δεν έχουμε κάνει δημόσια εμφάνιση για το λόγο αυτό, δε βρέθηκε και κάποιος δημοσιογράφος να μας υποστηρίζει και να κατηγορεί την τήρηση του νόμου..
Μία ερώτηση, κύριε δημοσιογράφε, όποιος κι αν είσαι Εσύ: Εάν σε κάποιο ατύχημα έβλεπες ένα παιδάκι τραυματισμένο, επειδή ο γονέας του, δε το είχε στο πίσω κάθισμα ούτε δεμένο, τί θα έλεγες? Θα σου έφταιγε και τότε η Αστυνομία, επειδή δεν έπιασε τον ασυνείδητο πατέρα?! Θα έφταιγε, τότε, ο πατέρας??? 'Η μήπως θα κατηγορούσες, ελαφρά τη καρδία, τον αμείλικτο νόμο της φυσικής, που ονομάζεται "ορμή"??
Λογικευτείτε, κύριοι... ΛΟΓΙΚΕΥΤΕΙΤΕ... Μας βλέπει και μας ακούει κόσμος!
Σημείωση: Η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι σημαντικό πράγμα. Τα σχολεία μας δεν τα καταφέρνουν. ΌΛΑ ξεκινού από την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας
Μετά τιμής
Σήμερα ξεκίνησα τη μέρα μου με απίστευτα νεύρα κι αιτία ήταν μία λαοφιλέστατη φυσιογνωμία: αυτή του κ. Γιώργου Αυτιά.
Ένας κύριος, λοιπόν, μας εξιστόρησε το γιατί ένας τροχονόμος του επέβαλε πρόστιμο 350 Ευρώ, επειδή ο γιός του δεν καθόταν στο πίσω κάθισμα.. Όπως ΟΦΕΙΛΕ, δηλαδή!!!
Φτάσαμε, όπως όλα δείχνουν, να διαμαρτυρόμαστε ακόμα κι όταν ο κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο. Φτάσαμε να κατηγορούμε το Σύστημα ακόμα κι όταν επεμβαίνει για την ακεραιότητά μας. Ειδικά σε περιπτώσεις, που εμείς είμαστε ανίκανοι να το πράξουμε...
Προσπαθεί, δηλαδή, η αστυνομία να σώσει το παιδί Σου από κάποιο ατύχημα κι Εσένα τον ίδιο από το ψυχολογικό βάρος ενός τραυματισμού του (στην καλυτέρα των περιπτώσεων) κι Εσύ, αντί να πεις κι "ευχαριστώ" βγαίνεις στα κανάλια....
Κι άντε.... Εσύ βγήκες... Είναι δυνατόν ο παρουσιαστής του καναλιού, που Σε φιλοξενεί να προλογίζει το θέμα λέγοντας: "Δε του φτάνουν του κοσμάκη τα προβλήματά του, του βάζουν κι άλλα οικονομικά χρέη πάνω από το κεφάλι του"?!?!?!? Δηλαδή να καταργήσουμε τα, νομίμως επιβαλλόμενα, πρόστιμα, επειδή έχουμε γενικότερο οικονομικό πρόβλημα.
Πολύ σοφή λογική! Επιτρέψτε μου να μη την ασπαστώ, όμως. Εάν δεν έχω ο ίδιος την κοινή λογική να προφυλάξω τη σωματική και ψυχική ακεραιότητά μου καθώς και των οικείων μου (για να μην πω του γενικότερου συνόλου), τότε κάποιος πρέπει να το κάνει! Κι από τη στιγμή που δεν έχω καταλάβει με το καλό (Κ.Ο.Κ., γενικότερη ενημέρωση...) ας το καταλάβω με το κακό (ποινή οικονομικής ή οιασδήποτε άλλης φύσεως).
Φυσικά κι ο κύριος, που έκανε την καταγγελία, έχει ένα ελαφρυντικό. Δεν φταίει εκείνος, που δεν υπάρχει ΠΑΙΔΕΙΑ στη χώρα μας! Δεν φταίει εκείνος, επειδή το σύστημα μας έχει μάθει να αδιαφορούμε! Φταίει, όμως, στο μέγιστο βαθμό, επειδή έχει οικογένεια και δεν ενδιαφέρεται για εκείνη, βασιζόμενος στην απλή λογική!
Θα μπορούσα να του δώσω ένα ακόμα ελαφρυντικό. Εκείνο, που ο Freud είχε ονομάσει "Asylum Ignorantia". Το "άσυλο" της άγνοιας, δηλαδή.. Είμαστε στον 21ο αιώνα! Άγνοια σε θέματα τέτοιος μορφής δεν υφίσταται,όμως!
Δε θέλω να γίνω πιο αυστηρός. Όλοι μας έχουμε πολλές έννοιες τον τελευταίο καιρό, αλλά κάποια πράγματα δεν είναι δυνατόν να δικαιολογηθούν.
Μη βιαστείτε να με πείτε νομοταγή ή υπόδειγμα. Όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε από πρώτο χέρι, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Όπως έχω ξαναπεί, όλοι μας έχουμε παρανομήσει. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Δεν έχουμε βγει να το διατυμπανίσουμε στα Μ.Μ.Ε., όμως και να κατηγορούμε θεούς και δαίμονες, επειδή συλληφθήκαμε εκτός των ορίων του νόμου...
Δεν έχουμε βγει να υπερηφανευτούμε, επειδή παρανομώντας θέσαμε σε κίνδυνο τη ζωή κάποιου άλλου και δη της οικογένειάς μας! Κι ακριβώς, επειδή δεν έχουμε κάνει δημόσια εμφάνιση για το λόγο αυτό, δε βρέθηκε και κάποιος δημοσιογράφος να μας υποστηρίζει και να κατηγορεί την τήρηση του νόμου..
Μία ερώτηση, κύριε δημοσιογράφε, όποιος κι αν είσαι Εσύ: Εάν σε κάποιο ατύχημα έβλεπες ένα παιδάκι τραυματισμένο, επειδή ο γονέας του, δε το είχε στο πίσω κάθισμα ούτε δεμένο, τί θα έλεγες? Θα σου έφταιγε και τότε η Αστυνομία, επειδή δεν έπιασε τον ασυνείδητο πατέρα?! Θα έφταιγε, τότε, ο πατέρας??? 'Η μήπως θα κατηγορούσες, ελαφρά τη καρδία, τον αμείλικτο νόμο της φυσικής, που ονομάζεται "ορμή"??
Λογικευτείτε, κύριοι... ΛΟΓΙΚΕΥΤΕΙΤΕ... Μας βλέπει και μας ακούει κόσμος!
Σημείωση: Η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι σημαντικό πράγμα. Τα σχολεία μας δεν τα καταφέρνουν. ΌΛΑ ξεκινού από την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας
Μετά τιμής
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008
Αμερικανικές Εκλογές
Ειλικρινά, φίλοι μου, δεν έχω ασχοληθεί αρκετά με τις εκλογές των Η.Π.Α., όσο κουτό κι αν είναι αυτό, αφού το αποτέλεσμά τους επηρρεάζει τις ζωές όλων μας.
Κάποιες σκόρπιες ομιλίες, κάποιες σκόρπιες δημοσκοπήσεις, κάποιες σκόρπιες αναλύσεις... Τίποτα συγκεκριμένο, όμως. Προσωπικό όφελος, άμμεσο εννοώ, δεν έχω κι έτσι απλά παρακολουθώ εξ' αποστάσεως τις εξελίξεις.
Ένα απέραντο θέατρο μου θυμίζει η εκλογική διαδικασία στην Αμερική. Δεν έχω καταλήξει αν είναι θέατρο του παραλόγου ή όχι, αλλά η υποκριτικές ικανότητες των υποψηφίων σίγουρα εντυπωσιάζουν.
Μία με το μικρόφωνο στο χέρι, σαν άλλες πριμαντόνες, μία με τις συνεντεύξεις των οικείων τους, μία με το ένα, μία με το άλλο.. Υπερπαραγωγή αντάξια των ακριβότερων του Hollywood.. Με όλες τις κατηγορίες των oscar: πρώτου ανδρικού ρόλου, πρώτου γυναικείου, σεναρίου, μουσικής...
Κάθε υποψήφιος έχει τη δική του κάστα να τον υποστηρίζει και, φυσικά, να τον χρηματοδοτεί. Χρήματα δωσμένα πάνω και κάτω από το τραπέζι, με ή χωρίς αποδείξεις. Τώρα, το πως γίνεται ο αυριανός πρόεδρος των Ημωμένων Πολιτειών να κατευθύνει τη χώρα χωρίς να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των υποστηρικτών-χρηματοδοτών-πολυεθνικών του είναι ένα θέμα. Ο έχων κοινό νου αντιλαμβάνεται...
Ανάμεσα στα πολλά αξιοσημείωτα κι αξιοπερίεργα του νομικού πλαισίου των εκλογών, υπήρχε ένα, το οποίο για άλλη μία φορά με έκανε να καταλάβω πόσο μπροστά είναι οι άνθρωποι στην μακρινή αυτή χώρα!
Η υποψήφια των Δμοκρατικών Sarah Palin βρέθηκε ξαφνικά στον αγώνα για τη θέση του αντιπροέδρου. Εξ' Αλάσκας ορμώμενη, η προσωπική της καρνταρόμπα δε διέθετε τα απαιτούμενα ρούχα κι αξεσουάρ για την προεκλογική καμπάνια της.
Για το λόγο αυτό, οι χορηγοί των Δημοκρατικών διέθεσαν 150.000 Δολλάρια για την αγορά ρουχισμού!
Το περίεργο έρχεται τώρα: Βάσει νόμου η συμπαθέστατη υποψήφια, μετά το πέρας της προεκλογικής εκστρατείας, πρέπει να πουλήσει τα ρούχα αυτά και να δώσει τα χρήματα σε φιλανθρωπικές οργανώσεις!
Σας είπα... Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι! Ακόμα και για αυτό έχουν προβλέψει...
Δηλαδή το ότι χρηματοδοτούν κι εξαγοράζουν τον επόμενο πρόεδρο των Η.Π.Α. είνια νομικά σωστό κι αποδεκτό, αλλά το να κρατήσει ο υποψήφιος τα ρούχα, που αποκτήθηκαν με χρήματα ψηφοφόρων, όχι!!
Κι όλο αυτό το στεγανοποίησαν σε ένα νομικό πλαίσιο!! Δηλαδή.... Έτη φωτός μπροστά μας!
Τελικά οι εκλογές στην Ελλάδα είναι ένας παράδεισος! Όλοι υποψιαζόμαστε, τί γίνεται, αλλά δε μας το λένε κατάμουτρα! Δε μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας, θεωρώντας μας τόσο ήλιθιους, αλλά πίσω από τις πλάτες μας...
Αρχίζω να τους εκτιμώ...
Σημείωση: Θα έπρεπε όλοι να ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με την εκλογική διαδικασία και την προεκλογική πορεία των αμερικανικών εκλογών. Το αποτέλεσμά τους θα μας αλλάξει τη ζωή κι ας μη θέλουμε να το δεχτούμε...
Μετά τιμής
Κάποιες σκόρπιες ομιλίες, κάποιες σκόρπιες δημοσκοπήσεις, κάποιες σκόρπιες αναλύσεις... Τίποτα συγκεκριμένο, όμως. Προσωπικό όφελος, άμμεσο εννοώ, δεν έχω κι έτσι απλά παρακολουθώ εξ' αποστάσεως τις εξελίξεις.
Ένα απέραντο θέατρο μου θυμίζει η εκλογική διαδικασία στην Αμερική. Δεν έχω καταλήξει αν είναι θέατρο του παραλόγου ή όχι, αλλά η υποκριτικές ικανότητες των υποψηφίων σίγουρα εντυπωσιάζουν.
Μία με το μικρόφωνο στο χέρι, σαν άλλες πριμαντόνες, μία με τις συνεντεύξεις των οικείων τους, μία με το ένα, μία με το άλλο.. Υπερπαραγωγή αντάξια των ακριβότερων του Hollywood.. Με όλες τις κατηγορίες των oscar: πρώτου ανδρικού ρόλου, πρώτου γυναικείου, σεναρίου, μουσικής...
Κάθε υποψήφιος έχει τη δική του κάστα να τον υποστηρίζει και, φυσικά, να τον χρηματοδοτεί. Χρήματα δωσμένα πάνω και κάτω από το τραπέζι, με ή χωρίς αποδείξεις. Τώρα, το πως γίνεται ο αυριανός πρόεδρος των Ημωμένων Πολιτειών να κατευθύνει τη χώρα χωρίς να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των υποστηρικτών-χρηματοδοτών-πολυεθνικών του είναι ένα θέμα. Ο έχων κοινό νου αντιλαμβάνεται...
Ανάμεσα στα πολλά αξιοσημείωτα κι αξιοπερίεργα του νομικού πλαισίου των εκλογών, υπήρχε ένα, το οποίο για άλλη μία φορά με έκανε να καταλάβω πόσο μπροστά είναι οι άνθρωποι στην μακρινή αυτή χώρα!
Η υποψήφια των Δμοκρατικών Sarah Palin βρέθηκε ξαφνικά στον αγώνα για τη θέση του αντιπροέδρου. Εξ' Αλάσκας ορμώμενη, η προσωπική της καρνταρόμπα δε διέθετε τα απαιτούμενα ρούχα κι αξεσουάρ για την προεκλογική καμπάνια της.
Για το λόγο αυτό, οι χορηγοί των Δημοκρατικών διέθεσαν 150.000 Δολλάρια για την αγορά ρουχισμού!
Το περίεργο έρχεται τώρα: Βάσει νόμου η συμπαθέστατη υποψήφια, μετά το πέρας της προεκλογικής εκστρατείας, πρέπει να πουλήσει τα ρούχα αυτά και να δώσει τα χρήματα σε φιλανθρωπικές οργανώσεις!
Σας είπα... Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι! Ακόμα και για αυτό έχουν προβλέψει...
Δηλαδή το ότι χρηματοδοτούν κι εξαγοράζουν τον επόμενο πρόεδρο των Η.Π.Α. είνια νομικά σωστό κι αποδεκτό, αλλά το να κρατήσει ο υποψήφιος τα ρούχα, που αποκτήθηκαν με χρήματα ψηφοφόρων, όχι!!
Κι όλο αυτό το στεγανοποίησαν σε ένα νομικό πλαίσιο!! Δηλαδή.... Έτη φωτός μπροστά μας!
Τελικά οι εκλογές στην Ελλάδα είναι ένας παράδεισος! Όλοι υποψιαζόμαστε, τί γίνεται, αλλά δε μας το λένε κατάμουτρα! Δε μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας, θεωρώντας μας τόσο ήλιθιους, αλλά πίσω από τις πλάτες μας...
Αρχίζω να τους εκτιμώ...
Σημείωση: Θα έπρεπε όλοι να ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με την εκλογική διαδικασία και την προεκλογική πορεία των αμερικανικών εκλογών. Το αποτέλεσμά τους θα μας αλλάξει τη ζωή κι ας μη θέλουμε να το δεχτούμε...
Μετά τιμής
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Ενοχλητικό
Διαβάζοντας διάφορες εφημερίδες (όπως λόγου χάριν το "Πρώτο Θέμα" σε θέμα της Άντζυς Σταθάτου) και διάφορα e-mail, το μάτι μου έπεσε πάνω στα προσωπικά αντικείμενα του Αρχιεπισκόπυ Χριστόδουλου.
Σας παραθέτω μία καταγραφή τους:
"Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας. Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου.
Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του. Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Αραδιάζουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα.
600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα. Απ' αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.
Πολλές αρχαίες εικόνες. 30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000.ευρώ η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυό ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυό ακριβώτερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church' s, απ' αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκηπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ. ( Όταν ανατράπηκε ο δικτάτωρ των Φιλιππίνων Μάρκος, βρέθηκε ότι η γυναίκα του είχε 80 ζεύγη παπουτσιών, ακριβά βέβαια αλλά συνηθισμένα).
Τρείς δεκάδες σέτ με καθημερινά δεσποτικά άμφια.
50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
12 στέμματα ( μίτρες ) από χρυσό και πολυτίμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα. Κυρίως έχουν διαμάντια.
100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολυτίμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολυτίμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία. 40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολυτίμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολυτίμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολυτίμους λίθους.
Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας. Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβώτερη στον κόσμο.
Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλλες.
Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές μπιζάμες.
Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
Τέσσερες ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα υφάσματα μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβώτερες φίρμες στον κόσμο.
Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ ), για να κτιστή ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάγωνται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί
και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου.
...Και μια ξεραμένη πορτοκαλάδα στο ποτήρι, πάνω στο γραφείο του, την οποία δεν πρόλαβε να πιή, γιατί πέθανε. Είχε μέσα και το καλαμάκι.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόεδρος δημοκρατίας ή πρωθυπουργός, πρώην και τωρινός, ή βιομήχανος ή εφοπλιστής που να έχη σπίτι με τέτοια οικοσκευή και τέτοια ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα.
Δεν έρχεται όμως πρώτος στον κόσμο ο Χριστόδουλος, αλλά μόλις τρίτος. Οι δυό πλουσιώτεροί του είναι η βασίλισσα της Αγγλίας και ο σουλτάνος του Βόρνεο.
Υπολογίζεται, ότι τον περνούσε και ο δικτάτωρ της Ρουμανίας Τσαουσέσκου.
Άνθρωποι του Χριστόδουλου λένε ότι στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού του υπήρχαν κατά τις τελευταίες ώρες του και 7 εκατομμύρια ευρώ για τις τρέχουσες ανάγκες (καθημερινά ψώνια κ.λ.π), τα οποία όμως παρ' όλες τις έρευνες δεν βρέθηκαν.
Και όλα αυτά ήταν μόνο το πρόχειρο πορτοφόλι του Χριστόδουλου για τα καθημερινά έξοδά του.
Αγνοείται, τελείως πού βρίσκονται οι κύριες καταθέσεις του στο εξωτερικό ή εσωτερικό, μετοχές, επενδύσεις, ακίνητα, κ.λ.π.
Θα πούν μερικοί κακοπροαίρετοι. «Και τι τα ήθελε όλ' αυτά ο αρχιεπίσκοπος ;».
Δεν σκέφτονται οι αδιάκριτοι και απερίσκεπτοι ότι ο Χριστόδουλος όλ' αυτά τα εξοικονόμησε, επειδή του χρειάζονταν για το εισιτήριο του στον παράδεισο;
Οι ευσεβείς χριστιανοί πρέπει να ζουν με λιτότητα και συνετή οικονομία, ώστε να ρίχνουν στο δίσκο της Εκκλησίας όσο μπορούν μεγαλύτερο οβολό, διότι είναι κρίμα ένας αρχιεπίσκοπος να μην μπορέση να συγκεντρώση το ποσό που του χρειάζεται για να κόψη ένα εισιτήριο για τον παράδεισο, σαν αυτό του αρχιεπισκόπου
Χριστόδουλου.
Αυτός είναι « Ο Χριστόδουλός σας», όπως είπε κάποτε κι ο ίδιος."
Σας παρακαλώ να αφαιρέσετε τα σχόλια του συντάκτη του παραπάνω κειμένου και να παραμείνετε μόνο στην αναφορά. Σας το παραθέτω ολόκληρο, ώστε να μην προσβάλω τον δημιουργό του e-mail.
Το μόνο που ενόχλησε εμένα είναι τα 7 εκατομμύρια ευρώ...
Όλα τα υπόλοιπα μπορώ να τα θεωρήσω δώρα στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, αλλά τα χρήματα, απλά, δε μπορώ να το δεχτώ. Δυστυχώς...
Ανέκαθεν θεωρούσα τον κεκοιμισμένο Αρχιεπίσκοπο χαρισματική κι ηγετική φυσιογνωμία. Στο άκουσμα της χρηματικής του περιουσίας, απογοητεύτηκα αρκετά...
Είτε επειδή δε τα χρειαζόταν,είτε επειδή θα μπορούσαν αυτά τα χρήματα να έχουν προωθηθεί σε οικογένειες κι ανθρώπους, που τα είχαν ανάγκη..
Έχω πάψει από καιρό να πιστεύω στο ιερατείο στο σύνολό του. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά, πιθανολογώ, λιγοστές. Τον Αρχιεπίσκοπο τον είχα γνωρίσει προσωπικά (είχα αυτή την τιμή) και τον εκτιμούσα σαν ηγέτη σε υπέρτατο βαθμό.
Εξέπεσε λίγο στα μάτια μου με το άκουσμα αυτού του ποσού, αλλά η φυσιογνωμία του παραμένει υψηλά στην εκτίμησή μου.
Αιωνία του η μνήμη...
Σημείωση: Θεωρώ, τουλάχιστον, ασεβές να αναφέρεσαι με πικρόχολα σχόλια σε κάποιον νεκρό. Όποιος κι αν είναι εκείνος...
Μετά τιμής
Σας παραθέτω μία καταγραφή τους:
"Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας. Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου.
Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του. Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Αραδιάζουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα.
600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα. Απ' αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.
Πολλές αρχαίες εικόνες. 30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000.ευρώ η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυό ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυό ακριβώτερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church' s, απ' αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκηπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ. ( Όταν ανατράπηκε ο δικτάτωρ των Φιλιππίνων Μάρκος, βρέθηκε ότι η γυναίκα του είχε 80 ζεύγη παπουτσιών, ακριβά βέβαια αλλά συνηθισμένα).
Τρείς δεκάδες σέτ με καθημερινά δεσποτικά άμφια.
50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
12 στέμματα ( μίτρες ) από χρυσό και πολυτίμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα. Κυρίως έχουν διαμάντια.
100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολυτίμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολυτίμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία. 40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολυτίμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολυτίμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολυτίμους λίθους.
Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας. Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβώτερη στον κόσμο.
Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλλες.
Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές μπιζάμες.
Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
Τέσσερες ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα υφάσματα μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβώτερες φίρμες στον κόσμο.
Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ ), για να κτιστή ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάγωνται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί
και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου.
...Και μια ξεραμένη πορτοκαλάδα στο ποτήρι, πάνω στο γραφείο του, την οποία δεν πρόλαβε να πιή, γιατί πέθανε. Είχε μέσα και το καλαμάκι.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόεδρος δημοκρατίας ή πρωθυπουργός, πρώην και τωρινός, ή βιομήχανος ή εφοπλιστής που να έχη σπίτι με τέτοια οικοσκευή και τέτοια ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα.
Δεν έρχεται όμως πρώτος στον κόσμο ο Χριστόδουλος, αλλά μόλις τρίτος. Οι δυό πλουσιώτεροί του είναι η βασίλισσα της Αγγλίας και ο σουλτάνος του Βόρνεο.
Υπολογίζεται, ότι τον περνούσε και ο δικτάτωρ της Ρουμανίας Τσαουσέσκου.
Άνθρωποι του Χριστόδουλου λένε ότι στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού του υπήρχαν κατά τις τελευταίες ώρες του και 7 εκατομμύρια ευρώ για τις τρέχουσες ανάγκες (καθημερινά ψώνια κ.λ.π), τα οποία όμως παρ' όλες τις έρευνες δεν βρέθηκαν.
Και όλα αυτά ήταν μόνο το πρόχειρο πορτοφόλι του Χριστόδουλου για τα καθημερινά έξοδά του.
Αγνοείται, τελείως πού βρίσκονται οι κύριες καταθέσεις του στο εξωτερικό ή εσωτερικό, μετοχές, επενδύσεις, ακίνητα, κ.λ.π.
Θα πούν μερικοί κακοπροαίρετοι. «Και τι τα ήθελε όλ' αυτά ο αρχιεπίσκοπος ;».
Δεν σκέφτονται οι αδιάκριτοι και απερίσκεπτοι ότι ο Χριστόδουλος όλ' αυτά τα εξοικονόμησε, επειδή του χρειάζονταν για το εισιτήριο του στον παράδεισο;
Οι ευσεβείς χριστιανοί πρέπει να ζουν με λιτότητα και συνετή οικονομία, ώστε να ρίχνουν στο δίσκο της Εκκλησίας όσο μπορούν μεγαλύτερο οβολό, διότι είναι κρίμα ένας αρχιεπίσκοπος να μην μπορέση να συγκεντρώση το ποσό που του χρειάζεται για να κόψη ένα εισιτήριο για τον παράδεισο, σαν αυτό του αρχιεπισκόπου
Χριστόδουλου.
Αυτός είναι « Ο Χριστόδουλός σας», όπως είπε κάποτε κι ο ίδιος."
Σας παρακαλώ να αφαιρέσετε τα σχόλια του συντάκτη του παραπάνω κειμένου και να παραμείνετε μόνο στην αναφορά. Σας το παραθέτω ολόκληρο, ώστε να μην προσβάλω τον δημιουργό του e-mail.
Το μόνο που ενόχλησε εμένα είναι τα 7 εκατομμύρια ευρώ...
Όλα τα υπόλοιπα μπορώ να τα θεωρήσω δώρα στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, αλλά τα χρήματα, απλά, δε μπορώ να το δεχτώ. Δυστυχώς...
Ανέκαθεν θεωρούσα τον κεκοιμισμένο Αρχιεπίσκοπο χαρισματική κι ηγετική φυσιογνωμία. Στο άκουσμα της χρηματικής του περιουσίας, απογοητεύτηκα αρκετά...
Είτε επειδή δε τα χρειαζόταν,είτε επειδή θα μπορούσαν αυτά τα χρήματα να έχουν προωθηθεί σε οικογένειες κι ανθρώπους, που τα είχαν ανάγκη..
Έχω πάψει από καιρό να πιστεύω στο ιερατείο στο σύνολό του. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά, πιθανολογώ, λιγοστές. Τον Αρχιεπίσκοπο τον είχα γνωρίσει προσωπικά (είχα αυτή την τιμή) και τον εκτιμούσα σαν ηγέτη σε υπέρτατο βαθμό.
Εξέπεσε λίγο στα μάτια μου με το άκουσμα αυτού του ποσού, αλλά η φυσιογνωμία του παραμένει υψηλά στην εκτίμησή μου.
Αιωνία του η μνήμη...
Σημείωση: Θεωρώ, τουλάχιστον, ασεβές να αναφέρεσαι με πικρόχολα σχόλια σε κάποιον νεκρό. Όποιος κι αν είναι εκείνος...
Μετά τιμής
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008
Εν Αφήσσω...
Μετά από ένα περιπετειώδες Σαββατοκύριακο κι εν όψει της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωμβρίου, σκέφτηκα να δημοσιεύσω μία ανάρτηση με ελαφρύ περιεχόμενο.
Το περιεχόμενο μπορεί να είναι ελαφρύ, αλλά η σημασία του είναι εξαιρετικά πολύτιμη! Ίσως επειδή μέσα στην ανάρτηση αυτή θα βρείτε πολλά στοιχεία του Έλληνα, τα οποία, όμως, δε του επιτρέπει η καθημερινότητα να εξωτερικέυει.
Όταν το καλοκαίρι πήγα στην παραλιακή μεριά του Πηλίου, σίγουρα δεν ήξερα πως θα κατέληγα σε ένα μικρό, γραφικό χωριουδάκι, το οποίο τείνει να γίνει το χωριό, που ποτέ δεν είχα.
Μικρή κοινωνία αυτή της Αφήσσου... Ειδικά το χειμώνα, αυτό το μικρό παραθαλάσσιο "νησάκι" του Πηλίου, που βρέχεται από τον Παγασητικό, σχεδόν ερημώνει. Τα "τουριστικά" στο σύνολό τους κλείνουν και μένουν οι ελάχιστοι κάτοικοι να φυλάνετις υπέροχες Θερμοπύλες τους.
Το καλοκαίρι το υπέροχο αυτό χωριό, ξεχειλίζει από ζωή. Ξενοδοχεία, εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ... Όλα στην παραλία κι όλα υπέροχα, ανθρώπινα κι οικονομικά. Από το μώλο η Άφησσος θυμίζειμια όμορφη γωνιά κάποιου νησιού μας. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για έναν μικρό παράδεισο, μόλις, 26 χιλιόμετρα από τον Βόλο.
Από την πρώτη στιγμή σε κερδίζει ο ευλογημένος αυτός τόπος.. Με 3 υπέροχες παραλίες να τον λούζουν ( την Καλλιφτέρη, το Λαγούδι και τον Αμποβό ) και τη γραφικότητά του να σε συνεπαίρνουν. Με διάφορους κοντινούς και λίγο πιο μακρινούς προορισμούς να συμπληρώνουν το "πακέτο", η Άφησσος αποτελεί έναν ολοκληρωμένο προορισμό για χειμώνα και καλοκαίρι.
Αυτό, όμως, που πραγματικά σε "δένει" με το χωριουδάκι αυτό είναι ο κόσμος του... Δε χρειάστηκαν παρά λίγες μόνο μέρες, για να μας δεχτούν όλοι οι κάτοικοι και να γίνουμε μία παρέα. Να μιλάμε σα φίλοι από χρόνια, να τρώμε παρέα, να διασκεδάζουμε και να μας γεμίζουν δώρα, ευχές και χαμόγελα φεύγοντας.
Ευχές για γρήγορη αντάμωση, οι οποίες είναι πέρα ως πέρα πραγματικές! Ευχές, οι οποίες ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν πραγματικότητα...
Επιστρέψαμε, λοιπόν, κι απλά διαπιστώσαμε την ειλικρίνεια των ανθρώπων αυτών! Όλοι με το χαμόγελο στα χείλη, επειδή οι ευχές μας πραγματοποιήθηκαν... Όλοι μας υποδέχτηκαν με έναν καλό λόγο και μία ανοικτή αγκαλιά σα γνώριμοι από χρόνια.
Ειδικά οι 2 καλοί μας φίλοι... Ο Γιάννης κι η Αθανασία, ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου ΚΑΤΙΑ στην πλατεία του χωριού. Άνοιξαν το ξενοδοχείο μόνο για εμάς και μας περιποιήθηκαν σαν οικογένεια. Άνθρωποι ανοιχτοί, καλόκαρδοι με μεγάλη άνεση στο να σε κερδίσουν από την πρώτη στιγμή. Για το ξενοδοχείο δεν έχω κάτι να πω. Μία μαγεία (www.hotel-katia.gr), η οποία σε βοηθά να γνωρίσεις καλά τους ανθρώπους αυτούς...
Ένα αγαπημένο ζευγάρι, το οποίο φροντίζει να ζήσεις το τέλειο. Από την καθαριότητα του ξενοδοχείου, την υπέροχη θέα, τα ζεστά δωμάτια μέχρι το χαμόγελό και την εκπληκτική φιλοξενία τους...
Ας πάμε λίγο πιο δίπλα. Λίγα μόνο μέτρα μακρυά είναι το "Μανώλια"... Ένα μικρό μπαράκι, το οποίο γεμίζει από τον ιδιοκτήτη και τους πελάτες του. Ο Ανδρέας έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κλίμα παρέας, και μάλιστα καλής.. Όταν περνάς τη στενή πόρτα του μαγαζιού, μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο! Καλοσυνάτο κι ευδιάθετο!
Φυσικά δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον Τάκη! Μία ταβέρνα υπό τις οδηγίες του, Σας πάει αλλού... Σε έναν φανταστικό κόσμο γεύσεων, γεμάτο μεράκι και γνώση της κουζίνας! Μακράν ο καλύτερος κι υγιεινότερος χοιρινός γύρος του ελλαδικού χώρου... Ο εν λόγω κύριος, το χειμώνα θα φροντίσει να μας ζεστάνει όλους με το καλύτερο λευκό κρασί, που έχω δοκιμάσει. Τελικά, ίσως, είχε δίκιο: Το κρασί θέλει αγάπη, δεν είναι επάγγελμα. Θέλει ξενύχτια και γλυκόλογα, σα μία αιώνια ερωμένη. Μακάρι να ευχαριστηθεί όλη η Ελλάδα τα 200+ βαρέλια παραγωγής του και το νέο του κατάστημα να γίνει γνωστό παντού. Το αξίζει άλλωστε! Το αξίζει κι εκείνος και το κρασί του!
Πόσους, πια να θυμηθώ..... Από τη "Σελήνη" και το "Marabu" μέχρι τις ατελείωτες ώρες στις ξαπλώστρες... Δεν περιγράφονται αυτά, φίλοι μου, και δεν πληρώνονται...
Πόσο, άλλωτε, να πληρώσεις τη ζεστασιά και το χαμόγελο? Πόσο να χρεώσεις το μεράκι και τον επαγγελματισμό? Πως να κοστολογήσεις τη λύπη Σου, όταν αφήνεις ετούτο το ευλογημένο χωριό? Σας το λέω ξανά: ευλογημένο, όχι μόνο λόγω θέσης, αλλά κυρίως λόγω ανθρώπων!
Φεύγοντας Σου μένει μία πικρή γεύση... Όσο τέλεια κι αν έχεις περάσει, ποτέ οι μέρες δε φαντάζουν αρκετές. Πάντα θα ήθελες να έχεις άλλη μία (τουλάχιστον)! Το χαμόγελο για λίγο αφήνει τη θέση του στη νοσταλγία φτάνοντας στο Βόλο.. Σκέφτεσαι πόσο κοντά και πόσο μακρυά είναι η Άφησσος... Σκέφτεσαι, πως σε περιμένει το θηρίο, που λέγεται "Αθήνα", έτοιμο να σε κατασπαράξει.
Ακριβώς σε αυτή τη σκέψη εμφανίζεται το υπέροχο συναίσθημα της επιστροφής στο χωριουδάκι μας! Συνειδητοποιείς, πόσο κοντά είναι κι ότι οι άνθρωποι θα Σε περιμένουν, όποτε το επιθυμήσεις! Με ένα τηλέφωνο ΟΛΟΙ θα είναι στις θέσεις τους, έτοιμοι να σε υποδεχτούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Αυτό ήταν: Συνεχίζεις το δρόμο Σου ήρεμος κι ευτυχισμόνος, επειδή ξέρεις, πού θα πας την επόμενη φορά, όταν θα έχεις ανάγκη να αποδράσεις!!
Θέλω να πω και κάτι στους Αφησσιώτες: Σας ευχαριστούμε... Να είστε σίγουροι, πως θα επιστρέψουμε σύντομα. Άλλωστε, ίσως, να μην έχουμε φύγει ποτέ από εκεί......
Μετά τιμής
Το περιεχόμενο μπορεί να είναι ελαφρύ, αλλά η σημασία του είναι εξαιρετικά πολύτιμη! Ίσως επειδή μέσα στην ανάρτηση αυτή θα βρείτε πολλά στοιχεία του Έλληνα, τα οποία, όμως, δε του επιτρέπει η καθημερινότητα να εξωτερικέυει.
Όταν το καλοκαίρι πήγα στην παραλιακή μεριά του Πηλίου, σίγουρα δεν ήξερα πως θα κατέληγα σε ένα μικρό, γραφικό χωριουδάκι, το οποίο τείνει να γίνει το χωριό, που ποτέ δεν είχα.
Μικρή κοινωνία αυτή της Αφήσσου... Ειδικά το χειμώνα, αυτό το μικρό παραθαλάσσιο "νησάκι" του Πηλίου, που βρέχεται από τον Παγασητικό, σχεδόν ερημώνει. Τα "τουριστικά" στο σύνολό τους κλείνουν και μένουν οι ελάχιστοι κάτοικοι να φυλάνετις υπέροχες Θερμοπύλες τους.
Το καλοκαίρι το υπέροχο αυτό χωριό, ξεχειλίζει από ζωή. Ξενοδοχεία, εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ... Όλα στην παραλία κι όλα υπέροχα, ανθρώπινα κι οικονομικά. Από το μώλο η Άφησσος θυμίζειμια όμορφη γωνιά κάποιου νησιού μας. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για έναν μικρό παράδεισο, μόλις, 26 χιλιόμετρα από τον Βόλο.
Από την πρώτη στιγμή σε κερδίζει ο ευλογημένος αυτός τόπος.. Με 3 υπέροχες παραλίες να τον λούζουν ( την Καλλιφτέρη, το Λαγούδι και τον Αμποβό ) και τη γραφικότητά του να σε συνεπαίρνουν. Με διάφορους κοντινούς και λίγο πιο μακρινούς προορισμούς να συμπληρώνουν το "πακέτο", η Άφησσος αποτελεί έναν ολοκληρωμένο προορισμό για χειμώνα και καλοκαίρι.
Αυτό, όμως, που πραγματικά σε "δένει" με το χωριουδάκι αυτό είναι ο κόσμος του... Δε χρειάστηκαν παρά λίγες μόνο μέρες, για να μας δεχτούν όλοι οι κάτοικοι και να γίνουμε μία παρέα. Να μιλάμε σα φίλοι από χρόνια, να τρώμε παρέα, να διασκεδάζουμε και να μας γεμίζουν δώρα, ευχές και χαμόγελα φεύγοντας.
Ευχές για γρήγορη αντάμωση, οι οποίες είναι πέρα ως πέρα πραγματικές! Ευχές, οι οποίες ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν πραγματικότητα...
Επιστρέψαμε, λοιπόν, κι απλά διαπιστώσαμε την ειλικρίνεια των ανθρώπων αυτών! Όλοι με το χαμόγελο στα χείλη, επειδή οι ευχές μας πραγματοποιήθηκαν... Όλοι μας υποδέχτηκαν με έναν καλό λόγο και μία ανοικτή αγκαλιά σα γνώριμοι από χρόνια.
Ειδικά οι 2 καλοί μας φίλοι... Ο Γιάννης κι η Αθανασία, ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου ΚΑΤΙΑ στην πλατεία του χωριού. Άνοιξαν το ξενοδοχείο μόνο για εμάς και μας περιποιήθηκαν σαν οικογένεια. Άνθρωποι ανοιχτοί, καλόκαρδοι με μεγάλη άνεση στο να σε κερδίσουν από την πρώτη στιγμή. Για το ξενοδοχείο δεν έχω κάτι να πω. Μία μαγεία (www.hotel-katia.gr), η οποία σε βοηθά να γνωρίσεις καλά τους ανθρώπους αυτούς...
Ένα αγαπημένο ζευγάρι, το οποίο φροντίζει να ζήσεις το τέλειο. Από την καθαριότητα του ξενοδοχείου, την υπέροχη θέα, τα ζεστά δωμάτια μέχρι το χαμόγελό και την εκπληκτική φιλοξενία τους...
Ας πάμε λίγο πιο δίπλα. Λίγα μόνο μέτρα μακρυά είναι το "Μανώλια"... Ένα μικρό μπαράκι, το οποίο γεμίζει από τον ιδιοκτήτη και τους πελάτες του. Ο Ανδρέας έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κλίμα παρέας, και μάλιστα καλής.. Όταν περνάς τη στενή πόρτα του μαγαζιού, μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο! Καλοσυνάτο κι ευδιάθετο!
Φυσικά δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον Τάκη! Μία ταβέρνα υπό τις οδηγίες του, Σας πάει αλλού... Σε έναν φανταστικό κόσμο γεύσεων, γεμάτο μεράκι και γνώση της κουζίνας! Μακράν ο καλύτερος κι υγιεινότερος χοιρινός γύρος του ελλαδικού χώρου... Ο εν λόγω κύριος, το χειμώνα θα φροντίσει να μας ζεστάνει όλους με το καλύτερο λευκό κρασί, που έχω δοκιμάσει. Τελικά, ίσως, είχε δίκιο: Το κρασί θέλει αγάπη, δεν είναι επάγγελμα. Θέλει ξενύχτια και γλυκόλογα, σα μία αιώνια ερωμένη. Μακάρι να ευχαριστηθεί όλη η Ελλάδα τα 200+ βαρέλια παραγωγής του και το νέο του κατάστημα να γίνει γνωστό παντού. Το αξίζει άλλωστε! Το αξίζει κι εκείνος και το κρασί του!
Πόσους, πια να θυμηθώ..... Από τη "Σελήνη" και το "Marabu" μέχρι τις ατελείωτες ώρες στις ξαπλώστρες... Δεν περιγράφονται αυτά, φίλοι μου, και δεν πληρώνονται...
Πόσο, άλλωτε, να πληρώσεις τη ζεστασιά και το χαμόγελο? Πόσο να χρεώσεις το μεράκι και τον επαγγελματισμό? Πως να κοστολογήσεις τη λύπη Σου, όταν αφήνεις ετούτο το ευλογημένο χωριό? Σας το λέω ξανά: ευλογημένο, όχι μόνο λόγω θέσης, αλλά κυρίως λόγω ανθρώπων!
Φεύγοντας Σου μένει μία πικρή γεύση... Όσο τέλεια κι αν έχεις περάσει, ποτέ οι μέρες δε φαντάζουν αρκετές. Πάντα θα ήθελες να έχεις άλλη μία (τουλάχιστον)! Το χαμόγελο για λίγο αφήνει τη θέση του στη νοσταλγία φτάνοντας στο Βόλο.. Σκέφτεσαι πόσο κοντά και πόσο μακρυά είναι η Άφησσος... Σκέφτεσαι, πως σε περιμένει το θηρίο, που λέγεται "Αθήνα", έτοιμο να σε κατασπαράξει.
Ακριβώς σε αυτή τη σκέψη εμφανίζεται το υπέροχο συναίσθημα της επιστροφής στο χωριουδάκι μας! Συνειδητοποιείς, πόσο κοντά είναι κι ότι οι άνθρωποι θα Σε περιμένουν, όποτε το επιθυμήσεις! Με ένα τηλέφωνο ΟΛΟΙ θα είναι στις θέσεις τους, έτοιμοι να σε υποδεχτούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Αυτό ήταν: Συνεχίζεις το δρόμο Σου ήρεμος κι ευτυχισμόνος, επειδή ξέρεις, πού θα πας την επόμενη φορά, όταν θα έχεις ανάγκη να αποδράσεις!!
Θέλω να πω και κάτι στους Αφησσιώτες: Σας ευχαριστούμε... Να είστε σίγουροι, πως θα επιστρέψουμε σύντομα. Άλλωστε, ίσως, να μην έχουμε φύγει ποτέ από εκεί......
Μετά τιμής
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
Χαραμάδα Ελπίδας
Έχω την τύχη και την ατυχία να κυκλοφορώ αρκετά στους δρόμους τιης Αθήνας και να μαζεύω διάφορες εικόνες κι εμπειρίες... Άλλες καλές, άλλες κακές, άλλες διασκεδαστικές κι άλλες ψυχοφθόρες.
Στη σημερινή μου επαγγελματική "βόλτα" είδα κάτι, το οποίο με ευχαρίστησε αρκετά και με έκανε να πιστέψω, πως δεν έχουν χαθεί τα πάντα γύρω μας! Είδα κάτι τόσο απλό, μα και τόσο σύνθετο στις μέρες μας, που φαντάζει μαγική εικόνα.
Υπήρχε, που λέτε, σε μία αυτοσχέδια πινακίδα στη γωνία ενός σπιτιού, η ακόλουθη ανακοίνωση: "Σας ευχαριστούμε, που ακούσατε την παράκληση μας και πετάτε τα σκουπίδια σας στους κάδους απέναντι"....
Πριν κάποιους μήνες στην ίδια θέση υπήρχε μία άλλη πινακίδα, που έγραφε: "Σας παρακαλούμε, πετάτε τα απορρίματά σας στους απέναντι κάδους".
Ο δημιουργός της πινακίδας, απλά, μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα! Μία δυνατή γροθιά στο στομάχι... Μας έβγαλε από το ζωικό βασίλειο με τα κτηνώδη ένστικτα και μας θύμισε, πως είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Όλο αυτό με κάτι απλό: Με την ευγένεια και την ανθρωπιά. Με αυτά τα όπλα κατάφερε τους γείτονες του να συμπεριφερθούν σαν νοήμονες πολίτες. Με αυτή την πινακίδα, οδήγησε τους υπολοίπους να σεβαστούν όχι μόνο εκείνον, αλλά και την πόλη και τους νόμους.
Κακά τα ψέμματα.. Η ευγένεια, η ανθρωπιά και το ήθος είναι ισχυρότερα όλων των νόμων και διατάξεων! "Παραβάτες" είμαστε όλοι μας! Κάποια στιγμή στη ζωή μας κάποιο νόμο παραβήκαμε. Άλλοι μικρότερο, άλλοι μεγαλύτερο.
Η "απαντητική"¨πινακίδα του συμπολίτη μας είναι η αναγκαία επιβράβευση κάθε σωστής πράξης.
Το ζήτημα είναι, γιατί να φτάσει ο εν λόγω κύριος (ή κυρία) να γράψει πινακίδα για το προφανές και για ποιό λόγο να μας κάνει εντύπωση το ότι η παράκλησή του εισακούστηκε. Δε συζητώ την έκπληξή μου, μόλις είδα τη νέα πινακίδα με τις ευχαριστίες....
Κάποτε ο πατέρας μου μού είχε πει, ότι φως στο "τούνελ" υπάρχει. Μόνο που έρχεται από την είσοδό του, αφού η διαδρομή είναι μεγάλη και σκοτεινή. Αναφερόταν στην γενικότερη κατάσταση των ημερών μας. Σήμερα έιδα, λοιπόν, μία χαραμάδα στο "τούνελ"! Μία χαραμάδα, που φώτιζε τη διαδρομή μέχρι την επόμενη...
Σημείωση: Η πινακίδα υπάρχει στην δισταύρωση των οδών Ηλία Ηλιού κι Αρέτωνος στο Νέο Κόσμο.
Μετά τιμής
Στη σημερινή μου επαγγελματική "βόλτα" είδα κάτι, το οποίο με ευχαρίστησε αρκετά και με έκανε να πιστέψω, πως δεν έχουν χαθεί τα πάντα γύρω μας! Είδα κάτι τόσο απλό, μα και τόσο σύνθετο στις μέρες μας, που φαντάζει μαγική εικόνα.
Υπήρχε, που λέτε, σε μία αυτοσχέδια πινακίδα στη γωνία ενός σπιτιού, η ακόλουθη ανακοίνωση: "Σας ευχαριστούμε, που ακούσατε την παράκληση μας και πετάτε τα σκουπίδια σας στους κάδους απέναντι"....
Πριν κάποιους μήνες στην ίδια θέση υπήρχε μία άλλη πινακίδα, που έγραφε: "Σας παρακαλούμε, πετάτε τα απορρίματά σας στους απέναντι κάδους".
Ο δημιουργός της πινακίδας, απλά, μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα! Μία δυνατή γροθιά στο στομάχι... Μας έβγαλε από το ζωικό βασίλειο με τα κτηνώδη ένστικτα και μας θύμισε, πως είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Όλο αυτό με κάτι απλό: Με την ευγένεια και την ανθρωπιά. Με αυτά τα όπλα κατάφερε τους γείτονες του να συμπεριφερθούν σαν νοήμονες πολίτες. Με αυτή την πινακίδα, οδήγησε τους υπολοίπους να σεβαστούν όχι μόνο εκείνον, αλλά και την πόλη και τους νόμους.
Κακά τα ψέμματα.. Η ευγένεια, η ανθρωπιά και το ήθος είναι ισχυρότερα όλων των νόμων και διατάξεων! "Παραβάτες" είμαστε όλοι μας! Κάποια στιγμή στη ζωή μας κάποιο νόμο παραβήκαμε. Άλλοι μικρότερο, άλλοι μεγαλύτερο.
Η "απαντητική"¨πινακίδα του συμπολίτη μας είναι η αναγκαία επιβράβευση κάθε σωστής πράξης.
Το ζήτημα είναι, γιατί να φτάσει ο εν λόγω κύριος (ή κυρία) να γράψει πινακίδα για το προφανές και για ποιό λόγο να μας κάνει εντύπωση το ότι η παράκλησή του εισακούστηκε. Δε συζητώ την έκπληξή μου, μόλις είδα τη νέα πινακίδα με τις ευχαριστίες....
Κάποτε ο πατέρας μου μού είχε πει, ότι φως στο "τούνελ" υπάρχει. Μόνο που έρχεται από την είσοδό του, αφού η διαδρομή είναι μεγάλη και σκοτεινή. Αναφερόταν στην γενικότερη κατάσταση των ημερών μας. Σήμερα έιδα, λοιπόν, μία χαραμάδα στο "τούνελ"! Μία χαραμάδα, που φώτιζε τη διαδρομή μέχρι την επόμενη...
Σημείωση: Η πινακίδα υπάρχει στην δισταύρωση των οδών Ηλία Ηλιού κι Αρέτωνος στο Νέο Κόσμο.
Μετά τιμής
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Dura lex, sed lex
Μία σύντομη ιστορία:
Στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού, κάποιος δικηγόρος αγόρασε μία πολύτιμη κασετίνα με πούρα. Θέλησε να τα ασφαλίσει από κάθε κίνδυνο... Κλοπή, φωτιά, καταστροφή.....
Πέρασε ένα χρονικό διάστημα κι ο συμπαθέστατος δικηγόρος μας επισκέφτηκε την ασφαλιστική του και την ενημέρωσε, πως πρέπει να τον αποζημιώσουν για τα πούρα του. Ο λόγος απλός: ΤΑ ΚΑΠΝΙΣΕ!
Μη γελάτε καθόλου! Είχε ασφαλίσει τα πανάκριβά του πούρα και για φωτιά. Τα πούρα κάηκαν.. Ασχέτως αν είναι η λογική εξέλιξη ενός πούρου.
Η ασφαλιστική, όπως είναι φυσικό, αρνήθηκε να τον αποζημιώσει κι η κατάσταση πήρε την άγουσα για τις δικαστικές αίθουσες.
Η απόφαση του δικαστηρίου; Δικαίωσε τον φίλο μας το δικηγόρο!
Το σκεπτικό; Απλό! Η ασφαλιστική εταιρεία δεν είχε φανταστεί ποτέ τέτοια εξέλιξη του ασφαλιστηρίου της, οπότε δεν ανέφερε πουθενά, πως η ασφάλεια πυρός δεν έχει ισχύ σε περίπτωση καπνίσματος των πούρων!
Μη γελάτε καθόλου: Και Σας το λέω, επειδή η ιστορία έχει και συνέχεια...
Μη νομίζετε, ότι η ασφαλιστική εταιρεία εγκατέλειψε τόσο απλά τη μάχη. Για την ακρίβεια, ούτε τη μάχη εγκατέλειψε, ούτε τα 15.000 δολλάρια που αποζημίωσε τον δικηγόρο.
"Έσυρε", λοιπόν τον φίλο μας στα δικαστήρια. Σαν κατηγορούμενο αυτή τη φορά. Προς δική Σας πληροφόρηση, το νομοθετικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών δικαίωσε την ασφαλιστική εταιρεία κι υποχρέωσε τον δικηγόρο να την αποζημιώσει με 24.000 δολλάρια!
Μή γελάτε... Έχει και συνέχεια! Εκτός από τα 24.000 δολλάρια που έπρεπε να καταβάλλει ο συμπαθέστατος (κι ατυχέστατος) νομικός, οδηγήθηκε στη φυλακή για 24 μήνες χωρίς αναστολή!!
Το σκεπτικό της απόφασης απολύτως σωστό: Ο δικηγόρος κατηγορήθηκε για εμπρησμό ασφαλισμένης περιουσίας με σκοπό το οικονομικό όφελος...
Τώρα σκεφτείτε λίγο...
Κάπως έτσι χτίζονται οι αυτοκρατορίες, τελικά! Όσο ηλίθιο κι αν μας φαίνεται το περιστατικό, που Σας ανέφερα, δεν παύει να είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ τήρηση των νόμων!
Από την αρχή μέχρι το τέλος, η ιστορία διέπεται από την ανοησία, αλλά και την ορθή λειτουργία. Προσφέρει στον πολίτη την ασφάλεια, που είναι αναγκαία στις μέρες μας. Τον κάνει να εμπιστευτεί το κράτος και να πιστέψει, πως ζει σε ένα ευνομούμενο περιβάλλον.
Με την πρακτική αυτή ο πολίτης εμπιστεύεται, σχεδόν, τυφλά το σύστημα στο σύνολό του..
Μη Σας ξενίζει, οπότε, το ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αμερικανών υπηκόων δεν είδαν σε καμμία των περιπτώσεων την οικονομική κρίση να έρχεται! Είχαν εφησυχαστεί από τις διαβεβαιώσεις των "ανωτέρων" περί ορθής και λογικής λειτουργίας...
Σημείωση: Πόσο μεγάλο Σας φαίνεται το χάσμα των κρατικών μηχανισμών, μεταξύ ημών κι υμών? Εδώ, ακόμα κι αποδεδειγμένο δίκαιο να έχεις, διστάζεις να προσφύγεις στα δικαστήρια με το φόβο της ταλαιπωρίας και της εξέλιξης της δίκης....
Μετά τιμής
Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ... ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
Νωρίς μου φαίνεται, πως ξεκίνησαν οι καταλήψεις ατυή τη χρονιά... Βέβαια, δεν είναι εύκολο να θυμάμαι ακριβώς, πότε κάναμε στα χρόνια μου τέτοια επαναστατικά, αλλά πρόωρο το βλέπω.
Πολύ όμορφη χώρα η Ελλάδα! Κρατάμε όλες τις παραδόσεις με μοναδικό τρόπο. Ειδικά τις κακές.. Δε λέω, πως είναι άσχημη παράδοση η κατάληψη, αλλά... Αλλά...
Αλλά, να! Πείτε μου, πόσα σχολεία καταλαμβάνονται για κάποιο σοβαρό λόγο! Όχι για τετράγωνες τυρόπιτες ή την Diana Mentoza ως γυμνάστρια...
Το να κάνεις κατάληψη για τους παραπάνω λόγους ή άλλους παρόμοιους, είναι σίγουρα ένα αστείο! Κι επειδή τα αστεία μας αρέσουν, το στηρίζουμε. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι, πως είναι ένα έθιμο, το οποίο δεν πρέπει να ξεπερνά τα όρια.
Το να κάνεις κατάληψη 2 μήνες, να καταστρέφεις το σχολείο Σου (που υποτίθεται έχεις καταλάβει για "το καλό του"), να έχουμε τα γνωστά φαινόμενα βιαιοπραγιών κλπ, τότε παύει να είναι αστείο και γίνεται γελοιότητα! Για να χρησιμοποιήσω τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό.
Αν, βέβαια, το σχολείο Σου αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, στηρίζουμε την απόφαση κατάληψης. Όχι μόνο εμείς, αλλά (κανονικά) κι οι γονείς κι οι καθηγητές Σου. Έτσι θα έπρεπε να είναι, τουλάχιστον! Μία συμβουλή.. Στη δική Σου κατάληψη, ασχολήσου με τα προβλήματα του δικού Σου σχολείου. Με το να αναφέρεσαι σε θέματα προϋπολογισμού, για παράδειγμα, παύεις να ασχολείσαι με θέματα, τα οποία γνωρίζεις και δε θα μπορέσεις να συμμετάσχεις σε έναν εποικοδομητικό διάλογο...
Επειδή, αν έρθει ο Υπουργος στο σχολείο Σου και σε ρωτήσει, "γιατί θέλεις ένα νέο, σύγχρονο εργαστήριο πληροφορικής, παιδί μου?" σίγουρα θα έχεις πολλά να του πεις και να στηρίξεις την άποψή Σου. Αν, όμως, σε ρωτήσει με ποιό κριτήριο θέλεις 13% για την Παιδεία, αφού το ΑΕΠ είναι πολύ χαμηλά πλέον, τί θα πεις?? Καλύτερα τίποτα, αλλιώς θα γελάσει πολύ κόσμος...
Προς Θεού! Είμαι υπέρ των καταλήψεων. Ακόμα κι όσων γίνονται χωρίς ουσιαστικό λόγο, μόνο και μόνο, επειδή είναι πλέον έθιμο της σχολικής κοινότητας. Κι, όπως έχουμε πει, πρέπει να στηρίζουμε τα ήθη κι έθιμά μας, επειδή αυτά μας κάνουν τόσο μοναδικό λαό. Στην περίπτωση αδικαιολόγητων καταλήψεων, όμως, συνιστώ την σύντομη διάρκειά τους.
Στην περίπτωση καταλήψεων για σοβαρότατα θέματα, προτείνω συνεννόηση με γονείς και καθηγητές. Πρωτίστως οι γονείς Σας και δευτερευόντως οι καθηγητές Σας θέλουν το καλό Σας. Συζητήστε τα προβλήματα και σχεδιάστε μαζί την πορεία των κινητοποιήσεών Σας. Με τόσα μυαλά μαζεμένα σε έναν κοινό σκοπό, μόνο καλό μπορεί να βγει!
Οι καταλήψεις έχουν βγάλει κακό όνομα. Δε φταίτε εσείς... Φταίνε όλα όσα έχουν γίνει τόσα χρόνια υπό καθεστώτα κατάληψης ανά την Ελλάδα. Καταπολεμήστε αυτή την αντίληψη, δείχνοντας, πόσο ώριμοι είστε.
Δεν είμαι πολύ μεγαλύτερος από τους περισσότερους "καταληψίες". Μπόρώ, όμως, πλέον να αντιλαμβάνομαι και την αντίληψη των "μέσα στο προαύλιο" κι αυτή των "έξω".. Κι οι δύο είναι σωστές. Συνδιάστε τες κι όλα θα γίνουν στην εντέλεια.
Μετά τιμής
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Ελλάς, Ελλήνων...
Δε συνεχίζω το σύνθημα, επειδή, πρώτον, δεν είσαστε όλοι Χριστιανοί και, δεύτερον, θα κατηγορηθώ για νοσταλγός του παρελθόντος...
Ο καιρός, όπως όλοι διαπιστώσαμε, άλλαξε. Οι βροχερές μέρες και νύχτες είναι πλέον γεγονός κι η διάρκεια της μέρας έχει μειωθεί αισθητά. Λογική σειρά των εποχών θα μου πείτε και θα έχετε απόλυτο δίκιο.
Το "μία βροχή θα μας σώσει" εδώ και χρόνια δεν ισχύει στην Ελλάδα. Ίσως να μπορούμε να το πούμε μόνο μεταφορικά, αναφερόμενοι σε μία άλλη "Κολυμβήθρα του Σιλωάμ". Αλλά ο καιρός, που οι αμαρτίες μας διαγράφονταν τόσο εύκολα και ξαναρχίζαμε τη ζωή μας ανάλαφροι, έχει περάσει.
Η προαναφερθείσα βροχή, αποκλείεται να μας σώσει. Σίγουρα θα ξεγυμνώσει τις αδυναμίες του κράτους και του λαού μας, αλλά να μας σώσει... ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! Επειδή μία από τις αδυναμίες των Ελλήνων είναι κι η αδυναμία λήψης αποφάσεων κι, ακόμα περισσότερο, η αδυναμία τήρησης των όποιων αποφάσεων!
Ας εξηγήσω. Πάλι θα βρέξει.. Πάλι θα γίνει το L.A. (Lεκανοπέδιο Aττικής) Florida χτυπημένη από διάφορους τυφώνες. Μεταφορικά, βέβαια! Εμείς, βλέπετε, δε χρειαζόμαστε τυφώνες 5ης κλάσσεως, για να πνιγούμε! Πνιγόμαστε και σε μία κουταλιά νερό...
Θα δημιουργηθούν νέα ρέμματα, ποτάμια, ρυάκια, λίμνες, λιμνοθάλασσες! Αχαρτογράφητες υδάτινες εκτάσεις! Θα εγκλωβιστούν οδηγοί, θα απεγκλωβιστούν οδηγοί, θα "μουλιάσουν" υπόγεια (κι όχι μόνο).
Οι ουρές των αυτοκινήτων θα φαίνονται από την ερευνητική αποστολή στον Άρη κι οι οδηγοί θα έυχονται να είχαν αγοράσει εκείνο το φουσκωτό Mostro, που είχαν βρει σε τιμή ευκαιρίας πέρυσι!
Κάθε χρόνο τα ίδια... Κάθε χρόνο λέμε (ή καλύτερα "λένε"), τι πρέπει να γίνει, ώστε τον επόμενο χρόνο να μην έχουμε ίδιες εικόνες. Να μην υπάρχει ταλαιπωρία, χαμένες περιουσίες, χαμένες ζωές. Τα λέμε, έρχεται το καλοκαίρι, τα ξεχνάμε...
Το ωραίο είναι, πως με τόσο νερό που μας ρίχνει ο Κύριος, εμείς επιμένουμε να μην έχουμε νερό να πιούμε! Τεράστιες διαρροές, τεράστιες σπατάλες, η άδρευση παραμένει στα πλαίσια του 1920 και λέμε το νερό - νεράκι...
Λόγω απελπισίας θα Σας πω μόνο ένα: Μακάρι φέτος να μη θρηνήσουμε θύματα. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως και βροχές θα έχουμε και καταστροφές και τηλεοπτικα παράθυρα*...
Καλό μας χειμώνα, λοιπόν... Οι έχοντες πλεούμενα να βοηθήσουν τους υπολοίπους! Φουσκωτά - Ταξί, ίσως, είναι η επόμενη επαγγελματική κίνηση μου!
Μετά τιμής
* Αυτά τα "παράθυρα" σε τί όροφο είναι και πλημμυρίζουν ΜΟΝΟ από βλακεία?!?
Ο καιρός, όπως όλοι διαπιστώσαμε, άλλαξε. Οι βροχερές μέρες και νύχτες είναι πλέον γεγονός κι η διάρκεια της μέρας έχει μειωθεί αισθητά. Λογική σειρά των εποχών θα μου πείτε και θα έχετε απόλυτο δίκιο.
Το "μία βροχή θα μας σώσει" εδώ και χρόνια δεν ισχύει στην Ελλάδα. Ίσως να μπορούμε να το πούμε μόνο μεταφορικά, αναφερόμενοι σε μία άλλη "Κολυμβήθρα του Σιλωάμ". Αλλά ο καιρός, που οι αμαρτίες μας διαγράφονταν τόσο εύκολα και ξαναρχίζαμε τη ζωή μας ανάλαφροι, έχει περάσει.
Η προαναφερθείσα βροχή, αποκλείεται να μας σώσει. Σίγουρα θα ξεγυμνώσει τις αδυναμίες του κράτους και του λαού μας, αλλά να μας σώσει... ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! Επειδή μία από τις αδυναμίες των Ελλήνων είναι κι η αδυναμία λήψης αποφάσεων κι, ακόμα περισσότερο, η αδυναμία τήρησης των όποιων αποφάσεων!
Ας εξηγήσω. Πάλι θα βρέξει.. Πάλι θα γίνει το L.A. (Lεκανοπέδιο Aττικής) Florida χτυπημένη από διάφορους τυφώνες. Μεταφορικά, βέβαια! Εμείς, βλέπετε, δε χρειαζόμαστε τυφώνες 5ης κλάσσεως, για να πνιγούμε! Πνιγόμαστε και σε μία κουταλιά νερό...
Θα δημιουργηθούν νέα ρέμματα, ποτάμια, ρυάκια, λίμνες, λιμνοθάλασσες! Αχαρτογράφητες υδάτινες εκτάσεις! Θα εγκλωβιστούν οδηγοί, θα απεγκλωβιστούν οδηγοί, θα "μουλιάσουν" υπόγεια (κι όχι μόνο).
Οι ουρές των αυτοκινήτων θα φαίνονται από την ερευνητική αποστολή στον Άρη κι οι οδηγοί θα έυχονται να είχαν αγοράσει εκείνο το φουσκωτό Mostro, που είχαν βρει σε τιμή ευκαιρίας πέρυσι!
Κάθε χρόνο τα ίδια... Κάθε χρόνο λέμε (ή καλύτερα "λένε"), τι πρέπει να γίνει, ώστε τον επόμενο χρόνο να μην έχουμε ίδιες εικόνες. Να μην υπάρχει ταλαιπωρία, χαμένες περιουσίες, χαμένες ζωές. Τα λέμε, έρχεται το καλοκαίρι, τα ξεχνάμε...
Το ωραίο είναι, πως με τόσο νερό που μας ρίχνει ο Κύριος, εμείς επιμένουμε να μην έχουμε νερό να πιούμε! Τεράστιες διαρροές, τεράστιες σπατάλες, η άδρευση παραμένει στα πλαίσια του 1920 και λέμε το νερό - νεράκι...
Λόγω απελπισίας θα Σας πω μόνο ένα: Μακάρι φέτος να μη θρηνήσουμε θύματα. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως και βροχές θα έχουμε και καταστροφές και τηλεοπτικα παράθυρα*...
Καλό μας χειμώνα, λοιπόν... Οι έχοντες πλεούμενα να βοηθήσουν τους υπολοίπους! Φουσκωτά - Ταξί, ίσως, είναι η επόμενη επαγγελματική κίνηση μου!
Μετά τιμής
* Αυτά τα "παράθυρα" σε τί όροφο είναι και πλημμυρίζουν ΜΟΝΟ από βλακεία?!?
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Altec... Brothers
Όπως, πολύ σωστά, διατύπωσε κι η συμπαθέστατη Λιάνα Κανέλλη την Πέμπτη "Καπιταλισμός χωρίς κραχ είναι σαν παράδεισος χωρίς κόλαση".
Μετά τα μαύρα νέα για την αμερικανική, τα σύννεφα μίας νέας οικονομικής ύφεσης, ικανά να διαπλεύσουν τον Ατλαντικό, είναι ορατά. Το χρηματοοικονομικό σύστημα των Η.Π.Α. ακολούθησε την, εδώ και καιρό, διαφαινόμενη πορεία του προς το ναδίρ και τώρα αρχίζουν τα σενάρια. Όχι τόσο ευοίωνα, αλήθεια είναι...
Μας απασχόλησαν αρκετά οι συζητήσεις αυτές. Το τί γίνεται στην αντίπερα όχθη, το τί θα γίνει στο "χωριό" μας.. Εάν το φυτίλι είναι βραδυφλεγές ή όχι. Οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, αναλυτές, αστρολόγοι, μάγοι, μέντιουμ, όλοι είχαν εικόνα κι άποψη!
Την ίδια ώρα η Altec κλείνει. Η δικιά μας Lehman Brothers! Με χρέη προς τον Ο.Τ.Ε. που ξεπερνούν τα 19 εκατομμύρια ευρώ* (τόσα ήταν μέχρι τον Ιανουάριο) κι αδυνατώντας να αντεπεξέλθει σε αυτές τις υποχρεώσεις και στην αποπληρωμή των δανείων από διάφορες τράπεζες, το τέλος ήρθε!
Δεν είναι μόνο η κατάρρευση ενός κολοσσού του ελληνικού χώρου της πληροφορικής. Δεν είναι μόνο οι χιλιάδες άνθρωποι, που χάνουν τη δουλειά τους και τον ύπνο τους...
Για όσους δεν το ξέρατε, η Altec, είχε υλοποιήσειαρκετά έργα σε σχεδόν όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. 2.οο0 δημόσιοι φορείς ήταν εντεγμένοι στο πρόγραμμα "Σύζευξις", το οποία είχε περατωθεί από την άνωθεν εταιρεία!
Υπηρεσίες όπως η Πυροσβεστική Υπηρεσία, το Σύστημα Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών, το Taxis κι άλλες το ίδιο ή λιγότερο νευραλγικές, πλέον υπολειτουργούν. Σε περίπτωση πλήρους απενεργοποίησης τους, το χάος είναι ορατό. Τουλάχιστον μέχρι η κυβέρνηση να βρει αντικαταστάτη! Οι προσπάθειες έχουν αρχίσει εδώ και καιρό, αλλά μόνο εύκολο δεν είναι..
Φυσικά, ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτή την τραγική κατάληξη της ελληνικής εταιρείας. Ακόμα λιγότεροι με τις συνέπειες! Αδικαιολόγητη πράξη κατά την ταπεινή μου άποψη.
Τα εν οίκω πρέπει να μας απασχολούν κατά τι περισσότερο! Δεν είναι δα και μικρό πράγμα ένας κερδοφόρος (μέχρι πρότινος) ελληνικός κολοσσός να κλείνει "εν μία νυκτί". Ειδικά όταν επηρρεάζει τόσο το ελληνικό δημόσιο. Τόσο σε θέματα οργάνωσης όσο και σε οικονομικά ζητήματα.
Πρέπει να θωρακιστούν οι ελληνικές εταιρείες. Να προφυλαχτούν... Δεν ξέρω, ποιός θα είναι ο καλύτερος τρόπος. Πρέπει, όμως, τα "μεγάλα κεφάλια" να σκαρφιστούν γρήγορα κάτι.
Το κραχ στην Αμερική είναι γεγονός, αλλά ας πάρουμε τα μέτρα μας, κύριοι....
Μετά τιμής
* Δελτίο Τύπου Ο.Τ.Ε. (http://www.ote.gr/anakoinshow.asp?cat=3&id=880)
Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008
Η Κύπρος στο προσκήνιο...
Χαμένες πατρίδες... Χαμένες ψυχές... Χαμένες ταυτότητες... Χαμένες ελπίδες...
Απόγονος Μικρασιατών, δε θα μπορούσα να μείνω αδιάφορος από τη χθεσινοβραδινή εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα με θέμα την "προδοσία της Κύπρου".
Όχι μόνο για το ουσιαστικό "προδοσία", αλλά κυρίως για τον πόνο του ξεριζωμού. Βλέπετε, εγώ δε τον έζησα προσωπικά, αλλά με μία σμυρνιά "βάβω*" και συνοδευόμενος από τις διηγήσεις και την πίκρα της, αναμφισβήτητα είναι σα να την έζησα την καταστροφή.
Δε θα μείνω στο θέμα της Μικράς Ασίας. Αυτό (μαζί με πολλά από όσα μου έιχε πει η γιαγιά μου) σε κάποια άλλη ανάρτηση. Θα μείνω στη χθεσινή εκπομπή.
Ο τίτλος της εκπομπής σαφής. Τα όσα θα λέγονταν λίγο-πολύ αναμενόμενα. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι κάποιες αλήθειες, που πρώτη φορά άκουσα και κάποιες διαπιστώσεις, που δεν είχα φανταστεί.
Ίσως η πιο συγκλονιστική αλήθεια να είναι η εξής: Οι "φίλοι" μας οι Αμερικάνοι για ακόμα μία φορά μας εκμεταλλεύτηκαν. Σιγά το νέο θα μου πείτε! Το θέμα είναι, πως σε εκείνη την περίπτωση έγινε κάτι, το οποίο πολλοί δεν ξέρουμε και δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν στο πάνελ χθες. Μάθετε, λοιπόν, πως οι "φίλοι" μας είχαν εγγυηθεί ότι σε περίπτωση ανατροπής του Μακάριου, οι τουρκικές δυνάμεις δεν πρόκειται να επιτεθούν...
Ο Kissinger είχε βεβαιώσει τον Ιωαννίδη (κεφαλή του καθεστώτος τότε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου), πως εάν η Ελλάδα βοηθήσει στην ανατροπή του ισχυρού άντρα της Κύπρου, οι Τούρκοι δε θα κάνουν καμμία επιθετική - στρατιωτική κίνηση. Ο Ιωαννίδης, έτσι, επαναπαύθηκε κι ασχολήθηκε με την ανατροπή του Μακάριου και την εύνοια των Η.Π.Α..
Τί κι αν 2 μήνες πριν την επίθεση των Τούρκων, οι Έλληνες είχαν αρχίσει να βλέπουν περίεργες στρατιωτικές κινήσεις.. Τί κι αν η κατάσταση στους "απλούς" πολίτες και στρατιωτικούς φαινόταν έκκρυθμη.. Ο Ιωαννίδης, ήσυχος από τις διαβεβαιώσεις των αμερικανών, θεώρησε πως όλη αυτή η κινητικότητα οφείλεται σε μία στρατιωτική άσκηση των Τούρκων, προγραμματισμένη από καιρό...
Προγραμματισμένη από καιρό ήταν σίγουρα. Όχι, όμως, η άσκηση, αλλά η εισβολή...
Ξέχασα να Σας πω, για ποιό λόγο έπρεπε να "πέσει" ο Μακάριος! Απλά επειδή δεν ακολουθούσε την ιδεολογία των Η.Π.Α.! Απλά, επειδή ήταν εκ πεποιθήσεως αριστερός και στήριζε την Σοβιετική Ένωση! Δεν είχε κάνει οποιαδήποτε κίνηση υπέρ του ενός ή του αλλού, αλλά τα πιστεύω του ήταν κομμουνιστικά κι αυτό τον στοχοποιούσε και τον καθιστούσε επικίνδυνο. Μην ξεχνάμε.. Τότε έιχες δύο επίλογές: ήσουν με τις Η.Π.Α. ή ήσουν εχθρός τους! Ψυχρός πόλεμος, βλέπετε. Για το λόγο αυτό, μάλιστα, είχε κατηγορηθεί ο Μακάριος ότι θα κάνει την Κύπρο "δεύτερη Κούβα"!
"Προδοσία", λοιπόν... Δυστυχώς, ο Ιωαννίδης δεν είδε την προδοσία... Την προδοσία από τους Αμερικανούς! Εκείνος θεώρησε δεδομένο, πως είμαστε σε θέση ισχύος κι εύνοιας μετά την πτώση του Μακάριου, αλλά πόσο λάθος είχε!
Μετά έγινε λόγος για τα 15 ελληνικά μεταγωγικά, που έσπευσαν για βοήθεια της Ελ.Δυ.Κ.. Από τα 15 έφτασαν 13 (2 προσγειώθηκαν στη Ρόδο, λόγω "αποπροσανατολισμού". Σύμπτωση: Τα 2 που προσγειώθηκαν στο ακριτικό Νησί τα κυβερνούσαν οι επικεφαλείς του σχηματισμού! Οπότε τα υπόλοιπα 13 πετούσαν χωρίς τον αρχηγό του σχηματισμού...). Από τα 13 προσγειώθηκαν τα 12. Ένα μεταγωγικό γεμάτο καταδρομείς καταρρίφθηκε από "φίλια" κυπριακά πυρά... Μόσος ένας επιζών. Σε ερώτηση που έγινε στον χειριστή του αντιεροπορικού, που κατέρριψε το ελληνικό μεταγωγικό, για το αν ήξεραν ότι τα αεροπλάνα ήταν ελληνικά, απάντησε, πως οι οδηγίες τους ήταν για μεγίστη προσοχή εκείνο το β΄ραδυ, επειδή περίμεναν τουρκική επίθεση για κατάληψη του αεροδρομίου...
Βέβαια σύμφωνα με τα εδώ απόρρητα αρχεία, είχε σταλεί 2 φορές ενημέρωσηγια την άφιξη των Ελλήνων περί της 2ας πρωινής κι έγινε και μία τρίτη (τηλεφωνική) ενημέρωση από την Ελ.δυ.Κ. όταν ξεκίνησε το σφυροκόπημα των αεροσκαφών από τους κυπρίους, αλλά εις μάτην...
461 στρατιώτες της Ελ.Δυ.Κ. νεκροί στο σύνολο.... Τραγωδία! Αιτία: η έλληνες φαντάροι δεν είχαν λάβει τις θέσεις τους πριν την έναρξη των εχθροπραξιών, μιας και δεν έιχαν τέτοιες εντολές, αφού όλοι είχαν πειστεί απο τους Αμερικανούς. Δολοφονήθηκαν στο μεγαλύτερό τους ποσοστό στην προσπάθειά τους να λάβουν τις προγραμματισμένες θέσεις πολέμου... Οι περισσότεροι από αέρος.
Αυτές οι αλήθειες είναι εντυπωσιακές, αν το καλοσκεφτούμε... Η τραγική διαπίστωση ήταν άλλη.
Το ρεπορτάζ συνεχίστηκε με μία αποστολή σε ένα τουρκοκρατούμενο (πλέον) χωριό. Τουλάχιστον 5.000 έλληνες ζούσαν εκεί προ της εισβολής. Σήμερα μετά βίας 250! 250 ήρωες, που δε δέχτηκαν να εγκαταλείψουν τα χώματά τους και πολεμούν καθημερινά εδώ και 34 χρόνια... Όλο το χωριό, βέβαια, φέρει αναρτημένες σχεδόν παντού τις Τουρκικές και Τουρκοκυπριακές σημαίες...
Τραγική διαπίστωση.... Τόσοι Έλληνες ξεριζωμένοι για το τίποτα. Η τουρκική προπαγάνδα και τρομοκρατία για ακόμα μία φορά λειτούργησε εξαιρετικά! Όπως και στο Φανάρι, Έλληνας ούτε για δείγμα κι όλα με τάξη κι ασφάλεια! Βλέπετε... Δεν είναι όλοι δημοκράτες, όπως εμείς.
Με τον τουρκικό τρόπο δεν υπάρχει κι ο φόβος αυτονόμησης λόγω μειονότητας. Έξυπνοι... Πολύ έξυπνοι οι Τούρκοι!
Άλλη μία διαπίστωση: 60 έλληνες στρατιώτες "χάθηκαν" από κυπριακά πυρά. Από ελληνικά πυρά... Μία μικρή κοινωνία χάθηκε από ένα "λάθος"...
Τελικά το έθνος μας πήγε μπροστά μόνο όταν στηρίχθηκε στις δικές του πλάτες. Πόσο μίκρες κι αδύναμες έχουν γίνει, φίλοι μου....
Μετά τιμής
* βάβω = γιαγιά
Απόγονος Μικρασιατών, δε θα μπορούσα να μείνω αδιάφορος από τη χθεσινοβραδινή εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα με θέμα την "προδοσία της Κύπρου".
Όχι μόνο για το ουσιαστικό "προδοσία", αλλά κυρίως για τον πόνο του ξεριζωμού. Βλέπετε, εγώ δε τον έζησα προσωπικά, αλλά με μία σμυρνιά "βάβω*" και συνοδευόμενος από τις διηγήσεις και την πίκρα της, αναμφισβήτητα είναι σα να την έζησα την καταστροφή.
Δε θα μείνω στο θέμα της Μικράς Ασίας. Αυτό (μαζί με πολλά από όσα μου έιχε πει η γιαγιά μου) σε κάποια άλλη ανάρτηση. Θα μείνω στη χθεσινή εκπομπή.
Ο τίτλος της εκπομπής σαφής. Τα όσα θα λέγονταν λίγο-πολύ αναμενόμενα. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι κάποιες αλήθειες, που πρώτη φορά άκουσα και κάποιες διαπιστώσεις, που δεν είχα φανταστεί.
Ίσως η πιο συγκλονιστική αλήθεια να είναι η εξής: Οι "φίλοι" μας οι Αμερικάνοι για ακόμα μία φορά μας εκμεταλλεύτηκαν. Σιγά το νέο θα μου πείτε! Το θέμα είναι, πως σε εκείνη την περίπτωση έγινε κάτι, το οποίο πολλοί δεν ξέρουμε και δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν στο πάνελ χθες. Μάθετε, λοιπόν, πως οι "φίλοι" μας είχαν εγγυηθεί ότι σε περίπτωση ανατροπής του Μακάριου, οι τουρκικές δυνάμεις δεν πρόκειται να επιτεθούν...
Ο Kissinger είχε βεβαιώσει τον Ιωαννίδη (κεφαλή του καθεστώτος τότε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου), πως εάν η Ελλάδα βοηθήσει στην ανατροπή του ισχυρού άντρα της Κύπρου, οι Τούρκοι δε θα κάνουν καμμία επιθετική - στρατιωτική κίνηση. Ο Ιωαννίδης, έτσι, επαναπαύθηκε κι ασχολήθηκε με την ανατροπή του Μακάριου και την εύνοια των Η.Π.Α..
Τί κι αν 2 μήνες πριν την επίθεση των Τούρκων, οι Έλληνες είχαν αρχίσει να βλέπουν περίεργες στρατιωτικές κινήσεις.. Τί κι αν η κατάσταση στους "απλούς" πολίτες και στρατιωτικούς φαινόταν έκκρυθμη.. Ο Ιωαννίδης, ήσυχος από τις διαβεβαιώσεις των αμερικανών, θεώρησε πως όλη αυτή η κινητικότητα οφείλεται σε μία στρατιωτική άσκηση των Τούρκων, προγραμματισμένη από καιρό...
Προγραμματισμένη από καιρό ήταν σίγουρα. Όχι, όμως, η άσκηση, αλλά η εισβολή...
Ξέχασα να Σας πω, για ποιό λόγο έπρεπε να "πέσει" ο Μακάριος! Απλά επειδή δεν ακολουθούσε την ιδεολογία των Η.Π.Α.! Απλά, επειδή ήταν εκ πεποιθήσεως αριστερός και στήριζε την Σοβιετική Ένωση! Δεν είχε κάνει οποιαδήποτε κίνηση υπέρ του ενός ή του αλλού, αλλά τα πιστεύω του ήταν κομμουνιστικά κι αυτό τον στοχοποιούσε και τον καθιστούσε επικίνδυνο. Μην ξεχνάμε.. Τότε έιχες δύο επίλογές: ήσουν με τις Η.Π.Α. ή ήσουν εχθρός τους! Ψυχρός πόλεμος, βλέπετε. Για το λόγο αυτό, μάλιστα, είχε κατηγορηθεί ο Μακάριος ότι θα κάνει την Κύπρο "δεύτερη Κούβα"!
"Προδοσία", λοιπόν... Δυστυχώς, ο Ιωαννίδης δεν είδε την προδοσία... Την προδοσία από τους Αμερικανούς! Εκείνος θεώρησε δεδομένο, πως είμαστε σε θέση ισχύος κι εύνοιας μετά την πτώση του Μακάριου, αλλά πόσο λάθος είχε!
Μετά έγινε λόγος για τα 15 ελληνικά μεταγωγικά, που έσπευσαν για βοήθεια της Ελ.Δυ.Κ.. Από τα 15 έφτασαν 13 (2 προσγειώθηκαν στη Ρόδο, λόγω "αποπροσανατολισμού". Σύμπτωση: Τα 2 που προσγειώθηκαν στο ακριτικό Νησί τα κυβερνούσαν οι επικεφαλείς του σχηματισμού! Οπότε τα υπόλοιπα 13 πετούσαν χωρίς τον αρχηγό του σχηματισμού...). Από τα 13 προσγειώθηκαν τα 12. Ένα μεταγωγικό γεμάτο καταδρομείς καταρρίφθηκε από "φίλια" κυπριακά πυρά... Μόσος ένας επιζών. Σε ερώτηση που έγινε στον χειριστή του αντιεροπορικού, που κατέρριψε το ελληνικό μεταγωγικό, για το αν ήξεραν ότι τα αεροπλάνα ήταν ελληνικά, απάντησε, πως οι οδηγίες τους ήταν για μεγίστη προσοχή εκείνο το β΄ραδυ, επειδή περίμεναν τουρκική επίθεση για κατάληψη του αεροδρομίου...
Βέβαια σύμφωνα με τα εδώ απόρρητα αρχεία, είχε σταλεί 2 φορές ενημέρωσηγια την άφιξη των Ελλήνων περί της 2ας πρωινής κι έγινε και μία τρίτη (τηλεφωνική) ενημέρωση από την Ελ.δυ.Κ. όταν ξεκίνησε το σφυροκόπημα των αεροσκαφών από τους κυπρίους, αλλά εις μάτην...
461 στρατιώτες της Ελ.Δυ.Κ. νεκροί στο σύνολο.... Τραγωδία! Αιτία: η έλληνες φαντάροι δεν είχαν λάβει τις θέσεις τους πριν την έναρξη των εχθροπραξιών, μιας και δεν έιχαν τέτοιες εντολές, αφού όλοι είχαν πειστεί απο τους Αμερικανούς. Δολοφονήθηκαν στο μεγαλύτερό τους ποσοστό στην προσπάθειά τους να λάβουν τις προγραμματισμένες θέσεις πολέμου... Οι περισσότεροι από αέρος.
Αυτές οι αλήθειες είναι εντυπωσιακές, αν το καλοσκεφτούμε... Η τραγική διαπίστωση ήταν άλλη.
Το ρεπορτάζ συνεχίστηκε με μία αποστολή σε ένα τουρκοκρατούμενο (πλέον) χωριό. Τουλάχιστον 5.000 έλληνες ζούσαν εκεί προ της εισβολής. Σήμερα μετά βίας 250! 250 ήρωες, που δε δέχτηκαν να εγκαταλείψουν τα χώματά τους και πολεμούν καθημερινά εδώ και 34 χρόνια... Όλο το χωριό, βέβαια, φέρει αναρτημένες σχεδόν παντού τις Τουρκικές και Τουρκοκυπριακές σημαίες...
Τραγική διαπίστωση.... Τόσοι Έλληνες ξεριζωμένοι για το τίποτα. Η τουρκική προπαγάνδα και τρομοκρατία για ακόμα μία φορά λειτούργησε εξαιρετικά! Όπως και στο Φανάρι, Έλληνας ούτε για δείγμα κι όλα με τάξη κι ασφάλεια! Βλέπετε... Δεν είναι όλοι δημοκράτες, όπως εμείς.
Με τον τουρκικό τρόπο δεν υπάρχει κι ο φόβος αυτονόμησης λόγω μειονότητας. Έξυπνοι... Πολύ έξυπνοι οι Τούρκοι!
Άλλη μία διαπίστωση: 60 έλληνες στρατιώτες "χάθηκαν" από κυπριακά πυρά. Από ελληνικά πυρά... Μία μικρή κοινωνία χάθηκε από ένα "λάθος"...
Τελικά το έθνος μας πήγε μπροστά μόνο όταν στηρίχθηκε στις δικές του πλάτες. Πόσο μίκρες κι αδύναμες έχουν γίνει, φίλοι μου....
Μετά τιμής
* βάβω = γιαγιά
Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008
Αν δεν έχεις όχημα...
Μετά από ένα βροχερό (κατά διαστήματα) κι υγρό (συνέχεια) Παρασκευοσαββατοκύριακο (ΠΣΚ.. μην ξεχνάμε και τη θητεία μας) έκανα μερικές χρήσιμες διαπιστώσεις:
- Είναι ωραία η Αθήνα, όταν βρέχει... Μαζεύονται όλοι σπίτια τους, οι δρόμοι είναι άδειοι, η ατμόσφαιρα καθαρή, η διάθεση προσπαθεί να ζεστάνει το σώμα... Μου αρέσει η βροχή. Περιέργως μου ανεβάζει την ψυχολογία.
- Η βροχή ανοίγει την όρεξη! Το τι έφαγα αυτό το τριήμερο δεν περιγράφεται και πολύ πιθανόν δεν τρώγεται! Για να δικαιολογήσω τον εαυτό μου ανέτρεξα στο National Geographic και στο Animal Planet! Ο οργανισμός μου ζητούσε απεγνωσμένα λίπος, ώστε να ανταπεξέλθει στο ψύχος (15 βαθμούς είχαμε)!! Έτσι το "τροφοδότησα" με κεμπάπ, τηγανιτές πατάτες, απάκια, κολοκυθοκεφτέδες, hot-dogs... Σας ορκίζομαι, πως μια χαρά αντιμετώπισα το κρύο.
- Καλή και χρυσή η μοτοσυκλέτα. Είναι "λίγο" επικίνδυνη, αλλά σου αλλάζει τη διάθεση! Ακόμα και με ψιλή βροχή, κάθε διαδρομή είναι μαγευτική. Στην Αθήνα με μηχανή κάθε μέτρο είναι μία περιπέτεια! Φανταστείτε, τι είναι κάθε μέτρο στην Αττική υπό βροχήν με μία TDM... Άσκηση θάρρους!!
- Έχει πλάκα να κοιτάς τον ουρανό πριν βγεις από το σπίτι για μία απλή βόλτα με το "μοτοσακό"! Σα να κάνεις επίκληση στον "Κυριούλη" εκεί πάνω: "Μη βρέξεις, σε παρακαλώ! Τουλάχιστον όχι πολύ..." Εμ...... ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΟΧΗΜΑ*!!!!!! (καταραμένο συνεργείο...)
- Όμορφο πράγμα το ποδόσφαιρο! Ειδικά αν βρίσκεσαι στο γήπεδο. Περνάει όμορφα η ώρα.. Αν κερδίζει κι η ομάδα, δε... Χαράς Ευαγγέλια! 2 ώρες ήρεμες και χαμογελαστές.
- Σας πληροφορώ, πως είναι ΤΕΛΕΙΟ να είναι "απλόχερος" ο καιρός μαζί σου! Να Σε αφήνει να κάνεις τη βόλτα Σου και να αρχίσει να ψιχαλίζει, όταν έχεις, σχεδόν, γυρίσει σπίτι. Έτσι και την υπέροχη συννεφιά απολαμβάνεις και τη βροχή χαζεύεις από τη σιγουριά και τη ζεστασιά του σπιτιού Σου.
- Το Κολωνάκι με μηχανή και ελαφριά βροχή είναι πολύ όμορφο! Βρίσκεις εύκολα θέση, κάθεσαι σε όποιο Cafe θέλεις, βλέπεις τις σταγόνες στα τζάμια, γελάς με τον κόσμο που προσπαθεί να κρυφτεί από τις ελάχιστες ψιχάλες, δε χαλάς την ψυχολογία σου με τα γνωστά "κιτς" της περιοχής... Αν δεν πέσει και ζεστη σοκολάτα από την σερβιτόρα πάνω σου, τότε όλα είναι υπέροχα...
- ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ! Αυτό χρειάζεται γενικά, αλλά ειδικά τώρα που χειμωνιάζει! Παρέα απαρτιζόμενη από πρόσωπα είναι το ιδανικό, αλλά στα "δύσκολα¨κι ένα βιβλίο ή μία εφημερίδα θα έιναι καλό υποκατάστατο!
Ας μη στεναχωριόμαστε, που φεύγουν σιγά-σιγά οι καλοκαιρινές μέρες. Έρχεται ένας όμορφος χειμώνας. Τί κι αν ξημερώνει στις 07:00 και βραδιάζει στις 19:30?!?!?! Η μέρα συνεχίζει να έχει 24 ώρες!!! Ας βρούμε το τρόπο να "βγάλουμε" κι αυτό τον χειμώνα. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι?
Προσωπικά έχω βρει το καλύτερο μπουφάν για το χειμώνα. Το καλύτερο ζεστό ρόφημα. Και Σας ενημερώνω, ως σκοπεύω να το "πιώ" μέχρι τελευταίας σταγόνας! Καλή παρέα κι άνθρωποι να με αγαπάνε! Αυτό είναι το "ζεστό" μου. Από τα πρώτα δείγματα, Σας ενημερώνω, πως με κάνει να κυκλοφορώ με κοντομάνικο, ακόμα κι αν έξω βρέχει καταρρακτωδώς!!
Σας εύχομαι καλό χειμώνα! Σας εύχομαι να βρείτε αυτό, που έχω εγώ...
Σημείωση: Παρακαλούνται οι ιδιοκτήτες καφεστιατορίων, όπως κλείνουν τις πόρτες.. Χειμώνιασε, κύριοι!!! Δε θα βγάλουμε εμείς χιονίστρες στις μυτούλες μας, επειδή δεν έχετε καλό εξαερισμό... Και μετά Σου λέει "Κεφαλλάρι"......
Μετά τιμής...
* Όχημα = αλουμινένια κατασκευή με 4 ρόδες (και μία ρεζέρβα, για το καλό Σας), τιμόνι, οροφή κι ηχοσύστημα! Ασφαλές κι υδατοστεγανό...
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008
Υπερήφανος ως Έλλην
Ωραίο πράγμα η τηλεόραση... Ειδικά οι "ειδήσεις"! Σου προσφέρει όλες τις πληροφορίες χωρίς προσωπικό κόπο! Μπορείς να μαθαίνεις, τι γίνεται γύρω σου ενώ τρως, κάνεις μπάνιο, σκουπίζεις.. Βέβαια δεν είναι τόσο αντικειμενική, αλλά ποιός νοιάζεται... Άλλωστε, πλέον, οι ειδήσεις έχουν και ψυχαγωγικό χαρακτήρα: Βλέπεις τον πόνο του άλλου καθισμένος ήρεμος στον καναπέ σου χωρίς να ταράζεσαι, χωρίς να προβληματίζεσαι... Έχεις και τα δικά Σου προβλήματα, βλέπεις.
Καθισμένος κι εγώ στον καναπέ μου προχθές, έβλεπα ειδήσεις. Έτρωγα κίολας! Το παραδέχομαι. Διάφορα ρεπορτάζ, διάφορες συνδέσεις, διάφορα "παράθυρα", διάφορα μπαλκόνια... Διάφορα αδιάφορα.....
Ξάφνου ένα ρεπορτάζ ενδιαφέρον! Ένα ρεπορτάζ, σχετικό με τα τροχαία ατυχήματα, αλλά από μία ιδαίτερη σκοπιά. Ειδική μνεία έγινε στη στατιστική πλευρά του θέματος. Τί ώρα γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα, ποιές ηλικίες εμπλέκονται, ποσοστό θανατηφόρων και μη κλπ.
Ομολογουμένως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία έκανε καλή δουλειά. Τα στοιχεία δόθηκαν στην κυβέρνηση και στα Μ.Μ.Ε. κι αυτά κοινοποιήθηκαν άμεσα. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, ο θάνατος κι ο πόνος πουλάει στις μέρες μας διεθνώς.
Μέχρι εδώ θα μου πείτε όλα καλά... Γιατί με απασχολεί το θέμα αυτό? Θα Σας εξηγήσω αμέσως.
Σε κάποια φάση έγινε αναφορά στο κόστος του κράτους από τα τροχαία. Στο κόστος, που έχει από την κάθε χαμένη ζωή στην άσφαλτο!
Ενημερωθείτε, λοιπόν, πως κοστίζετε 1 εκατομμύρι ευρώ έκαστος!* Δε διευκρινίστηκε αν το ποσό αυτό είναι με ή χωρίς φόρους, με ή χωρίς Φ.Π.Α., με ή χωρίς έκπτωση. Απλά μας ενημέρωσαν, πως κοστίζουμε λίγο παραπάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ... Για την ακρίβεια τόσο κοστίζει κάθε "παραγωγική μονάδα"....
Οπότε οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, πλέον, έχουν μία τιμή. Να ξέρετε, τι χάσατε αν (κούφια η ώρα που το ακούει) πάθουν κάτι.
Κακά τα ψέμματα. Στη σύγχρονη κοινωνία ΚΑΝΕΝΑ κράτος του κόσμου δε θα ενδιαφερθεί για τον πόνο, που προκαλεί η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Όλα κι όλοι είμαστε ένα έσοδο, το οποίο σε καμμία των περιπτώσεων, δεν πρέπει να γίνει έξοδο για το κράτος.
Μέχρι στιγμής πίστευα, πως τα έργα που γίνονται στο οδικό μας δίκτυο (και για να μην είμαστε αυστηροί, γίνονται αρκετα το τελευταίο διάστημα) είχαν ως σκοπό να τελειώσει ο αποδεκατισμός του πληθυσμού, να πάψει ο αφανισμός ενός χωριού κάθε 10ετία και να εξαφανιστεί αυτή η μάστιγα κι αυτός ο πόνος.
Πλανώμουν, όμως, πλάνην οικτράν... Το κράτος προσπαθεί να μην χάνει 1 εκατομμύριο ευρώ "το κεφάλι"! Τα έβαλαν κάτω τα παιδιά, έβγαλαν τα κομπιουτεράκια τους με τις 12ψήφιες οθόνες, έκαναν τις περίεργες αλγοριθμικές τους πράξεις κι αποφάσισαν: "Καλύτερα να φτιάξουμε λίγο τους δρόμους. Πιο φτηνά θα μας πάει!"
Ex nihilo nihil fit...
Από το τίποτα δε βγαίνει τίποτα....
Σοφοί οι αρχαίοι Έλληνες, σοφοί κι οι αρχαίοι Ρωμαίοι.... Για κάθε δράση υπάρχει και μία αντίδραση, έλεγαν. Αναφερόμενοι όχι μόνο στη Φυσική, αλλά και στους νόμους, που διέπουν την καθημερινή μας ζωή.
Οι νεοέλληνες, από την άλλη, έχουμε βαλθεί να τους δικαιώσουμε! Ειδικά στους τομείς, οι οποίοι μας εξυπηρετούν!
Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω, για ποιό λόγο, πρέπει να ακολουθούμε κάποιους νόμους στη ζωή μας, οι οποίοι πλέον θεωρούνται αξιώματα και μπορούμε να τους εφαρμόσουμε πριν επιβεβαιωθούν..
Για ποιό λόγο έπρεπε, λοιπόν, να συμβεί η τραγωδία στα Τέμπη πριν κάποια χρόνια (= δράση), για να ανακαλύψουμε πως πρέπει να βελτιώσουμε το οδικό μας δίκτυο (= αντίδραση). Για ποιό λόγο πρέπει να ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένεις, ώστε να σωθούν οι υπόλοιπες. Κι όλα αυτά εν έτει 2008...
Πλέον όλα εξηγούνται με τα μαθηματικά, φίλοι μου. Κάντε έναν απλό πολλαπλασιασμό... Πόσες ζωές χάνμονται ετησίως στην άσφαλτο επί 1 εκατομμύριο ευρώ. Αν αυτό το κάνετε σε βάθος 10ετίας, έχετε ένα σεβαστό νούμερο... Εάν δούμε και τα χρήματα, που δαπανούνται για την κατασκευή των νέων οδικών δικτύων, θα έχουμε έναν κερδοφόρο ισολογισμό για το κράτος. Τα "έσοδα" θα είναι κατά πολύ υψηλότερα των εξόδων. Μιλάμε για απλά ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ...
Το "κράτος δικαίου" δε φροντίζει για τον πόνο μας. Φροντίζει για τις εισπράξεις του.. Εάν δεν ήταν έτσι, δε θα υπήρχε λόγος να υπολογιστεί το κόστος κάθε χαμένης ζωής!
Μία ερώτηση έχω μόνο προς τους κυρίους της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης : Εάν κάποιος από τους αδικοχαμένους στην άσφαλτο εξελισσόταν σε έναν νέο Picasso, Βενιζέλο, Motzart, Pele κλπ, η αξία του πως υπολογίζεται? Για το κράτος, πάντα... Επειδή για τους οικείους του η "αξία" του θα είναι πάντα ανεκτίμητη κι ανώτερη όλων των θησαυρών του γνωστού κι άγνωστου κόσμου...
Μετά τιμής...
* Εφημερίδα "Το Βήμα", 24.02.2002, αριθμός Φύλλου: 13500, Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ
Καθισμένος κι εγώ στον καναπέ μου προχθές, έβλεπα ειδήσεις. Έτρωγα κίολας! Το παραδέχομαι. Διάφορα ρεπορτάζ, διάφορες συνδέσεις, διάφορα "παράθυρα", διάφορα μπαλκόνια... Διάφορα αδιάφορα.....
Ξάφνου ένα ρεπορτάζ ενδιαφέρον! Ένα ρεπορτάζ, σχετικό με τα τροχαία ατυχήματα, αλλά από μία ιδαίτερη σκοπιά. Ειδική μνεία έγινε στη στατιστική πλευρά του θέματος. Τί ώρα γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα, ποιές ηλικίες εμπλέκονται, ποσοστό θανατηφόρων και μη κλπ.
Ομολογουμένως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία έκανε καλή δουλειά. Τα στοιχεία δόθηκαν στην κυβέρνηση και στα Μ.Μ.Ε. κι αυτά κοινοποιήθηκαν άμεσα. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, ο θάνατος κι ο πόνος πουλάει στις μέρες μας διεθνώς.
Μέχρι εδώ θα μου πείτε όλα καλά... Γιατί με απασχολεί το θέμα αυτό? Θα Σας εξηγήσω αμέσως.
Σε κάποια φάση έγινε αναφορά στο κόστος του κράτους από τα τροχαία. Στο κόστος, που έχει από την κάθε χαμένη ζωή στην άσφαλτο!
Ενημερωθείτε, λοιπόν, πως κοστίζετε 1 εκατομμύρι ευρώ έκαστος!* Δε διευκρινίστηκε αν το ποσό αυτό είναι με ή χωρίς φόρους, με ή χωρίς Φ.Π.Α., με ή χωρίς έκπτωση. Απλά μας ενημέρωσαν, πως κοστίζουμε λίγο παραπάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ... Για την ακρίβεια τόσο κοστίζει κάθε "παραγωγική μονάδα"....
Οπότε οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, πλέον, έχουν μία τιμή. Να ξέρετε, τι χάσατε αν (κούφια η ώρα που το ακούει) πάθουν κάτι.
Κακά τα ψέμματα. Στη σύγχρονη κοινωνία ΚΑΝΕΝΑ κράτος του κόσμου δε θα ενδιαφερθεί για τον πόνο, που προκαλεί η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Όλα κι όλοι είμαστε ένα έσοδο, το οποίο σε καμμία των περιπτώσεων, δεν πρέπει να γίνει έξοδο για το κράτος.
Μέχρι στιγμής πίστευα, πως τα έργα που γίνονται στο οδικό μας δίκτυο (και για να μην είμαστε αυστηροί, γίνονται αρκετα το τελευταίο διάστημα) είχαν ως σκοπό να τελειώσει ο αποδεκατισμός του πληθυσμού, να πάψει ο αφανισμός ενός χωριού κάθε 10ετία και να εξαφανιστεί αυτή η μάστιγα κι αυτός ο πόνος.
Πλανώμουν, όμως, πλάνην οικτράν... Το κράτος προσπαθεί να μην χάνει 1 εκατομμύριο ευρώ "το κεφάλι"! Τα έβαλαν κάτω τα παιδιά, έβγαλαν τα κομπιουτεράκια τους με τις 12ψήφιες οθόνες, έκαναν τις περίεργες αλγοριθμικές τους πράξεις κι αποφάσισαν: "Καλύτερα να φτιάξουμε λίγο τους δρόμους. Πιο φτηνά θα μας πάει!"
Ex nihilo nihil fit...
Από το τίποτα δε βγαίνει τίποτα....
Σοφοί οι αρχαίοι Έλληνες, σοφοί κι οι αρχαίοι Ρωμαίοι.... Για κάθε δράση υπάρχει και μία αντίδραση, έλεγαν. Αναφερόμενοι όχι μόνο στη Φυσική, αλλά και στους νόμους, που διέπουν την καθημερινή μας ζωή.
Οι νεοέλληνες, από την άλλη, έχουμε βαλθεί να τους δικαιώσουμε! Ειδικά στους τομείς, οι οποίοι μας εξυπηρετούν!
Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω, για ποιό λόγο, πρέπει να ακολουθούμε κάποιους νόμους στη ζωή μας, οι οποίοι πλέον θεωρούνται αξιώματα και μπορούμε να τους εφαρμόσουμε πριν επιβεβαιωθούν..
Για ποιό λόγο έπρεπε, λοιπόν, να συμβεί η τραγωδία στα Τέμπη πριν κάποια χρόνια (= δράση), για να ανακαλύψουμε πως πρέπει να βελτιώσουμε το οδικό μας δίκτυο (= αντίδραση). Για ποιό λόγο πρέπει να ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένεις, ώστε να σωθούν οι υπόλοιπες. Κι όλα αυτά εν έτει 2008...
Πλέον όλα εξηγούνται με τα μαθηματικά, φίλοι μου. Κάντε έναν απλό πολλαπλασιασμό... Πόσες ζωές χάνμονται ετησίως στην άσφαλτο επί 1 εκατομμύριο ευρώ. Αν αυτό το κάνετε σε βάθος 10ετίας, έχετε ένα σεβαστό νούμερο... Εάν δούμε και τα χρήματα, που δαπανούνται για την κατασκευή των νέων οδικών δικτύων, θα έχουμε έναν κερδοφόρο ισολογισμό για το κράτος. Τα "έσοδα" θα είναι κατά πολύ υψηλότερα των εξόδων. Μιλάμε για απλά ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ...
Το "κράτος δικαίου" δε φροντίζει για τον πόνο μας. Φροντίζει για τις εισπράξεις του.. Εάν δεν ήταν έτσι, δε θα υπήρχε λόγος να υπολογιστεί το κόστος κάθε χαμένης ζωής!
Μία ερώτηση έχω μόνο προς τους κυρίους της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης : Εάν κάποιος από τους αδικοχαμένους στην άσφαλτο εξελισσόταν σε έναν νέο Picasso, Βενιζέλο, Motzart, Pele κλπ, η αξία του πως υπολογίζεται? Για το κράτος, πάντα... Επειδή για τους οικείους του η "αξία" του θα είναι πάντα ανεκτίμητη κι ανώτερη όλων των θησαυρών του γνωστού κι άγνωστου κόσμου...
Μετά τιμής...
* Εφημερίδα "Το Βήμα", 24.02.2002, αριθμός Φύλλου: 13500, Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
Δημοτική ανευθυνότητα ή δημοτική αναισθησία??
Ημέρα Τρίτη, 16.09.2008...
Μετά από ένα επαγγελματικό ραντεβού, ο δρόμος μου με έφερε στις 15:00 στην οδό Φιλελλήνων στο κέντρο της Αθήνας. Η όδος Φιλελλήνων, για όσους δεν ξέρουν, είναι ο δρόμος μπροστά από την πλατεία του Συντάγματος, ο οποίος καταλήγει στους Στήλους του Ολυμπίου Διός.
Όπως καταλαβαίνετε μία τέτοια μέρα, με τα καταστήματα ανοιχτά, τα σχολεία σε λειτουργία κι όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους, οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι κι η θερμοκρασία σε απελπιστικά επίπεδα.
Φυσικά η οδός Φιλελλήνων δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Σχεδόν ακίνητα τα αυτοκίνητα, οι οδηγοί σε απελπισία και ξαφνικά βλέπω κάτι, το οποίο με έκανε να βγω από τα ρούχα μου (κάτι βολικό, θα πείτε, αφού με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι μου το μόνο αρμόζον ένδυμα ήταν το μαγιώ..).
Στην αριστερή λωρίδα υπήρχε ένα όχημα του δήμου Αθηναίων, το οποίο καθαρίζει το οδόστρωμα!!!!!
Η ταχύτητα του μικρού αυτού φορτηγου είναι 2 km/h... Βρισκόμενο στην αριστερή εκ των τριών λωρίδων ενός ΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΟΥ δρόμου είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Δεν αντιλέγω.. Η καθαριότητα ενός δήμου, κι ιδιαίτερα αυτού της πρωτευούσης, είναι σημαντικότατη υπόθεση. Εξ ίσου σημαντική, μην πω σημαντικότερη, είναι όμως κι η υγεία των πολιτών του. Ψυχική και σωματική...
Όσο σημαντική είναι βέβαια κι η κυκλοφοριακή "εικόνα" του προαναφερθέντος δήμου. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Η καθαριότητα, η κυκλοφορία οχημάτων και πεζών, οι ανθρώπινες συνθήκες... Όλα πρέπει να φροντίζονται από τη δημοτική αρχή στον ίδιο βαθμό.
Φυσικά η επιλογή της συγκεκριμένης ώρας για εργασίες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ καθαρισμού μπορεί, και πρέπει, να θεωρηθεί βλακώδης! Ένα φορτηγό, κινούμενο με 2 km/h, "σαρώνει" καθημερινά την Αθήνα σε ώρες αιχμής, διογκώνοντας το ΗΔΗ κορεσμένο κυκλοφοριακό της Πρωτεύουσας.
Εδώ και καιρό έχω πάψει να πιστεύω, πως οι "άρχοντες" του τόπου μας ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για το καλό μας. Επίσης έχω απογοητευτεί με τις ενέργειες και τις επιλογές τους σε διάφορα θέματα. Πλεόν έχω μειώσει δραματικά τις απαιτήσεις μου απέναντι τους. Δε σας κρύβω, πως παλαιότερα θεωρούσα, ότι για να κατεχεις ένα δημόσιο αξίωμα, πρέπει να διαθέτεις λίγο περισσότερο μυαλό, λίγη περισσότερη διορατικότητα, λίγο περισσότερο συναίσθημα και καλύτερη αντίληψη της κοινωνικής ευθύνης από τους υπόλοιπους, απλούς, πολίτες.
Τί πιο αυτονόητο από το να γίνονται οι εργασίες καθαριότητος (ειδικά με χρήση τέτοιων μηχανημάτων) τις βραδινές ώρες. Τί πιο αυτονόητο.....
Θα μου πείτε, βέβαια, πως αυτό μας βολέυει εδώ στην Ελλάδα... Όχι εμας, τους πολίτες, αλλά το δήμο. Τον οδηγό του οχήματος, τον προϊστάμενό του, τον αντιδήμαρχο, το δήμαρχο... ΌΛΟΥΣ! Κάνοντας τις εργασίες αυτές μέρα-μεσημέρι (κυριολεκτικά), τελειώνουν τη δουλειά τους το απόγευμα και πάνε στις οικογένειές τους ήσυχοι και με καθαρή συνείδηση.
Μήπως κάποιος να τους ενημερώσει, πως ο δήμος δεν είναι μία δημόσια επιχείρηση?! Είναι ένας 24ωρος οργανισμός! Ζωντανός οργανισμός... Οι δημότες δε τους εξέλεξαν για να δημιουργούν (περισσότερα) προβλήματα, αλλά για να αντιμετωπίζουν το σύνολό τους.
Δεν αντιλέγω.. Κι ο οδηγός του δήμου άνθρωπος είναι, όπως κι οι προϊστάμενοί του. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ιδιαίτερη κι ευαίσθητη εργασία.
Ας μη δούλευαν πρωινές ώρες οι άνθρωποι αυτοί. Ας είχαν τα πρωινά ελεύθερα κι η βάρδιά τους να ήταν νυχτερινή.
Μη μου πείτε, πως τα πράγμτα αυτά δεν είναι εύκολα κλπ.. Όλα θέμα επιλογής είναι. Πολλοί από εμάς δουλεύουμε. Αν μας πει ο εργοδότης μας, πως η βάρδια μας είναι νυχτερινή, τότε έχουμε την επιλογή να μείνουμε ή να φύγουμε. Αν έχουμε ανάγκη τη δουλειά μας θα μείνουμε! Ειδικά αν ξέρουμε, πως ΜΟΝΟ έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά μας ορθότερα κι ευκολότερα. Για να μην αναφέρω το αίσθημα ευθύνης, που θα ήθελα, να διακατέχει τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μην πάρετε το παράδειγμά μου για το δήμο Αθηναίων ως το μοναδικό. Στην οδό Θεοφιλοπούλου, στα σύνορα Δάφνης με την Αθήνα, το απορριματοφόρο κάνει τη "βόλτα" του στις 16:00. Στη Γλυφάδα τις 19:00.... Φανταστείτε.....
Υ.Γ. Θα ήθελα πάρα πολύ να έγραφα το "δήμο" με "Δ", αλλά δε μπόρεσα. Βλέπετε με παραπέμπει στο Δήμο της Αθήνας εκείνα τα παλιά χρόνια... Τότε που υπήρχαν Δημότες σαν τον Περικλή..
Μετά τιμής,
Μετά από ένα επαγγελματικό ραντεβού, ο δρόμος μου με έφερε στις 15:00 στην οδό Φιλελλήνων στο κέντρο της Αθήνας. Η όδος Φιλελλήνων, για όσους δεν ξέρουν, είναι ο δρόμος μπροστά από την πλατεία του Συντάγματος, ο οποίος καταλήγει στους Στήλους του Ολυμπίου Διός.
Όπως καταλαβαίνετε μία τέτοια μέρα, με τα καταστήματα ανοιχτά, τα σχολεία σε λειτουργία κι όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους, οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι κι η θερμοκρασία σε απελπιστικά επίπεδα.
Φυσικά η οδός Φιλελλήνων δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Σχεδόν ακίνητα τα αυτοκίνητα, οι οδηγοί σε απελπισία και ξαφνικά βλέπω κάτι, το οποίο με έκανε να βγω από τα ρούχα μου (κάτι βολικό, θα πείτε, αφού με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι μου το μόνο αρμόζον ένδυμα ήταν το μαγιώ..).
Στην αριστερή λωρίδα υπήρχε ένα όχημα του δήμου Αθηναίων, το οποίο καθαρίζει το οδόστρωμα!!!!!
Η ταχύτητα του μικρού αυτού φορτηγου είναι 2 km/h... Βρισκόμενο στην αριστερή εκ των τριών λωρίδων ενός ΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΟΥ δρόμου είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Δεν αντιλέγω.. Η καθαριότητα ενός δήμου, κι ιδιαίτερα αυτού της πρωτευούσης, είναι σημαντικότατη υπόθεση. Εξ ίσου σημαντική, μην πω σημαντικότερη, είναι όμως κι η υγεία των πολιτών του. Ψυχική και σωματική...
Όσο σημαντική είναι βέβαια κι η κυκλοφοριακή "εικόνα" του προαναφερθέντος δήμου. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Η καθαριότητα, η κυκλοφορία οχημάτων και πεζών, οι ανθρώπινες συνθήκες... Όλα πρέπει να φροντίζονται από τη δημοτική αρχή στον ίδιο βαθμό.
Φυσικά η επιλογή της συγκεκριμένης ώρας για εργασίες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ καθαρισμού μπορεί, και πρέπει, να θεωρηθεί βλακώδης! Ένα φορτηγό, κινούμενο με 2 km/h, "σαρώνει" καθημερινά την Αθήνα σε ώρες αιχμής, διογκώνοντας το ΗΔΗ κορεσμένο κυκλοφοριακό της Πρωτεύουσας.
Εδώ και καιρό έχω πάψει να πιστεύω, πως οι "άρχοντες" του τόπου μας ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για το καλό μας. Επίσης έχω απογοητευτεί με τις ενέργειες και τις επιλογές τους σε διάφορα θέματα. Πλεόν έχω μειώσει δραματικά τις απαιτήσεις μου απέναντι τους. Δε σας κρύβω, πως παλαιότερα θεωρούσα, ότι για να κατεχεις ένα δημόσιο αξίωμα, πρέπει να διαθέτεις λίγο περισσότερο μυαλό, λίγη περισσότερη διορατικότητα, λίγο περισσότερο συναίσθημα και καλύτερη αντίληψη της κοινωνικής ευθύνης από τους υπόλοιπους, απλούς, πολίτες.
Τί πιο αυτονόητο από το να γίνονται οι εργασίες καθαριότητος (ειδικά με χρήση τέτοιων μηχανημάτων) τις βραδινές ώρες. Τί πιο αυτονόητο.....
Θα μου πείτε, βέβαια, πως αυτό μας βολέυει εδώ στην Ελλάδα... Όχι εμας, τους πολίτες, αλλά το δήμο. Τον οδηγό του οχήματος, τον προϊστάμενό του, τον αντιδήμαρχο, το δήμαρχο... ΌΛΟΥΣ! Κάνοντας τις εργασίες αυτές μέρα-μεσημέρι (κυριολεκτικά), τελειώνουν τη δουλειά τους το απόγευμα και πάνε στις οικογένειές τους ήσυχοι και με καθαρή συνείδηση.
Μήπως κάποιος να τους ενημερώσει, πως ο δήμος δεν είναι μία δημόσια επιχείρηση?! Είναι ένας 24ωρος οργανισμός! Ζωντανός οργανισμός... Οι δημότες δε τους εξέλεξαν για να δημιουργούν (περισσότερα) προβλήματα, αλλά για να αντιμετωπίζουν το σύνολό τους.
Δεν αντιλέγω.. Κι ο οδηγός του δήμου άνθρωπος είναι, όπως κι οι προϊστάμενοί του. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ιδιαίτερη κι ευαίσθητη εργασία.
Ας μη δούλευαν πρωινές ώρες οι άνθρωποι αυτοί. Ας είχαν τα πρωινά ελεύθερα κι η βάρδιά τους να ήταν νυχτερινή.
Μη μου πείτε, πως τα πράγμτα αυτά δεν είναι εύκολα κλπ.. Όλα θέμα επιλογής είναι. Πολλοί από εμάς δουλεύουμε. Αν μας πει ο εργοδότης μας, πως η βάρδια μας είναι νυχτερινή, τότε έχουμε την επιλογή να μείνουμε ή να φύγουμε. Αν έχουμε ανάγκη τη δουλειά μας θα μείνουμε! Ειδικά αν ξέρουμε, πως ΜΟΝΟ έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά μας ορθότερα κι ευκολότερα. Για να μην αναφέρω το αίσθημα ευθύνης, που θα ήθελα, να διακατέχει τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μην πάρετε το παράδειγμά μου για το δήμο Αθηναίων ως το μοναδικό. Στην οδό Θεοφιλοπούλου, στα σύνορα Δάφνης με την Αθήνα, το απορριματοφόρο κάνει τη "βόλτα" του στις 16:00. Στη Γλυφάδα τις 19:00.... Φανταστείτε.....
Υ.Γ. Θα ήθελα πάρα πολύ να έγραφα το "δήμο" με "Δ", αλλά δε μπόρεσα. Βλέπετε με παραπέμπει στο Δήμο της Αθήνας εκείνα τα παλιά χρόνια... Τότε που υπήρχαν Δημότες σαν τον Περικλή..
Μετά τιμής,
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Καθημερινότητα
Γειά σας...
Θα ήθελα λίγο να Σας ενημερώσω σχετικά με το ιστολόγιο αυτό...
Μιας κι είμαστε στην ψηφιακή εποχή εδώ κι αρκετό καιρό, αποφάσισα να εγκαταλείψω το "μπλοκάκι μου" και να γράφω, πλέον, στο "blogaki μου".
Στις σελίδες αυτές δε θα βρείτε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τις σκέψεις μου, οι οπόιες θα τίθενται προς συζήτηση κι (εύχομαι) προβληματισμό...
Το ιστολόγιο αυτό είναι φτιαγμένο τόσο για εμένα, όσο και για Εσάς... Άλλωστε, τί πιο δημιουργικό, από το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου και να τις συζητάς, ώστε να βελτιώσεις την εικόνα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ σου...
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο Σας, καθώς και για τον κίνδυνο τενοντίτιδας, ο οποίος ακολουθεί τη διαρκή ενασχόλησή μας με τον "ηλεκτρονικό", νέο, κόσμο....
Δημητριάδης Γιάννης
Θα ήθελα λίγο να Σας ενημερώσω σχετικά με το ιστολόγιο αυτό...
Μιας κι είμαστε στην ψηφιακή εποχή εδώ κι αρκετό καιρό, αποφάσισα να εγκαταλείψω το "μπλοκάκι μου" και να γράφω, πλέον, στο "blogaki μου".
Στις σελίδες αυτές δε θα βρείτε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τις σκέψεις μου, οι οπόιες θα τίθενται προς συζήτηση κι (εύχομαι) προβληματισμό...
Το ιστολόγιο αυτό είναι φτιαγμένο τόσο για εμένα, όσο και για Εσάς... Άλλωστε, τί πιο δημιουργικό, από το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου και να τις συζητάς, ώστε να βελτιώσεις την εικόνα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ σου...
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο Σας, καθώς και για τον κίνδυνο τενοντίτιδας, ο οποίος ακολουθεί τη διαρκή ενασχόλησή μας με τον "ηλεκτρονικό", νέο, κόσμο....
Δημητριάδης Γιάννης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)